een absoluut pluspunt is de panoramische uitsnijding, waardoor de uitgestrektheid van dit desolate landschap beklemtoond wordt (we zijn inmiddels zo gewoon geraakt aan de "klassieke" formaten die fabrikanten van kamera's én fotopapier ons opdringen dat elke bewuste afwijking ervan reeds de aandacht trekt). door de auto centraal in de foto te plaatsen benadruk je de nietigheid ervan in die grootse natuur, maar krijgen wij ook de indruk dat die auto daar gewoon stilstaat: er zit geen enkele "dynamiek" in de foto. in de uitsnijding die wij voorstellen hebben we het autootje op een sterk punt gezet en door de diagonaal van de wegmarkering vanuit de linker onderhoek te laten vertrekken, proberen wij de indruk te wekken dat er "beweging" in die foto zit. ervaren fotografen zullen in zo'n geval heel bewust kiezen wélk van beide kompozities het beste weergeeft wat zij met deze foto willen ZEGGEN. aan jou dus, om voor jezelf uit te maken WELK van beide kompozities jou het meest aanspreekt (en om eventueel nog andere uitsnijdingen te proberen, bijvoorbeeld met de auto op het RECHTSE sterke punt, wat wéér een totaal andere indruk geeft, want daarbij kan je dan niet alleen de wegmarkering laten vertrekken uit de linker onderhoek, maar kan je tevens de rand van de weg vanuit de rechter onderhoek laten vertrekken (je moet dan wel het panoramische formaat opgeven...) Het spreekt vanzelf dat niet alleen anko, maar ook anderen hiermee een beetje mogen eksperimenteren... BEWUST eksperimenteren met kompozitie kan de kwaliteit van de fotoos alleen maar verhogen. warme groet van fjet.
een DROOM van een kompozitie: dat vrouwenhoofd op het sterke punt links boven en die forse hand op het sterke punt linksonder, van waaruit dat hééérlijk spel van die twee diagonale armen, die ons als vanzelsprekend naar de mannenfiguur leiden en van daaruit weer terug naar dat vrouwenhoofd... SUPERKLASSE, waar écht bij nagedacht is.. bovendien een prachtige stofweergave door de zijdelingse lichtval. en TOCH gaat de originele foto naar mijn gevoel feitelijk de mist in, vergeleken met de versie die wij voorstellen en waar gewoon niemand nog nààst kan kijken. door de lichte achtergrond van jouw foto (waar je al dapper aan geknutseld had) valt er net niet genoeg licht op het vrouwenhoofd en begint onze blik een beetje rond te dolen, op zoek naar een houvast - door de (nogal drastische) zwarte achtergrond, krijg je opeens wél een interessante lichtval op dat gezicht. wij verwachten jou GROOTSE fotoos en zien vol blijde verwachting uit naar je volgende inzending!
voor compositie is dit dik in orde: een mooie diagonaal,die de blik onvermijdelijk leidt naar de bloem, die bijna helemaal op zo'n sterk punt staat: bravo! jammer genoeg is ook deze foto niet helemaal naaldscherp zoals wij hier gewoon zijn, omdat wij verwend worden door virtuoze makro-specialisten... het lijkt immers allemaal zo "vanzelfsprekend", dat weinigen er bij stil staan wat er allemaal bij komt kijken voor je een puntgave bloemenfoto kan maken. mogelijk is je lens niet geschikt om op zo'n korte afstand te werken, of heb je niet geduldig genoeg scherpgesteld (makro is een specialiteit voor mensen met himalaya's aan geduld!). graag kregen we van jou een inzending waarbij je minstens een meter van je onderwerp blijft, dan kunnen wij uitvissen wààr de fout ligt voor die onscherpte. maar vooral: volhouden, want de tijd die je NU investeert, wordt later beloond met meesterwerkjes! warme groet van fjet.
