Maandag 21 oktober dag 17

9 u ontbijt

We hebben onze papieren gekregen om in Senegal vrij rond te rijden / reizen.

De vermoeidheid van gisteren zit nog in ons lijf. Schouders doen pijn van al dat schokken en ook van het stevig moeten vasthouden van het stuur.

Vandaag rijden we met Carlientje ( wij drieën ) rustig naar Dakar/ Lac Rose.

Voor we vertrokken aan het hotel nog eens tot op het strand ( lees stort) geweest.

Het strand lag vol afval, vooral plastiek van alle aard. Afgrijselijk !!

Ook de stad Saint Louis is een groot stort. De mensen leven tussen en op het afval. Niet te doen.

Dit had ik zelf nog nooit gezien!

Hoe begin je hier aan om dit op te ruimen. In Gambia krijgen de kinderen al van in de kleuterklas hier les over. In Gambia hebben we zulke toestanden nog nooit gezien.

Broem, broem en weg zijn wij......

Aan de kant van de weg zien we jonge gespierde mannen een boom uithollen ( hakken) om er een piroque ( boot) van te maken. We keren om en vragen of we een foto mogen maken. Mocht!!

Deze kerels lopen nu rond met een spierwit T Shirt met pub van Duvel.

Rond 13 uur gestopt. Stoeltjes uitgezet, vuurtje aangestoken en ravioli warm gemaakt.

Even relaxen aan de kant van de weg.

Op momenten dat er geen auto’s langskomen hoor je allerlei vogeltjes fluiten. In de voorbije rushdagen Is dat een beetje aan ons voorbij gegaan. Een mooie zonsondergang en geen tijd hebben om een foto te nemen,zonde toch?

15 uur we zetten onze route verder.

De drempels , als je een dorpje binnen rijdt, zijn imens hoog en breed. Daar wil je niet snel over rijden want dan maak je brokken . Ideetje voor de Klei en de Kouter?

Zelfs aan 30 km / u kan je ze niet over.

16 uur getankt en frisse cola gekocht

Een stadje doorgereden. Als ge hier kunt rijden, dan is Brussel in de spits een makkie!!

De politie salueert naar ons en steken dan hun duim op. Dan voelen we ons weer kei fier. We houden ons aan de snelheid.Af en toe een ietsie pietsie te snel. Tot nu toe nog geen boete gehad.

Op 10 km van het hotel stuurde de Gps ons in kleine straatjes ( piep kleine straatjes- weggetjes) met aarde en zand. Gps neemt de kortste weg hé!!

We waren een beetje het noorden, zuiden, westen en oosten kwijt.

De weg vragen leek ons de beste optie. De ene man stuurde ons links, de andere rechts : dilemma!

Net toen we de auto gedraaid hadden kwamen we nog 4 andere challenge auto’s met net hetzelfde probleem dan wij tegen. Wij besloten hen te volgen. Nog maar net vertrokken reden we ons vast in het mulle zand.

Roel van team” we zullen wel zien” hing direct de sleepkabel aan de auto’s en Stephan heeft even het stuur overgenomen.

Ook de vrachtwagen kwamen we nog tegen, ook verloren gereden.

Dirk (the smiling childs) heeft ons ook nog even gesleept tot Carlientje terug vaste “band “had.

Willy zegt : vrouwkes wij laten jullie niet achter zulle”.

Francis, Ludwig en Luc hadden blijkbaar wel de juiste weg genomen en waren voor ons in het hotel.

Eind goed, al goed. We hebben er goed kunnen om lachen en hebben onze helpers een pint betaald. Eigelijk 2 pinten : zijn hier halve liters!

De kamer volgens Booking.com:

Kamer met ensuite badkamer, bubbelbad, waterkoker en balkon.

Kamer 166:

Heel koude kamer ( airco volle bak) maar geen bakje om de airco te minderen of af te zetten.

Klamboe boven bed met met grote gaten?? Niet handig.

Bad ???? Kleine douche met alleen koud water.

Geen electriciteit ( licht ) in de badkamer. Er hing ook geen spiegel. Ja, zonder licht hebt ge die spiegel ook niet nodig haha.

Geen laken op bed, geen slopen rond de kussens.

De verbindingsbuis van het gat van de lavabo was er niet. Als ge uw tanden poetst stond ge met uw voeten in uw eigen tandpasta spuwsel.

Toilet spoelde niet door .

Kortom een top hotel!!!!!!! Misschien waren er betere kamers???

Ga een leuk verslagje schrijven op booking.

Het buffet was prima, mag ook gezegd worden.

Geen Wifi en dat is kak!

We zijn wakker geworden van de kou!

Deur operzetten was geen optie, veel muggen. We hadden ook nog een reuze spin op de kamer en een vogel.

En misschien waren er nog andere huisdieren die we gelukkig niet gezien hebben.

10 uur gestopt aan Lac Rose. De vroegere eindbestemming van Paris-Dakar. Direct een zwerm verkopers rond de auto. Hier moet elke toerist worden aangesproken om al hun prularia aan te verkopen .

Toubab ( blanke man) please, svp clothes, pen, i have 5 children, 5 pennen,..........

Deuren dicht, kordaat zijn en weg..

Met een beetje geluk komen er nog toeristen die dag. De hoogdagen van deParis-Dakar zijn voor die mensen voorbij. Het hotel Arc en Ciel was waarschijnlijk in die tijd een tophotel waar rijders en staf verbleven. Er hingen foto’s hierover aan de muur.

Nu moeten ze het doen met de challengers.

We verlieten het hotel een dag vroeger en konden gelukkig hier in de B&B een nacht.

Rijden maar......

Rond 16 uur aangekomen in Toubacouta. B&B bij Belgen.

Leuke kamer, mooi zwembad, super netjes en we hebben lekker gegeten.

Wat moet dat nog meer zijn.

Een wereld van verschil met ons vorige hotel. Soms moet het heft in eigen handen nemen. Ook al is de organisatie daar niet mee akkoord.