donderdag 17 okt. Dag 13

Ontbijt was maar povertjes, maar geen gezeur.

We staan te wachten om te vertrekken. Gisteren werd er afgesproken om tegen 10 uur te vertrekken.  Nu vangen we op dat we om 9u15 zouden vertrekken. Wij zijn gelukkig klaar !    Een paar andere deelnemers hebben het nieuwe uur niet te horen gekregen en zijn nog rustig terug naar hun kamer gegaan en terecht  ( nog 45 minuten tijd ) .  Een voorbeeld van slechte communicatie.   Wij gaan in konvooi rijden. Eerst rijden we  de stad uit en gaan de deelnemers  tanken die het nog niet gedaan hebben. Hier kopen we onze blauwe Sahara sjaal . Geeft mooie foto’s, maar misschien gaan we onze sjaal nog echt nodig hebben als bescherming voor zon , wind en zand.

 Spulletjes weggegeven. De man stond met zijn armen vol en vroeg een zakje of een doosje. Ha ha. Precies gelijk in de supermarkt.

Ook petjes uitgedeeld !

Op weg .....

De wind raast vanuit de Sahara richting zee, het zand schuurt tegen de auto. Het lijkt of we in de mist rijden , maar het is zand.

Bij de pipistop kreeg ik het autoportier haast niet open door de wind.

Inderdaad sjaal gaat nog van pas komen. Zonnebril op en sjaal voor de mond!!

Straks splitst de groep op in 2 groepen, de asfaltrijders en de Sahara rijders.

Er gaan al een aantal teams niet meer mee door de Sahara, vooral om hun auto te sparen. Met het slechte weer ( zandstorm) vrees ik dat er nog gaan afhaken. Een tentje opzetten lijkt mij haast onmogelijk.

Ludwig gaat ook niet meer door de Sahara. Francis gaat de  Land Roover wel nog mee. De Sahara gids zit bij hem in de auto en Ludwig zit bij Luc. Ludwig heeft last van zijn ogen en geeft genoeg zand gezien ( ha ha)

De hele tijd in de weer met de CB om achterliggers te verwittigen dat er diepe putten in de weg  zijn alsook om tegenliggers aan te kondigen.  Als er vrachtwagens passeert, krijg je een hele lading zand over je heen.  Idem als bij ons met hevige regen.

We rijden  ongeveer 60 km per uur.

13u30 al uren hetzelfde landschap : zand!!! Over een 30-tal km’s splitst de groep.

35 graden in de auto . We hebben geen Airco.

14u25 de Sahara rijders zijn vertrokken. Wij ook verder met nog 9 auto’s en de vrachtwagen. Nog 280 km voor de boeg.

Verder zandhappen. Het is de eerste dag dat het zweet langs alle kanten een weg zoekt naar buiten. We hebben al veel gedronken en blijven dorst hebben.  Zou je hier in panne vallen , pffff , zou geen pretje zijn.

De auto die tot nu toe nog altijd vrij proper was , zit nu volledig onder het zand. Ook wij, in elke vouw zit zand!

We rijden zonder escorte , zou niet nodig zijn. Cor heeft een gezamenlijk  document voor alle check points  , daarom moeten we samen blijven.  We rijden van check point naar check point en moeten soms ook nog  een exemplaar ( van onze 35 ex) afgeven. Dit scheelt een pak tijd, anders moeten ze paspoort zien.

Ik heb een roestbruine T shirt aan om bij den decor van al het zand te passen ( ha ha). Maar helaas niet volledig katoen : stink naar het zweet ! Gelukkig wacht ons een goed hotel ( hopen we toch).

15u05 net een grote kazerne voorbij gereden. Hier 40 km per uur en veel zand op de weg . We rijden nu door een woestijn stadje. Kleine lage gebouwen, winkeltjes met auto onderdelen, autobanden, brandstof in plastieken bidons, geiten, koeien, mannen in lange gewaden, geen vrouw te zien.

Als ge iets in je mond steekt, voel je ook het zand tussen je kiezen knarsen.

We stopen niet om te eten, we blijven km’s maken om voor donker in Nouakchott te zijn. Amai, we zien er niet uit ( straks mogen we nog niet binnen in het hotel).

Nog altijd veel putten en zand op de weg. We slalommen om de putten zoveel mogelijk te ontwijken. Amai, weer een slecht stuk.

Terug een klein dorpje.  Alle bewoners staan aan de kant van de weg . Joepie er komt een challenge langs, dan valt er iets te rapen.  Letterlijk dan  !!   We mogen en kunnen ook niet stoppen ( anders raak je er niet meer weg ) . We gooien spullen naar de mensen vanuit het raam van de auto. Zoals de publiciteitskaravaan van de Tour de France.   Ze grabbelen wat ze kunnen. 

Erg  !!! 

Rijden maar ……… kleine stop in het midden van niets.  We wisselen van plek, kleine pipistop.  

 Nu begint het landschap wat te veranderen duinen, grassen en kleine boompjes.

15u45. Nog 205 km !

Er stopt nog een auto die niet bij de challenge hoort.  Een koppel  franse toeristen uit  Montpellier.  Als wij aanzetten wil hun auto niet meer starten.    Onze karavaan vertrekt  .  Ik verwittig Ludwig en Luc . We kunnen deze mensen  hier toch niet achterlaten.   Dat doe je toch niet.  Luc en Ludwig keren om en gaan kijken wat het probleem is.    Ze besluiten om de wagen  van die mensen te slepen . Tot waar ???  Nouackchott is nog 205 km.      Na zo’n  100  km begeeft de koppeling van Luc het.  Slepen is niet meer mogelijk en ze zijn  genoodzaakt om die mensen toch achter te laten.

Wij vragen over de CB aan de groep om een beetje langzamer te zijden zodat Luc terug kan aansluiten.  Groep stopt tot ze er terug zijn.  Probleem met koppeling , maar hij kan nog rijden.         

Het is al donker als we aankomen in de stad.  Eerst de tank nog eens vol gooien ( zoals de Nederlanders het hier zeggen) . 

 20 u aankomst in het hotel. Pffff wat een dagje.

We leken al een kleurtje te hebben, maar na de douche waren we toch terug een tintje lichter.  Het vuil was er afgewassen.