Gisterenavond na ons restaurant was het om 21 uur nog 23°C !

Deze morgen ontwaken op 2300 meter met de airco aan in de slaapkamer en dan nog te warm hebben, zo warm was het hier.

Het ontbijt in ons hotel was continentaal Light en zeker niet zo uitgebreid zoals we het graag hebben, maar goed, dat is goed voor de lijn.

Vandaag gingen we Estes Park bezoeken en hiervoor trokken we eerst naar het Visitor Center hier om de hoek. Twee lieftallige dames, gepensioneerde leraressen stonden ons te woord. Ze wezen ons de meest interessante plaatsen die we zeker moesten doen vandaag want morgen is het hier Labourday en dan is er meestal veel meer volk (alle winkels zijn dan wel open maar de mensen werken dan niet ?)

Ze wees ons in welke vallei we de Big Horns konden zien en in een andere vallei de Moose (eland).

In de verte zagen we de bergtoppen met de witte plekken sneeuw al opduiken en we klommen maar steeds hoger en hoger. Onmetelijke valleien begroeit met dennenbomen beklommen we langs, zoals altijd hier, prachtig onderhouden wegen. Op de voldoende uitwijkplaatsen konden we de natuur vastleggen op film en foto. We klommen tot boven de 3750 meter en stopten nogmaals bij een druk bezocht Visitor Center met de nodige toiletten op 11796 ft (3595 m) hoogte. Wat daar allemaal te koop wordt aangeboden, grenst aan het ongelooflijke, van T-shirts en pullovers over beeldjes van alle soorten dieren tot juweeltjes enz …

Wij namen een tas koffie en een broodje en voor mij nog een snoepkoek en we konden er weer tegen voor deze middag.

Big Horns hadden we niet gezien, wel marmotten die in wilde vaart de bergen af liepen naar de volgende rots dat wel.

We zaten al ver boven de boomgrens dus de vergezichten waren eindeloos. We daalden af en onze oren hadden werk om zich telkens aan de nieuwe hoogte aan te passen.

Moose zoals ze ook hadden beloofd kwamen we ook maar niet tegen maar ook geen ander wild tot we plots auto’s langs de kant zagen staan, dus meestal een goed teken, maar een Ranger was er ook al en verplichte ons om door te rijden.

We hoorden zeggen dat er één moose was met een kalf, dus besloten we maar om wat verder toch te stoppen waar het veilig was en te voet even terug te gaan.

Inderdaad in de verte tussen enkele bomen stond mama moose te grazen met aan haar zij haar kalfje. Met volle telelens konden we ze vastleggen.

We daalden verder af en onze GPS, die niet van de slimste is, heeft ons maar verder langs de grotere wegen verder geleid, foutief natuurlijk !

De ganse weg terug daar hadden we geen zin in dus volgden onze Samanta maar, want zo heet de stem.

Dit maakt dat we een zeer grote omweg hebben gemaakt maar wel goed konden doorrijden. Om 19:30 u waren we maar eerst thuis  en aten we maar een broodje dat we onderweg hadden gekocht en koffie hebben we à volenté in de kamer !

Een mooie dag met beter weer dan het weerbericht had voorspeld, boven op de hoogste bergen was het natuurlijk wel iets frisser, maar daar hadden we de nodige truien voor bij.

Uitrusten nu en morgen … zien we wel weer !