Voor de hond doe je alles ???

Op 16 Januari laatstleden ging mijn echtgenote zoals elke dag haar wandeling doen met onze Lobbe (3 jarige zwarte Labrador).De wandeling gaat steeds langs een groot "meer" in het natuurdomein de Sahara te Lommel.Om ongeveer 10.30 hr kreeg ik een paniekerige telefoon van mijn vrouw dat de hond door het ijs gezakt was en niet meer naar de oever kon.Hij zou verdrinken.
In vliegende vaart vertrok ik met onze camper richting Sahara en parkeerde zo dicht mogelijk bij de plek des onheils.Ik moest nog 1 km lopen om te ontdekken dat de hond 30 m ver door het ijs was gezakt.Mijn vrouw plus nog een andere dame stonden hulpeloos op de oever te kijken naar een zielig kijkende Labrador die terplaatse watertrappelde met de kop op het ijs.Wat mij bezielde weet ik niet,want ik ben anders een zeer rationeel denkende persoon,maar ik legde mijn portefeuille en sleutels op de oever,nam een redelijke tak hout en kroop op het ijs tot bij de hond.Wat moest gebeuren,gebeurde.Op 1 m van de hond zakte ik pardoes door het ijs in het ijskoude water.Ik ben een zeer goede zwemmer,maar op dat ogenblik denk je maar aan een ding:Ik wil hier uit!.Natuurlijk geraak je daar niet uit.Dan komt de paniek.Je weet dat je dit maar even kunt volhouden en dus begin je naar de kant en je echtgenote te roepen dat je hier zult sterven en dat je samen een goed leven hebt gehad.Ondertussen werd de brandweer gebeld door mijn echtgenote en sprak zij mij moed in om vol te houden.
Plots dacht ik aan de tak die ik meegenomen had en realiseerde mij dat ik mij daar kon aan vasthouden.ik legde mij op mijn rug in het water en nam de tak als drijvende reddigsboei in mijn armen.Dit lukte juist en ik kon neus en mond boven houden.
Nu en dan luisterde ik even of de brandweer er nog niet was.Na ongeveer 20 minuten was de brandweer terplaatse en een van de mannen trachttemet een reddingsstok bij mij te komen en zakte pardoes door het ijs.Dan werd er maar een duiker op mij afgestuurd die mijn in vervoegde en een koord om mijn middel deed.Op de kant werd verwoed getrokken met gevolg dat ik tussen ijs en koord klem geraakte en een rib kneusde.Een tweede duiker kwam er bij en meter per meter werd het ijs stuk geslagen en belandde ik uiteindelijk op de oever.Binnen de kortste keren werd mijn kledij kapotgeknipt en belandde ik in de ambulance.Mijn temperatuur was toen nog 27,9 graden.Toen begon het ergste .Je begint te schudden en shaken en dat duurt tot je ongeveer 33 gr hebt en dan voel je je weer wat beter.In het ziekenhuis werd ik nog tot 19 Hr verzorgd,een hartfilmpje gemaakt en bloed getrokken.Alles bleek ok en ik mocht naar huis.
En de hond ??
Nu die heeft dus ongeveer een uur gezwommen is samen met mij uit het water gekomen ,heeft zich even geschud en is met een van de ramptoeristen gaan wandelen.

Goede raad:1 Ga nooit op het ijs om je hond te redden,die overleefd dat wel tot de branweer komt.
2 Zorg dat je niet te mager wordt.De dokter in het ziekenhuis zei me dat ik het gered had omdat er toch een goed laagje vet op mij zit.

08-05-2006 om 16:18 geschreven door jimmy