een absoluut pluspunt is de panoramische uitsnijding, waardoor de uitgestrektheid van dit desolate landschap beklemtoond wordt (we zijn inmiddels zo gewoon geraakt aan de "klassieke" formaten die fabrikanten van kamera's én fotopapier ons opdringen dat elke bewuste afwijking ervan reeds de aandacht trekt). door de auto centraal in de foto te plaatsen benadruk je de nietigheid ervan in die grootse natuur, maar krijgen wij ook de indruk dat die auto daar gewoon stilstaat: er zit geen enkele "dynamiek" in de foto. in de uitsnijding die wij voorstellen hebben we het autootje op een sterk punt gezet en door de diagonaal van de wegmarkering vanuit de linker onderhoek te laten vertrekken, proberen wij de indruk te wekken dat er "beweging" in die foto zit. ervaren fotografen zullen in zo'n geval heel bewust kiezen wélk van beide kompozities het beste weergeeft wat zij met deze foto willen ZEGGEN. aan jou dus, om voor jezelf uit te maken WELK van beide kompozities jou het meest aanspreekt (en om eventueel nog andere uitsnijdingen te proberen, bijvoorbeeld met de auto op het RECHTSE sterke punt, wat wéér een totaal andere indruk geeft, want daarbij kan je dan niet alleen de wegmarkering laten vertrekken uit de linker onderhoek, maar kan je tevens de rand van de weg vanuit de rechter onderhoek laten vertrekken (je moet dan wel het panoramische formaat opgeven...) Het spreekt vanzelf dat niet alleen anko, maar ook anderen hiermee een beetje mogen eksperimenteren... BEWUST eksperimenteren met kompozitie kan de kwaliteit van de fotoos alleen maar verhogen. warme groet van fjet.
