liefste Mevr. Sanders
Telkens ik op je denk zie ik steeds het zelfde beeld... jij die als vrolijke, moderne, spontane juf die toekwam op de veerman. Iedereen hoopte stiekem zou dit onze neiuwe juf PO zijn... en ja je kwam voor onze rij staan. Hey zei je ik ben mevrouw Sanders maar jullie mogen me daisy noemen. Ik heb 3 jaar les van je gekregen en toch is het alof ik je een eeuwigheid gekent heb. Je was zo sociaal en spontaan dat het moeilijk was om niet met jou overeen te komen. Toen ik het nieuw hoorde dat je kanker had kon ik daar echt niet bij met men verstand, het leek me zo onmogelijk zo een levenslustig iemand KANKER... dat kon toch niet... als er iemand problemen had konden ze steeds bij jou terecht je bekeek mensen om hun innerlijk en niet om hoe ze eruit zagen of wa ze droegen... Toen hoorde ik dat je aan de beterhand was dacht ik bijmezelf ...ik wist dat je beter zou worden mevr sanders je bent een echte vechter...Maar toen vernam ik van nathalie dat je terug hervallen was en dat je niet meer zou beter worden toen ben ik meteen beginnen huilen... zo een jong iemand met een dochtertje... Ik denk nog dikwlijls aan jou en hoe jij echt verschilde van andere leerkrachten... ik denk nog dikwijls aan de leuke lessen Po ( het koeiestoeltje dat we samen maakte)... maar vooral ik zal je nooit vergeten daarvoor was je een TE uitzondelijke persoon... Veel sterkte aan de familie en speciaal aan haar liefste dochtertje jutka...
17-08-2005 om 20:02 geschreven door Jill Meyvis

Voor altijd in ons hartje...
Heey. Mevrouw Sanders, altijd het zonnetje op school, een leerkracht die voor iedereen klaarstond. Ikzelf (Leerling MSGO "De Veerman") zal haar verschrikkelijk missen. Helemaal in het begin van het schooljaar, kregen we les van haar, plastische opvoeding. We moesten een voorblad maken voor in onze map, vooraan te steken. Ik had gedaan met tekenen, en Mevrouw Sanders kwam naar me toe, ik weet nog zeer goed wat ze zei: "Annabel, mooie tekening! Je hebt een heel erg leuke manier van tekenen". Dit vergeet ik nooit meer, want na dit lesuurtje, heb ik haar nooit meer gezien ... Mevrouw Sanders, zal altijd in mijn hartje blijven! De begrafenis was zeer triest, de tranen rolden over m'n wagen. Als de mama van Mevrouw Sanders contact wil opnemen mét mij, dan mag ze dat gerust doen. Mevrouw Sanders, voor altijd blijf jij in m'n hartje, 'k laat je nooit gaan ... Liefs & Dikke zoen, Annabel.
09-02-2006 om 10:43 geschreven door Annabel