Dag 22: 23 mei Fuenterroble de Salvatierra- San Pedro de Rosado 29 km
Geschiedenis en andere weetjes:
De laatste loodjes zullen dus het zwaarst wegen...Via stenige paden naar de zware klim Pico de la Dueña, met zijn 1140 m, het hoogste punt van de via. Op dit hoogste punt staat tussen de windmolens een soort Cruz de Ferro. Na de afdaling komen we even verderop bij de finca Dehesas del Liendigos, waar een grote varkensfokkerij te zien is. Dagverslag: Vroeg vertrokken...een belangrijke tocht...de helft van de via de la plata overschrijden en ook het hoogste punt van deze camino. (1140m). Heerlijke wandeling in een frisse ochtendzon, na 12 km begon de echte klim met een prachtig zicht als beloning. Een welgekomen rust met enkele andere stappers en dan op weg naar het laatste dorp, San Pedro. Hier had ik de albergue van de municipal genomen, maar nog niet betaald. Toen bleek dat de albergue Turistico wel over internet beschikte heb ik al mijn spullen terug bij elkaar gepakt en ben "verhuisd". Je betaalt het dubbele maar je hebt ook het dubbele...pc, ze doen je was in een machine en je slaapt alleen. Ik kan dan ook zoveel hoesten als ik wil vannacht... net thuis. Nu nog de foto's doorsturen en dan morgen op weg voor het laatste stuk...naar Salamanca, ongetwijfeld een openbaring.
Dag 23: 24 mei San Pedro de Rosado- Salamanca 24 km
Geschiedenis en andere weetjes:
Onderweg lopen we door een licht glooiend landschap via de plaatsen Morille en Miranda de Azon. Via de 400 m lange Romeinse brug steken we de Torme over en komen bij mijn einddoel: Salamanca. Salamanca is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en is gelegen in de regio Castilla y Leon. De stad werd door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard en gaat in de geschiedenis terug tot de Keltische tijd. Salamanca is één van de meest tot de verbeelding sprekende steden in Midden Spanje.De stad, met haar monumentale gebouwen, heeft een heel open sfeer. Dit niet in de laatste plaats omwille van de beroemde universiteit met 27000 studenten. Morgen tijdens mijn rustdag zal ik zeker heel wat gebouwen kunnen ontdekken alvorens zondag terug naar huis te keren. Dagverslag: Iets later vertrokken dan gewoonlijk en dat zou ik mij beklagen...Je ziet na 2 uur stappen Salamanca liggen maar toch duurt het nog 3 uur vooraleer je er bent. En warm, warm, heet! Eerst het info-bureau gezocht en dan naar de albergue...te laat! Gesloten van 13u tot 16u...siësta zeker? En zeggen dat ik er al voorbijgelopen was zonder het te weten. Met de rugzak in deze hitte door de stad lopen zie ik echt niet zitten. Dan maar wachten in de schaduw op een bank in een nabij gelegen park. Morgen tijd zat om in deze prachtige stad op ontdekking te gaan. Ik zou iedereen willen bedanken die de moeite heeft gedaan om mijn blog te lezen...de ene keer al wat interessanter dan de andere keer. Ook bedankt aan iedereen die reageerde of die een bemoedigend woordje stuurde. Het is altijd fijn iets te horen van familie, vrienden of kennissen.
'k Zal ze niet missen... de insectenbeten van 'k weet niet welke beestjes. Je blijft maar krabben tot je huid open ligt. Blijkbaar zijn de stappers een gemakkelijk doelwit. 'k Zal ze missen...niet de andere "pelgrims" want de contacten zijn zo anders dan op de Camino Frances, maar de gevederde "kindjesbrengers"...de ooievaars. Elk dorp heeft gegarandeerd een koppel op de kerktoren. Ze horen nu eenmaal bij Andalusia en de Extremadura. Niemand kijkt er nog van op, bij ons zou dit een bezoek met de klas waard zijn. 'k Zal ze niet missen... de stierengevechten op TV ter gelegenheid van de feesten van San Isidro. Dagelijks door de Madrileense beau monde bijgewoond. Iedereen kent de afloop vooraf, gelukkig de stier niet...het hoort nu eenmaal bij Spanje. 'k Zal ze missen... de prachtige natuur, de zon, de koeien, de schapen en de geiten. Ze vormden gedurende meer dan 3 weken stappen een steeds weerkerend beeld. Ik heb ervan genoten. 'k Zal ze niet missen... de ongemakken in de albergues. Het plaatsgebrek, het gebrek aan hygiëne, het gesnurk, het gestommel en geritsel vroeg in de ochtend...maar het hoort er nu eenmaal bij.
Ik zal ze binnenkort niet meer missen...Marleen, de kinderen, de kleinkinderen...maar hem zal ik zeker nog missen...DE CAMINO. Ze mogen mij juist zondag niet vergeten te komen halen...in Charleroi zijn geen albergues. Als alles in orde blijft volgt de rest volgend jaar.