Eens te meer is het einde van de vacantie in zicht: van her- en derwaarts komen de families naar huis, sommigen terug uit het buitenland, anderen uit de Ardennen of van de kuststreek. Voor de meesten was dit reeds midden augustus zo. Overal te lande, beginnen scholieren en studenten weerom - een beetje node weliswaar - aan de voorbereiding van het nieuwe schooljaar en weldra zal het alom in de scholen weer gonzen van het blije kinderbedrijf, gelijk zoveel bijenkorven, met de onderwijzers en onderwijzeressen gelijk imkers daartussen.

                                         Bij de ouderen onder ons, zeg maar de sinds een aantal jaren gepensioneerden, roept dit beelden op van speelplaatsen met oudbakstenen remises en klaslokalen met hoge, in vakjes verdeelde vensters, een foto van Leopold III of  - na de koningskwestie - van de piepjonge koning Boudewijn aan de muur en met in het midden een rond, hoog ‘kolenstoofke’, met een meterslange dofmetalen schoorsteenbuis, dat eens half oktober voorbij, mocht aangestoken worden en daar dan gezellig stond te ronken. Weldra zou het gaan waaien – een bonte wemeling van herfstkleuren van dwarrelende bladeren. Voor de kinderen, die dikwerf nog op riemklompkens naar school kwamen, de tijd om op de (toen nog bestaande) boomgaarden afgevallen appels en peren te gaan halen of in den duik te gaan trekken en niet te vergeten, van de notepluk. Op het kerkdak en andere hogere punten, begonnen de zwaluwen zich te verzamelen en over een nacht waren ze vertrokken naar Afrika. Toen was het in de toegedekte dorpjes wachten op de eerste sneeuw, die zich gewoonlijk rond kerstmis, samen met de eerste vrieskou aanbood. Alsdan kwamen er de feestdagen aan, die de eentonigheid van de lange winter moesten breken. Schaatsen en ijsstoelen werden uitgehaald en in de ijle lucht schalden de scherpe kinderstemmen gelijk een vogelenkoor. Men was ook met zijn bulletin naar huis gekomen waarop de uitslagen van de eerste serie ‘prijskampen’ stonden, voor de enen goed nieuws, voor anderen gemakkelijkheidshalve ‘quantité négligeable’. Want zoveel tijd hadden de brave ouders bij een bende gonzende kinderen niet om zich hierin veel te verdiepen. Men bestoefte dan maar bij wie het goed was en vergat een beetje de prestaties der mindere schriftgeleerden.

                                         ‘Lang, lang is’t leên’…en toch zijn ze nog zo dichtbij, deze tijden van Streuvels en Timmermans. “Et olim haec forsan meminisse iuvabit…”, schreef destijds (in het Latijn), tweeduizend jaar geleden,  met betrekking tot zijn kinder- en jongelingsjaren, een nostalgische vader Vergilius. In het Nederlands : “Eens zal het u wellicht verblijden, aan deze tijden te kunnen terugdenken.”

                                          En ook in de Hanestraat van de Buggenhoutse gemeenteschool, wordt, op van-daag, in de ruime en luchtige lokalen, alles in gereedheid gebracht ten einde het schooljaar zo goed mogelijk op de startblokken te zetten.

                                          Jammer genoeg blijft hier één groot onrecht onverminderd gehandhaafd. U weet het zelf : het er niet toe komen, de heer Johan Peeters als directeur van de Buggenhoutse gemeente-school aan te stellen. Waarom is dat zo ?

                                          Laat ik nog even succinct terugkomen op hetgeen ik voldoende uitgebreid behandelde, in mijn aan u gerichte brief dd. 4 februari 2006. Het komt in het kort erop neer:

1] dat alle omzeilende en remmende manoeuvers, uitgaande van het Buggenhouts magistratencollegium,  sinds negen jaar, beurtelings zowel door de Raad van State, de gouverneur van Oost-Vlaanderen als de  Minister van Binnenlands Bestuur en Stedenbeleid worden afgewezen en/of vernietigd;

2] dat de gemeenteraad deze suggesties en ordonneringen van hogere jurisdicties simpelweg naast zich  neerlegt en - ondemocratischerwijze - deze wederrechtelijke vorm van ostracisme wenst te handhaven;

3] dat een lastercampagne tegen de heer Peeters werd op touw gezet, die op 22 december 2005 haar paroxysme vond in een naïeve, door 'collega's' voor de televisie opgevoerde hetze versus Peeters. Hierbij bediende deze comedia del arte-groep zich van borden en spandoeken om der meerdere expressiviteit wille. Waarna nog een orator die wat onbeduidende - uiteraard globale - negativismen over Peeters kwam ten beste geven. Daarbij dient opgemerkt, dat een aantal onder hen slechts jongere 'collegae' waren, die al erg zouden moeten nadenken - gesteld dat ze hiertoe de nodige capaciteiten bezitten - om iets zinnigs tegen de persoon van de heer Peeters te kunnen uitspreken. Een knap staaltje van gedachtenloos gregarisme.

