10 Dag 10 Rochefort – Saint-Georges d’Oléron maandag 20-06-2022
10 Dag 10 Rochefort – Saint-Georges d’Oléron
maandag 20-06-2022
Net als gisteren was het ook hier muisstil. Een voor één maken we gebruik van het sanitair en vullen onze fietszakken. Om 8 uur 30 is het ontbijten in een bijgebouw. Ook hier is het een “Petit Déjeuner à la Française”. We zijn blijkbaar verwend geweest de vorige dagen in de B&B’s. We moeten geen haast hebben, gisteren was te lezen bij le Pont Transbordeur, dat er elke maandag technische controle is, dit duurt tot 10 uur.
De zon is van de partij het belooft opnieuw een prachtdag te worden. Na nog een lange babbel met de verantwoordelijke, vertrekken we langs het water.
Vlak bij de monding van de Charente ten zuiden van Rochefort, wordt de stroom overbrugd door de transportbrug van Rochefort-Martrou. Er staan al heel wat fietsers en wandelaar te wachten. De controle blijft maar duren. We hadden het kunnen weten, de zuiderse mentaliteit is hier ook bekend!
Ondertussen kunnen we enkele zaken lezen op de pancarten. Het is de enige nog bestaande en werkende brug van dit type in Frankrijk. De brug, waarvan de afbraak gepland was, werd ondertussen beschermd als monument, en na een recente restauratie terug in werking gesteld in 2020. Enkel voor voetgangers en tweewielers. Lengte van de brug: 175m, afmeting gondel: 14m x 11,5m de pylonen zijn 66m hoog. De gondel waar wel 100 personen op kunnen, is opgehangen aan kabels en pendelt over de stroom heen en weer, zodat de vrije doorvaart voor zeeschepen op weg naar de haven van Rochefort gevrijwaard blijft. Het duurt ongeveer 5 minuten eer we aan de overkant zijn. Auto’s mogen gelukkig niet mee….
Na een groenzone op de linkeroever van de Charente verlaten we de stroom in Soubise. De kaarsrechte weg van wel 10km loopt door een vlak en verlaten landschap. Enkel in Moëze staan er enkele vervallen grijze huizen rond een veel te grootte kerk. Na dit eindeloos moerasgebied naderen we de vestingen van Brouage. Het is een dorpje waarrond muurversterkingen zijn gebouwd in de tijd van Richelieu met de godsdienstoorlogen tussen Hugonoten en Katholieken.
De citadel zelf omvat een vierkant van vierhonderd bij vierhonderd meter. De wallen zijn niet heel hoog maar met zeven bastions versterkt en kleine torentjes. Men kan op die muren wandelen, het lijkt wel alsof de tijd hier heeft stilgestaan.
De Fransen hebben dit dorp opgenomen in de lijst van zogenaamde “Les Plus Beaux Villages de France”. Wij vermoeden dat dit een Chauvinistische vergissing is! We hebben al mooiere dorpen doorkruist.
We krijgen dorst van al die grijze stenen. Gelukkig is er toch één terrasje open waar we een verfrissing kunnen nuttigen terwijl Antoine zijn gebruikelijk kerkbezoek doet.
We blijven maar door het desolate moerasgebied fietsen en na 27km zien we in Bourcefranc-le-Chapus eindelijk recht voor ons het viaduct d’Oléron. Maar het is een moeilijke zaak om aan het viaduct te geraken, we moeten een drukke hoofdbaan volgen…..een gevaarlijke toestand voor fietsers op een smalle boord langs de autostrook. We volgen de weg met langs beide zijden water, het lijkt wel een smalle landengte. Er zijn enkele oester cabannes maar de maandag is sluitingsdag. Wanneer we toch eentje open vinden, hebben ze het te druk, na een 20-tal minuten zijn we nog steeds door de diensters genegeerd, we zijn uiteindelijk verplicht om op te stappen zonder eten en zelfs zonder drank…..
We stuiven door tot aan het viaduct, gelukkig is er hier een smal afzonderlijk fietspad van 1m waar we, min of meer veilig, 3km dwars door zee rijden. We fietsen zo’n 15m boven het water dit om de doorvaart te kunnen verzekeren. Toch blijven er beneden twee aanlegsteigers van de oude veerboten zichtbaar. De vroegere verbinding tussen het eiland en het vasteland. Ze bestaan nog maar er is geen toegang voor het publiek.
Net wanneer we op het eiland komen vinden we op de eerste parking een bakkerij. Honger en dorst doet ons onmiddellijk stoppen. Op hun buitenterras eten we een lekker vers belegd broodje met koffie. We dachten dat l’Ile d’Oléron een fietseiland zou zijn! Maar neen, hier bij het viaduct zeker niet, de “Cycles à Vélo d’Oléron” bevinden zich verder noordelijke op het eiland, stellen we later vast.
In Dolus-d’Oléron houden we een rustpauze op het kleine terras van “Mer & Dune” een winkeltje waar ook ijsjes en drank te koop zijn. We moeten nog een 20km verder lang blijven we niet treuzelen.
Wanneer ik na enkele rode lichten en ronde punten achter mij kijk zie ik heel in de verte fietsers naderen. Ik wacht en stel vast dat het helemaal niet mijn vrienden Antoine en Pol zijn, maar twee andere trekkers. Mijn slecht zicht begint mij te hinderen. Ik blijf enkele minuten wachten maar tevergeefs. Ik maak rechtsomkeer, doch Antoine en Pol zijn nergens te bespeuren…Zij hebben ergens een wegwijzer met “Saint-Georges” gevolgd en doorgefietst naar onze overnachtingsplaats. Een uurtje later kom ik er ook aan, na het volgen van de uitgestippelde route en enkele onnodige omwegen waarbij ik hen niet heb teruggevonden.
We krijgen van de uitbaters onmiddellijk een driepersoonskamer naast hun bureeltje. Na een poosje worden we uitgenodigd iets te drinken in de tuin. Madam wil ons uitvoerig uitleggen wat we op het eiland allemaal kunnen beleven. Wij maken haar duidelijk dat we slechts één dag blijven. Toch is ze heel fier op alles wat hier te beleven valt. Zo onthouden we dat men op Oléron zich erg bekommerd om de natuur de rust en de zuivere lucht. Men zou ook het fietstourisme erg promoten…
Ik leg haar uit hoe men in Vlaanderen en Nederland met Fietsknooppunten werkt…..ai ai ze begrijpt er, als niet fietser, helemaal niets van. Hoe is het mogelijk dat een kleine Belg les wil geven aan een Fransman! Zien we haar denken…
Waar kunnen we souperen ??? Madam weet er ook geen raad mee….het is maandag en alles is dicht in het dorp, ze vermoed echter dat we wel iets zullen open vinden aan het haventje van “Port du Douhet” bij La Grée-les-Bains.
Heel dicht bij zee vinden we na zo’n 5km verder na enkele kronkels op rommelige wegen het plezierhaventje. Hier op het plein zijn alle eethuizen dicht. Net wanneer we rechtsomkeer willen maken zien we aan de andere kant van het kanaaltje bij een sluisje een terras waar enkele mensen zitten.
Vliegensvlug krijgen we een tafeltje in de “Crêperie-bar-disco Les Ecluses”. We bestellen een fles frisse witte wijn met pannekoeken gevuld met salade en vlees. Niets speciaal, maar we hebben toch iets gegeten. Na nog een flesje en een ijsje willen we terug naar onze overnachtingsplaats.
