wit bevroren  adem op een huid van glas

als zacht zoethout en oliebollengeur

- lopen straten leeg -

de jenevertent sluit haar deuren

de lucht van leegte vult mijn dorp en

achter elke deur het klatergoud

en  warme wijn

om de koude van oud jaar te vergeten

loop ik als zwerver door de nacht

en adem doodgewoon zalig

tel de sterren verloren aan de hemel

wens ik jou  een paradijs in blauw

dan kan de wereld mij gestolen worden

als wit bevroren adem

word ik even zivagho ondergesneeuwd en

kras ik woorden op de ijsruiten

- hou van jou -

24-12-2009 om 09:40 geschreven door jef deklerck

24-12-2009 om 09:30 geschreven door jef deklerck

Tijdens de morgen stoeipartij kwamen loesje en belleke onzacht in aanvaring.  Loes is een echte terrorist die zelfs Obama zou schrik aanjagen.  Na een zoveelste wilde achtervolging à la Speed deelde belleke in de brokken.  Mevrouw belleke is nu ook geen doetje hoor.  Ons angsthaasje is de absolute “waakhond” in huis die er nogal eens durft “invliegen” als loes of Marie-carmen “weer” eens onstuimig zijn.  Het resultaat is een ferme jaap net onder haar rechteroog.  Ook chaska liep op dit moment met hen mee.  Wie de daderes was, is een kluif voor Witse.  Het kon erger geweest zijn!  Chaska en loes waren zich natuurlijk van geen kwaad bewust.  Viento en luna kwamen nadien belleke troosten en een likje geven.  Belleke zal nog een hele tijd moeten wachten eer ze roedelleidster kan worden.  Ze is gewoon nog een beetje te “groen” achter de oortjes en zolang luna…maakt ze geen schijn van kans.  Ondertussen werd baasje gisterenavond “geflitst” in zijn dokter Zivagho kostuumpje…

21-12-2009 om 21:11 geschreven door jef deklerck

Vanmorgen zijn onze honden wakker geworden in een sneeuwlandschap.  Er lag een dik pak sneeuw in de tuin.  De pups Marie-carmen en iwan keken verwonderd en besnuffelden het witte goedje.  Onze oudere galgo’s hadden eerst niet veel zin.  Onze honden nemen de maaltijd buiten of het nu zomer of winter is.  Iwan onze Russische barsoi was vanmorgen echter met geen stok binnen te krijgen.  Hij huppelde en sprong in de sneeuw alsof hij in de toendra van siberië was.  Hij graafde zijn speelgoed uit de sneeuw als een reddingshond.  De dolle pret begon pas echt toen ook luna en Marie-carmen kwamen meespelen.  Ze renden achter elkaar en sprongen over de buxushaagjes als volleerde steeple lopers.  Een schitterend zicht om zien.  Zelfs onze blinde chica huppelde als een wild veulen door de tuin.  Onze galgo’s hebben vandaag hun hartje opgehaald.  Nu de avond valt liggen ze zalig te pitten rond de kachel.  Alleen baas anneke vond het maar niks deze morgen toen ze door de sneeuwstorm vanmorgen met de wagen naar Brugge moest.

17-12-2009 om 16:42 geschreven door jef deklerck

De zonsopgang was een schitterend schouwspel.  De vallende sterren aan een prachtige sterrenhemel waren adembenemend. Maar het valt niet mee om een roedel Spaanse galgo’s eten te geven in een bijtende ijskou.  Luna en de oudjes kregen hun jasje aan.  De ruwharigen en onze barsoi Iwan lieten het niet aan hun hondenhart komen.  De pups keken vol verwondering naar dat witte koude goedje op het gras.  De crossweide is stijf en hard bevroren.  Dat wordt uitkijken voor ons jong geweld Loesje en Marie-Carmen als ze straks rennen.  Voor Luna wordt het dubbel uitkijken nu haar pootjes opgezwollen zitten door de demodex aanval. Onze Iwan vindt het dolle pret te lopen op een harde ondergrond.  Hij is dan ook een Russische barsoi.

