Diane had haar wekker vergeten op te zetten en we werden maar om 8 uur wakker. Oei … snel allemaal in de douche en naar het ontbijt. Nu wilden we eens vroeger opstaan om naar Boston te vertrekken.

Met het ontbijt moesten ze dan nog redelijk lang (15 min) wachten voor hun gebakken eitjes, ik had met mijn pancakes al bijna gedaan met eten !

Rond 9:30 u vertrokken we met de hotelshuttle naar de Logan luchthaven, waar we de metro moesten nemen naar Boston downtown.

Het zoeken naar de juiste tickets, heen en terug,  was even een probleem maar een loketbediende kwam ons zonder problemen helpen, al was $11,60 x 2 voor hem een zware opgave. 

De treinwachter op het perron vroeg waar we vandaan kwamen en zowat het enige dat hij wist was dat Stella het beste bier was. Ik vroeg en Heineken, en dat was kort en bondig “bah … that’s no beer …  “it stinks” ! Hij moest er zelf mee lachen.

Het waren maar twee haltes maar de afstand speelde geen rol voor de prijs. We kwamen boven de grond bijna op de plaats waar we de trolley (hopon/hopoff)  konden nemen aan het vertrekpunt, vlak bij de Marriott long Wharf.

Ik denk dat we een beetje van de orkaan Dorian vandaag hebben gekregen want het was koud en heel veel wind, aangenaam is iets anders !

Deze vernieuwde busje, vroeger waren ze in hout zoals in Estes Park, rijden een toer door Boston zodat we zowat alle bezienswaardigheden konden zien. Een al te praatzame chauffeur leidde ons door alle straatjes en over alle bruggen en vertelde bijna alle details van deze oude stad en nog veel meer. We besloten van eerst de volledig toer te doen en daarna zouden we wel beslissen waar we nog eens afstapten. Maar de toer duurde 2 uur en we moesten ook nog aan de haven lekker gaan eten !

We zagen dat de wind harder werd en zoeken naar het restaurant van vroeger aan de pier was een onbegonnen zaak. Omdat het zo koud was gingen we het eerste het beste restaurant dan maar binnen, “Legal See Food”, het was niet het eerste maar wel het beste, hetgeen later bleek ! 

Deze zaak zat bijna stampvol en veel gegoede burgers zaten er lekker te eten.

De prijzen waren navenant en we bestelden, per toeval, alle vier hetzelfde, “Cioppino”, een zeevruchten casseroll, maar dan één om u tegen te zeggen.

Ongelooflijk lekker en zeker meer dan genoeg, alhoewel een dessert er ook nog bij kon !

Nu moesten we de stad nog gaan verkennen en de chauffeur had ons gezegd dat er een glazen building was waar we op de 63^steverdieping de skyline van Boston konden zien. Het is er allemaal maar “a few blocs away” maar met een slecht plannetje was dat niet zo eenvoudig. We gingen maar terug naar een opstapplaats van de trolley om de weg terug te vinden. Ondertussen was het al zo laat dat we de laatste trolley van 17 uur opstapten. Door het inmiddels drukke stadsverkeer, het is vrijdagavond, stonden we lang in de file en eer we aan halte 1, het begin, aankwamen was het al zes uur voorbij.

De metro was aan de overkant dus hier hadden we geen problemen.

Nog enkele minuten en de trein zou komen.

Aan de luchthaven moesten we de shuttle terug oproepen om ons te komen halen. Edy belt en enkele minuten later komt er een Hilton shuttle aan. Die stopt wij stappen op en voert ons naar de Hilton maar niet de onze, wij hebben Hilton Garden Inn.

Aan de balie van deze Hilton vragen we die van ons op te roepen en dat was helemaal geen probleem, het gebeurt heel vaak met die verschillende Hilton’s !

Thuis gekomen nog naar de bar voor onze pousse-café en we konden aan het werk met de foto’s en de blog.

Morgen doen we onze auto terug naar het verhuurbureau want overmorgen vertrekken we richting Belgenland en is ons feestje uit !