Zaterdag 12 oktober. Dag 8

Weerom lekker gegeten gisteren.

Op tijd in bed, morgen lange rit naar Icht in Zuid Marokko, provincie Tata.

We kijken ernaar uit om te logeren bij Bjorg Biramane.

410 km !!!

Snel op de parking van de kasbah een zak vullen met weggeefspullen .

Zoveel indrukken, soms moeilijk om alles een plaatsje te geven in ons geheugen, daarom is een dagboek /blog dan ook handig.

Maar eerst naar Ali voor onze band!

Bij de check van de band bleek er toch schade te zijn aan de band. Ze hebben de band in een badje gestoken en op die plek kwamen er broebeltjes. 3 mogelijkheden :

1. band uit onze kofferruimte bleek niet de juiste maat te hebben.
2. Reservewiel onder de auto gebruiken, maar dan zouden we niks meer hebben als er een andere band stuk gaat
3. 2 de handsband. We hebben voor die optie gekozen. Dan beginnen ze rond te bellen en binnen de 15 minuten was er een band met de juiste afmetingen.

Terwijl de mannen van de garage beginnen te sleutelen aan de auto hebben we een glaasje thee gekregen en een babbel gedaan met een fransman die er ook stond voor een reparatie aan zijn monstertruck.

600 Dinar, zo’n 60€ voor band en werktijd.

Olie is ietsje gezakt, maar nog ok. Morgen bijvullen.

Plots alarm, olie....aan de amotiseurs!?

Geen groot probleem volgens de garagist als we geen piste’s rijden met veel zand en stenen.

Hij informeert wat het zou kosten om ze te vervangen. 3600 dirham ( 360€) voor 2 nieuwe en werktijd ( 3 uur).

Hij vond geen 2 de hands.

We beslisten om ze niet te vervangen en letten extra goed op voor putten en bulten.

We zijn al goed opgeschoten , ondanks de tijd die we verloren bij de garage.

12u30 Foum-Zguid voorbij. Nu op weg naar Tata.

Juist een krachtreepje gegeten , pipi stop en verder.

Vandaag een stuk warmer dan gisteren. Wij rijden nu al een hele tijd ( wel op asfalt) door de woestijn. De vlakke weg loopt als een lang lint door de woestijn met aan elke zijde bergen.

Er staat regelmatig een bord dat er kamelen de weg kunnen oversteken, maar nog geen gezien.

Onze weggeefzakken worden leger. Met pluchen beesten zijn ze supercontent. We zouden het graag eens zien als de papa s’avonds thuis komt met pluchen hond.

T’Shirts willen ze ook graag, maar petje vinden ze de max. Begrijpelijk dat ze ook hun hoofd willen beschermen tegen de brandende zon,

We hebben veel petjes bij : veel dank hiervoor aan Marleen ( overbuurvrouw van mijn ouders). De petjes geraken dan wel niet in Gambia, maar maken hier in Zuid-Marokko ook mensen blij.

Hier alle tinten rood-bruin-mosgroen.

Afgestompte bergtoppen

Plots hele karavaan kamelen op de weg. We hebben de auto stilgezet en ze zijn langs beide kanten van de auto voorbij gestapt. Mooie foto’s.

14u30 net Tata voorbij, nu op weg naar Akka. Nog 140 km te doen vandaag. Eindbestemming is Icht.

De baan ligt er goed bij, soms beter dan in den Belgique.

Carine is aan het rijden en kreeg hete voeten. Ze wou haar sandalen uit de koffer pakken. Helaas de auto koffer wil terug niet open. Dat probleempje hadden we eerder ook al eens .

Rustig blijven ( met hete voeten verder rijden) en straks zal hij hopelijk wel terug opengaan.

Fonske doet het goed. We moeten goed op hem letten want iedereen wil hem hier hebben. Maar hij moet absoluut mee tot Banjul.

Carlientje is nog altijd content . Temperatuur is prima, ze verbruikt niet teveel diesel. Alleen al een probleempje met haar schoenen. Ha ha.

Na deze rit van vandaag gaat de teller net over de 4000 km staan.

Er zijn ons net militairen voorbij gereden. Gisteren zijn we moeten stoppen aan de kant van de weg tot de hele colonne voorbij was , voertuigen met tanks erop. De grens met Mauritanië is niet zo ver meer.

Ook het geval “zuidelijke Sahara “ligt hier gevoelig.

14u45. Hete woestijnwind!!!!!

Buiten ons omzeggens geen kat op de weg. Prima : zo kunnen we goed doorrijden.

We hebben nog altijd omzeggens geen vuile was. We vinden dat we er nog behoorlijk proper uitzien. Elke avond een ondergoed wasje. Onze reistassen zien er nog hetzelfde uit dan toen we vertrokken. We hebben veel te veel kleren mee. Gelukkig laten we er een deel van acher in Gambia.

Daar de kasbah hotels veel trappen hebben( geen lift) laten we onze tassen in de auto staan en trekken wr af en toe er iets proper uit. Werkt prima zo, we zijn goed bezig ( vinden we zelf).

Carine rijdt lange stukken stukken van onze route. Ik heb last van mijn ogen. Die beginnen dan de tranen en dan zie ik niet goed meer. We rijden met open venster, anders smelten we.

Wind en stof is niet ok voor de ogen.

Carine begint in de rotsen langs de weg dieren te zien????? Tekenen van??? Ha ha...

Als we nu deze weg nog voor 250 km zouden blijven volgen ( wat we niet gaan doen) zouden we uitkomen in Agadir aan de Atlantische Oceaan.

16u30 goed aangekomen in de Auberge In Icht. Superleuke kamer, mooi klein huisje.

Ludwig en Francis hebben een probleempje met de koppeling ( dat had Ludwig verwacht).

Luc een andere deelnemer heeft de radiator stuk, ....volgens Ludwig is hun route loodzwaar.

Zij komen hier morgen aan .

Nu relaxen en straks lekker eten.

Morgen , zondag,

rustdag!!!!!!