Leo is ziek, veel te ziek om mee te gaan naar !.....
Hij heeft koorts en blijft in bed, iedereen hoopt dat hij morgen genezen is.
        

Om 6,30u. vetrekken wij met enkele auto’s van de crew naar het station van Hasselt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Om 7,15u. nemen we de trein naar Antwerpen.     

De crew vraagt Maria op de trein te stappen,….. zegt haar nadien dat het misschien niet die trein is, in een twee drie is Maria de trein weer uit.

Ik moet dan aan een meneer gaan vragen welke trein naar Antwerpen  vertrekt.

Het blijkt wel de trein te zijn waarin Maria reeds gezeten had.

Onze lachspieren waren weeral in de plooi en we waren pas aan het instappen.

In de trein hebben we gezongen dat het een lieve lust was.   

In Antwerpen aangekomen zijn we naar “Den boer van tienen “ geweest

en er onze koffie gedronken     

.                                                               

Om 9u. kwamen Carry en Chrisje daar aangewandeld wij gingen dus met hen op stap….

.
                     

Wij liepen met hen via enkele omwegen naar de Bourla waar we onze revue zouden spelen.

                  

Binnen langs de artiestengang naar de loges gaan kijken, deze waren zeer mooi overal lichten en spiegels, de grimekamer was ook in orde, toiletten en douches een rustruimte waar zetels en matrassen aanwezig waren,…… cafetaria, alles was er.

Toen gingen we naar de scène ……….

Enorm groot,de branddeur was dicht dus op scène was alles een beetje zoals in “De Spil.”

Toen de brandtrap centimeter per centimeter naar omhoog opgetrokken werd was iedereen  stomverbaasd.

ZO ONGELOOFELIJK MOOI   
                                                    

Het was alsof we in de wereld van Sissi verzeild waren.

Beschilderd plafond die met lichten bezaaid was. Drie loges boven elkaar, overal lampjes en uitgebeitelde koppen van musici.

Véél te mooi om te kunnen beschrijven.

.

Het overviel ons allemaal, wij waren er allemaal stil van geworden.

Het was of ik een druk op mijn borst voelde, de tranen stroomden ongewild over mijn wangen,

Dat wij daar stonden niet te geloven.

                        

Wij zouden de kans krijgen daar te spelen, wat vele grote artiesten graag zouden willen, kregen wij zomaar in de schoot geworpen.
 

Dit is wel een gevoel dat ons altijd zal bijblijven.het was werkelijk een openbaring.

Om 12 uur krijgen wij daar in de foyer van de Bourla ons middagmaal opgediend door obers in livrei. Ook daar is alles in Weense stijl.     

Om 13,30u. keren wij met de bus terug naar het kasteel nog nagenietend en ook fantaserend over wat wij nog zullen mogen beleven.

Om 15u. hebben Antoine en ik nog repetitie met Guy voor onze monoloog.

Ik ben toch blij dat ik die gewonnen heb, het is een verrijking met Guy te mogen werken.

 De avond wordt voor iedereen nog: een nagenietend wegdromen……………

Morgen is er terug les er wordt gevraagd alles te kunnen voordragen en te zingen zonder boek.dus……….

                             Nog wat leren voor het slapen.