Nog nooit was het zo stil in de kazerne van Leopoldsburg als dinsdagavond. Een maandelijkse oefening stond gepland, maar het nieuws over Daelemans overlijden sloeg in als een bom. "Willy was dinsdagnamiddag aan het werk in Erperheide", legt Walthéry uit. "Hij stond in voor de brandveiligheid en kwaliteit van Center Parcs Europa. Daar stuikte hij plots in elkaar, waardoor hij op zijn rug viel. De hulpdiensten werden verwittigd. Ze probeerden hem nog te reanimeren, maar alle hulp kwam te laat." Vermoed wordt dat een bloedklonter in de hersenen Daelemans fataal werd. Volgens zijn vrouw en collega's klaagde hij echter nooit of voelde hij zich niet slecht. "Dinsdagavond zou de maandelijkse grote oefening plaatsvinden. Ik was intussen al op de hoogte gebracht van Willy's overlijden, waarna ik psycholoog Erik Desoir inlichtte. Hij reed naar het werk van Willy's vrouw en vertelde haar het slechte nieuws."

Daelemans startte zijn loopbaan bij het korps van Leopoldsburg in 1976, het jaar dat de gemeente geteisterd werd door tal van bosbranden. Hij doorliep alle graden van korporaal, tot sergeant, om uiteindelijk in 2005 een van de drie officieren te worden. "De brandweer was zijn leven, zijn grootste hobby. Hij werkte dikwijls heel laat, en zette zich onuitputtelijk in voor preventie. De mensen inlichten en bij hun thuis de risico's verlagen, deed hij graag. 'Als we moeten uitrukken om te blussen, hebben we eigenlijk al verloren', zei hij altijd. Willy stond optimistisch in het leven en bemiddelen kon hij als de beste. Typerend was zijn loyaliteit. Hij was attent en lette op kleine dingen. Zo onthield hij de geboortedata van al zijn collega's en vrienden, die hij dan ook telkens kaartjes stuurde bij hun verjaardag."

Over zijn pensioen sprak Willy nog niet vaak. "Willy laat een enorm groot gat achter in het korps. We blijven nu met twee officieren over, maar ik weet al dat we die leegte samen amper gaan kunnen dragen. Naar de toekomst toe zullen we moeten zien hoe we dat opvangen."

Laatste groet

Vrijdagavond vindt de begroeting plaats in het funerarium, en zaterdagochtend tussen negen en tien uur kan een laatste groet worden gebracht in de brandweerkazerne. "Van daar trekken we in stoet richting de kerk van Leopoldsburg, dat is ongeveer een kilometer stappen. Zijn kist maken we dan vast aan de ladderwagen. Ook zijn helm en medailles worden gedragen. Willy had trouwens ook een zeer goed contact met korpsen uit buurlanden zoals Duitsland en Frankrijk. Hij zou dit weekend nog naar Duitsland trekken. Intussen lieten zowel de Duitse als Franse collega's weten aanwezig te zullen zijn op de uitvaartplechtigheid." Na afloop wordt Daelemans gecremeerd.