14-12-2009 om 10:55 geschreven door jef deklerck

Iwan gaat met baasje op stap.  Voor Iwan is alles nieuw.  De voorbij rijdende auto’s laten hem schrikken.  Hij is heel nieuwsgierig naar mensen maar blijft het liefst dicht bij baasje. We hebben samen “de tosca-toer” gewandeld en het beviel onze grote jongen en het baasje heel goed.  Iwan zal wel moeten wennen aan het verkeer.  Het wordt stukje bij stukje opbouwen en veel wandelen zal hem vlug vertrouwen geven.  Na zijn wandeling viel hij zalig in slaap.  Vanmorgen heeft hij een “slimme” manier gevonden om het veiligheidsrekje toch open te krijgen.  De sloeber plofte zich gewoon languit in baasjes zetel als een echte deugniet.  Dikke poot van Iwan.

07-12-2009 om 11:39 geschreven door jef deklerck

Loesje is nu een jaar bij “ons”.  Op 22 november 2008 kwam onze kleine galgo-pup bij ons wonen.  Ze woog net 3 kg en had last van erge diarree.  Met de nodige medicatie kwam onze kleine meid er door.  Belleke nam ze samen met Luna onder haar bescherming.  Vandaag is onze meid een fikse galgo-meid geworden die rent als de besten.  Ze kan met iedereen aardig opschieten al heeft ze een boontje voor Iwan, onze barsoi-pup.  Met Marie-carmen gaat ze geregeld in de clinch en dan vliegen de stukken ervan.  Op het plein kan ze iedereen in het behang jagen en dan wordt er op haar “gejaagd” door Luna, Belleke en Marie-Carmen.  Zelfs Chaska komt uit haar pijp.  Toch kan ze uit iedereens “pootjes” blijven door haar snelheid en wendbaarheid.  Met Iwan alleen op het plein is Loesje een rustige galgo.  Onze tijgerin is een beetje Luz (licht) geworden binnen onze roedel in deze donkere decemberdagen.  Net nu Ramses Shaffy aan zijn laatste reis begonnen is luister ik met alle hondjes rondom mij naar “Laat me”….  

02-12-2009 om 21:03 geschreven door jef deklerck

Eindelijk een ochtend om eens naar adem te happen.  Zalig gevoel zonder regen!!!  Geen jasjes aan, geen kletsnatte honden en een beslijkt baasje.  Marie-Carmen en Iwan hebben kunnen ravotten dat het een lieve lust was.  Geen slijkpootjes dwars door de living.  Gewoon zalig gevoel en af en toe een flard zon.  Deze namiddag met z’n allen lekker siësta en nadien lekker rennen op het plein en in de groene tuin.  Vanavond was het echter weer van DAT.  Na een avondje “thuis”, “ man bijt hond” en andere slaapverwekkende tv in een druilerige regen naar buiten voor het avondritueel.  Gelukkig maakte de warmte van de kachel veel goed.  Luna en Chica hebben zich tegen de kachel genesteld en ze zullen hun plekje met hand en tand verdedigen.  Ik zie het al gebeuren: straks liggen al onze honden rond de snorrende kachel te genieten.