als dit geen "lucky shot" ofte toevalstreffer is, dan staan we hier voor een natuurtalent: iemand die met zijn/haar ellebogen aanvoelt hoe je een foto maakt waar de toeschouwer niet nààst kan kijken, ook al klopt er totaal niets van de "klassieke" regels. de klassieke fotografen zullen weliswaar steigeren, omdat de duiven allebei de verkeerde richting uitkijken, omdat de rechtse duif niet op een sterk punt staat, omdat de linkse duif er half afvalt, omdat de achtergrond niet scherp is, maar evenmin onscherp genoeg... mijn standpunt (dat lang niet door alle veteranen zal gedeeld worden) is dat de kompozitieregels een handig hulpmiddel zijn voor beginnelingen, maar dat ze absoluut geen bindende wetten zijn en dat ervaren fotografen ze uiterst "soepel" zullen toepassen of er zelfs heel BEWUST van afwijken. omdat dit jouw eerste inzending is, blijft het gokken of je hier even "geluk" hebt gehad, of dat je integendeel een doorgewinterde bent, die hier héél doelbewust de wetten van de kompozitie "misbruikt" heeft, om precies daardoor de aandacht te trekken EN gevangen te houden. ik vind dit een zeer "forse" kompozitie en hoop heel vlug méér werk van jou te zien. warme groet van fjet.
ai winsock... na de veelbelovende flessen is dit een stapje terug, want al heb je hier een zeer forse kleurkombinatie neergezet, met de lichtval uit de juiste richting, deze keer is die belichting véél te "hard" en daarmee bedoelen we dat de kontrasten té groot zijn voor jouw type toestel, zodat alle nuances verloren gaan. omdat je onderwerp toch niet kan weglopen, zou je met een reflektiescherm kunnen werken, om de schaduwpartijen nog wat doortekening te geven (een plaat wit karton of plastiek zou dan een beetje van dat "harde" licht terugkaatsen. anderzijds gaat deze les over COMPOSITIE en daarvan is hier weinig te merken: in deze les proberen we jou duidelijk te maken dat een onderwerp STERKER overkomt als het op een "sterk punt" staat (in de lesjes die Tobias je toegezonden heeft kan je alles lezen over sterke lijnen en sterke punten, want een "centrale" kompozitie wordt door topfotografen slechts zelden gebruikt, in speciale omstandigheden). we hebben jouw foto wat bijgeknipt, om de kalebas op zo'n sterk punt te krijgen: VOEL je het verschil? - de bedoeling is dat je die kompozitieregels tenminste uitprobeert en (zoals bij je inschrijving gevraagd werd) de ingezonden fotoos SPECIAAL VOOR DEZE LES te maken, zodat me zien of je de tips wel degelijk begrepen hebt. in tegenstelling met de powetische foto van de flessen, is de onscherpte hier werkelijk storend: dus voortaan in dergelijke omstandigheden OFWEL een statief gebruiken OF toch minstens een kortere sluitersnelheid. nogmaals: de kompozitieregels zijn niet "uitgevonden" om beginnelingen te treiteren, het zijn in tegendeel zeer handige hulpmiddelen, die je als beginneling beter een tijdje volgt, tot je ze helemaal onder de knie hebt en er dan BEWUST van kan afwijken. bij een volgende inzending graag écht rekening houden met sterke lijnen en sterke punten, je zal merken dat je door BEWUSTER te fotograferen niet alleen betere rezultaten zal behalen, maar dat je ook meer plezier gaat beleven aan het fotograferen (want dààr is het ons allemaal om begonnen: ons voortdurend méér bekwamen in deze fantastische liefhebberij, om onze fotoos niet alleen voor onszelf veel "boeiender" te maken, maar ook voor anderen. warme groet van fjet.
