Ik ben Dini
Ik ben een vrouw en woon in Diemen (Holland) en mijn beroep is Homemanager.
Ik ben geboren op 08/04/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn websites en blogs,powerpoints en psp maken,lezen,.
Ik ben getrouwd met Jan.Samen hebben wij een dochter en schoonzoon en een schat van een kleinzoon Benjamin.
Wens u een aangenaam verblijf op mijn blogje.
Helaas is na een gelukkig huwelijk van 40 jaar tot mijn grote verdriet Jan op
06-08-2015 overl
Straô, stra, strarijden, strao of straorijden is een jaarlijks terugkerende boerenfeestdag op het Nederlandse eiland Schouwen-Duiveland. Straorijden wordt alleen in Burgh-Haamstede, Ellemeet, Noordwelle, Renesse, Scharendijke en Serooskerke gedaan. Tijdens het evenement rijden rijkelijk versierde Zeeuwse paarden voor de eerste maal in het jaar het strand op en de zee in. Het straorijden werd vroeger gedaan als de paarden na een lange winter op stal weer aan het werk gingen. De werkpaarden, vooral die met veel haar aan hun benen, kregen last van hun benen en hoeven. Om de benen te verfrissen, stramheid en mok tegen te gaan en om kleine ontstekingen van de huid aan de benen te ontsmetten, werden de paardenvoeten in de zee gespoeld. Volgens volksgeloof was het ook goed tegen nachtmerries. De betovering werd door het zeewater verbroken.
Degenen die voor het eerst meedoen met straô moeten achteraan de stoet rijden. Degene die het vaakst heeft meegedaan rijdt voorop en blaast een koperen hoorn. De eerste vermelding van het straorijden dateert uit 1643 Van oorsprong werd dit feest gehouden op de eerste maandag voor de vastentijd. Na 1955 is dit verzet naar de zaterdag en wordt het in ieder dorp op een andere dag gevierd. Vanaf half februari tot eind maart wordt dit feest elke zaterdag in een andere plaats op Schouwen-Duiveland gevierd.
De Venus van Brassempouy is een ivoren beeldje van de Boven-Paleolithicum. Het werd ontdekt in een grot in Brassempouy, Frankrijk in 1892. Het is ongeveer 25.000 jaar oud en is één van de vroegst bekende realistische voorstellingen van een vrouwelijk menselijk gezicht.
De Montelbaanstoren is een Amsterdamse toren uit 1516 aan de Oudeschans 2. De oorsprong van de naam is onbekend. De toren heeft als bijnaam Malle Jaap, omdat de klokken van de toren ooit op onregelmatige tijden spontaan begonnen te spelen. De Montelbaanstoren is gebouwd toen het middeleeuws Amsterdam werd uitgebreid door een oude wijk bij de stad te trekken. Hiervoor werd aan de oostkant een nieuwe gracht gegraven, de huidige Oude Schans. Waar deze het IJ naderde werd in het kader van de vestingwerken van Amsterdam een verdedigingstoren neergezet.
In 1606 verloor de toren zijn verdedigingsfunctie. Er werd toen een sierbekroning in renaissancestijl op geplaatst, ontworpen door stadsbouwmeester Hendrick de Keyser. De Montelbaanstoren werd daarmee 48 meter hoog. In de toren kwam een uurwerk, en enkele luidklokken. In 1610 zakte de toren, die gefundeerd is op plaggen (huiden genaamd), scheef. Hij moest toen worden rechtgetrokken. Rembrandt, die in de buurt woonde, tekende de toren in 1644, maar zonder de opbouw van De Keyser.
In 1852 dreigde de toren te worden gesloopt, maar sinds 1878 is het Stadswaterkantoor in de toren gevestigd. Tot 2006 werd hier de afdeling Uitvoering van de sector Waterbeheer van de dienst Riolering en Waterhuishouding gehuisvest. In 2006 vertrok het Stadswaterkantoor naar een nieuwe locatie en werd de toren grondig gerestaureerd.