30-11-2009 om 22:17 geschreven door jef deklerck

Ik hou niet meer van regendagen.  De laatste bladen waaien verloren in de tuin.  Ik heb lak aan jagende wolken en de stevige wind die mijn vlakke land verzuipt in tristesse.  Ik kan net de regenbuien voor blijven als de honden eten.  Alleen iwan loopt stralend tussen de plensbuien door.  Ik mis het blauw en de warmte van de zon. Helaas.  Het begint na 6 opeenvolgende dagen op mijn “systeem” te werken.  De tuin lijkt herschapen in een modderveld maar daar trekken onze galgo’s zich niets van aan.  Ze hollen en rennen achter elkaar en het slijk spat meters ver in het rond.  Het resultaat nadien mag gezien worden.  Kletsnatte en beslijkte honden van boven tot onder.  Zij amuseren zich “rot” maar ik kan er niet mee lachen.  Je krijgt er zomaar een paar binnen in huis.  Dat wordt dan dweilen met de kraan open.  Loes , luna, feetje en chaska zijn de modderduivels van dienst.  Iwan is zich van niets bewust en houdt van “elk weertje”.  Als hij maar buiten kan spelen dan is alles oké.  Alleen is onze barsoi pup een beetje heel erg onhandig in het remmen en gaat hij dan ook veelvuldig “slippen” met een buiklanding tot gevolg.  Dat geeft wat extra kleur aan zijn pels.  Onze rakker stoort zich nergens aan en geniet met volle teugen.  Nu de houtkachel terug brandt heeft chica, onze blinde galgo, haar plek dicht bij de kachel terug opgeëist. Zalig om haar te zien genieten van de warmte op nauwelijks een halve meter van de kachel met het kinderrekje er lekker tussen.  Voor mij mag het nu wel stoppen met regenen.  Maar ja… ik wik en Frank Deboosere beslist!!!

28-11-2009 om 20:54 geschreven door jef deklerck

Vreemd dat ik het nu pas opmerk: ik heb maar vier berichtjes op de blog staan over belleke.  Dan nog van 2008 warempel!!!  Ons belleke was een angsthaas en dat is ze eigenlijk nog altijd.  Bij bezoek van mensen die ze helemaal niet kent “duikt ze onder”.  Je mag dat heel letterlijk opvatten.  Ze verdwijnt gewoon, ergens achter een zetel, in een hoekje, onder een tafel of als het kan dicht bij baasje.  In huis heeft ze een strategische plaats gekozen: dicht bij het raam met een overzicht op al wie binnenkomt in huis.  Haar trauma van reageren op piepende geluiden zal eeuwig blijven.  Dan gaat ze rusteloos op zoek tot je ze kan bedaren.  In de steentjestuin houdt ze alles in de gaten en gaat bij het minste verdacht geluid aan het blaffen.  ’s Avonds duldt ze alleen loesje dicht bij haar en dan legt ze teder haar pootjes bovenop haar.  Haar misvormde achterpoot belemmert haar niet bij het hollen in de groene tuin, maar in de steentjestuin gaat ze als het snel moet gaan op drie pootjes.  Samen met luna houdt ze loes en Marie-carmen onder controle en dat is heel dikwijls nodig.  Ze is een statige galga geworden die haar moederinstinct en haar opgelopen trauma waarschijnlijk nooit meer kwijt geraakt. 

25-11-2009 om 00:00 geschreven door jef deklerck

Vandaag is trueno (spaans voor donder)2 jaar bij ons thuis.  Hij was een graatmagere mishandelde oude galgo overdekt met beten en kwetsuren.  In zijn beide achterpoten de sporen van gruwelijke mishandeling door vastgeketend te hangen.  Zelfs blaffen kan hij niet meer.  Je wonden zijn geheeld maar diep in jou blijft de pijn en blijf je liever stilletjes genieten van je oude dag op “jouw kussen”.  Je bent de patriarch van onze roedel door iedereen gerespecteerd en ook wel een beetje gevreesd.  Je mag zelfs van luna altijd eerst naar buiten om te eten. In de zomer als de zon schijnt lig je languit op je matras in de tuin te genieten.  ’s Avonds verander je in een actieve hond die er op staat dat “zijn” baasje met hem een blokje gaat wandelen.  Dan geniet hij van elk geluid, elke geur…hoe hij de hel in spanje overleefd heeft kunnen we alleen raden.  hij is een schat van een galgo die we stil koesteren en knuffelen als hij ondanks alles wat mensen hem aangedaan hebben toch een knuffel komt halen.