06-12-2022 om 12:18
geschreven door Via de la Plata
29-11-2022
09 Dag 9 La Rochelle - Rochefort zondag 19-06-2022
09 Dag 9 La Rochelle - Rochefort zondag 19-06-2022
Absolute stilte….We moeten wel heel vermoeid geweest zijn. Het is bijna 8uur eer we uit de veren zijn, tot onze grote verwondering is de zon er niet. Het is frisser dan bij de vorige ochtenden! Prima, menen we, om onze tweede week te starten. We hadden meer volk verwacht in de refter. Ja… hier moet je tevreden zijn met een “Petit Déjeuner à la Française” zo te zien.
Bedjes opruimen, fietsen beladen en weg zijn wij langs de Océan. Zalig koel, we schatten dat het net 20°C is, wat een verschil met gisteren….Ook al is het zondag we zijn echt verwonderd dat het op het kustfietspad zo kalm is. Nu en dan kruisen we enkele joggers en groepjes wielertoeristen.
Na 10km zijn we bij “Pointe de Chay Angoulins”, een diep in zee lopende landengte met kalksteen kliffen. Een zeldzaam natuurgebied, de zee ligt wel 10 à 12meter dieper, wat een gevaarlijke toestand. We begrijpen niet dat dit gebied zomaar vrij toegankelijk is!
We rijden dicht bij de oever waar er heel wat Carrelets de pêche zijn. Waar vissers met een vierkant net aan een katrol vanop een houten stelling-ponton een eindje in zee vissen. Spijtig zijn de toegangen afgesloten, we hadden graag eens van dichtbij het vissen meegemaakt.
Na 20km zijn we in Les Boucholeurs. Het is zalig om de gehele tijd de aangename zeelucht op te snuiven. Het is een dorpje van vissers en oesterkwekers. Het staat hier vol met roestige tractoren, platte schuiten en stapels oesterzaknetten. Na het zien van al dat rare gedoe, krijgen we goesting naar al dat lekkers uit zee.
Na Les Marais d ‘Yves komen we aan “Pointe de la Fumée” een smalle landengte slechts +/- 150m breed en 2km in de oceaan. Er is vanaf de parking op het uiterste puntje een overtocht verbinding naar het eilandje Aix. Dit eilandje ligt +/-6km in zee. We stoppen aan “Les Viviers de Nadège” het ziet er wat rommelig uit maar het kan ons niet deren. We worden met veel enthousiasme ontvangen door de patron zelf. Hij is in volle ornaat, lederen schort en schippers pet, oesters aan het openen. Hoe krijgt hij het voor elkaar aan die snelheid! We staan er vol bewondering bij en krijgen er goesting naar…Madam wijst ons een tafeltje en we bestellen, wat denkt je wel, oesters, mosselen en wijn. Het zit vol met luidruchtige plaatselijke mensen iedereen kent iedereen en we zijn onmiddellijk hun vrienden. Ze verzekeren ons, dat we op de beste plaats beland zijn, waar ze met liefde en passie de sappige zeevruchten klaarmaken. En ja ze hebben groot gelijk het is een absoluut uniek adres…een aanrader. Wat was dat genieten zeg…. tussen al dat rumoer!
We vervolgen onze rit langs de kust, we komen voorbij het “Fort de Fouras”, een van de vele Vauban-forten. Het indrukwekkend gebouw ligt strategische aan de monding van de Charente. Vanaf hier zien we duidelijk Ile Madame, Ile d'Aix en Fort Boyard.
We blijven op de rechteroever van de Charente. Na Saint-Laurent-de-la-Pré komen we in een lagune gebied, met grachten en plassen. Les Marais du Vergeroux is een natuurgebied we zien hier en daar reigers en ooievaars met hun jongen.
Na enkele lange bochten komen we door een bosgebied aan de fameuze “Transbordeur Martrou”. Morgen moeten we dit kunstwerk gebruiken om aan de andere kant van de Charente te geraken.
Maar nu hebben we grote dorst, het is ondertussen opnieuw wel 28° en de zon is opnieuw van de partij. We stoppen bij het terras van “La Guinguette” naast de zweefbrug. Het onbekend plaatselijk biertje doet deugd. We hebben duidelijk rust nodig na 65km, op naar onze overnachtingsplaats. Enkele minuten later zijn we er, we krijgen een vier persoons kamer met stapelbedjes. Alles is hier heel proper en prima onderhouden. Na een deugddoende douche houden we één uurtje platte rust vóór we de stad intrekken om te souperen.
Een wat langere rustpauze heeft ons deugd gedaan. Het is wel 3km naar het centrum, dus nemen we de fiets. Rochefort ligt in een lus van de Charente op de rechteroever. Het is een wat oud uitziende en wat verwaarloosde stad met een maritiem en militair verleden. Hier en daar staan er grote gebouwen en er zijn poorten en hoge muren, toch vinden we het niet spectaculair. Op de markt drinken we een biertje op een van de vele toeristische terrassen. Toeval, naast ons zit een Nederlands senioren koppel. Ze zijn benieuwd wat wij hier wel uitspoken….Na een poosje weten we dat ze uit Kampen afkomstig zijn. We vertellen hen dat wij daar verleden jaar doorgereden zijn op onze grote tocht. Ze zijn echt heel verwonderd wanneer ik daarover vertel en laten blijken dat er veel Nederlanders minder hun land kennen zoals wij……”Santé mes amis”! Ai…. hierop reageren ze helemaal niet ze verstaan werkelijk geen woord Frans….zij gebruiken hier Engels, wat spijtig toch.
Na onze aperitief pauze op de markt, zoeken we een visrestaurant aan de haven. De drukte op het terras van restaurant “Cap Nell” staat ons aan en we krijgen een mooi plaatsje. Wat een manjefiek uitzicht op de jachthaven en de Corderie-Royal-site…..
We bestellen een vismenu en die is heerlijk. We genieten van oesters en verse vis met aangepaste groeten en een wit wijntje.
Met een dik buikje fietsen we terug langs de Charente naar onze overnachtingsplaats. Het wordt al wat donker. We zullen niet lang wakker blijven…
29-11-2022 om 13:04
geschreven door Via de la Plata
23-11-2022
08 Dag 8 St-Vincent-sur-Jard - La Rochelle zaterdag 18-06-2022
08 Dag 8 St-Vincent-sur-Jard - La Rochelle
zaterdag 18-06-2022
Lang slapen zit er niet in vandaag. De zon piept al een tijdje door de rolluikspleten. Wanneer we de weersberichten bekijken beginnen we al te zweten…..Ze voorspellen wel 35°C met een stralende zon. Dat beloofd en nu juist wanneer we onze langste rit van de tocht krijgen. Geen geklaag, opstaan, ontbijten en vertrekken mannen!
Onze hotelpatron heeft het druk in de grote eetzaal, toch worden we vlug bediend. Er kan zelfs een gezellig praatje vanaf met hem. Ook hier zijn ze benieuwd wat we vandaag zullen ondernemen. Neem maar veel drank mee, komt madam ons bezorgd verwittigen. Het ontbijt is wel niet zoals gisteren, maar er is meer dan het vroeger geserveerde “petit déjeuner”…..hier weten ze dat fietsers een flink ontbijt nodig hebben.
