Ik ben brighteyes, en gebruik soms ook wel de schuilnaam brighteyes.
Ik ben een vrouw en woon in overijssel (nederland) en mijn beroep is allroundmedewerkster supermarkt.
Ik ben geboren op 05/08/1978 en ben nu dus 47 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen met de hond samen met mijn man en mijn zoontje. Uitgaan en winkelen. .
Ik vind mijn gezin en mijn familie het allerbelangrijkste op deze wereld.
hoi allemaal. Ben er even niet geweest maar ben nu weer terug
Ben even niet toegekomen aan mijn blogje omdat ik ontzettend druk was. En ik ben ook nog een weekje flink ziek geweest. Maar ik ben er weer en ik zal mijn verhalen graag aan jullie willen vertellen.
Ze gingen toen een buisje inbrengen waardoor de nieren het vocht normaal konden afvoeren. Helaas was dat makkelijker gezegd dan gedaan.Wat normaal een half uurtje duurde duurde bij mij 4 en een half uur, en toen gaven ze het op. De vernauwing die er zat was zo nauw dat ze iets anders moesten verzinnen..
Ik moest naar groningen,
Had daar een gesprek met een dokter die een behandeling deed aan de nieren die nog in de testfase was. Ik dacht ik probeer het gewoon. Ze hebben me toen in hengelo ov gedotterd en sinsdien heb ik geen last meer gehad van mijn nier. Alleen moet ik elke dag minimaal 2 liter water drinken om mijn nieren schoon te houden. De dokter zei achteraf tegen mij dat ik mazzel had gehad dat ik op tijd in het ziekenhuis was gekomen anders was ik wel een niet kwijt geraakt.
Nog steeds denk ik dat die drugs die avond mijn nieren hebben beschadigd.
zo zie je maar weer dat je helemaal niemand kan vertrouwen en dat je gewoon zelf je drinken moet bestellen en ophalen als je gaat stappen
Krap een half jaar nadat er drugs in mijn glas was gedaan kreeg ik ontzettend veel last van mijn nier. Elke nacht lag ik huilend in bed. Mijn man(toen nog mijn vriend) zei tegen me dat dat echt niet goed was en dat ik een keer naar de dokter moest gaan. Dat hebben we toen gedaan. De dokter zei toen tegen mij dat het wel meeviel en dat ik paracetamol kreeg dan ging het wel over. Maar het ging niet over het werd alleen maar erger. Weer terug naar de huisarts. Die heeft toen bloedonderzoeken laten doen +een urine onderzoek. Daaruit bleek dat ik een urineweg infectie had. Daar schrok hij ontzettend van want daar had hij helemaal niet aan gedacht. Hij heeft me toen doorgestuurd naar het zieken huis naar een uroloog. Wat hij toen gevonden heeft.
Mijn linkernier was wel 3 keer zo groot als mijn rechternier, en ik was inmiddels flink wat zwaarder geworden. Ik hield natuurlijk ontzettend veel vocht vast. De dokter zei tegen me dat er meteen iets aan gedaan moest worden.
Als we op de camping waren in de zomervakantie gingen we elke zaterdag avond stappen. We gingen altijd naar een discotheek in goor. Het was die avond heel erg gezellig, was met mijn beste vriend uit vinkeveen er heen gegaan+nog wat jongens en meisjes van de camping. Die avond was er een act. Een vuurspugende vrouw, was echt hartstikke leuk om te zien. Een jongen die met ons meewas die had voor ons een biertje gehaald. Harstikke aardig zou je zeggen, Nou helaas was dat niet zo aardig bedoelt. Ik voelde op een gegeven moment mijn rechterarm niet meer, toen mijn rechterbeen niet meer, en toen viel ik zo ineens op de grond. Ik hoorde alles maar kon me helemaal niet meer bewegen. Ze hebben me toen naar buiten gebracht en ik hoorde iedereen zeggen van kijk die griet die is straal bezopen, helaas was dat maar zo. Ik werd opgevangen door een uitsmijter, die heel goed voor me zorgde. Ik voelde me heel langzaam wegzakken, het werd langzaam stil om me heen en erg donker. De uitsmijter heeft toen een flinke klap in mijn gezicht gegeven dat ik weer wakker schrok.
Heb veel water daar gedronken in hun keukentje maar ik was helemaal de weg kwijt. Ik had het heel erg koud en wou graag naar huis.
Die jongen die wat in mijn glas had gedaan was hem allang gesmeerd.
Eenmaal thuis gekomen haalde jeroen (dat is mijn beste vriend) mijn ouders uit bed. Mijn vader was laaiend en wou naar die jongen toe gaan, maar ja je kan niets bewijzen.
Deze avond staat voor altijd in onze geheugen gegrift, Jeroen heeft altijd gedacht dat ik die avond niet meer wakker zou worden.
En ik moet toegeven dat het gevoel dat ik toen had erg angstaanjagend was, en ik ook inderdaad zelf dacht dat ik daar terplekke zou sterven.
Sinds mijn 2e ben ik al bevriend met monique. Ze is echt mijn allerbeste vriendin. Ik ken haar nu dus al 26 jaar. We hebben leuke tijden meegemaakt maar ook minder leuke tijden. Ze is nu ook inmiddels getrouwd en heeft 5 kinderen. Ja ja dat is wat he. Ik zal het een beetje uitleggen. Ze had al twee kinderen een jongen van 4 en een meisje van 2. Toen bleek dat ze weer zwanger was. Ze dachten allemaal dat het er 1 was. Maar eenmaal bij de gynacloog bleken het er 3 te zijn. Toen ze in het ziekenhuis lag, lag ik daar ook. Ik was toen ook zwanger van mijn zoon. Ze hebben toen de 3 ling gehaald met een keizersnee en wat denk je. Alle 3 jongens. Ongelofelijk, ze dacht van dat er minstens 1 meisje tussen moest zitten. Maar ze was natuurlijk hartstikke blij met haar 3 ling.
Ze is nu helaas verhuist naar belgie. En ik mis haar heel erg. Ik kan niet zo ff naar belgie gaan dat is me te ver. Ze komt af en toe hier naar toe om haar ouders op te zoeken en dan komt ze ook nog ff bij mij langs. Helaas moesten ze verhuizen, maar ze hebben het ontzettend naar hun zin aan die kant. En daar gaat het om.
Vergeet het nooit meer, dat ene telefoontje op 9 februari 1999. Ik nam op en had een vriendin aan de telefoon. Ze vroeg me of ik het al gehoord had. Ik wist echt niet wat ze bedoelde. En toen vertelde ze het. Raymond was overleden. Het was afgelopen nacht gebeurd. Met de auto hadden hij en een vriend van hem een ongeluk gehad en raymond was verongelukt. Ik had het niet meer. Kon het gewoon niet geloven.
Vroeg aan haar wat er precies gebeurd was. Ze vertelde dat ze het macht over het stuur waren kwijt geraakt en dwars op de weg stil kwamen te staan. Alleen kwam er een auto van de andere kant aan en kon niet meer op tijd remmen en ramde frontaal in het portier waar raymond op dat moment zat. Echt verschrikkelijk.
De condolatie was enorm. Heel veel vrienden. Heel veel verdrietige mensen.
Ongelofelijk maar het gebeurd. Raymond is maar 21 jaar geworden. Dag lieve raymond rust zacht.
hee hallo leuk dat je op mijn blogje bent!!!!! Laat je een berichtje achter dan weet ik wie er op mijn blog is geweest en kan ik ook op de jouwe komen kijken
Tijd van verhalen en mysteries
.gif)