dat is het goede hout, waaruit rasfotografen gesneden worden: alles laten vallen om hals over kop een kamera te gaan opduiken omdat je voelt dat DIT smeekt om gefotografeerd te worden. het beestje staat voorbeeldig op dat sterke punt, maar voor de compositie had het NOG iets beter gekund, als de plantenstengel diagonaal zou lopen, van onder links naar boven rechts toe. het had ook scherper gekund, maar dààrvoor kan je beter terecht bij onze makro-specialisten: die vertellen je dan wel hoe belangrijk het is om (met een aangepaste lens) de nodige dieptescherpte te krijgen en hoe je met een scherm de wind kan tegenhouden om bewegingsonscherpte te voorkomen. hoofdzaak is dat je plezier beleeft aan het fotograferen en deze groep zal je héél zeker steunen met opbouwende kritiek en praktische tips om het NOG beter te doen. voorlopig even iets verder van je onderwerp blijven tot je het helemaal onder de knie hebt en dan zien we graag je volgende inzending tegemoet. warme groet van fjet.
heerlijke belichting en heel fijn genuanceerde stofweergave, maar inzake compositie zou het nog aangenamer ogen, als je bij de opname een klein stapje naar rechts had gezet en dan de hals van de liggende grote fles op het sterke punt links onder had gebracht, zodat die achterste lange flessehals op het sterke punt boven rechts zou komen. maar het is en blijft... KLASSE ! warme groet van fjet.
joepie, hoera.... nog eens iemand die met licht durft "spelen", zelfs als het niet helemààl is zoals hij zou willen en zélfs als de kontrasten nogal hard uitvallen. véél fotografen zullen in zo'n situatie naar de zogenaamde "invulflits" grijpen, maar slechts héél bitter weinig uitzonderingen kunnen daarin "maat" houden en ze flitsen dan al dat subtiele spel van licht en schaduw gewoon plat met een bulldozer. hier had je aan de rechterzijde een reflekterend scherm kunnen plaatsen (wit papier, karton...) om de slagschaduwen wat op te vangen, maar ik heb de toets "tegenhouden" van adobe gebruikt om weer wat doortekening te brengen in belangrijke schaduwpartijen en het rezultaat is best bevredigend. min-puntje blijft de storende schaduw van de de armstomp onder de rechterborst van deze dame, die het nagelbijten echt niet kon laten... en dan loont het de moeite om rond zo'n beeld te blijven draaien en zoeken. toch even een misverstand opruimen: de term "kadreren" die vroeger gebruikt werd in de mailgroep, heeft niets te maken met "kadertjes maken rond een foto" - de bedoeling was om een zo perfekt mogelijke uitsnijding uit de grote werkelijkheid te maken, maar omdat die term nogal vaak verkeerd begrepen werd, heeft de Raad van Grijze Wijzen (M/V) beslist om voortaan de term COMPOSITIE te gebruiken, maar die nieuwe vlag dekt dus wel degelijk dezelfde lading.
als we ook je volgende foto bekijken, dan voelen we meteen aan dat de mailgroep fotografie met jou een serjeuze aanwinst gedaan heeft. dus: NOG NOG NOG ! warme groet van fjet.
WOW: een spetterende, sprankelende, uitbundig kleurrijke lentebloesem, die meteen een schot in de roos is (woehaha... dit is waarschijnlijk ketterij in de ogen en oren van de plantologen, maar het KLINKT mooi). want ja hoor: het sterke punt, de redelijk scherpe makro van de meeldraden, de niet meer storende maar wél ondersteunende onscherpe achtergrond, het is er allemaal. je zal hier heel vlug aansluiting vinden bij zielsverwanten, die je ongetwijfeld nuttige tips zullen geven op hun gespecializeerd terrein en waarschijnlijk zal je NOG meer leren door HUN makro's te ontleden, want over bloemen en makro heb ik jou kennelijk niks meer te leren. hopelijk stuur je nog wat àndere onderwerpen, waarbij ik je dan (hopelijk) nog wat praktische tips kan geven. warme groet van fjet.