Fietsen beladen en wegwezen, zo denken we! Maar ai, mijn fiets staat achteraan lek.
We zoeken een rustig schaduwrijk plaatsje en herstellen……We vinden met moeite het gaatje, er is een emmer water nodig om het op te sporen. Toch geraken we omstreeks 9h45 weg uit Saint-Vincent-sur-Jard.
Na nog een korte stop bij de Océan, duiken we voor een 10-tal kilometer de bossen in. Hier tussen de vele campings is het nog koel. We vorderen goed en aan Plages les Conches, komen we opnieuw dicht bij de zee. Het blijft, gelukkig maar, tot La Tranche-sur-Mer afwisselend in en naast duinbossen met schaduw. Toch is het zweten bij de korte heuveltjes. Het voortduren kort na elkaar op en neer fietsen door de duinen eisen hun tol…..
In La Faute-sur-Mer hebben we 30km en wanneer we hier over de brug van Le Lay rijden, weten we dat er nadien geen dorpen meer komen waar we kunnen middagmalen. Er zijn enkele viswinkeltjes maar nergens kunnen we tafelen. Antoine heeft echter juist na de brug een restaurant opgemerkt. In O-Patio stappen we binnen, drogen ons zweet en bestellen een frisse pint en een visslaatje met frietjes.
Na l’Aiguillon-sur-Mer, we weten het maar al te best, door onze heenreis op dag 3, dat we minstens 25km door een verlaten en desolaat landschap moeten. We fietsen rond l’Ance de Aiguillon naar de brug over la Sèvre Noirtaise. Het is zweten en zonder ophouden drinken . Maar ’t is geen oplossing, onze bidons zijn ondertussen bijna aan de kook en leeg. St-Michel en l’Herm met enkele huizen, is precies een verlaten dorp, toch kunnen we frisdrank kopen in een winkeltje. Dat doet deugd…voor we onze weg vervolgen op la route cyclable Vélodyssée. Die gaat door “le Marais Poitevin”. Maar de begroeiing is bruin en dor, alles staat er totaal uitgedroogd bij. Nergens is er schaduw, er zijn geen bomen of struiken te bespeuren…..en dit nu al een hele poos. Wanneer ik achter mij kijk, zie ik mijn maatjes afzien, doorbijten jongens!
Bij het sluisje van “Canal de Luçon” stoppen we en houden een platterust pauze in een graspleintje met enkele zeldzame struiken. Na een klein uurtje vertrekken we opnieuw. 8km verder zijn we aan de brug over “la Sèvre de Noirtaise” en enkele minuten later in het dorp Bourg-Chapon. “Au Bon Accueil” is het eerste café welke we tegenkomen, we ploffen ons neer, dood van de dorst. We zijn niet de enigen, ook binnen zitten er enkele fietsers die in tegengestelde richting moeten…..Veel succes jongens, gelukkig nemen ze enkele flessen water mee!
Bij Marsilly is er een rond punt we kopen aan een straatkraam Cavaillon-meloenen. In het graspleintje onder de bomen, goed in de schaduw zijn ze ons eten en drinken. De fruit-rustpauze heeft ons opnieuw wat energie gegeven.
In Nieul-sur-Mer houden we halt bij het uitnodigend terras van Café “Bistrot de la Place”. Antoine trakteert ons op een Triple d’Anvers. Onmiddellijk zijn we de beste vrienden van het plaatselijk gezelschap, enkele jongeren willen hun Engels uitproberen. Wanneer we hen duidelijk maken dat we liever in ’t Frans praten zijn ze opgelucht….hun Engels gebrabbel, was onverstaanbaar. Het is 19h en we moeten nog een 10-tal kilometer verder, met veel moeite laten de terrasgangers ons vertrekken, gelukkig maar.
Nu op gps door het drukke centrum van La Rochelle tot we bij de haven voor een gesloten brug staan. Enkele omstaanders maken ons duidelijk dat de brug niet meer zal opengaan en wij een andere weg moeten nemen. Toch staan we plots voor ons verblijf “Auberge de Jeunesse de La Rochelle”. Na het bergen van de fietsen krijgen we onze kamer toegewezen….Na een deugddoende douche hebben we de moed niet meer om te souperen….We zijn te moe en kruipen in de bedjes. Na enkele minuten is het muisstil, het is slapen geblazen…..
23-11-2022 om 15:10
geschreven door Via de la Plata
15-11-2022
07 Dag 7 St-Hilaire-de-Riez - St-Vincent-sur-Jard vrijdag 17-06-2022
Dag 7 St-Hilaire-de-Riez - St-Vincent-sur-Jard
vrijdag 17-06-2022
Wat we te zien krijgen, wanneer we de trap afdalen, is werkelijk fantastisch. De grote tafel in de gelagzaal is precies een schilderij. Onvoorstelbaar wat we hier beleven! Blandine en Christoph staan met pretoogjes te glunderen. Blandine toont ons alles wat er te eten valt, met de nodige uitleg. Wel 20 soorten brood, broodjes, alle soorten beleg zachte kazen en een massa koekjes en fruit. Jongens wat is dat hier allemaal, zullen we hier nog weg geraken???
Onze Parijse vrienden zijn dit al enkele dagen gewoon en herkennen onze verwondering. Wat een ontbijtfestijn, moeten wij dat allemaal proeven. We staan perplex zoiets maak je nergens mee. We smullen er maar op los aangemoedigd door ons gastenpaar….Het is genieten geblazen tot we een dikke buik krijgen. Tenslotte moeten we ook nog een eind fietsen, gedaan met al die verleidingen. Blandine stopt ons nog wat fruit toe en Christophe wil ons wat zoetigheid meegeven….We kunnen ze niet genoeg bedanken. Merci mes amis…Bravo, bravo bravo…..Mille fois merci !!!
Na een lange afscheidsceremonie met omhelzingen worden we door iedereen minutenlang uitgewuifd. Wat een prachtverblijf hebben we hier meegemaakt echt onvergetelijk…..jaren zullen we hier nog zeer terecht over napraten.
Wij fietsen zuidwaarts richting Saint-Gilles-Croix -de-Vie, iets meer weg van de kust. Lang duurt het echter niet, het veel te druk autoverkeer doet ons de kustfietsweg terug opzoeken. Gelukkig maar…. Ook al reden we hier enkele dagen geleden, in tegengestelde richting lijkt het toch precies iets heel anders. Het wordt snikheet, gelukkig hebben we ons voorzien van drank, af en toe moeten we halthouden en ons insmeren. We denken dat het ruim 30°C is in de stralende zon. We zijn telkens blij wanneer we een poosje de duinbossen induiken.
In de schaduw bij een campingstrandbar ploffen we ons neer….Grote dorst, het wordt een frisse Grimbergen. Wanneer we blijven aandringen maken ze uiteindelijk een slaatje, maar het is eerder uitrusten en afkoelen geblazen…honger hebben eigenlijk niet. Na Les Sables d’Olonne volgen we een eind de promenade, we hadden een zeebries verwacht maar neen het blijft maar heet. De terrasjes doen reuze zaken….ook wij doen mee!
Na Bourgenay-Querry fietsen we een 12-tal kilometer door Les Marais de la Guittière bij Talmont-Saint-Hilaire. Enkele keren moeten we over kronkelende houten paden tussen en door het water van de rivier le Payré. We lezen dat het: “La Passerelle du cul d’ane” is.
