17 juli 2003

gisteren had ik echt geen zin om ook maar iets op te schrijven.

vandaag heb ik weer ruzie gehad met kris,hij is er gewoon niet meer voor mij en de kindjes.

ik weet het gewoon niet meer,ik wou dat dit alles gewoon eens ophield,wou dat ik s'ochtends niet meer wakker werd,ik hou dit niet meer vol!

alles is weg en alles is verloren,er is geen gezin meer de 2 of 4 uren dat ik kris zie (en hij heeft geen werk dus heeft hij niets te doen),leven we naast elkaar.

hij zit in de zetel en we praten nauwelijks nog met elkaar,waarom?

waarom laat hij ons vallen?

er is niemand,juist 2 lieve te kleine(om iets te begrijpe)kindjes en een eenzame maan om naar te huilen.

elke avond huil ik me in slaap,andere mensen lijken zo gelukkig,moet ik zo leven?

gisteren ben ik bij jou geweest jana het was er rustig en kalm,wou dat ik bij je kon zijn,wou dat ik je voelen kon,horen kon,knuffelen kon,maar dit alles zal ik nooit met je kunnen doen,ik kan je niet laten lachen,kan je geen woordjes leren.

we horen bij elkaar,ellen gino jana en ik en eens zullen we ooit samen zijn,ooit maar nog niet,nog niet.

waarnaar kan ik vluchten?naar wie?wie kan me geven wat ik verlang?wie kan ik vertrouwen?

ik eet nauwelijks nog,wil niet meer,kan met mijn hart geen weg.

ik zou alles willen geven als ik terug in de tijd kon keren.

ik zou mijn gezin terug willen,samen aan tafel zitten,samen weg kunnen gaan,samen...niet alleen.