het "registreren" of "kopiëren" van de werkelijkheid kan ongetwijfeld erg nuttig zijn in de wetenschap en de industrie, maar als fotoliefhebbers proberen wij toch om fotografie te gebruiken als een TAAL waarin we, veel direkter dan met woorden, verhalen kunnen vertellen of een "sfeer" kunnen overbrengen op anderen. elke foto is in feite niets anders dan een stukje werkelijkheid die wij "uitsnijden" om te vereeuwigen, maar in tegenstelling tot "gewone stervelingen" kiezen wij héél bewust de grenzen van die uitsnijding en bouwen wij één samengend beeld op rond één hoofdonderwerp, waarbij wij rekening houden met sterke lijnen en sterke punten (waarover je alles kan lezen in het lesje "compositie" dat je toegestuurd kreeg bij je inschrijving). uitsnijden (of: "croppen") kan meestal nog redding brengen, maar hier loopt alles echt téveel door elkaar en ik heb getracht om tenminste de "sfeer" te bewaren, door die achtergrond donkerder te maken, maar in dit geval blijft het (helaas) een pleister op een houten been. de voornaamste TIP voor jou is op dit ogenblik: probeer één enkel hoofdonderwerp te kiezen en zorg dan voor een zo rustig mogelijke achtergrond (in afwachting dat je het spelen met "dieptescherpte" volledig onder de knie hebt, zodat je het hoofdonderwerp scherp kan maken tegen een onscherpe achtergrond, zou het best zijin dat je deze oude ploeg even verplaatst en ze dan met mooi strijklicht opnieuw fotografeert tegen een effen achtergrond). er zit een schat aan fotomateriaal in afgedankte landbouwwerktuigen, zoals deze "dubbele brabander" waar ik héél lang geleden als prille tiener twee van die reusachtige paarden mocht voorspannen, om dan een hele dag te gaan ploegen, helemaal alleen en vanzelfsprekend apetrots. laat vooral de moed niet zakken: hier wordt NIEMAND uitgelachen, want ooit zijn we allemaal onderbeginnelingen geweest en we trachten elkaar hier vooruit te helpen met praktische TIPS en OPBOUWENDE kritiek en ik kijk verlangend uit naar een "nieuwe" versie van deze brok nostalgie. warme groet van fjet.
het is duidelijk dat je hier de tegenstelling hebt willen beklemtonen tussen wat er overblijft van een "publieke" waterpomp uit grootmoeders tijd en de nieuwbouw op de achtergrond, maar... hoewel goede bedoelingen onmisbaar zijn om een goed fotograaf te zijn of te worden, volstaan ze niet. want ondanks die goede bedoelingen is je originele foto (die we hier NIET afdrukken) voor het "gewone" publiek helaas niet veel méér geworden dan een tamelijk rommelig zoekplaatje, waarbij de aandacht tevéél van het "hoofdonderwerp" afgeleid wordt door een overdaad aan details. je zal merken dat je de aandacht van de toeschouwer veel méér kan boeien door één enkel hoofdonderwerp (hier de waterpomp) uit te kiezen en dat dan op een sterke lijn en zoveel mogelijk op een sterk punt te zetten en dan de achtergrond zo rustig mogelijk te houden... de regels van de compositie (die je rustig kan nalezen in het lesje van vriend Tobias je heeft toegestuurd bij je inschrijving) zijn immers geen "boekenwijsheid" om beginnelingen te pesten, maar erg praktische en handige "truuks" die de eerste fotografen schaamteloos "gepikt" hebben van de klassieke schilderkunst. we hebben totaal NIETS aan jouw foto toegevoegd in de onderste uitsnijding, maar ze lijkt ons véél sterker dan de originele en als je die regels een tijdje heel bewust tracht toe te passen, zal je tot je eigen verrassing merken dat je op zéér korte tijd ENORME vorderingen maakt... ik zou zeggen: dapper proberen en vooral veel plezier bij het maken van fotoos die jouw "boodschap" sterker doen overkomen bij de toeschouwer. we volgen met gelangstelling jouw "klim naar de top van de fotografie". warme groet van fjet.
