Het leven van een Belgische in Portugal Ik geniet van mijn leven hier en wil dat met jullie delen !
26-05-2008
Pataias
Geregeld gaan we de zondag naar de markt in Pataias.
Een verre buur van ons heeft daar een kraam met "Fango e Bifanas". Het is er soms een hele internationale bijeenkomst. We zitten dan rond de tafel met Nederlanders, Finnen, Zweden, Portugezen en wij Belgen. Nu en dan ontmoeten we ook Duitsers en Fransen.
Heel gemoedelijk genieten we dan van het eten en de drank terwijl we onze ervaringen uitwisselen. Op deze manier hebben we al een hele goede vriendschapsband met verschillende mensen hier.
Portugal Meer dan dertig jaar geleden kwam ik hier voor het eerst. Steeds bleef ik er van dromen om ooit in het zuiden te komen wonen. Toen ik vijftig werd stond mijn besluit vast, ging op zoek naar een huis en een jaar later was mijn mooiste verjaardagscadeau de trip naar hier. Ondertussen wonen we hier nu bijna een jaar. Het leven is hier zalig...
Ons huis is gebouwd in Souto de Cima, een dorpje onder de gemeente Carangeujeira. Dit ligt op acht minuten van de universiteitsstad Leiria. De taal was eerst een struikelblok maar momenteel begint het heel goed te vlotte.
Het uitzicht dat we hier hebben is prachtig. Bijna dagelijks veranderd het van kleur en uitzicht. De natuur is ongerept, de stilte word onderbroken door vogelengezang en het kwaken van de kikkers.
De kinderen lopen school in Carangeujeira en zullen dit jaar gewoon kunnen overgaan ( wat ik eerlijk gezegd niet echt gedacht had )
Een verre buur van ons heeft daar een kraam met "Fango e Bifanas". Het is er soms een hele internationale bijeenkomst. We zitten dan rond de tafel met Nederlanders, Finnen, Zweden, Portugezen en wij Belgen. Nu en dan ontmoeten we ook Duitsers en Fransen.
Heel gemoedelijk genieten we dan van het eten en de drank terwijl we onze ervaringen uitwisselen. Op deze manier hebben we al een hele goede vriendschapsband met verschillende mensen hier.
Ons huis is gebouwd in Souto de Cima, een dorpje onder de gemeente Carangeujeira. Dit ligt op acht minuten van de universiteitsstad Leiria. De taal was eerst een struikelblok maar momenteel begint het heel goed te vlotte.
Het uitzicht dat we hier hebben is prachtig. Bijna dagelijks veranderd het van kleur en uitzicht. De natuur is ongerept, de stilte word onderbroken door vogelengezang en het kwaken van de kikkers.
De kinderen lopen school in Carangeujeira en zullen dit jaar gewoon kunnen overgaan ( wat ik eerlijk gezegd niet echt gedacht had ) 