4] dat de heer Peeters op een onberispelijke loopbaan kan terugblikken en dat hij daarenboven op grond van zijn anciënniteit een onweerlegbaar recht op zijn aanstelling als directeur bezit. Dit kan niemand aanvechten zonder zich aan een klacht op grond van diffamatie bloot te stellen. De heer Peeters is bovendien titularis van een DHOS-diploma.
                       

                                       Een en ander maakt voorzeker mogelijk dat dit zomaar kán. Ongetwijfeld  beschikken enkele  leden van de Buggenhoutse gemeenteraad over voldoende relaties bij invloedrijke en half-invloedrijke figuren, die het Belgisch politieke landschap bevolken, ten einde langs pistonnage om, deze weerzinswekkende vorm van wandemocratie en onrecht boven water te houden. Langs kanalen – maar niet langs Kanaal III – kreeg ik het formulier met de (tot nog toe) zevenenzeventig punten in handen, die genoemd conflictverloop schetsen, van 1994 tot de stand van zaken op 17 juni 2007.  Een en al hypocrisie, arrogantie en miskenning van een democratische aanspraak, dermate gecondenseerd, dat het is om er onpasselijk bij te worden, met een gemeenteraad die zich in alle bochten wendt en wringt om toch maar dat niet te moeten doen, hetgeen van een bestuursorgaan, dat zichzelf respecteert, normaal verwacht wordt : aan één van zijn subjecten eenvoudig dát te geven wat hem toekomt. Vanuit het evangelie een nochtans christelijke thematiek ! In onderhavig geval door de heer Johan Peeters als direkteur van de gemeentelijke basisschool van Buggenhout aan te wijzen.

                                                    Deze an und für sich doodsimpele aangelegenheid is evenwel inmiddels uitgegroeid tot een pathologische toestand waarin, kleingekareerd, en met letterlijk alle middelen, het merendeel van de gemeenteraad en de gemeentelijke basisschool ‘op hun gelijk staan’ in een zaak waar ze van verre noch van bij gelijk in hebben en dat gelijk, reeds volle negen jaar lang, van hogere rechtsinstanties ook niet krijgen. Van wie ze dat wis en zeker, onweerlegbaar, wél zouden krijgen, indien daartoe ook maar de kleinste marge voorhanden was.  Ook hier spelen uiteraard kuddeïnstinct en desinteresse – men trekt zich het ongeluk van een ander niet aan en kijkt weg – zonder twijfel een grote rol. Men vraagt zich af wie deze moderne Cervantes-figuur is en waarom hij zich niet schikt naar het oerrecht van de jungle, te weten naar dat van de sterkste.

                                                    Hierbij permitteert men zich letterlijk alles. Een greep uit de voorraad : in januari 2007, bijvoorbeeld, vernietigt de minister van Binnenlands Bestuur en Stedenbeleid, Marino Keulen, de aanstelling van de heer Luc Vermeir als ‘waarnemend directeur’ in de Buggenhoutse gemeentelijke basisschool. Geen nood: de heer Luc Vermeir blijft de facto als directeur optreden, comme si de rien n’était. Voilà. En ook de jure (!?) want ‘nach wie vor’ blijft deze heer de hem voorgelegde documenten met het epitheton van ‘Directeur’ signeren, hetgeen vanuit logisch en juridisch standpunt een flagrant geval van valsheid in geschrifte uitmaakt. Maar kom, de rondborstige Buggenhoutse wethouders wensen hier geen spijkers op laag water te zoeken.