de boomstam staat voorbeeldig op de linkse vertikale sterke lijn en de rotsklomp ligt "bijna" op een sterk punt, maar toch VOEL je gewoon dat hier net niet DE topfoto gemaakt werd... wij denken dat je met reuzesprongen vooruit kan gaan, als je voortaan rekening houdt met enkele bazisprincipes en een paar praktische tips. elk seizoen heeft een eigen charme, maar de "bladloze" periodes bezorgen de landschapsfotograaf wel heel wat hoofdbrekens, want het is nu eenmaal een psychologische wet, dat onze ogen onweerstaanbaar aangetrokken worden door het hoogste licht op een foto en in de winter krijg je dan te maken met die pijnlijk witte luchten, die de aandacht gewoon wég-zuigen van wat er verder op de foto staat. dezelfde foto bij zonnig weer, met een staalblauwe lucht en daarin enkele nopjes witte wolken, zou een totaal àndere (en veel intiemere) sfeer geven aan deze foto en dat hebben we hier trachten aan te tonen met het "emmertje" van adobe. andere mogelijkheid is natuurlijk om die lucht helemaal weg te knippen... of dergelijke ekstreme kontrasten te vermijden bij de opname zelf. wij wensen je intens fotoplezier en we zullen met belangstelling jopuw vorderingen volgen, want jij hebt HET heel zeker in je vingers. warme groet van fjet.
welkom bij de kreatievelingen en we hopen dat je door onze praktische tips op héél korte termijn totaal àndere fotoos kan gaan maken. je eerste foto is een prachtige gelegenheid om heel overtuigend aan te tonen dat je door MINDER overbodige info doorgaans een veel STERKERE kompozitie kan maken. want als je beide fotoos grondig bekijkt, zal je moeten toegeven dat het landschap op de onderste uitsnijding veel grootser en majestatischer lijkt, door die hele voorgrond gewoon weg te knippen, omdat die reusachtige grasvlakte eerder saai en vervelend wordt. als je op de koop toe de moeite genomen hebt om het eerste lesje over kompozitie door te nemen, dan zal je merken dat de magische "sterke lijnen" en dat magische "sterk punt" hier opeens als "vanzelf" op de "juiste" plaats vallen en dat die kompozitieregels er dus niet zijn om je het leven zuur te maken, maar dat ze (zeker voor beginners) een handig instrument zijn om je fotoos "sterker" te doen overkomen, want dààrover gaat het: de aandacht van de kijker trekken door dat stukje werkelijkheid net iets "ànders" te zien dan de toevallige voorbijganger. fjet.
gek, maar ik zou me niet echt "veilig" voelen op de bank van jouw foto... die boomstam op de achtergrond vormt ergens een grens tussen TWEE fotoos en ik heb voortdurend de indruk dat er links "iets" gaat opduiken. je kan de foto zo uitsnijden dat die boomstam tegen de linker zijkant van de foto komt en je zal merken dat je daardoor een veel "rustiger" achtergrond vormt - ik heb dat trachten duidelijk te maken door de boomstam wat te verbreden. mogelijk vind je dat dit cijfers achter de komma zijn, maar als je de bekroonde fotoos van onze cracks aandachtig bestudeert, zal je merken dat dergelijke "kleine details" echt het verschil maken tussen een écht goede en een "bijna heel goede" maken. en hou vooral voor ogen dat wij hier niet zitten om elkaars fotoos "af te breken" maar dat wij met onze opbouwende tips elkaar proberen te helpen om NOG betere fotoos te maken. fjet
een lekker forse en ruige foto, waarbij je naaldhakjes beter kan ruilen voor een 4 x 4 (ook al is die dan niet zo milieu-vriendelijk...) maar toch, of je wil of niet, door die spierbwitte winterlucht worden je ogen automatisch wég-gezogen van de boeiende modderstruktuur (onze ogen worden namelijk altijd aangetrokken door het hoogste licht en daar kan je dus beter rekening mee houden). op een zonnige dag met een staalblauwe lucht en daarin wat witte pluisjes wolk, zou het er helemaal ànders (en sterker!) uitzien, wat ik hier heb trachten aan te tonen door die lucht blauwer te maken... andere oplossing is natuurlijk om die lucht gewoon weg te snijden, maar dan mis je uiteraard de boeiende lijn van de boomkruinen... het magische recept voor de volmaakte foto bestaat helaas niet, maar het is wel de bedoeling dat je met onze praktische tips stilaan op die "ideale" opname begint af te stevenen... goeie moed en VOORAL: veel intens fotoplezier.
