|
Vandaag een wat langere rit, dus verlieten we ons Hilton Hampton Inn hotel iets vroeger na een lekker ontbijt waar we door verschillende TV-schermen al op de hoogte werden gebracht van de stormen die vorige nacht in verschillende staten hadden huisgehouden. Vandaag rijden we van de staat Wyoming naar South Dakota, onze vijfde staat alweer (Utah, Idaho, Montana, Wyoming).
Het was niet zo warm en het was bewolkt. Onze eerste stop was Devils Tower vlakbij Sundance. De 365 meter hoge monoliet behoort tot een National Monument in de Verenigde Staten en wordt jaarlijks door een 4000 mensen beklommen. Oorspronkelijk hadden verschillende indianenstammen hier culturele banden mee en waren de namen ook verschillend.
Door een vulkaanuitbarsting, terwijl de lava afkoelde, ontstonden zeshoekige kolommen.
De oorspronkelijke bewoners van de streek hadden eeuwen geleden al een mythe over het ontstaan van de rots. Er zouden ooit zeven jonge meisjes zijn geweest die stiekem onder de sterren gingen dansen. Tijdens hun dans zouden ze zijn aangevallen door een beer. Toen ze vluchtten voor de beer kwamen ze op een rots terecht. Ze smeekten de rots om hen te redden. De rots zou daarop zijn gegroeid tot een hoge monoliet: Devils Tower. De zeven meisjes zouden zijn veranderd in de plejaden, een sterrengroep die enkele keren per jaar boven Devils Tower te zien is. De vertikale groeven in de rots zouden de nagelsporen van de beer zijn. In veel indiaanse namen voor de rots komt het woord 'beer' ook terug.
Gelukkig kwam de zon er terug door en konden we een wandeling maken rond de monoliet en enkele mooie foto’s maken.
Vlakbij het Park stopten we en overal kwamen prairiehondjes uit de grond gekropen tot bij de auto. Voederen was verboden stond aangegeven, alhoewel ze zeker kwamen bedelen. Ze zijn familie van de eekhoorns en laten een scherp geblaf horen.
Langs de autoweg reden we verder richting Badlands nabij Rapid City. Het landschap onderweg hadden we enigszins anders voorgesteld, veel woester, maar het waren brede velden met een heuvelend landschap.
Rond 16:00 uur bereikten we ons hotel in Rapid City, deze keer een Days Inn.
Rapid City is al een grotere stad met brede boulevards en veel activiteiten.
Voor we gingen eten , zakten we nog af naar de lounche voor een aperitiefje, waar we als buitenlanders hartelijk werden ontvangen, Belgen waren er nog niet zoveel geweest, wel Scandinaviërs, Denen en Zwitsers.
We wilden in een Italiaans restaurant gaan eten, maar zoals in veel Amerikaanse restaurants heeft men wachttijden en hier was het ¾ uur. We hebben het dan maar al voor morgen gereserveerd en we gingen op zoek naar een ander. In Tally’s Silver Spoon hadden we nog net een tafel voor vier buiten en was het zeker een goede keuze, lekker gegeten en om 20:30 terug naar het hotel !
Morgen zien we wel wat we gaan doen … we zijn in verlof !
|