                                                    Waarlijk, het NCD-devies ‘Anders en beter’ bereikt in dit klassieke Athene van Vlaanderen, Olympische toppen. En gezegd gelijk het is : varende in het kielzog van de machtige CD§V-NVA-coalitie, heeft deze lokale nieuw-christelijke(!?) beweging het bij de verkiezingen goed gedaan.  Inmiddels evenwel verliet stichter derzelve ‘Anders en Beter’-partij, de heer Van Herreweghe - tevens burgervader dezer goede gemeente -, (waarschijnlijk tijdelijk) de politieke scène.  De heer van Herreweghe schijnt immers een depressie door te maken. Nu ben ik bereid te geloven, dat het hier om geen politiek gemaniganceer gaat, al zou dat nu een buitenstaander wel door het hoofd kunnen trotteren. Maken we even de balans: de eigen en door de heer Van Herreweghe zelf opgerichte NCD-partij heeft de kiezer dan wel  kunnen overtuigen, maar voorts lokt en lonkt het zowel uit CD§V-christelijke als uit liberale hoek… een kleine overstap en…men is er. Tenslotte blijft men met een lokale partij ter plaatse trappelen, waar al die schone en hogere, salivatie opwekkende politieke mandaten in het verschiet liggen – evenwel slechts verwerfbaar langs grotere, gevestigde partijen om. Uiteraard is dat dan weer vervelend voor de mensen van de eigen en zelf opgerichte partij, die men destijds aantrok en die nu wellicht voor een serieus deel door anderen en beteren gaan moeten vervangen worden. En wat is er dan geschikter dan een tijdje uit de circulatie te verdwijnen en naderhand op cherubijntjesvleugelen, fris uit de nieuwkuis, zachtjes terug neer te dalen, daar waar het goed is te zijn, namelijk onder (nieuwe) vrienden ? Zoiets zou in het Belgische politieke landschap overigens geen première vormen: waar is de tijd dat een Belgisch geldverbrandend toppoliticus, plots voor twee jaar gauw zijn studies nog moest gaan afmaken aan een historische Engelse universiteit ?

                                                     Desalniettemin ben ik evengoed bereid aan te nemen, dat het in het geval van de Buggenhoutse burgervader zo niet is en dat hij werkelijk nood aan rust zou kunnen hebben. Misschien ware, in dit geval, het niet alleen maar ook door zijn toedoen gecreëerde zompland, waarin hij nu zelf dreigt te verzinken, in de zaak van het onrechtmatig niet honoreren van het directeurschap van de heer Johan Peeters - waar deze een onweerlegbaar en volkomen recht op heeft – daar wel mede tributair aan. Een harde les, indien het zo zou zijn, waarin men als een boemerang, door eigen geknoei, de Chinese wijsheid  in het gezicht geslingerd krijgt: “Doe een ander niet aan, hetgeen ge niet zoudt willen, dat men u aandede”. Wonderbaarlijk (en soms wat ondoorzichtig) zijn inderdaad ’s Heren wegen. Niettemin wens ik – moest voor eenmaal de schijn nu niet bedrieglijk zijn – als normaal mens, dat de heer van Herreweghe gauw beter wordt. En ook anders. Opdat deze gemeentelijke vaudeville snel tot een oplossing moge komen, en elkeen krijge – in de eerste plaats de heer Johan Peeters - hetgeen aan elkeen toekomt. In plaats van weinig christelijk te hopen, dat de heer Johan Peeters zich uiteindelijk toch zal schikken naar het recht van de sterkste en/of, indien hij daartoe niet bereid is, er financieel en/of psychisch onderuit zou gaan. Met een olijk knipoog naar elke ingezetene dezer goegemeente, dat ook hij of zij, le cas échéant, voor goedkope vriendjespolitiek de plaats te ruimen heeft ten bate van wie door de nieuwchristelijke ‘Anders en Beter’ – partij (en/of andere) de hand boven het hoofd gehouden wordt. Kortom, men dient er goed van doordrongen te zijn, dat men als gewone burger niets in de pap te brokken heeft, ook niet ingeval van aanspraak op een irrefutabel recht. Naar een oudbeproefd recept, wordt men dan van Caïphas naar Pilatus gestuurd, tót men het opgeeft. Hetgeen Johan Peeters dus niet doet. En gelijk heeft ie ! Ziedaar de nieuwe rechtsorde van NCD§Cie. Zoveel verandering vergeleken bij het steentijdperk is er nu ook weer niet, hoogstens wat de stijl, een beetje dan.

