Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Ellen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stokroosje.
Ik ben een vrouw en woon in Leiderdorp (Nederland Zuid Holland) en mijn beroep is asemblage medewerkster.
Ik ben geboren op 11/08/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc games klaverjassen 3 d kaarten maken.
Ik werk bij een bedrijf met verstandelijk gehandicapte mensen Heet
DZB in Leiden is Ik ben een lieve vrouw van en behulpzaam naar iedereen toe.
Heb afgelopen jaar op 19 mei 2008 een magverkleining sleeve ondergaan ik heb kantje boord gelegen maar na 3
Alles van vroeger heb ik achter mij gelaten, heb het heden volkomen geaccepteerd. Ik voel mij door niemand meer verlaten, en wordt door mijn angst niet meer geraakt.
Het is als of je opnieuw de wereld ziet, gewoon zo als die werkelijkheid is. Ik voel geen angst meer, en doe wat ik wil en geniet, het is een wonder, een belevenis!!
Dit geluk kwam onverwachts in mijn leven, ik geloofde er al niet meer in. Maar toch, is het mij opnieuw gegeven, ik leef weer......Alles heeft weer zin!!
Als de duisternis valt in de avond en als iedereen de lichten gaat doven. Gaat deze wereld slapen terwijl alle sterretjes dan gaan, stralen daar boven.
Iedereen heeft toch zijn sterretje dat staat voor een dierbaar mens. En al kijkend naar dat sterretje doe je in gedachte die, ene echte vurige wens.
Je voelt de warmte en de liefde ja echt van dat ene sterretje naar je stralen. Die erop zijn beurt, en op de tijd voor zorgt dat je gedachten automatisch afdwalen.
Voel je soms ellendig en verdrietig? of ben je bang om van eenzaamheid weg te kwijnen? Bedenk dan heel erg goed Dat dat ene sterretje, voor je zal blijven schijnen.
Waar de mensen weer met het leven verder zijn gegaan. Niet wetend van mijn gemis niet meer denkend aan je bestaan. Voel ik nog iedere keer dat sinds jij er niet meer bent.
Ik zou zo graag weer even met je willen praten. Vertellen wat mij dagelijks bezig houd maar dat kan niet meer. Want jij moest ons verlaten nu voelt het zo leeg en koud.
Maar het is ook zomoeilijk en het doet vreselijk pijn. Te moeten accepteren dat iemand die je dierbaar was er nooit meer zal zijn......
Lieve papa ik weet u kijkt op me neer van daar boven. Ik weet dat u zegt meisje ga verder met je leven en weet dat ik je help in je gedachten.
Maar dan nog papa zou u altijd blijven missen.......
Wanneer je iemand ontmoet in je leven, tegen wie je alles kunt zeggen. Die naar je wilt luisteren, op wie je kunt rekenen.
Iemand die je begrijpt zonder, dat je alles onder woorden hoeft te brengen. Iemand die je zorgen, je vrienden en leven deelt, als je zo iemand ontmoet heb je een vriend.
Vriendschap is een regenboog met vele kleuren, je kunt uren praten en uren zwijgen. Een glimlach een knipoog een handdruk en, zelfs een traan vertellen een heel verhaal.
Wie een vriend gevonden heeft, heeft een kostbaar geschenk gekregen. Vriendschap zegt ik ben blij dat je er bent, ik aanvaart je zoals je bent.
Vriendschap doet je dromen, en maakt je gelukkig. Het geluk van vriendschap, vind je soms heel onverwachts.
Steeds weer blijf ik hier terug komen, gewoon om even rustig te dromen. Dromen zijn toch bedrog? Maar dan weet ik, ik leef toch nog. Dromen maakt mij blij, en dat is iets dat past bij mij. Niet gemakkelijk de weg steeds te moeten zoeken, geen probleem ik zoek ze in de stratenboeken. Ik zal de weg echt wel vinden, in de straat al nieuwe vrienden. En ook al ben ik soms wat verlegen, ik red me wel niemand houd me tegen.
Van uit het diepst van mijn ziel verlang ik terug naar de stilte en de rust in mijn hoofd nachten zijn slapenloos dagen rusteloos niet wetend wat te doen of te denken ik begrijp het niet niet meer........ waarom? zoveel te bieden maar niets tegeven ik weet niet meer hoe alles kwijt.....verloren langzaam gestorven van binnen.....dood.
Het gaat je goed, ik zal je missen het was het laatste wat je zei. Lief en leed deelde we samen, is dat nu allemaal voorbij? Voor de nacht het is koud en donker, valt mij zwaarder dan ik dacht. Om thuis te moeten komen, waar dus niemand op je wacht.
Ik ben zo eenzaam zonder jou, je moest eens weten hoeveel ik van je hou. Waarom moest het zover komen? Wat is erover van die dromen? Hebben wij nu niets meer met elkaar? Voor vragen hadden wij geen tijd. Is het nu telaat, ik ben je kwijt. Ik krijg je niet uit mijn gedachten, hoor je stem nog hoe je lachte. Waarom is dit nu voorbij?
A Alles is donker en grauw. B Elke dag weer een nieuwe tegenslag. C In de steek gelaten nog voor dag en dauw. D Recht je rug, hef het zwaard en bind de strijd aan met elke dag. E Hoe zwarter het gat, hoe dieper de zee. F Denk eraan er strijd iemand met je mee. G Je kracht komt van binnen uit diep in je hart daar is de plek waar je het vindt. H Jij redt het zeker ondanks alle tegen wind.
Kijk niet naar je verleden, maar neem het mee in de toekomst en smeed het krachtigste wapen ooit.
Ik ben Ellen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam stokroosje.
Ik pluk rozen