welkom aan mamapoes, die met klamme handjes haar eerste inzending stuurt en (dus) meteen opgelucht adem kan halen, want je zit al meteen in de kategorie van rasfotografen die iets méér willen dan de klassieke toeristische kiekjes die we allemaal al honderden keren gezien hebben op postkaarten en posters. ook uit de fotoos die je naar de mailgroep gestuurd hebt, blijkt overduidelijk dat je op zoek bent naar de sfeer en dat je die dan tracht te "vangen" met je kamera: HET kenmerk van de rasfotografen, want techniek kan je altijd bijleren, maar smaak... dat heb je of dat heb je niet. omdat dit de les "compositie" is, verwacht je dus enkele TIPS om je foto NOG beter te maken. van jouw originele foto heb ik enkele uitsnijdingen gemaakt, om aan te tonen hoe je de "boodschap" van een foto kan veranderen door "kreatief" kiezen van het formaat. in het staande formaat (rechts boven) leggen we alle nadruk op het lichtspel van de zon in die Nijl, in het liggend formaat benadrukken we dan meer de uitgestrektheid van het landschap - de middelste foto is helemaal "volgens het boekje" met die opgaande zon op een sterk punt en de oever op een sterke lijn, maar ik pleit er hier voortdurend voor om die compositieregels SOEPEL toe te passen, want ook al staat die zon op de onderste foto NIET op een sterk punt, toch lijkt deze uitsnijding mij feitelijk de meest geslaagde (onder meer omdat er NIET geknipt werd aan die plantenstengel). het voornaamste is dat je de sfeer "aanvoelt" en dan de regels van de compositieleer doelbewust gebruikt om die sfeer ook op anderen over te dragen... daarom graag twee "verse" fotoos, als oefening op het bewust (maar SOEPEL) hanteren van sterke lijnen, sterke punten en een al even bewuste keuze tussen tussen staand en liggend formaat. warme groet van fjet.
helemaal in orde met de regels van de compositie, want je hebt de toren op een voorbeeldige wijze op de rechtse vertikale sterke lijn gezet en de huizenrij op de onderste horizontale sterke lijn, maar... die toren valt net NIET om. in dit geval is het niet omdat je het toestel scheef gehouden hebt, want als we de foto kantelen tot de toren recht komt, dan staat de hele huizenrij scheef: een kwestie vzan paralax dus, waarschijnlijk omdat je met een groothoek-instelling gewerkt hebt. dat hebben we veranderd met de toets VERVORMEN van photoshop. verder werd er links enkel een heel klein stukje weggeknipt, zodat de huizenrij nu "afgeblokt" wordt door dat ene gebouwtje en we niet langer afgeleid worden door wat er er toch niet herkenbaar opstaat. net zoals bij de volgende foto, een bravo voor de lichtval en voor de toepassing van de compositie-regels... technisch begin je steeds sterker te worden en ik hoop dat je die kennis voortaan gaat gebruiken om "kreatieve" fotoos te maken, waarop je de stempel van je eigen persoonlijkheid drukt door een doelbewust gebruik van de technische hulpmiddelen (zoals compositie en lichtval). .