                                                     Reeds driemaal werd de heer Johan Peeters door de vroede vaderen van het Buggenhoutse Vrije tot een ‘gesprek’ uitgenodigd, waarop hij evenwel niet inging : de laster- en ostracismecampagnes (tot in de eigen werkkring toe) van de laatste negen jaar hebben de man begrijpelijkerwijze een beetje wantrouwig gestemd jegens de gemeenteraad, zodat hij op zijn weerhouden is voor alles wat van dit eerbiedwaardig democratisch bestuursorgaan uitgaat. Als antwoord op deze uitnodigingen, hernieuwde de heer Peeters, op 16 juni 2007, zijn kandidatuur voor het directeurschap van de Gemeentelijke Basisschool te Buggenhout. Het enige wat hij te doen had en kon doen, voor een directeurschap waarop – gelijk bij herhaling reeds geallegeerd – hij recht heeft op grond van zijn vlekkeloze carrière van onderwijzer en zijn anciënniteit. Voorafgaandelijk echter, op 28 februari 2007, diende de gemeente Buggenhout, in een zoveelste hideus kronkelmanoeuver, een verzoekschrift bij de Raad van State in, strekkende tot annulatie van het Besluit van vijf januari jl., uitgaande van de Vlaamse Minister van Binnenlands Bestuur en Stedenbeleid, waarbij de reeds hogervermelde aanstelling van de heer Luc Vermeir, als waarnemend directeur, vernietigd werd. Het doet pijn aan de ogen. En het zou beslist de moeite lonen, het Buggenhouts publiek een overzicht voor te leggen van de ‘met redenen omklede’ argumentatie, waarop de dirigenten van de Buggenhoutse stadsstaat zich steunen, ten einde Johan Peeters niet te geven, hetgeen hem van rechtswege toekomt !  Het laat zich evenwel door de buitenstaander zo raden : wat globale, inhoudelijk nietszeggende depreciatie-motieven (dat zijn de gemakkelijkste), zonder ook maar op enigerlei wijze met een exposé voor de dag te willen of te kunnen komen, waarin ad rem, in puncto et per punctum uiteengezet waarom aan de heer Johan Peters zijn recht op het directeurschap in de gemeentelijke basisschool van Buggenhout onthouden wordt ! La clarté avant tout : se qui se conçoit bien s’énonce clairement.

                                                      De onpartijdige lezer dezes heeft het reeds lang begrepen :  het begon allemaal om platte, triviale begunstigingspolitiek – vriendjespolitiek zeg maar – waarop men uit bot-kleingees-tige dorpsmentaliteit niet wil terugkomen. Voilà.  Dat een school van om en bij de tweehonderdvijftig leerlingen (met op de achtergrond een vijfhonderdtal ouders) het - onnodigerwijze - reeds negen jaar met een zwevende fantoomdirecteur moet stellen, is hierbij ‘quantité négligeable’. Als men maar ‘gelijk’ heeft.

                                                      Zo gaat dat in Buggenhout, daar houdt het establishment zich spijtig genoeg mee bezig, in deze op zich zeer mooie drieprovinciëngemeente, gelegen aan een uitloper van het Zoniën-woud.

                                                       Moge het  weldra ‘Anders en Beter’ worden.

                                                                                                                 Cambronne, 29 augustus 2007





PS : 1]  ik verklaar op mijn eer noch de heer Peeters noch de heer Lambrechts, noch de heer Luc Vermeir noch iemand hunner respectieve families - dit laatste bij mijn weten althans - persoonlijk te kennen;

         2] een kopij, per brief en/of per e-mail, van dit schrijven werd gestuurd naar een aantal der betrokken gemeenteraadsleden, de betrokken school, naar Kanaal III mitsgaders naar de redacties van een aantal kranten;

         3] deze brief, evenals de vorige, verschijnt eerlang op het internet. 

       

29-08-2007, 00:00 geschreven door Cambronne

OPEN BRIEF DD 4 FEBRUARI 2006 AAN DE BUGGENHOUTSE GEMEENTERAAD OMTRENT JOHAN PEETERS  


Aan : het College van Burgemeester en Schepenen en de gemeenteraadsleden van Buggenhout

Geachte dames en heren,

Re : het uitblijven van de benoeming van Johan Peeters tot schoolhoofd van de gemeenteschool te Buggenhout.

Donderdag, 22 december jl., volgde ik een uitzending van Kanaal III en nam aldaar voor het eerst kennis van een in uw gemeente bestaand conflict, meer bepaald in de sferen van het gemeentelijk onderwijs.

