Inhoud blog
  • mijn liefdesverhalen
  • mijn hartsvriend
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    hallo welkom hier
    ik ben een 26jarige vrouw en wat ik meegemaakt heb kun je hier lezen
    in nagedachtenis van *jana omdat niemand haar vergeten mag

    Foto
    dagboekje *jana en meer
    dagboek van een overleden kindje
    17-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    14 juli 2003

    dit begint veel op een dagboek te lijken.

    vandaag zag ik vochtige plekjes op mijn blouse,mijn borsten maken dus nog altijd melk aan,mijn haar begint wat uit te vallen,mijn lichaam en buik doen pijn.

    ik weet niet of dit normaal is.

    vandaag voel ik me redelijk goed en ik heb thuis zowat het een en het andere gedaan,strijk,kuis enz.

    het leid me zowat af maar ik ben vlug vermoeid.

    tijdens de dag probeer ik niet te slapen en s'avonds ben ik dus bekaf.

    ik wil niet iemand zijn die de godganse dag niets anders doet dan liggen.

    ellen en gino hebben me veel te hard nodig.

    ik denk erover om morgen als het niet te warm is eens met de kindjes naar de speeltuin te gaan,zodat we eens buiten kunnen zijn.

    straks ga ik nog eens naar het grafje kijken of alles in orde is,mischien nog wat steentjes zoeken ofzo.

    ik heb geen zin om nog ruzie te maken met kris en laat hem zijn zin maar doen,als hij naar me toe wilt komen zal hij dat wel doen he.

    tot straks mijn jana

     

    jana,ik schrijf dit op dezelfde dag nog,toen ik daarstraks met gino naar de kliniek moest voor zijn voetje,heb ik een vrouw gezien met een kindje van 14dagen oud.

    het trof me toen heel diep.

    en toen in radiologie vroegen ze aan mij of ik zwanger was,daarop antwoord geven deed pijn.

    ik voel me zo alleen,ik heb daarstraks niet naar je toe kunnen gaan omdat het veel te laat was en het kerkhof gesloten was en ik voelde me wat schuldig.

    kris zijn oma zei dat ik toch moest proberen te praten met kris,maar ik kan hem toch niet dwingen om bij mij te zijn of om met me te praten?

    ik streel nog altijd over mijn buik en begin te denken dat het mijn fout was dat ik je het leven niet heb kunnen schenken.

    ik wil mijn krisje,ik wil mijn jana,ik wil iemand om me heen,ik heb behoefte om ook eens liefde te krijgen,om eens te kunnen huilen,om eens boos te zijn.

    wat ik ook erg vind is dat iedereen naar mijn buik kijkt en dan vlug verder doen,dit is erger dan dat ze me zouden vragen wat er gebeurd is,waarom kunnen mensen is niet verdomt eerlijk zijn en waarom doet iedereen alsof er niets gebeurd is,alsof er niets verandert is?



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)


    Archief per maand
  • 04-2006
  • 03-2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Foto


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!