Ik ben Kitty
Ik ben een vrouw en woon in Meerdonk (Oost-Vlaanderen) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 06/11/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: huisdieren, vooral mijn3 cavaliertjes,.
andere hobby's zijn : koken met de lekkere recepten van seniorennet, pc maar vooral er op uit trekken met onze wandelclub. Zin om eens mee te gaan??? geef mij een seintje.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
ons Axelletje vond het toch zo plezant om altijd maar met schelpen rond te sleuren
onze Yanni, Syrah en Axelle houden ervan om te poseren, maakt niet uit waar, maar de fotograaf is altijd welkom
Week-end WALLENDORF
mijn cavaliertjes
cavalier king charles spaniels
21-11-2005
onze wandeling in Heurne
Gisteren waren we met een niet al te groot groepje (ong 40 personen) aanwezig op onze wandeling. zoals we vorige week al zegden, zijn de weergoden ons altijd gunstig gezind, maar deze keer was het toch wel wat mistig (zoals ze in de west vlaanders zegden : er was veel "smoor"), maar nietemin hebben we het toch heel gezellig gemaakt. Vertrokken langs enkele macadambaantjes, kwamen we daarna in een verdonken gebied!!!Mensen, we hebben toch wel een klein kwartiertje praktisch door het water moeten stappen, maar ja, zo erg veel maakt dat niet uit, als we maar plezier maken, en ja, dat was er hoor. We waren el wel allemaal op gekleed met laarzen en voor de kou met onze dikke vesten aan en halverwege de wandeling was er gezorgd voor een warme tussenstop, zaaltje goed verwarmd en zij die het wilden kregen er lekkere verse hete soep. Andere gingen zich dan weer opwarmen met een lekker donker biertje.Daarna terug op stap om dan in Heurne te belanden, waar de tafels keurig gedekt stonden voor onze boerenmaaltijd. Goei, ( mensen wa was dat brood en die frikandon lekker)dikke boterhammen en een beleg om van te watertanden: frikandon, kaas, hesp, pensen, worsten en daarna rijstpap of chocoladepudding achterna met een lekker kop koffie. Een hele plezante dag was er gevuld : vertrokken om half elf en gedaan met eten om half vier. We konden allemaal tegen een stootje en staan nu met een voet weeral vertrekkensklaar voor onze volgende wandeling in Bachten Maria Leerne waar we deze keer vergast worden op warme beenham à volonté.
Gisteren waren de weergoden ons extra goed gezind, want we mochten niet klagen van het weertje. Op het afgesproken uur stonden we met 55 personen en 42 hondjes te trappelen om aan onze wandeling te beginnen. De eersten aan de groep stapten er nogal lustig op los, maar de laatsten waar ik bij hoorde die slenterden en we deden het echt op ons gemakske. daarbij komt ook nog dat een lid van ons in een rolstoel onze wandeling meevolgt en daar proberen we uiteraard rekening mee te houden. dus het was na enkele minuten al vertragen geblazen (al goed dat er gsm's bestaan) en daarna terug samen , met ouders, grootouders en kinderen op stap. onderweg hebben we dan nog kunnen genieten van de mooie paddestoelen (of zwammen - want ik ken het verschil niet) die er verscholen stonden tussen de afgevallen bladeren. Onze rakkers hebben natuurlijk genoten van hun uitstapje, want tussen die bruine herfsttinten rennen, is toch nog iets anders dan tussen de distels en grasvelden lopen. Halverwege hebben wij dan geprofiteerd van de tussenstop waar we serieus wat gefeest hebben (wij vierden mijn verjaardag) en uiteraard ook gesnoept. Dit laatste was vooral heel plezant oor de kinderen. Na onze halte, terug de stapschoenen aan en verder door de prachtige bossen en daarna langs het mooie kasteel met grote vijver met zwanen en eenden op. En we waren niet bang van de vogelpest. Onze volgende wandeling situeert zich in Heurne en is een ochtendwandeling met een boerenmaaltijd achterna. Dat zal wel erg gezellig worden.
hier zie je mijn man met 2 kleine zusjes in zijn arm : onze Axelle en mijn vriendin haar Chanel. Je moet ze zien als ze samen spelen maar hier zijn ze al wat gekalmeerd en hebben ze al een stukje heerlijke wandeling achter de rug.
