Kota Inten in de haven van Rotterdam Met de trein vanuit Volkel gingen we naar de Loyd haven in Rotterdam. Ik werd ingescheept op de Kota Inten. Bij het embarkeren ( inschepen ) was het druk, zowel de militairen als de uitzwaaiers ( ook wel afduwers genoemd ) waren zenuwachtig en verdrietig. We wisten immers niet wanneer we weer terug zouden komen
Binnen in de Kota Inten
Mijn vader stond achter het hek toen ik met de trein de haven binnen kwam. Eènmaal aan boord werd er geroepen, SPIES je vader! Mijn vader dacht ik wat is dit!!!!!! Op het dek aangekomen keek ik over de reeling en wie zag ik ja hoor mijn vader. Hij zat in een klein bootje dat naast de Kota Inten lag, en kwam me uitzwaaien. Er waren mannen die in bezit van een boot voor geld met familie van de militaire langs de boten gingen.
De reis:
Via de Noordzee tussen Engeland ( langs de krijtrotsen prachtig! ) en Nederland door om via het NAUW VAN CALAIS het kanaal te bereiken. Krijtrotsen
Langs de Franse kust verder zuidwaards, om de golf van Biskaje te bereiken. Dan in oostelijke richting de STRAAT VAN GIBRALTAR door de middellandse zee is bereik! Passeren ALGIERS varen langs SICILIË en vervolgens op grote afstand langs MALTA. Dan varen we naar het in het noorden van EGYPTE gelegen PORT SAID. Voor ons het eerst punt van ontspanning. Haven van Port Said In de havenplaats is het druk,handelaren komen met bootjes naar de boot om hun koopwaar aan te bieden ( sigaretten enz. ). Inmiddels is ook de post vanuit Nederland in Port Said aangekomen en kan aan boord worden gehaald. Ook de post die ik onderweg heb geschreven kan hier worden verzonden. Kaart aan mijn ouders
Vanuit PORT SAID gaan we het SUESKANAAL in komen dan in de GOLF VAN SUES waarna we de RODE ZEE bereiken. Het Sueskanaal
Varen dan verder in zuidelijke richting naar ADEN ( Arabië ) dan de INDISCHE OCEAAN op. Onder INDË en CEYLON door ten noordoosten van SUMATRA langs SINGAPORE nadert eindelijk na 4 weken de JAVA ZEE om vervolgens aan te leggen in BATAVIA. Haven van Batavia
Het eerste wat we moesten doen bij aankomst in Volkel was onze kleding merken. Mijn nummer was: 36889 ( dienstnummer ). We leerden ook marcheren en alles wat daar bij hoort.
Zeuntje was je eens in de 16 dagen. Dan moest je de tafels dekken, eten in de keuken halen, afwassen en opruimen. En streng waren ze als het servies niet netjes in de kast stond werd het eruit gehaald en moest het opnieuw!
De nissen op het kamp volkel
Met de hele club voor de nissenhut. Daar woonden we met 16 man. Het nummer van mijn nissenhut was no: 36. Bovenste rij derde van links dat ben ik.
Hier sta ik dan als een echte MARINIER!! Na een paar dagen kregen we een geweer die moesten we beschouwen als ons "meisje" en zo noemden we ons geweer ook. Regelmatig moesten we het geweer uit elkaar halen, smeren en weer in elkaar zetten. Verlof hadden we van vrijdagavond tot zondagavond. We gingen lopend over het vliegkamp naar het spoor stapte daar op de trein naar Uden vandaar met de trein naar Utrecht en dan naar Woerden. Ons salaris was F 36,00 per maand. Inspectie door ZKH Prins Bernhard.
In het midden ( met accordion ) mijn slapie Wim Verbeek.
Kantine in Volkel
Net voor vertrek naar Indë nog even met mijn zusje Ina op de foto
Op 16 mei 1947 kreeg ik een oproep om me te melden bij de Van Ghent kazerne in Rotterdam. Daar werd ik gekeurd en goed bevonden. Na twee dagen geheel in uniform werden we per trein naar het opleindings kamp van de mariniers in Volkel gebracht.
Krijtrotsen
Haven van Port Said