Iets vóór Jard-sur-Mer rijden we op de rand van een duinbos in de schaduw. We voelen duidelijk dat de blijvende zonnehitte ons moe maakt. Na het dorpje Saint-Vincent-sur-Mer wijst de gps ons de weg. Door een smal weggetje tussen de dennen net voor we aan het strand komen staan we plots voor ons hotel. Algemene blijdschap het is 17h en we hebben 74km op ons tellertje. De hotelbaas heeft ons zien komen, we krijgen vliegensvlug onze kamer aangewezen en kunnen de fietsen mooi opbergen in de ruime berging.
Na een flinke douchepartij haasten we ons alle drie naar het zwembad. Het is genieten van het koele water na deze zweetdag. Gelukkig is het nog niet druk in dit familiehotel, we vermoeden dat het binnen enkele weken heel anders zal zijn.
Voor we kunnen souperen doen we nog een flinke wandeling. We komen voorbij het huis van “Georges Clemenceau”. Wij kennen hem helemaal niet, maar het blijkt een beroemde Franse staatsman te zijn die op het einde van WOI meeonderhandelde bij het verdrag van Versailles. Hij zou hier zijn laatste jaren doorgebracht hebben….
Om 20h souperen we in het hotel-restaurant. Het wordt het door de pâtron voorgesteld vis menu met aangepaste wijnen. Laat zal het niet worden, rond 22h is het snurken geblazen.
15-11-2022 om 13:42
geschreven door Via de la Plata
08-11-2022
06 Dag 6 Fromentine - Saint-Hilaire-de-Riez donderdag 16-06-2022
06 Dag 6 Fromentine - Saint-Hilaire-de-Riez
donderdag 16-06-2022
‘t Was gisterenavond wat laat en toch zijn we vroeger op dan de vorige dagen. Alles gaat vliegensvlug en om 8h zitten we al te ontbijten in de gelagzaal van het hotel. We kunnen van alles krijgen en doen ons tegoed aan de uitgebreide zelfbedieningstoog….
De zon lacht ons toe en we zien dat het al 22°C is, dat beloofd voor vandaag. Op naar de brug om op het eiland te komen. Door een bos en daarna een heidegebied en nu moeten we omhoog. Wegenwerken beletten ons te fietsen het is een poosje te voet. Na 600m zijn we op het eiland met goede en brede afzonderlijke fietspaden aan beide zijden van de weg. In Barbâtre zien we op enige afstand Le Moulin de la Fosse een wat eigenaardige molen, blijkbaar zijn er meerdere molens maar we hebben ze niet opgemerkt.
Het eiland is hier slechts 2,5km breed. Aan een rotonde rijden we tot bij de Decathlon, waar Pol nieuwe fietsschoenen wil kopen. Als we opnieuw vertrekken doet mijn gps het niet meer, blijkbaar heb ik hem onvoldoende opgeladen. Zonder dat we het goed beseffen zijn we in de drukke straten van de stad Noirmoutier en Ile beland. Tot overmaat van ramp nemen we de verkeerde kant van de haventoegang en komen aan Fort Larron.
Na wat zoeken belanden we enkele keren op kleine strandjes waar je onmogelijk verder kan fietsen. We besluiten terug te keren naar het rond punt bij de Decathlon. Van daar kunnen we met het roadboek via het dorpje Les Places aan de oostkust van het eiland onze uitgestippelde weg vervolgen.
Op een open plaats met parking bij de Baie de Bourgneuf staan er twee cabannes. Op dit oestereiland zou het voor ons, als absolute oesterliefhebbers, erg zijn Noirmoutier te verlaten zonder te proeven van deze lekkernij. Het is net middag, het wordt genieten van de verse beestjes met witte wijn en brood.
We weten dat we tussen 11h en 14h gebruik kunnen maken van Passage du Gois. Om 13h zijn we aan het begin van de doorwaadweg, een dijk van ongeveer 4,2 km die het eiland Noirmoutier met Beauvoir-sur-Mer op het vaste land verbindt. Het woord "Gois" is Vendée-patois voor: "lopen met natte voeten".
Deze mythische weg, is een hoogtepunt op onze tocht en dit wilden we stellig meemaken. Het was lange tijd de enige manier om het eiland te bereiken of te verlaten. Men kan de Passage du Gois alleen bij eb, 1h30 ervoor en 1h30 erna oversteken. Het tij kan hier razendsnel opkomen, menig keer zijn er mensen telaat of geraken auto’s en personen niet op tijd weg, drama natuurlijk!
Overal zien we hier mensen rondlopen met een emmer een schopje en een netje. We vragen ons af wat ze doen? Onze gelegenheids-fotograaf vertelt: “la pêche à pied”. Ze zoeken in het slib naar schelpdieren en naar vissen die achtergebleven zijn in poeltjes en tussen de stenen.Het blijkt een echte volksport te zijn bij Noirmoutier.
Wat een gedokker op de brute en gladde keien van de doorwaadweg. Wanneer we aan land komen moeten we een drukke weg volgen, we hebben geen keus. Uiteindelijk moeten we een heel eind dieper het binnenland in om over de brug van “Le Grand Etier de Sallertaine” te geraken. Bij het zoeken en navragen naar een fietsvriendelijk weg, is onze Antoine doorgereden, hij heeft niets gemerkt. Plots beseft hij dat we niet gevolgd zijn. Wij blijven wachten maar hij vindt ons niet terug. We spreken uiteindelijk telefonisch af aan de kerk van Beauvoire-s-Mer.
We vieren zijn terugzien met een Duvel op een terras van het kerkplein. Ook een viertal Deense langeafstand fietsers hebben nood aan een rustpauze. Na een lang gesprek met hen, is ons zweet opgedroogd en is de GPS opgeladen. Ik zie dat we nog 35km moeten, het wordt snikheet, we nemen vlug afscheid van onze nieuwe vrienden.
We rijden zeker 15km in een vlak groen land met veel waterplassen. Het zijn “les Salins du Breuil”. Zoutpanden waar men bezig is met een spatel de zoutkristallen op hoopjes te verzamelen. Dit zout droogt in de zon en krijgt een licht roze tint. Het wordt hier als kostbaar grof zout verkocht, ze noemen het “Fleur de Sel”.
Na Saint-Jean-de-Monts duiken we bij Les Mouettes, gelukkig maar, een koel bos binnen. Een echt paradijs voor natuurliefhebbers er zijn echter…. Veel campings. Maar er liggen ruime golvende fiets- en wandelpaden. We vorderen snel en na wat zoekwerk om uit dit enorme duinbos te geraken staan we om 17h bij onze overnachtingsplaats in Saint-Hilaire-de-Riez. “La Petite Chatelaine“ maison d'hôtes chezBlandine et Christophe.
Wat een uitbundige familiale ontvangst door het gastenpaar, we moeten met hen onmiddellijk een biertje drinken in de tuin aan het zwembad. De gehele 2°verdieping met twee ruime kamers en voor elk een afzonderlijk bed en een onberispelijke badkamer. Dit alles is voor ons gereserveerd, het lijkt wel een suite. Blandine stelt voor onze vieze zweetfietskledij te wassen en Christophe helpt ons met onze spullen naar boven te brengen….zalig toch!