het was vorig week-end zo'n prachtig weer dat er weinigen konden weerstaan aan de lokroep om nog een met de cavaliertjes te gaan wandelen. Wij waren natuurlijk heel tevreden, want hoe meer zielen , hoe meer vreugd . Er waren een paar nieuwe leden bij en die moesten natuurlijk de weg een beetje zoeken, maar uiteindelijk was iedereen er , en rond 14.00 zijn we dan vertrokken. Voor ons is dit altijd een leuke zondag, want we zien onze vrienden terug, mensen met dezelfde interesses en veel dezelfde smaken. Ja, de ene houdt van zijn tricolortje, een andere prefereert zijn blenheim, weer een andere ziet liever zijn black en tan en wij waren nu weer in de wolken met onze kleine ruby-meid. Wat heeft ze weer flink gelopen. op haar 16 weken stapte ze toch flink 2 uurtjes mee (en ze woog ocharme toen nog geen 3 kg). op tijd en stond een halte onderweg om voor de nodige drank te zorgen en dan weer terug genieten van de zon en wij met volle teugen van de goeie lucht. Want ik ben een stadsmens en daar kom je die goeie lucht niet zo veel meer tegen. wij hebben ons wandelingetje dan maar besloten met een flinke slok lekker donker abdijbier. Volgende zondag gaan we weer wandelen in Brasschaat. hopelijk is de zon dan weer van de partij.
vermits ik een echte cavalier king charles spaniel freak ben, kun je van mij dus ook eigenlijk niets anders dan lof vernemen over dit hondenras. ik ben sinds 1988 in de ban geraakt van de cavaliertjes door een foto te zien op het maandblad Woef, maar het heeft toch nog tot in 1998 geduurd voor ik mijn eerste cavje had. Ik had reeds 2 hondjes en had de mogelijkheid niet om een derde er bij te nemen; Maar ja, zoals het altijd gaat met hondjes, ze sterven sneller dan wij en het toeval wou dat ik op 30 december een bericht kreeg van een plaatsingsdienst dat er in het asiel in de bredastraat in antwerpen 2 cavaliertjes zaten. Ik heb toen direct een fax gestuurd dat ik die wou, en dat was ok, maar toen ik op 2 januari naar hen ging ( het asiel was met de jaarwisseling gesloten) was er nog maar eentje! en dat hebben wij dan zonder blikken of blozen geaccepteerd. Zo in onze Yanni(een blenheimpje) er gekomen. Na lang sukkelen met het graatmagere reutje en met bezoeken aan talloze dierenartsen , met oa. een castratie als gevolg omdat hij toch maar bitter weinig wou eten, en niet bij kwam (hij kwam precies uit een concentratiekamp), heeft mijn huidige dierenarts ons aangeraden een teefje er bij te zetten. zo gezegd, zo gedaan en daar was onze Syrah , een pracht van een black en tan en die hebben wij nu reeds 4 1/2 jaar. En vorig jaar kreeg ik van mijn man een super geschenk : een derde cavaliertje, maar dat moest voor mij een rubytje (bruin) zijn, en een teefje. Wel, wij hebben tot juli moeten wachten om dit derde exemplaar te kunnen bemachtigen. Dit is onze Axelle geworden en zij in dus inmiddels 17 weken oud. Ik ben freak geworden omdagt het zulke knuffeldiertjes zijn, nooit slecht gezind zijn, raar of zelden blaffen en met alles goed om kunnen. Voor hen maakt het niks uit of ze binnen zitten, of gaan wandelen. Ze rennen natuurlijk heel graag door weiden en bossen, maar een korte wandeling vinden ze ook wel goed. Het enigste nadeel dat zij hebben is dat ze het hele jaar door erg ruiven, maar ja, met een stofzuiger ga je toch regelmatig rond, dus dat probleem was ook weeral opgelost. Het zijn kleine hondjes, wegen niet te veel - max 8,5 kg - en dus kan je ze gerust overal mee heen nemen. ik zal proberen met enkele foto's een overzicht te geven van mijn 3 schatten en van onze vakanties en uitstapjes met onze cavalierclub, waar we om de 2 weken mee op stap gaan. bedankt voor het lezen van mijn eerste uitleg
Ik ben Kitty
Gisteren waren de weergoden ons extra goed gezind, want we mochten niet klagen van het weertje. Op het afgesproken uur stonden we met 55 personen en 42 hondjes te trappelen om aan onze wandeling te beginnen. De eersten aan de groep stapten er nogal lustig op los, maar de laatsten waar ik bij hoorde die slenterden en we deden het echt op ons gemakske. daarbij komt ook nog dat een lid van ons in een rolstoel onze wandeling meevolgt en daar proberen we uiteraard rekening mee te houden. dus het was na enkele minuten al vertragen geblazen (al goed dat er gsm's bestaan) en daarna terug samen , met ouders, grootouders en kinderen op stap. onderweg hebben we dan nog kunnen genieten van de mooie paddestoelen (of zwammen - want ik ken het verschil niet) die er verscholen stonden tussen de afgevallen bladeren. Onze rakkers hebben natuurlijk genoten van hun uitstapje, want tussen die bruine herfsttinten rennen, is toch nog iets anders dan tussen de distels en grasvelden lopen. Halverwege hebben wij dan geprofiteerd van de tussenstop waar we serieus wat gefeest hebben (wij vierden mijn verjaardag) en uiteraard ook gesnoept. Dit laatste was vooral heel plezant oor de kinderen. Na onze halte, terug de stapschoenen aan en verder door de prachtige bossen en daarna langs het mooie kasteel met grote vijver met zwanen en eenden op. En we waren niet bang van de vogelpest.
