|
Vandaag weer vroeg wakker en het ontbijt weer bij ons vertrouwd restaurant Running Bear. Alles was al ingepakt van de avond ervoor, dus om 10 uur waren we al op weg naar onze volgende bestemming Cody, de Buffalo Bill stad.
Vermits we nog geen bizon hadden gezien, vroegen we waar ze wel zouden zijn. Waarschijnlijk werden ze naar de Hayden- of de Lamar Valley verdreven.
Dus besloten we om eerst de Hayden Valley eens af te rijden, dat is niet zover om, om dan terug te komen en de weg naar Cody in te slaan, waar we de Lamar Valley toch moesten passeren.
In de Mayden Valley was niets te bespeuren, dus terug. Langs prachtige wegen door het woeste gebergte kwamen we in de Lamar Valley uit, waar al een eenzame bizon langs de weg liep. Verderop liepen verschillende mannetje in galop, blijkbaar terug naar hun kudde nadat ze dat ene mannetje hadden verdreven. In de vallei graasden hele kuddes bizons of buffalo’s en overal stonden auto’s langs de kant geparkeerd. Iedereen was tevreden omdat de bizons eindelijk terug terecht waren. Het is een prachtig zicht om die imposante beesten zo dicht te zien grazen met hun gebruikelijke lawaaierig gebrul of met hun koppen tegen elkaar aan te botsen !
Het werd steeds drukker op de baan, op de duur konden we niet meer rijden omdat ze over liepen of op de weg bleven stilstaan. Stapvoets reden we langs de meestal koppeltjes in de hoop ze niet te laten schrikken.
Zo … nu hadden we er genoeg gezien en aan volgende weiden reden we gewoon door.
De temperatuur was goed (23°C), we zitten op 2500 meter hoogte, maar er begonnen lelijke wolken op te komen en we konden regen verwachten. Eens de bergpassen over zagen we, dicht bij Cody, de lucht al volledig opklaren. Rond 18:00 uur waren we in ons vooraf geboekte hotel “Comfort Inn Buffalo Bill Resort”.
Het nabij gelegen restaurant leek ons heel geschikt en daar hebben lekker gegeten. De jonge serveuse hebben we zelfs enkele tafeltips bijgebracht voor het schenken van wijn. Ze had nog nooit een fles wijn open gedaan en wilde nu een fles met draaistop met een kurkentrekker open maken ? Ook het inschenken moest nog aangeleerd worden. Ze was heel dankbaar voor hetgeen we hadden gezegd. Moesten we nog wat langer hadden gebleven had ze graag nog meer geleerd, zei ze.
Naast onze tafel zaten Indiërs te eten en waren zeer benieuwd waar we vandaan kwamen omdat ze ons hoorden praten. België kenden ze en zelfs van Vlaanderen wisten ze dat het rijker was Wallonië ! Vreemd toch …
Na nog een dessertje gingen we terug naar het hotel want de oogjes vielen weer stilletjes dicht en ik moest de blog nog schrijven.
Morgen rijden we verder naar Buffalo door de Rocky Mountains.
|