Na onze was- en plasbeurt staan we te popelen om het zwembad in te duiken. Heerlijk na zo’n bloedhete dag, we genieten alle drie met volle teugen. Ondertussen maken we kennis met de drie medevakantiegangers. Zij zijn vol bewondering over onze tocht en willen alles tot in detail weten. Als Parijzenaren kennen ze helemaal niets van een fietsvakantie, ze blijven maar vragen stellen. Christophe nodigt ons plots allen uit om gezamenlijk een flesje bubbels te kraken. Niemand weigert natuurlijk, wat een paradijs met een leven als God in Frankrijk!
Na de apero, presenteren Blandine en Christophe ons en de andere gasten een waar 3-sterren souper, met alles erop en eraan. Fruit-de-mer, op de barbecue gegrild vlees van de beste kwaliteit en allerhande verse groenten met sausjes en aangepaste wijnen. Nadien een veel te groot ijsdessert.
Tot onze grote verwondering hebben we precies geen taalprobleem meer, zonder enige moeite kunnen wij gezwind meepraten in het Frans. Wat hebben we ons vlug aangepast, iedereen begrijpt iedereen. We krijgen felicitaties, ook zij weten dat Frans helemaal niet onze moedertaal is. Onze Parijse vrienden hebben geen benul van de taal- en regionale toestand in ons land. We kunnen het zelf met veel moeite uitleggen. Wanneer Blandine, Franse chansons uit de jaren 60 & 70 laat horen, zijn onze tafelvrienden geobsedeerd doordat wij ze met gemak kunnen meezingen.
Het is al een tijdje donker. Met een applaus voor de culinaire prestaties van ons gastenpaar, zoekt iedereen zijn bedje op. Bonne nuit mes amis!
08-11-2022 om 11:50
geschreven door Via de la Plata
01-11-2022
05 Dag 5 Les Sables d’Olonne - Fromentine woensdag 15-06-2022
05 Dag 5 Les Sables d’Olonne - Fromentine
woensdag 15-06-2022
We hebben alle drie zalig geslapen, de muggen hebben ons niet lastig gevallen. Wanneer we de gordijnen openschuiven zien we al een stralende zon. De weersberichten geven voor vandaag opnieuw maximum 28°C en weinig wind. Het doet ons goed en we haasten ons naar de eetruimte in het immense huis. We helpen Elyane de tafel dekken. Ze komt onmiddellijk met verse koffie. Wanneer we onze verwondering laten blijken over de vele zeiljacht-posters en de prachtige zeilbootminiaturen, krijgen we een uitleg over het grootste evenement hier in Sables d’Olonne.
De Vendée Globe, vertelt ze, is het allergrootste zeilevenement in Frankrijk. Elke vier jaar wordt onze stad enkele weken overrompeld door duizenden mensen die de start van deze wedstrijd willen beleven. Dan is hier geen enkel slaapplaats vrij in de stad en ver erbuiten. Al maanden vooraf is mijn huis verhuurd aan zeilfanaten en hun familie. De Vendée Globe is een single-wedstrijd, non-stop rond de wereld. Les Sables d'Olonne is start en aankomst plaats. Deze solozeilwedstrijd, is de moeilijkste sportieve uitdagingen in zijn soort. De deelnemers zo’n 30 à 40 solozeilers moeten de wereld rondvaren in ongeveer 3 maanden via de drie kapen zo’n 45.000km. Allé dat weten we dan ook ….
Onze kranige gastvrouw heeft ons met zoveel enthousiasme verteld over al die zeil avonturen, dat wij het niet kunnen laten de zeilhaven en de uitvaargeul te bezoeken. We rijden op de wel 500m lange “Grande Jetée Sables” op het einde van de pier staat een vuurtoren. Er blijven voortdurend zeiljachten buiten varen. Nog een foto en we verlaten La Chaume noordwaarts door de duinen van l’Aubraie.
Bij La Vertonne zijn we opnieuw op de Vélodysée de uitgestippelde kustfietsroute. We maken een grote bocht landinwaarts, rond een moerasgebied tot bij La Sainte-Emilienne. Hier duiken we voor wel 10km lang een bos binnen tot we in Brem-sur-Mer, plots de zee ontwaren tussen de duintoppen.
Tot Bretignolles-sur-Mer volgen we het mooie fietspad afgewisseld met zicht op de oceaan links en duinen rechts. In Saint-Gilles Croix de Vie moeten we over de brug van de 70km lange stroom welke hier bij Le Jaunay in de zee stroomt. We stoppen en middagmalen op het terras van Les Voyageurs. Onze dorst lessen en meer dan een vissoep en een slaatje krijgen we niet binnen.
Het is 14h en we moeten nog zeker 40km eer we op onze overnachtingsplaats zijn. De brandende zon maakt ons loom, we moeten ons opladen om verder te geraken.
Na de monding van La Vie blijven we op de brede strandboulevard van Saint-Hilaire-de-Riez tot Sion-sur-l’Océan. Op een golvend gravelfietspad is het zalig wanneer we tussen wel een 10-tal campings door in een bosgebied rijden voor enkele kilometers
In Les Becs komen we bij Plage des Demoiselles terug op de dijk met hoogbouw. Niet zo hoog als aan de Vlaamse kust maar toch verwondert het ons en we hebben het tot nu toe nog niet zo hoog gezien. Het lijkt hier ook wat drukker en er zijn meer strandgasten. Grote dorst doet ons inderhaast een terrasje binnenwippen, het wordt een Duvel, ander Belgisch bier kennen ze hier blijkbaar niet.
Na Saint-Jean en Notre Dame de Monts rijden we door Forèt des Pays de Monts,het grootste bosgebied aan de kust van de Vendée. Het bos is wel 2000 hectare, door een intensief bebossingsbeleid hebben ze belet dat er meer kustbebouwing kwam. Het bos bestaat hoofdzakelijk uit zeedennen en steeneiken en is een beschermd gebied.
Net vóór we Fromentine binnen fietsen zien we een klein cafeetje met een sober terrasje. We hebben zoveel dorst dat het ons helemaal niets uitmaakt. We worden met veel enthousiasme door de baas ontvangen. Het plaatselijk fris biertje is echt lekker. We laten ons zweet opdrogen, ondertussen hebben we een interessante lange babbel met onze mede terrasgangers en de patron. Het wordt ons meer en meer duidelijk dat de Fransen nog meer klagen en veel minder tevreden zijn dan bij ons.
200m verder zijn we bij ons hotel l’Embarcadère, we krijgen onmiddellijk een 3- persoonskamer, toch merken we dat de receptie juffrouw nieuw is. Gelukkig komt haar baas Thomas ons met veel humor ontvangen en kunnen we onze fietsen veilig achter het hotel bergen.
We voelen ons hier onmiddellijk thuis ook al zijn we in een hotel. We stellen bij onze eerste vijf dagen vast dat de Fransen hier in de Vendée duidelijk een hartelijker houding hebben dan in het Middellandse zeegebied. Wij schieten er veel beter mee op en ze zijn amicaler. Na een korte opfrispauze krijgen we honger en wandelen naar restaurant Les Navigateurs.
Ook hier worden we hartelijk ontvangen en bediend. We genieten van een smakelijk gebakken vismenu met heerlijke wijn. Ondertussen hebben we een onwaarschijnlijk uitzicht op het eiland Noirmoutier en de verbindingsbrug. Vóór we gaan slapen nemen we samen met enkele cliënten en baas en bazin Thomas en Sandra nog een slaapmutsje. We moeten ons Frans toch wat oppoetsen, maar iedereen begrijpt ons. Slaapwel!