Trueno

“cancion por 923714”

donder zal je heten

rosharige graatmagere hond

genageld aan een muur van schande

kleurige ster met je kromme poten

je kop hooggeheven

koning van het donker

je smalle lijf geketend

verlang jij naar het vuur Prometheus

donder zal je immer heten

en in de wind de maan bidden

ik kom naar huis

wanneer in het noorden de lucht kleurt

ben je eindelijk thuis

voorgoed

siempre

trueno

24-11-2009 om 10:45 geschreven door jef deklerck

23-11-2009 om 10:30 geschreven door jef deklerck

Bijlagen:
http://www.jefdeklerck.be/index.htm   

Na 3 nachtjes slapen lijkt het of feetje en chaska hier heel hun leven gewoond hebben.  De dames stellen het opperbest en liggen tussen de andere honden alsof ze dit altijd al gedaan hebben.  Met 9 was het wel noodzakelijk dat de organisatie bij het eten wat bijgestuurd werd.  Als ik er alleen voor sta ’s morgens dan eten luna, viento en trueno eerst.  Nadien komen feetje, chaska en belletje aan de beurt.  Alles gebeurt altijd buiten en iedereen heeft zijn vast plekje.  Feetje en chaska zijn dol op de leiband, precies of dat ze die dingen al hun ganse leven kennen.  Binnen de roedel worden de verhoudingen een beetje herschikt. Luna blijft de numero uno maar chaska zal vast een tweede stekje opeisen.  Belleke heeft wel zo haar technieken om luna aan haar kant te krijgen.  Feetje is een schat van een galga die het een beetje aanziet en enorm geniet van elk moment en zeker van een flinke borstelbeurt.  De mannetjes proberen wat weerwerk te bieden maar verder dan wat enerverend en lastig gedrag van ike komen ze niet.  Viento blijft een grote mond met een o zo klein hartje en trueno blijft trueno.

De jonge dames loes en chica vinden het vooral fijn om iedereen in het behang te jagen en gaan geen enkele confrontatie uit de weg.  En de baasjes… genieten, zijn gelukkig maar af en toe ’s avonds een beetje moe.

03-03-2009 om 16:38 geschreven door jef deklerck

Chaska

Quéchua voor “ster”

de taal van de inca’s

lieve meid

sterren kijken aan de hemel

kijken naar verleden en toekomst

koud krijgen en stiller stil worden

anneke, eens keken we naar dezelfde sterren

samen en ver van elkaar

hoe ons leven er uit zou zien

nu kijken we naar dezelfde sterren

en weten wat we toen ooit zagen

geen droom was

alleen een ster aan de hemel

onze chaska

onze ster

chaska

tot 21 februari

11-02-2009 om 10:31 geschreven door jef deklerck

Maandag was luna 2 jaar thuis.  Ze kwam als Careta B uit Spanje.  Ze verbleef een poosje bij een ander baasje en  ging begin 2007 naar Patrick.  Op 9 februari 2007 was ze definitief thuis.  Onze fiere dame is de onbetwiste roedelleidster.  Zij waakt over de kleintjes loes en chica en leert hen alle galgostreken.  Luna heeft het niet onder de markt gehad afgelopen 2 jaar.  Gelukkig konden we rekenen op de fantastische inzet en kunde van Marianne uit Kaïn die haar tweemaal erdoor haalde.  Ze heeft enorm getreurd bij het verlies van Tosca haar labradorvriendin.  Luna waakt over het huis als een echte waakhond en slaapt sinds tosca’s overlijden in een hoekje van de zithoek.

11-02-2009 om 10:24 geschreven door jef deklerck

En wat hebben we vandaag gegeten, baasje?

Wat een dag vandaag.  Het begon al gisteren.  Ike en Viento gingen elkaar flink te lijf op leven en dood.  Baas anneke heeft ze allebei uit elkaar gehaald.  Mannen onder elkaar pfffffttt…’s Avonds mochten mijn vriendjes en ik langer op blijven.  Toen begon het overal te knallen maar niemand gaf een kik, zelfs Ike niet.  Vanmorgen heb ik mij eens goed kwaad gemaakt op zo’n zatte Belg die er maar niet genoeg van kreeg.  Maar ’t mooiste kwam vandaag.  Feestmaaltijd voor ons allemaal.  Vanmorgen hondenbrokjes met soepje van bospaddestoelen, worteltjes en rijst en vleesbrokjes.  Om je lippen van af te likken.  Maar het lekkerste kwam vanavond: hondenbrokjes met soep, boontjes, broccoli, rijst, everzwijn filetbrokjes overgoten met een scheutje Spaanse olijfolie.  Als dessert kregen we nog allemaal een extra dik stokje.  Belleke heeft zelfs aan baasjes wijn gezeten.  Wat kan je je nog meer wensen als een allochtone galgo?

