Na een goede nachtrust met de airco aan zijn we, na een volle tankbeurt, vertrokken naar de Rocky Mountains via de Highway 71 voor een goede 380 kilometer.

Vermits we nog altijd in het Grassland gebied rijden, deze keer door het “Pawnee National Grassland”, veranderde er niet zo veel aan het landschap. Het was wel wat heuvelachtiger maar de prachtige betonnen wegen werden er niet minder eentonig op. Waar kan men in België tientallen kilometers rijden in één rechte lijn, wel hier kan dat voor 100 kilometer. Niks dan enorm grote weilanden variërend in kleur van dor tot hel geel van de gele zaden naar fris groen van het water sproeien. Tientallen kilometers geen huis te zien, laat staan een cafeetje of een rustplaats, zelfs geen benzinestation.

Naarmate we dichter bij Fort Collins kwamen zagen we langs de kant van de weg, koeienfarms van wel duizenden koeien die samengedreven werden door cowboys te paard en in vierkante rennen werden geplaatst.

Verderop tientallen koeien die in een soort cirkelvormige ren gezamenlijk werden gemolken, in Amerika is inderdaad alles “big” ! 

De temperatuur buiten stijgt tot boven de 30°C en we zoeken een picknick area nabij een meer om ons dagelijkse lunch en fruit te verorberen.

Aan Fort Collins naderen we de bewoonde wereld en vanuit het niets rijzen in de verte de besneeuwde bergen van de Rocky Mountains uit de grond !

Van Fort Collins naar Loveland wordt het wat meer industrieel en Loveland is tot hiertoe al de drukste stad die we zijn tegengekomen. Hier rijden we zelfs in files langs brede boulevards van verkeerslicht naar verkeerslicht. Is het misschien de nabijheid van Denver ?

Iedere keer we gaan tanken, moet de voorruit ontdaan worden van de insecten, die met een smak onze voorruit bevuilen, de voorbumper is niet om aan te zien !

Na de splitsing van Loveland naar Estes Park is het al veel rustiger en rijden we tussen de prachtige ruwe rotsformaties de bergen in. Van 1200 meter stijgen we, langs de snel stromende Thompson rivier naar 2500 meter, waar op verschillende plaatsen vissers hopen op een goede vangst voor het avondeten.

We zien links het “Lake Estes” liggen en rijden verder langs de Thompson Avenue naar ons hotel “Discovery Lodge” waar we vriendelijk worden ontvangen en we met uitpakken konden beginnen.

Estes Park is zeer gekend en druk, daarom hebben we hier vier dagen voor uitgetrokken.

Vanavond gaan we eten hier vlakbij in de hoofdstraat. Bij “Mary Rose’s“ moesten we 20 minuten wachten voor een tafel. We kregen een elektronisch toestelletje  mee dat ons wel zou verwittigen als er een tafel vrij was. Inderdaad het trilde en we konden nog kiezen binnen of buiten ? De tafel buiten stond al heel de tijd vrij, waarom moesten we dan wachten ?

We bestellen ons eten en ook een fles Nero d’Avolo Siciliaanse wijn van de wijnkaart. De serveerster komt met de wijn, toont de fles en laat proeven. Ik vind de wijn OK en ze vult de glazen. We bekijken de fles en dit is helemaal geen Nero d’Avolo wijn, wel Siciliaanse. We roepen ze er terug bij en ze zegt “ja die rode wijn heeft allemaal verschillende namen, en dit is de Siciliaanse” ! Zij gaat naar de manager en komt na een hele tijd terug met de melding dat het dezelfde prijs is en dit de enige Siciliaanse wijn is die ze hebben ??  Ja … wijncultuur hebben ze blijkbaar ook niet !

Voldaan keren we terug naar ons hotel waar we nog een tasje koffie drinken en dan weer vroeg in bed.

De morgen wachten de prachtige Rocky Mountains op ons !