01-11-2022 om 16:52
geschreven door Via de la Plata
25-10-2022
04 Dag 4 La Tranche-sur-Mer - Les Sables d’Olonne dinsdag 14-06-2022
04 Dag 4 La Tranche-sur-Mer - Les Sables d’Olonne dinsdag 14-06-2022
Opstaan jongens… 8h de plicht roept! Wanneer we de gordijnen openen worden we blij van de stralende zon en de blauwe hemel, dat beloofd. Onze gastvrouw heeft woord gehouden, de tafel staat mooi gedekt klaar op het terras. Het duurt niet lang eer we ons tegoed doen aan het uitgebreid ontbijt, toch moeten we Ingrid opzoeken, dat we zoveel koffie zouden drinken had ze niet voorzien.
Ingrid komt ons gezelschap houden, we krijgen nog wat extra koffie, fruit en fruitsap. Ook zij is benieuwd wat oude knarren, zoals wij, per fiets van plan zijn. Ze is vol verwondering als ze ons programma voor de volgende twee weken bekijkt. Soms heeft ze fietsers met E-bikes, maar als wij haar duidelijk maken dat wij het met spierkracht doen valt ze bijna van haar stoel. Wanneer we haar vertellen welke tochten we de laatste 15-jaar allemaal gedaan hebben, kan ze het bijna niet geloven.
Fietsen beladen en op naar Les Sables d’Olonne, we moeten niet aandringen. Ingrid wil absoluut op de foto met ons….Bedankt voor dit aangenaam verblijf.
We fietsen terug naar het dorpscentrum om op de kustfietsweg of vélodyssée te geraken. Dwars door het prachtige “Fôret Domaniale de Longeville” een heuvelachtig duinbos, komen we aan Plage de la Terrière. Wat een uitzicht op de océaan op de nog verlaten parking.
Enkele minuten later zijn we opnieuw in het duinbos. Dit prachtige met pijnbomen afgewisseld met steeneiken woud, is enkel toegankelijk te voet, met de fiets en te paard. Bij “Plages des Conches” kunnen we bij de zeilschool net de zee zien. Opnieuw door de duinen tot bij “Plage les Petit Rocher” waar we met zicht op zee een pauze nemen. We vinden geen terrasje, de zeldzame wandelende senioren vertellen ons dat alles hier dicht blijft tot juli. Gelukkig hebben wij ons goed voorzien van water. De zon begint stillaan te branden en het wordt zonnecrèmes smeren. Enkele keren trachten we te raden welk hondenrassen voorbijkomen. Als we het aan de eigenaars vragen, hebben we het meestal mis……enkel bij het merk straathond “chien de la rue” ??? hebben we het alle drie onmiddellijk juist…denken we!
12h00 telaat om het aperitieftime te noemen. We vinden op de boulevard van Jard sur Mer bij le Moulin de la Conchette eindelijk een terras met zicht op de océaan. Een frisse Grimbergen en een half uurtje uitrusten in de schaduw doen deugd.
We rijden weg van de kust er is geen andere mogelijkheid hebben ze ons zojuist verteld. Op een lijntje moeten we door Les Marais de Gelibert et Benest. Bij het mini-dorp Llaude en tussen enkele boerderijen fietsen we een aantal houten bruggetjes over bij de kronkelende rivier Le Payré. Wanneer we Port de la Guittière binnen rijden kunnen we er niet aan weerstaan.
Het is ondertussen 13h30 en we vleien ons neer op het terras van “La Cabane l’Huitrier Pie” aan de boorden van het oesterkwekerijwater. Er is juist een toeristenbus vertrokken. Freddy de baas heeft tijd zat, hij komt ons met overtuigde vriendelijkheid vertellen wat we hier kunnen nuttigen. Niet veel nadenken elk 12 oesters, brood en frisse wijn.
Zoals enkel fiere mondige Fransen het kunnen, krijgen we van Freddy nog wat chauvinisme te horen. Het is hier een magische plek, gelegen in het hart van de monding van le Payré en het is de kleinste Franse oesterhaven. Hij werkt al 35 jaar als oesterkweker en is sinds 2017 baas van deze kwekerij en Cabane. We blijven nog wat nagenieten en drinken samen met de hem een extra flesje witte wijn. Met lome benen vertrekken we, gelukkig moeten we maar 25km meer vandaag. Opnieuw moeten we door een wijds moerasgebied les Marais de Clouzy en les Marais de Carail soms over houten passerellen. Na nog een koele bospassage komen we terug in de bewoonde wereld bij Bourgenay-Querry-Pigeon.
Bij Baie de Cayola blijven we naast de kustweg op een uitstekend fietspad goed doorrijden. Plots fietsen we de plaat Les Sables d’Olonne voorbij. We beseffen dat we de grote drukke stad door moeten en willen nu het hier nog wat rustig is een terrasje doen. Langs een helling rijden we tot aan het mulle zand van Les Grande Plages. Onder een ruim zonnescherm is het zalig uitrusten met iets fris.We blijven de kustboulevard volgen naast een heel drukke weg tot aan het centrum. Nu moeten we door de drukke agglomeratie van deze wel grote stad. Na een korte stop bij de plezier haven, zoeken we ons verblijf.
Op een zandweg tussen twee waterplassen brengt de gps ons bij onze overnachtingsplaats Chambre d’hôtes L'Ajadière. Onze gastvrouw Elyane verwachte ons. We krijgen onmiddellijk twee ruime kamers ter beschikking en hebben een terras met een heel grote tuin ervoor. We zijn de enige gasten vertelt ze ons. Eten doe je best aan de kaai in het oude gedeelte van de stad “La Chaume” en neem maar de fiets, ’t is best een eindje terug.
Na een deugddoende douche en een wasje van onze bezwete fietskledij, laten we deze droge aan de wasdraad in de tuin. We houden nog een terraspauze voor we klaar zijn om te souperen. Enkele minuten later bemachtigen we een tafeltje op een van de drukke restaurantterrassen “Le Port”. Met veel zwier en ongewoon vlug worden wij bediend. Na een “Pastis-Ricard” aperitief, komen er mosselen met Roquefort à volonté en verse frietjes. Het is hier heerlijk bij de haven waar de bac passeur een overzetbootje, voortduren mensen aanvoert.
Na nog een lekker ijsje en een korte wandeling, besluiten we terug te fietsen. Bij de waterplas moeten we door enkele wolken met muggen …..Met de hoop er geen last van te hebben deze nacht zitten we vlug onder de lakens !!!
25-10-2022 om 12:07
geschreven door Via de la Plata
18-10-2022
03 Dag 3 La Rochelle - La Tranche-sur-Mer maandag 13-06-2022
03 Dag 3 La Rochelle - La Tranche-sur-Mer
maandag 13-06-2022
Het geluk is met ons, voor vandaag en de volgende dagen is er prachtig weer voorspeld. Om 8h zijn we klaar en haasten ons naar de ontbijttafel. Sophie is in tegenstelling met gisteren, wel klaar. We worden onmiddellijk bediend en genieten van de heerlijk walmende koffie met croissants.
