7 uur op, wassen, haartjes drogen en naar het ontbijt. Dit is tenminste een hotel met ruime eetzaal en … deze keer geen plastieken borden, bekers en plastieken mes en vork !! Als ze iets willen doen aan het milieu, dan kunnen ze daar al mee beginnen ! Iedere morgen waren dat vuilzakken vol met plastiek afval, waarom is dat nodig ?

Na een zeer uitgebreid en lekker ontbijt met goede pancakes en allerhande sausjes konden we vertrekken naar de whale-whatching in Salem.

Na een half uurtje waren we al ter bestemming langs de gewone wegen en door eigenlijk vuile stadjes. Salem leek tien keer groter dan 20 jaar geleden, Diane en ik waren er al eens geweest in 1997. We reden naar de haven, parkeerden de auto maar daar was helemaal geen whale-whatchers niet meer. We hebben het aan verschillende mensen gevraagd en die wisten van niets ?

Dan maar door gereden naar Gloucester een tiental kilometers verder, dit stond aangeduid in een folder.

Daar waren we goed op tijd want om 13 uur ging er nog een boot en dit was de laatste en morgen varen ze niet.

Nog iets gedronken en om 12:30 u gingen we aan boord, een soort Flandria. De meeste mensen zetten zich bovenaan in het zonnetje om beter te zien, wij ook.

Na ongeveer een uurtje varen of 19 miles, zagen we de eerste dolfijnen in verschillende soorten, kleine en nog kleinere.

In de verte begonnen de eerste tekenen van bultruggen te komen. Ze spoten hun lucht uit de opening en doken weer onder. De boot leidde ons steeds dichter zodat we ze beter konden fotograferen. Ik weet niet hoeveel foto’s er toen zijn genomen, maar iedereen trok er maar op los met de hoop een mooie staart te zien.

Meer dan een uur bleven we daar dobberen en we verplaatsten ons steeds als de walvissen verder zwommen op zoek naar voedsel.

De zee was heel vlak en toch waren er na een tijd dobberen al mensen die zich misselijk begonnen te voelen, wij natuurlijk niet ! De kapitein verontschuldigde zich en besloot dan maar om terug te keren, we hadden genoeg walvissen en dolfijnen gezien en het was ook de hoogste tijd.

Met dezelfde vaart voeren we terug en onderweg hield hij de boot stil, want naast de boot had hij een “Sunfish” of Mola Mola gezien die deinde met de golven mee. Deze vissen wegen gemiddeld 1000 kg en omdat ze  bijna bewegingsloos aan de oppervlakte liggen worden ze ook wel “Sunfish” genoemd.

Terug in de haven bedankte onze jonge biologe ons voor de interesse en met haar uitvoerige uitleg, was zij echt wel op de hoogte van al wat er in de oceaan leeft.

Eer we terug aan wal waren was het ondertussen ook al bijna18 uur geworden en besloten we in het “Top Side Grill” restaurant iets te gaan eten. We namen alle vier een casserole van zeevruchten en dit bleek een zeer goede keuze. Alhoewel we eerst nog zin hadden in een dessert is het er na de maaltijd niet meer van gekomen, voldaan …

Langs dezelfde weg reden we terug naar het hotel waar het om 17:30 u al behoorlijk druk werd, diegenen die uit Boston kwamen.

Nog een afzakkertje in de bar en dan naar boven want we hadden nog veel werk met de foto’s en de blog natuurlijk !

Morgen bezoeken we Boston, hopelijk met goed weer !