Het leven van Robert Murat, drie jaar nadat Maddie verdween in Praia da Luz, ligt nog steeds overhoop, omdat hij op de verkeerde plaats was op het verkeerde moment. De eerste verdachte in de verdwijning van Madeleine McCann was deze Brit, 36 jaar oud. Hij werd door het publiek veroordeeld omdat hij verdacht was, en hij is daar nooit van losgeraakt. Bij een interview aan Publico, het eerste dat hij geeft aan de pers sinds het Engelse meisje verdween, blijft één vraag in de lucht hangen, en knaagt aan zijn nachtrust tot op vandaag : Drie van de McCanns vrienden hebben aan de PJ gezegd dat ze me die nacht gezien hadden (3 mei 2007). Waarom hebben ze hierover gelogen?
Ik heb ook een dochter zegt Robert Murat Sofia van zeven die in Engeland leeft bij haar moeder. Mijn familie was ook slachtoffer. De journalisten zwermden rond hun huis, en de Britse politie moest mijn dochter naar een veiliger plaats brengen. Mijn ex-echtgenote kreeg zelf een aanbieding van 220.000 euro om een interview te geven, en te zeggen dat ik een pedofiel was. Ze weigerde. Robert Murat probeerde zijn eer te verdedigen, en daagde 13 leden van de Britse media voor het gerecht. Hij ontving een aanzienlijke schadeloosstelling, maar weigert het bedrag te noemen.
Alhoewel men hem meer dan 300.000 euro bood om zijn verhaal te laten verfilmen en te spreken over de zaak Madeleine McCann, zweeg hij. Nu het boek van Goncalo Amaral, De waarheid achter de leugen verbannen is door een Portugese rechtbank, en nadat de Britse pers het verhaal publiceerde dat de PJ belangrijke informatie en tips had achtergehouden, besloot hij dit interview te geven.
Sedert hij in deze zaak betrokken raakte, probeert Murat zijn leven weer zin te geven. Ik ben door een hel gegaan. Recent nog heb ik een brief gekregen met doodsbedreigingen. Hij was geschreven in het engels maar kwam uit Frankrijk. Toen deze zaak losbarstte stond hij op het punt een onroerend goedzaak op te zetten via internet, maar alles werd toen stopgezet. Ondertussen trouwde hij, en ging naar de USA op huwelijksreis. Hier in Portugal voel ik dat de mensen mij met de vinger wijzen, maar in de USA werd ik ook herkend.
De oproepen om Madeleine te vinden lopen nog steeds, en de ouders zijn er nog steeds van overtuigd dat hun dochter leeft. Ze hebben veel kritiek geuit op de Portugese onderzoekers, omdat die op een gegeven ogenblik de ontvoeringstheorie opzij schoven. Van Marokko tot de Verenigde Staten, in Spanje en Nederland, werden honderden tips aan de PJ doorgegeven van kinderen die op Madeleine leken. Een beloning van 2,5 miljoen euro werd uitgeloofd aan diegene die relevante informatie kon geven.
Robert Murat beschuldigt de media ervan om nieuws te hebben verzonnen. Zij gaven niet om de waarheid. Sommige mensen bij de BBC zegden me om niets meer te zeggen, omdat mijn woorden toch verdraaid zouden worden. Zijn advocaat, Francisco Pagarete gaf hem hetzelfde advies. Dat is de voornaamste reden waarom ik tot nu toe gezwegen heb, maar soms was het moeilijk zegt Murat.
Het leven van zijn familie- een broer en zus die in Engeland wonen is ook overhoop gegooid en zij werden bestookt met leugens. In de zomer van 2007 werd Praia da Luz een slagveld tussen de belangrijkste internationale tv-zenders, op zoek naar hoge lezersaantallen. Er was een grote druk van de Engelse media, waardoor de PJ gedwongen werd met een gezicht te komen. Ik wilde helpen, maar eindigde als een verdachte.
De Brit, die school liep in Portugal zegt : Ik heb er altijd van gehouden mensen te helpen, zo ben ik nu eenmaal. In Engeland, waar hij gedurende 15 jaar woonde en als verkoper werkte, hielp hij de Britse politie als vertaler voor hen en voor het gerecht.
Toen het kind verdween in Praia da Luz op 3 mei 2007, was hij net twee dagen van tevoren uit Engeland teruggekomen, om de Romigenzaak op te zetten. Hij hielp mee met de zoektocht, samen met zijn moeder. Hij was één van de mensen die de lokale bevolking opriep om te helpen zoeken. 11 dagen later liep hij het politiestation van Portimao binnen als getuige, en verliet het als verdachte. Van het onderzoek herinnert hij zich : Het deed me denken aan een KGB-film. Ik had het gevoel dat ze me in een val wilden laten lopen. Ik ben er mij wel van bewust dat de PJ onder grote druk stond om een schuldige te vinden. Deze Brit leek de aangewezen persoon om als zondebok te dienen. De Engelse pers zegde reeds, nog voor ik verdachte werd, dat er ontwikkelingen waren in de zaak. Een Britse journaliste zegde dat Murat zich eigenaardig gedroeg, en gaf hem aan bij de Portugese politie.
Veel mensen namen deel aan de zoektocht. Er is iets dat me dwarszit zegt hij niemand bedankte al die mensen die zich hadden ingezet om Maddie te vinden. En daarmee bedoel ik niet mezelf, maar ik denk dat iemand dank u had moeten zeggen.
