Geboren ben ik in het zuiden van Limburg. Het was eerst een dorpje nu is het een stadje. Met een keizersnede kwam ik op deze wereld. Ik ben een nakomeling zoals dat werd genoemd. Ik heb nog twee zussen.
Daar waar ik geboren en opgegroeid ben noemde men vroeger een kolonie. Dat was voor diegenen die meer geld uit tegeven hadden niet zo een goede buurt om je kinderen te laten spelen. Maar bij ons ging het socialer toe als in menige buurt. Ook de kameraadschap was nergens anders te vinden dan bij ons in de kolonie.
De voordeurwas nooit op slot, je kon zo bij de buren naar binnen stappen. Je hoefde niet aan te melden.
Er was een caféwaar ook veel verenigingen bij elkaar kwamen en een theater vereniging waar ook ik lid van ben geweest.
Ik moest een weeskind spelen en mam had in mijn krullen een grote witte gestijfde strikgedaan en ik had een mooi jurkje aan.Terwijl ik voor die uitvoering slordig en onverzorgd uit moest zien.
En die verenigingen die gingen met de karnaval met de hele groep het zelfde verkleed met de optocht mee. Ik ben ook een paar keer mee geweest.Toen ik nogkind was omdat het gemakkelijker voor mijn ouders was. Dan hadden ze mij bij zich en hoefden niet iemand te vragen om op mij te passen.
Wat ik ook nog weet, wij meisjes hadden hele kleine popjes uit rubber geen omhulsel maar volle rubber.
Dan zaten we voor het huis op de stoep kleertjes voor de popjes te naaien. Uit oude stukjes stof kleine stukjes aan mekaar naaien.Van onze moeders of iemand anders, kregen we dan een schoenendoos of ander kartonnen doos.
Een groter stukje stof beneden als laken, een stukje stof wikkelen om watten. Dat was het kussentje en boven op het popje nog een stukje stof als boven lakentje.Een gaatje in de doos een draad van breigaren of haakgaren erdoorheen en wij hadden een bedje. Zo liepen we dan door de straat met achter ons aan die doos met dat poppen bedje.
De volwassenen kaarten buiten of speelden mondharmonica. DIE GOEIE OUDE TIJD??
We waren wel meer tevreden. Er was ook een vuilnisbelt daar spelen was ook spannend. Er werden autobanden aan gestoken dan kwam de brandweer, dat was pas spannend.
Het zwemmen in het openluchtbad kosten toen 10 cent later 15 cent. Als ik niet mocht gaan van mam zocht ik lege flessen en bracht die terug zo had ik geld voor de entree.
Uit de omgevende straten kwamen ze bij ons spelen en vooral toen wij meisjes in de puber leeftijd waren. Alles kan ik mij niet herinneren. Er is mij wel veel verteld geworden, waarheden maar ook fantasieën. Zelf gemaakte verhalen en als ze je willen kraken zijn die niet positief.
Ik had veel begraven zoals ik dat noem maar het komt toch wel allemaal naar boven. ms door een gezegde van iemand soms door iemand die je heeft gekend ook als kind.
Mijn vriendinnetje en ik speelde op de hof bij hun het was warm weer. De buut (wasteil) stond buiten met wat water. We wilde allebeide in die buut. Ik was het eerste bij die buut,mijn vriendinnetje komten gaat op mijn benen zitten.Ik val achterover onder water, zij valt op mij .We komen niet meer hoog en een zus van haar heeft ons geholpen. Ik had al water geslikt.
Ook weet mijn jeugdliefde dat we sleeën gingen op een grote familieslee die geleend was bij iemand uit de kolonie en waar we dan met 5,6, kits opzaten.Vaak heb ik in gedachten dat wel gezien dat ik daar sleeën deed maar dan was ik in gedachten altijd helemaal alleen.Dat was ik vergeten. Maar nu weet ik het weer. Het is weer boven komen drijven. Zoals zoveel... !!!
Met deze biografie over mijzelf wil ik belevingen van me af schrijven en laten zien hoe een leven kan verlopen en je toch door moet gaan. Hoe alert je moet zijn bij sommige symptomen.
Bij deze wil ik allen danken voor bezoek aan mijn weblog. Reacties in het gastenboek stel ik erg op prijs.