Vrijdag 25 oktober 2019  

Op donderdagavond nog een pizza gaan eten.  Na al de emoties van de aankomst  hadden we niet echt honger.  We waren moe en tevreden en hebben goed geslapen.

Het was de bedoeling om een rustige voormiddag te hebben , maar de auto moest op orde gezet worden.  Na al die dagen lag alles toch niet meer hoe het was .   Alles voor Pirang aan de ene kant , de spullen voor de families aan de andere kant.  Terwijl we dit probeerden te doen kwamen er steeds  voorbijgangers naar spullen vragen. Heb je dit nog nodig , heb je dat nog nodig , mag ik dat hebben , krijg ik dat van jullie , …….. Voor al de spullen in de auto hadden we al op voorhand een bestemmeling.  Maar we verstaan ook wel dat ze het proberen.    Maar het werkte wel behoorlijk op de zenuwen.    Je bent moe, je wil eigenlijk wel even aan het zwembad in het hotel gaan liggen en er is geen tijd voor ….Een stresske.   Een graatmagere jonge man in een rolstoel hebben we wat spullen gegeven. Met de koekjes die we nog in de auto hadden was hij heel blij.  Hij bleek geen Gambiaan te zijn. Hij kwam uit Senegal.    Dikke miserie !   Hij zat in de schaduw naast onze auto en vroeg zelf niets.   In de buurt van een mooi hotel rondhangen is misschien het beste wat hij kan doen.  Er zijn altijd wel mensen dit iets kunnen missen of wat geld toestoppen.

Doel vandaag is : familiebezoekjes

We gaan nog bij AWA onze 6 bestelde zakken  rijst ophalen.   20€ voor een zak van 50 kg.  Via Betty hadden we deze besteld ( betalen ook aan Betty ) en zij regelt dan met Awa dat het klaarligt. Awa heeft een mooi fruit- en groetenkraam.   Met de opbrengst van haar winkeltje onderhoudt zij haar familie.  Ze heeft een gehandicapte zoon en dat is in Gambia niet simpel. Zulke kinderen worden uitgestoten. Dank zij Betty en C° staat Awa haar mannetje. Awa komt uit een Fula familie en dat zijn handelaren. Van een onzekere vrouw werd Awa een zelfverzekerde vrouw. Ondanks dat ze analfabeet is , weet ze precies wie op credit gekocht had of heeft  en voor welk bedrag.  Zo gaat het in Gambia , kopen op krediet is heel normaal.  Ze zorgt ook nog voor haar schizofrene broer.    Vanuit België kunnen we onze families ( die we steunen) af en toe iets toestoppen  onder vorm van olie , rijst of fruit en groeten.  Wij bepalen het bedrag en regelen dat met Betty en de dag nadien kunnen de families in Gambia hun spulletjes gaan ophalen. 

Als eerste gaan we op bezoek bij Binta, onze sponsordochter.    Oei , de straat is afgezet. Wat is er aan de hand ??   Het is vrijdag en schuin tegenover de compound van Binta’s familie is een kleine moskee. Dat was ons eerder nog niet opgevallen.   Door het teveel aan gelovigen, bidden ze dan buiten en wordt de staat afgezet.  Gelukkig , voor ons , was er een klein “cafeetje” in de zijstraat . Ze hadden er frisse cola  en zelfs een pintje.   Zeer heet  en vochtig in Gambia !!!! 

Helaas was Binta in de namiddag op school.  Dat viel dus tegen.  De vorige schooljaren had ze altijd les in de voormiddag. Nu in het laatste jaar van de lagere school heeft ze in de namiddag les.  Er zijn te weinig klaslokalen , zo hebben een deel kinderen in de voormiddag les en andere in de namiddag.     We hebben een beetje met de ouders gepraat en de papa van Binta  besliste om samen met haar op zondag naar de veiling te komen. Zo zouden we toch nog wat tijd met elkaar kunnen doorbrengen.

Onze volgende stop ging richting Brikama, naar de “Kawsu” familie / compound.   Daar werden we verwacht.  Ik denk dat alle kinderen van de hele straat waren komen opdagen. Amai  !!   Gambianen delen alles onder elkaar.  Zo anders dan bij ons.    Ze gaan voorbeeld niet de kinderen van andere compounds wegsturen en de poort sluiten zodat ze in alle rust hun spulletjes die we bijhadden in ontvangst te kunnen nemen.   Iedereen deelt mee in het plezier van krijgen , ballonnen , snoepjes , T shirts, ……  Het liep bijna uit de hand toen er  kleine gasten zouden gaan vechten voor een ballon.  We hebben geprobeerd om ze in een rij te zetten , is niet gelukt.  Het is dan de wet van de sterkste !  Overleven zit er van kleins af in !.

De 4 kinderen van Kawsu zijn welopgevoede brave kinderen.  De papa heeft  een functie als receptionist in een mooi hotel.  Je voelt dat deze familie het iets beter heeft .  Doch slapen ze op de grond , koken ze buiten , wonen ze met zijn alle ( broers , zussen ,  grootouders …… ) in 1 compound en zorgen ze allemaal voor elkaar.

We hadden speelgoed opgestuurd met “Goods for Gambia”.  Wij voelden ons een beetje Sinterklaas.  Met Carlientje hadden we ook een kinderfietske uit Peizegem mee.  Zo tof !    

Moe en voldaan terug naar het hotel.  Voor Elien, Steven en Glenn is het ook een hele ervaring om te zien hoe deze mensen leven en wonen.    Terug in het hotel , douchke en  Spaanse tapa’s gaan eten.  2 uitsteren met enkele uren verschil.