Na een korte situatieschets, door de omroepster van het programma, kwamen een aantal leerkrachten in beeld, die met borden en calicots, een vrij pueriele hetze opvoerden tegen - zoals ik in het vervolg leerde – een zekere collega-leerkracht namens Johan Peeters.

Het geval intrigeerde me en, tot op zekere hoogte, liet ik me hieromtrent informeren. En de informatie die ik in verband met deze aangelegenheid vermocht te verzamelen, kwam summier op het volgende neer :

- een schoolhoofd, te weten de heer Frans Aerts, gaat met pensioen. Bijgevolg wordt zelfde betrekking vacant en er bieden zich twee kandidaten aan, te weten de reeds genoemde heer Johan Peeters mitsgaders de heer Raphaël Lambrechts. Bepalend was, zoals steeds en overal - gesteld dat er op dit ogenblik geen negatieve appreciaties omtrent één der kandidaten voorhanden waren – de anciënniteit. Deze valt in het voordeel van de heer Peeters uit, die daarenboven over een DHOS-diploma beschikt;

- zonder voorafgaandelijke vacantverklaring, wet en gebruik ignorerend, wordt de heer Peeters gewoon opzij gezet ten voordele van de heer Lambrechts, die bij herhaaldelijk gemeentelijk besluit, als directeur wordt aangesteld.

Tegen deze beslissing, wars van alle juridische en administratieve logica of equitabliteit, diende de heer Peeters klacht in bij het gerecht;

- na heel wat gemeentelijke en juridische peripetieën, waarbij men zich haastte, de betrekking - voor de goede vorm wel te verstaan - wél als te begeven zijnde te verklaren, vernietigt de Raad van State in 1998, de benoeming van de heer Lambrechts. En, per logicam, blijft enkel de heer Peeters over.

Einde van een vier jaar durend verhaal…lijkt ieder weldenkend mens nu een sluitende conclusio van het syllogisme :

Praemisse 1 : er valt in de gemeenteschool van Buggenhout een betrekking van schoolhoofd open;
Praemisse 2 : de heer Johan Peeters heeft recht op deze betrekking en ambieert ze;
Conclusio : de heer Johan Peeters wordt schoolhoofd.

Het pakt evenwel anders uit, in weerwil van de hiernavolgende ontwikkelingen, in die zin dat :

- tot tweemaal toe (in maart en juli 1999) de gouverneur van Oost-Vlaanderen het besluit van de gemeenteraad schorst, (gemeenteraadsbesluit strekkende tot de benoeming als schoolhoofd van de heer Raphaël Lambrechts)…hetgeen ook een ministerieel besluit deed, hetzelfde jaar nog mitsgaders in de loop van 2000.

- in 2004 een besluit van de Raad van State het beroep van de Buggenhoutse gemeenteraad afwees, beroep dat tegen hogervermeld vonnis of advies van 1998 door diezelfde gemeenteraad was ingesteld !

…. met navolgende inschakeling van de ‘sterke arm van de wet’, ten einde, ten behoeve van recht, uiteindelijk orde op zaken te stellen. Zo zou men menen, edoch er gebeurt niets en de heer Peeters geraakt niet op de plaats die hem wettelijk en rechtens toekomt. Hierbij dient gelet op de omstandigheid, dat de heer Peeters op een onberispelijke onderwijsloopbaan van nagenoeg dertig jaren kan terugblikken en dat aan de hand van geen enkel document noch valabel getuigenis, het tegendeel kan aangetoond worden ! Maar nog liever worden er tijdelijke schoolhoofden benoemd (na het vertrek van de heer Lambrechts) qu’ à chacun son dû te geven. Het vendel leerkrachten dat – pour le besoin de la cause – showmatig voor de televisie versus Peeters opgetrommeld was en daar met zijn pancartjes en selfmade spandoekjes een kitchachtige vertoning ensceneerde – met een spreker die dan wat globale, inhoudelijk niets-zeggende negativismen kwam ten beste geven, deed pijn aan ogen en oren. Bovendien, audiens fando – wetende door horen zeggen – vernam ik, dat een aantal jonge onderwijzers daar hooguit sinds enkele luttele jaren in dienst zijn (men kon het ook uit hun leeftijd zelf reeds afleiden) en bijgevolg zeker op geen goede mirador staan om over de heer Peeters uit te spreken.