Onze gastvrouw, een echte spraakwaterval, ze wil alles weten over onze plannen voor de komende dagen. Maar we mogen bijlange nog niet vertrekken, Sophie wil ons haar royale tuin laten bewonderen ze is er erg trots op. Ze kent elke boom en struik met naam en we leren veel over de verschillende vruchten.
Het is bijna 10h eer we onze fietsen beladen, de banden wat bijpompen en weg zijn wij voor twee weken. We kennen ondertussen de weg richting oceaan. Vanaf Villa Andrée is het slechts 2km tot aan zee. We moeten rond het vliegveld, na 15 minuten peddelen we op het oeverfietspad. Zalig met een prachtig zicht op Ile de Ré en de baai van Biskaje.
Iets verder moeten we rond Port du Plomb, een mini-plezierhaven waar de bootjes in het slib verzonken liggen. We kronkelen langs smalle paadjes over het ophaalbrugje, om na een poos terug bij de oceaan te komen.
We volgen kilometerslang een meanderend pad door ongerepte natuur. Prachtig zijn de hoge kliffen van Lauzières tot Marsilly waar we af en toe halt houden en diep ademen. Aperitieftime, laat Antoine ons horen, net wanneer we in Port de la Pelle een Cabane met buitenterras voorbijrijden. Stoppen mannen! Ja zojuist heeft Serge zijn deur geopend. We bemachtigen een fris plaatselijk biertje. We blijven plakken en zijn onmiddellijk de beste vrienden van de baas. We komen heel wat te weet over oester- en mosselkweek en over zijn geboortestreek “La Vendée”. Aan de horizon kunnen we met moeite zijn Vendée waarnemen. We dachten eerst echt dat het een eiland was, maar neen het is “Pointe de l’Aiguillon”. Straks moeten we daar voorbij…..als we hier nog weg geraken!
We onthouden en noteren de profetische woorden van Serge : “Je parle avec les yeux, j’écoute avec le cœur, je comprends avec le temps”. Oei we hebben nog maar 18km op ons tellertje, wegwezen we moeten nog ver!
Bij la Pointe Saint-Clément, waar er vele “Carrelets” staan, stoppen we bij een uitkijkpunt met een Oriëntatietafel. Nu wordt het ons duidelijk hoe we het verloop van de kustlijn moeten beoordelen. Bij Esnandes moeten we landinwaarts richting Bourg-Chapon. We stellen het middagmaal nog even uit en stuiven door naar de brug over la Sèvre Noirtaise. Dit is de enige plaats waar we over de kronkelende rivier geraken. Nu moeten we door een gebied “Les Marais Pointevin” met helemaal geen bewoning. We hopen bij de sluis over het Canal de Luçon een eetmogelijkheid te vinden…..verkeerd gegokt de zaak blijkt al enkele jaren opgedoekt te zijn.
Ook in het volgende dorpje Saint-Michel en l’Herm zijn de zaken op maandag dicht. Ook in L’Aiguillon-s-Mer zijn we telaat, alles is net gesloten. Nadat we de brug bij de rivier Le Lay overgestoken zijn zien we le Casino de la Dunes, na wat aandringen is met bereid ons een slaatje klaar te maken! Oef eindelijk, we ploffen ons neer en na een frisse Grimbergen kunnen we middagmalen, het is ondertussen 15h.
Na nog een extra Grimberge en een babbel met onze tafelburen, fietsen we naar de top van het schiereiland “La Pointe d’Arçay”. Dit natuurgebied ligt tussen de oceaan en de monding van de Lay. Het reservaat is enkel toegankelijk met een gids van ONF. Het is een gebied met zeldzame flora en is een overwinteringsplaats voor trekvogels. We keren om en volgen de kustlijn voorbij de zandstranden tot bij “La Belle Henriette”.
Hier stallen we onze fietsen en stappen via een +/- 1km lange houten voetbrug het natuurgebied binnen. We nemen onze tijd en bewonderen de kustlagune met een lage duinengordel waartussen het zeewater stroomt. We lezen op de platen dat er enkele zeldzame vogels leven zoals de Turkse plevier, de Bruine kiekendief en de Roerdomp. Ook zee amfibieën zijn hier waargenomen.
Vanaf het centrum van La Tranche-sur-mer is het nog enkele kilometers landinwaarts naar ons verblijf Boussol. Gelukkig hebben we de gps die ons ter plaatse brengt. Fel bezweet krijgen we van de gastvrouw onmiddellijk een zijkant van het huis ter beschikking. Een zitgedeelte met keuken, een wasplaats, badkamer, twee slaapkamers en een privé buitenterras ….wat een luxe!
We doen een wasje van onze fel bezwete fietskledij en rusten lekker in de zon op het terras met een flesje koele wijn voor we gaan souperen. Wanneer we Ingrid, onze gastvrouw, vragen waar we best souperen, verwijst ze ons naar de strandboulevard bij la Grande Plage. Lang zoeken we niet, we stappen het drukke restaurant Equinoxe binnen en bemachtigen een mooi plaatsje op het terras met zicht op zee. Het wordt een vissouper met oesters en kabeljauw met als toetje ijs, als drank een wit wijntje natuurlijk. Na nog een flinke avondwandeling langs de boulevard spoeden we ons naar onze B&B …..Zal er gesnurkt worden !!!
18-10-2022 om 12:03
geschreven door Via de la Plata
11-10-2022
02 Dag 2 “Rondje Ile de Ré” zondag 12-06-2022
02 Dag 2 “Rondje Ile de Ré”
zondag 12-06-2022
Wanneer we de raamluiken opengooien, zien we een stralende zon boven de toppen van de tuinbomen piepen. Het maakt ons blij, we kunnen niet vlug genoeg klaar zijn. Sophie is zichtbaar verrast wanneer we vol enthousiasme aan de ontbijttafel aanschuiven. Toch is ze heel snel klaar en kunnen we genieten van een typisch Frans ontbijt met stokbrood, croissants en enkele soorten confituur. Nadien doet ze ons proeven van de Bretoense taart, ze is heel fier op haar Bretoense-afkomst.
Na wat extra koffie, willen we absoluut ons geplande “Rondje Ile de Ré” starten. Met een zalige 22°C en een stralende zon fietsen we richting Aéroport. Een hels lawaai en tientallen vliegtuigspotters doen ons benieuwd van ons pad afdraaien. Een 8-tal Alpha Jets staan met huilende motor klaar om te starten. Plots vertrekken ze één voor één over zee om na een poosje samen nog eens laag over het vliegveld te scheren…
Na het oorverdovend spektakel dalen we af naar het begin van het Viaduct Ile de Ré. Gelukkig zijn we per fiets, naast ons staan de auto’s, met stinkende uitlaten, te drummen, zij moeten betalen om op het eiland te geraken. De verbindingsbrug is ongeveer 3km lang, het is klimmen geblazen. De helling is voor vele fietsers duidelijk te steil, we moeten uitkijken om groepjes naast hun fiets stappenden voorbij te geraken…Het fietspad in kombinatie met voetgangers, is te smal vinden we en zeer gevaarlijk bij een snelle afdaling…Maar het uitzicht en het kille zeebriesje maakt alles goed.
Na de dorpjes La Garenne en Les Viviers slaan we rechts af en volgen de zee richting “Fort de la Prée” het eerste maar toch een beetje vervallen militair verdediging fort van Vauban op het eiland.Maar plots heeft Antoine een lekke achterband. Het gaatje is moeilijk te vinden, we moeten met de band tot bij de zee, om het onderwater op te sporen. De bruine blubber op Antoine zijn nieuwe fietsschoenen vormt nu zijn grootse zorg. Geen nood enkele minuten later is de band hersteld en kunnen we verder fietsen. De fietsschoenen zullen moeten drogen eer dat weer goed komt maat!