ook hier een prachtige lichtval met mooi strijklicht, terwijl ook rekening gehouden werd met de compositieregels, maar bij dit soort fotoos vraag ik me toch af wat de bedoeling was van de fotograaf: als het om de boom te doen was, dan staan die gebouwen daar nogal opdringerig aandacht te vragen, maar als het om het gebouw zelf te doen was, dan staat die boom in de weg om een duidelijk beeld te krijgen. door een ànder standpunt te kiezen voor de kamera (enkele meters naar links bijvoorbeelden dan op de knieën of plat op de buik) had je het hele gebouw duidelijk op de foto kunnen krijgen, met de boom als bijkomend ornament... maar in het andere geval had je iets dichter kunnen komen, om dan van de boom het hoofdonderwerp te maken, met een deel van het gebouw ergens vaag op de achtergrond... gewoon een kwestie van wat JIJ op dat ogenblik het belangrijkste vindt: de INHOUD van de foto... als we enkel rekening houden met de compositie dan is de beeldopbouw bijna perfekt: in de onderste foto heb ik rechts én links heel kleine stukjes weggeknipt om enkele details te verwijderen die de aandacht afleiden en geen werkelijke informatie toevoegen aan de foto, terwijl ook de linker vleugel van het gebouw iets verhelderd werd, maar dit zijn werkelijk alleen maar puntjes op de i.
voor mij is het duidelijk dat je de regels voor compositie onder de knie begint te krijgen, maar dat je ze nog te weinig gebruikt om er je persoonlijke vizie mee uit te drukken... de compositieregels zijn geen doel op zichzelf maar een hulpmiddel om nOg betere fotoos te maken: fotografie kan oneindig veel méér zijn dan een louter "registreren" van wat elke voorbijganger ziet (en dan ga je er ook veel méér plezier aan beleven, als je anderen kan dwingen om een tafereel door jouw ogen te bekijken). ik kijk met belangstelling uit naar je volgende inzending, want het is héérlijk om jou te zien "uitgroeien" tot "bezielde" fotografe!
ben even gaan terugbladeren in je vorige inzendingen en ben nu diep onder de indruk omdat jij van "registrerend" landschapsfotograaf uitgegroeid bent tot fotograaf met een boodschap. je hebt nu heel duidelijk begrepen dat de regels van compositie nuttige instrumenten zijn, om een foto "sterker" te maken, maar dat die regels niet volstaan om een meesterwerk te produceren... een hamer en een beitel zijn onmisbare instrumenten voor een beeldhouwer maar niet elke kleuter zal op slag een michelangelo worden als je hem/haar zo'n hamer en beitel laat bezorgen door sinterklaas. het kontrast jong/oud wordt hier niet alleen virtuoos door de kleurkontrasten in beeld gebracht, maar ook (en VOORAL) door de zeer gewaagde opstelling van de kamera, waardoor de uitbundige vitaliteit van dat zotte jonge geweld niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk uitvergroot wordt. het was voor mij een eer (en een genoegen ook natuurlijk) om jou een eindje te mogen begeleiden op weg naar dat inzicht. warme groet van fjet.
met deze opname heb ik het iets moeilijker... let wel, grote waardering voor de heerlijke lichtval, de uitermate broze sfeer en de weloverwogen beeldopbouw met het kontrast de tussen de eenzame reus (die het door de wind zwaar te verduren heeft gekregen) en de veilig in het rijtje staande populieren, maar... het doet mij vizueel pijn als er "geamputeerd" wordt. in dit geval zijn de toppen van de bomen net afgesneden, terwijl op een gerdeelte van die donkere voorgrond weinig te beleven valt. je zal wel merken dat die voorgrond (mét die heellijke lichtvlekken) wel degelijk een zeer belangrijke rol blijft spelen in de uitsnijding die ik voorstel. even heb ik met de gedachte gespeeld om dat stuk rechts van de grote boom eveneens weg te snijden, maar dan gaat de hele ziel van de foto verloren (probeer het zélf maar eens, dan zal je meteen begrijpen wat ik bedoel). je blijft vanzelfsprekend welkom voor besprekingen of adviezen over compositie, maar je de diploma als landschapsfotograaf heb je dubbel en dwars verdiend en mogelijk kan leraar Tobias je vanuit zijn ervaring nog wat méér TIPS geven. warme groet en héél warme gelukwensen van fjet.