Hierbij dient men in aanmerking te nemen, dat de leerkrachten van de afdeling Opdorp zich integraal onthielden, zodat er van zevenentwintig ‘democratisch geïnspireerde’ kiezers, zich slechts zeventien ‘positief’ contra J. Peeters uitspraken. Zo moge dan blijken dat er van een contra-Peeters-unanimiteit bezwaarlijk sprake kan zijn, zoals een televisiekijker bij het zien van de uitzending op Kanaal III zou kunnen denken. Als men dan nog de eerste bekommernis van de middelmatige citoyen uit de ‘Code Civil’ van 1804 in acht neemt, zijnde het zekerstellen van de broodwinning – en bijgevolg het niet botsen met diegenen die dit in gevaar zouden kunnen brengen – dan kan men zich een idee vormen van de graad van objectiviteit die men de hieromtrent gehouden stembusgang kan toemeten. En het ware goed, indien men een document ad rem zou opstellen omtrent de punten van de kernvraag waarom precies, in 1994, J. Peeters geen schoolhoofd mocht worden.Uiteraard niet in de stijl van globale ‘indrukken’ of psychlogische post-factum appreciaties of depreciaties, maar synthetisch en ter zake dienend. Vergeet daarbij niet, jonge leerkrachten, die nu tegen Peeters te velde meent te moeten trekken : voor een aantal onder u is dat wel van vóór uw tijd, nietwaar. Let dus op uw oordeelsvorming : een intellectueel mens herkent men bij de beoordeling van mensen en toestanden, aan zijn kritische zin en niet aan zijn neiging tot chicane! Draag er elk apart en gezamenlijk zorg voor dat het NCD-devies ‘Anders en Beter’ geen dode letter blijft, opdat u onder het banier van deze nieuwe (toch nog altijd) christelijke (!?) partij - bij uitstek ook deze van de heer T. Van Herreweghe, uw nieuwe burgervader - ’s ‘Heren wegen’ zoudt mogen bliiven bewandelen, dus op zijn minst deze van recht en gerechtigheid.

Evenwel geachte dames en heren van het Buggenhoutse college van burgemeester en wethouders, van de gemeenteraad alsmede van andere bestuurslichamen in uw goede gemeente, wat u daar in volle compliciteit gedoogt, is laster, ook wanneer het maar om een representatie van wat kuddegeest gaat. Wat u gedurende jaren reeds, eveneens in volle compliciteit mede uitlokt – te weten het niet gunnen aan iemand hetgeen hem moreel en van rechtswege toekomt alsmede het naast zich neerleggen van de adviezen en besluiten van hogere rechtscolleges en instanties – dat is gladweg prevaricatie en rechtsverkrachting ! Weet u daarenboven ook niet hoeveel ongeluk u door uw lilliputterige, jaren aangehouden gelijk-hebbersmentaliteit kunt teweegbrengen ? In een aangelegenheid waar u van geen kanten gelijk in heeft en die u in hoge mate onrechtvaardig benadert dan nog wel. Weet u dat niet of raakt u dat niet ? Of moet er zich in gelijkaardige gevallen, na eindeloos getreiter, steeds eerst een drama voordoen alvorens er iets in de nieuw-christelijke en andere koppen van het Buggenhoutse magistratencollegium en gemeenteraad, en daarbuiten, doordringt ?

‘…En verstaet gij die lesse niet en zijt gij zo bot ?…’, zou Gezelles schrijverke u wellicht vragen !

En bovenal is het kleintjes, kleintjes.

Ik hoop dan ook voor de heer Peeters - en zijn familie én, deksels nog aan toe, voor de wille van het Rechtsgevoel dat eenieder diep in zichzelf als een immanente meegift uit de nevelen van het universum meedraagt - dat er aan deze belachelijke maar desalniettemin zeer onrechtvaardige en kwetsende vertoning van negentiende-eeuwse dorpspolitiek, waar onobjectiviteit en parti pris er met de spatel opgesmeerd liggen, weldra een eind mag komen.

Met matige hoogachting

Cambronne, 4 februari 2007

PS : 1. ik verklaar op mijn eer noch de heer Peeters noch de heer Lambrechts noch iemand hunner respectieve families – dit laatste bij mijn weten althans - persoonlijk te kennen;

2. een kopij, per e-mail, van dit schrijven werd gestuurd naar een aantal der betrokken gemeenteraadsleden, de betrokken school, naar Kanaal III mitsgaders naar de redacties van een aantal kranten.

04-02-2006, 00:00 geschreven door Cambronne