.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

‘Ik kwam dus de kamer binnen, en Madeleine lag in haar bed zoals we haar hadden achtergelaten toen we vertrokken. Het laken was naar de achterkant van het bed toe gevouwen  omdat het een warme nacht was. Naast haar hoofd lag Cuddle Cat en haar roze dekentje. Ik weet nog dat ik dacht dat ik trots mocht zijn op mijn mooie dochter.’
(verklaring Gerry McCann op 10 mei 2007)

Dit is de officiële foto van de Portugese politie. Deze klopt niet met de beschrijving van Gerry McCann. Op deze foto lijkt het zelfs alsof het bed niet beslapen is geweest.

Maar dan moet het de ontvoerder zijn geweest die het bed terug heeft opgemaakt! Ik moet zeggen, een nette vent. Laat ons eens kijken wat hij nog allemaal heeft gepresteerd in de tien minuten die hij had toen Gerry om 21.05u het appartement verliet en toen Jane Tanner hem zag om 21.15u.

Hij is het appartement binnengekomen langs de enig mogelijke weg, de schoorsteen. Hij kon niet langs de voordeur komen want die zat op slot. Langs de terrasdeuren was hij ook niet gekomen, omdat Gerry McCann en Jeremy Wilkins buiten stonden te praten. Langs het raam was ook niet mogelijk, omdat de rolluiken niet beschadigd waren. Hij kon evenmin al in het appartement zijn geweest toen Gerry zijn ronde deed. Dat is duidelijk bewezen in de documentaire van Goncalo Amaral, tenzij de ontvoerder natuurlijk een slangenmens was die zich dubbel kon vouwen in de kleine kleerkast. 

Helemaal alleen, en in het donker moeten we aannemen, heeft hij de drie kinderen verdoofd. Dit alles met een wel zeer snel werkend middel, vermits hij maar tien minuten tijd had.  Welke andere verklaring kan er zijn als Maddie zich zo gewillig liet meenemen en de tweeling niet eens wakker werd en zich zelfs nog in comateuze toestand bevond toen alle herrie in het appartement losbrak na de verdwijning?

Dus, toen hij eenmaal Maddie uit haar bed had getild, maakte onze zorgvuldige ontvoerder het bed terug op, in het donker, en volgens de foto heeft hij er een puike job van gemaakt. Hij zou geen enkel probleem hebben om ergens in een hotel als kamer’meisje’ aangenomen te worden.

Toen hij het bed had opgemaakt, opende hij zonder enig geluid te maken de rolluiken, terwijl Gerry en Jeremy Wilkins enkele meters verder stonden te praten. Hij klom dan uit het raam met Maddie in zijn armen, zo’n 90cm van de begane grond, en dit alles zonder enig spoor achter te laten, niet één vingerafdruk, niet één vezel van zijn kleding, niet één schoenafdruk, niets, zero…..  En dan mogen we niet vergeten dat hij, toen hij eenmaal buiten was, de rolluiken (die alleen van binnenuit konden bediend worden) terug naar beneden heeft gelaten.

Wat een prestatie.......

Het lijkt zelfs of hij er nooit is geweest!!!