De aanlokkelijke terrasjes van La Flotte doen ons stoppen, het is bijna 11h en we krijgen dorst. Wat een drukte het is zoeken om een tafeltje te bemachtigen. Raar maar waar, er wordt hier blijkbaar veel meer bier dan wel wijn gedronken, allé een grote Grimbergen dan maar. La Flotte is een van de 10 kleine mooie dorpen van het eiland. De terrassen omzomen het drukke plezierhaventje.
Rustig en met de nodige voorzichtigheid geraken we tussen de vele zondag fietsers verder. Saint-Martin-de-Ré is een iets groter dorp, ook hier is het erg druk, op de fiets is er geen doorkomen aan. We besluiten dan maar om een terrasje weg van de massa op te zoeken en een eetpauze te houden. Veel zaaks is het niet, want iets later beklagen we het ons dat we niet verder gereden zijn tot bij de oester cabannes.
Saint-Martin-de-Ré, de hoofdstad van het eiland, met zijn stadsmuren en smalle straatjes is een wandeling waard. We slenteren op de verdedigingsmuren rond de haven, waar de plezierjachten binnen en buitenvaren. Na een dik uur geraken we via een verdedigingspoort terug op de uitgestippelde fietsweg.
Het wordt iets rustiger met minder fietsers, we vorderen goed tot bij “Fort de Grouin” op een schiereiland nabij het dorpje Loix. Bij “la Cabane du Feneau” houden we halt, maar de patron maakt ons met vele gebaren, duidelijk dat we telaat zijn…hij heeft zijn oesterterras net gesloten, gedaan voor vandaag.
Nu fietsen we enkele kilometers door de Marais een natuurreservaat met moerassen en zoutwinning. Volgens de panelen langs de zandpaadjes overstromen de moerasslikken regelmatig in de winter. Dit natuurgebied is in het treksezoen een vogelparadijs met wel 300 verschillende vogelsoorten.
Bij La Gouarde-sur-Mer zijn we aan de andere zijde van het eiland. We komen voorbij drukke zandstranden met veel watersporters. Zeilen, surfen en kitesurfen zijn hier in trek, er is hier genoeg wind en veel zon.
Bij Gouillaud rijden we door een duinbosgebied met prachtige brede fietspaden. Zalig en zonder dat we het beseffen komen we terug in La Garenne aan het viaduct. Hier staan enkele kilometers auto’s bumper aan bumper aan te schuiven. Wij vliegen hen wuivend voorbij.
We beslissen eerst te gaan souperen en draaien na het viaduct linksaf richting Le Plomb bij L’Houmeau. Het is plots aan wel 20% steil omhoog op het duinpad naast de oceaan. De zee ligt een 12-tal meter dieper links van ons. Opnieuw geen geluk, zonder reservering geraken we niet bediend in het kleine visrestaurant La Passerelle. Geen nood ietsje terug hebben we een terrasje gezien. Na ons uitgebreid aperitief kunnen wij de baas van “La Cabane de Pertuis” zover krijgen een tagliatelle met inktvis klaar te maken.
Heerlijk zomaar aan de rand van de oceaan te genieten van al dat lekkers overgoten met een fris wit wijntje. Moe maar tevreden keren we terug naar ons verblijf. Gelukkig hebben we de sleutel gekregen, ons gastgezin is nog niet aanwezig. Na een flinke douche en wat napraten, zitten we vroeg in bed en dromen van het prachtige Ile de Ré. Slaapwel.
11-10-2022 om 14:24
geschreven door Via de la Plata
03-10-2022
01 Dag 1 Brugge/Charleroi - La Rochelle zaterdag 11-06-2022
2022 Fietstocht
Charente-Maritime Vendée
& Les Iles
Antoine Pol en Bob
Dagboek van een fietstocht van 11-06 tot 28-06-2022
01 Dag 1 Brugge/Charleroi - La Rochelle zaterdag
11-06-2022
Het was echt puzzelen eer we de tocht voor elkaar kregen. Op onze najaarstocht 2021 hadden we enkele voorstellen, waarbij uiteindelijk de Charente-Maritime Vendée & les Iles de voorkeur kreeg op een Donautocht vanaf Budapest naar Passau (deze tocht was gepland in het coronajaar 2020). Zoals steeds, is een gepaste data vinden, een helse karwei…..Uiteindelijk na heel wat heen en weer bellen bleek de 2°helft juni voor iedereen prima. Tot enkele weken later onze vriend Robrecht een uitnodiging kreeg om in die periode, bij een vriend in de Var te verblijven, hij moest afzeggen. Ook Ryanair kwam met een ander vluchtschema, gelukkig wilden bijna alle voorziene verblijven ons toch op de nieuwe datum ontvangen. Toch moest ik een andere B&B, dicht bij het vliegveld van La Rochelle, zien te vinden, wat ook finaal gelukt is.
En kijk, enkele dagen vóór onze start krijgen we bericht van Ryanair dat we plots een avondvlucht hebben….Zoals altijd kan ik de nacht vóór ons vertrek moeilijk mijn slaap vinden en blijf maar woelen… Zal alles wel verlopen zoals gepland??? Heb ik alles wel mee??? Het is na al die jaren, nu niet anders…Mijn fietsdoos is klaar en om 12h is ook deze van Antoine gevuld. Samen bij ons middagmalen en op naar het Station van Brugge, waar Pol ons opwacht. Stipt om 14h vertrekken we met de Flibco-bus naar Charleroi Airport.
We dragen onze grote dozen samen binnen, zoals echte verhuizers. Nu inchecken…Je weet nooit hoe er gereageerd wordt bij Ryanair wanneer je de fietsen aanbiedt! We moeten onze uitzonderlijke bagage laten wegen. De dozen mogen slechts 30kg wegen, wat voor fietsen met bagage maar juist gepast is. Nu naar de scanner en daar gaan onze fietsen op de transportband, op hoop van zegen. Het is in Charleroi niet zo druk als in Zaventem, alles verloopt veel gemoedelijker. Onze Ryanair vlucht van 19h geeft ons nog ruim de tijd om te souperen op het terras van de vlieghaven.
Om 20h30 landen we op het kleine vliegveld van La Rochelle. De aangename avond warmte brengt ons onmiddellijk in vakantiestemming wanneer we op het tarmac naar de hall wandelen. Hier worden we, tot onze grote verwondering toegeroepen door een uitbundig duo. Het zijn Sophie en Marc eigenaars van “Chambre d’hôtes Villa Andrée”. Zij komen onze kartonnen fietsdozen ophalen en zullen deze bewaren tot we terug vertrekken, wat een luxe! Na een 1/2h sleutelen, fietsen we richting La Rochelle, 2km verder worden we door Sophie en Marc opgewacht bij hun prachtige B&B. Na het betrekken van onze kamers wordt het nog een lange praatavond met wijn, we ondervinden dat we ons moeten inspannen om ons in het Frans verstaanbaar te maken…Na nog een flesje wijn denken we dat het veel beter lukt! Of zijn we mis…we weten het niet. Best maar gaan slapen zeker!