Enfin, een gelukkig galgojaar voor jullie allen en nog een natte lik van luna en haar bende.

05-01-2009 om 12:02 geschreven door jef deklerck

Pluizenbeest van mij…

Voor tosca 24 november 1998 – 8 december 2008

stilte is oorverdovend

nu jij er niet meer bent

alleen de kilte in mijn hart

jij pluizenbeest met je grote droeve ogen

gingen we samen door de velden

sprong jij als pup op de schoot

die eerste keer dat jij mij koos

als hondenpapa lang geleden

jij zorgde voor elke hond

die in ons huis kwam wonen

stilte is leegte geworden

met tranen in de ogen

ging je ons leven uit

je zachte kop op mijn handen

je was mijn lieve vriendin

mijn allerliefste groot pluizenbeest

tosca

17-12-2008 om 11:05 geschreven door jef deklerck

Ik heb vandaag een reuzenlange tocht gemaakt met baasje.  Eerst gingen we naar de gemeenteschool en we moesten in een lange rij staan.  Buiten zag ik heel wat vrienden.  Allemaal precies broertjes en zusjes van mij.  Ik mocht met baasje meelopen en dat was heel leuk.  We liepen langs kleine paadjes en midden de velden.  Dat was iets naar mijn zin.  Ik heb dan ook heel goed gekeken of ik nergens een langoor of zoiets lekkers zag.  Maar ik had pech misschien hadden ze die lekkere hapjes verwittigd van onze komst.  De zon scheen prachtig en je kon heel ver kijken.  Al mijn vriendjes waren lief en ik werd heel wat geaaid door baasjes die ik nog nooit gezien had.  Na een heel lange tijd moest baas zijn kaart laten afstempelen en gingen we met zijn allen en beetje rusten.  Ik kreeg van baas te drinken en lekkere snoepjes.  Ik ging een beetje languit liggen in de gang.  Nadat baas ook iets gedronken had gingen we allen weer verder.  We kwamen zelfs voorbij mijn huis en ik had zin om baas anneke even goeiedag te zeggen.  Dat kon niet we waren echt met teveel en mijn vrienden konden niet allemaal binnen.  Baas zei dat het vijf uur was toen we de school opzochten.  Ik heb afscheid van mijn vrienden genomen en toen moesten we nog een hele lange weg naar huis.  Ik heb lekker gegeten en me languit op mijn troon genesteld om te dromen van zoveel zoveel….

08-12-2008 om 16:43 geschreven door jef deklerck

belleza blanca de الأندل   (al-andalus)

voor alle galgo’s en galga’s

witte stad geboren rond knokige rotsen van الحمراء   (alhambra)

huizen verdwaald in de gloeiende zon

hoog boven het laagland

als koninklijk geschenk lig je aan de voeten

van sultan almahar met je glanzende pels

je droeve ogen staren naar het noorden

tot ver over de besneeuwde ruggen van de sierra nevada

zing je een klaagzang voor de gevlekte maan

gitanos op amberkleurige gitaren

gitzwarte ogen rond dansende benen

in de smalle steegjes van albaicín   (de moorse wijk van granada)

bezing ik je slanke lijf

getooid met amandelbloesem uit de tuinen

van jannat al-'arif   (generalife in granada)

verdwenen in het duister van flamenco’s

zal ik je knuffelen liefste

en klagend zingen om de schaduw van het avondland

zal ik je koesteren lieve galga met je amandelogen

lieve zachte koningshond

yo canto y no te conoce nadie (ik zing en herken je niet)

belleza blanca de الأندل  (al-andalus)

16-10-2008 om 00:00 geschreven door jef deklerck