Vanaf 2007 stond het leeg omdat de gemeente geen huurder kon vinden die bereid was 9000 euro per maand te betalen. Van de zomer van 2010 tot 2013 werd het voor een veel lager bedrag verhuurd aan de Stichting Secret Garden, een belangenorganisatie die opkomt voor homoseksuele, biseksuele en transgendermoslims. Sinds 2014 zit het kantoor van Private Boat Tours in de toren.
In de stad Leshan in China staat het grootste boeddhabeeld ter wereld.
De Grote Boeddha van Leshan is een groot uitgehouwen Boeddhabeeld in de stad Leshan, Sichuan, China. Het 71 meter hoge beeld is op initiatief van de monnik Haitong gehouwen uit de rode bergsteen van de heuvel Lingyuan. De zittende Boeddha wordt geacht de scheepvaart te beschermen op drie rivieren, die bij Leshan samenkomen. Het beeld werd voltooid in het jaar 803, tijdens de Tang-dynastie. De Grote Boeddha van Leshan staat sinds 1996 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Gevelstenen ik vind ze altijd zo mooi en apart om te zien.In Amsterdam heb je er heel veel.
Korte keizerstr.11
Gevelstenen ontstonden in de tweede helft van de 16e eeuw en werden tot de 18e eeuw gebruikt als "huisteken", omdat er nog geen huisnummering bestond.Van oorsprong zijn gevelstenen in verschillende kleuren beschilderd. Veel gevelstenen hebben ook een kleuraanduiding in het op- of onderschrift (bijvoorbeeld De Rode Leeuw, De Witte Olifant, Het Zwarte Paard, De Groene Bok, De vergulde Kater etc.) en familie- en andere wapens waren voorzien van de vereiste heraldische kleuren.
Veel gevelstenen hadden betrekking op het beroep van de oorspronkelijke bewoner van het pand. Zo kon bijvoorbeeld een kuiper een botervat laten afbeelden, of een schrijver een veer. Wilde men zich onderscheiden van een collega die een gevelsteen had met vrijwel dezelfde afbeelding dan voegde men iets toe, bijvoorbeeld een kroon. We spreken dan van een concurrerende gevelsteen. Zo vinden we nu nog in het hele land gekroonde stenen zoals De Gekroonde Waterhont, ‘t Gekroond Kalf, De Gekroonde Laars en ga maar door. Er zijn echter nog andere variaties mogelijk op het begrip 'concurrerende gevelsteen'. Bij bakkers in dezelfde buurt kon men bijvoorbeeld zo De Grauwe Olifant, De Jonge Grauwe Olifant, en De Witte Vette Olifant tegenkomen.
Wie nog geen familienaam had en niet door zijn beroep of bijnaam werd aangeduid, behielp zich met zijn uithangbord of gevelsteen. Mensen met namen als Zwaan, De Bock, De Hond en Kool kunnen daardoor uiteindelijk hun oorsprong vinden in de gevelsteen van hun voorouders.
De Wieliczka-zoutmijn ligt in het plaatsje Wieliczka nabij Krakow. De mijn is een van de oudste zoutmijnen ter wereld. Het winnen van zout op deze plek werd voor het eerst vermeld in 1044. De gangen van de mijn zijn in totaal 300 kilometer lang en bereiken een diepte van 327 meter.
De Wieliczka-zoutmijn is geen gewone zoutmijn. Mijnwerkers haalden er namelijk niet alleen zout uit. Ze maakten er uit steenzout ook de prachtigste beeldhouwwerken en decoratieve elementen. Ook is er in de zoutmijn een prachtige kapel te vinden
De zoutmijn kwam voor op de allereerste Werelderfgoedlijst ooit (opgesteld gedurende de 2e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed en daterend uit 1978). Tussen 1989 en 1998 stond het ook op de lijst van bedreigd erfgoed omdat de zoutsculpturen werden aangetast door vocht. Een groot conservatieprogramma heeft dit tij weten te keren. De inschrijving werd in 2013 uitgebreid met de toevoeging van de Bochnia-zoutmijn.
Bezoekers worden heden ten dage rondgeleid over een 3.5 km lange route langs standbeelden van historische en mythische figuren, allemaal uitgehouwen in het rotsachtige zout. Verder zijn er een ondergronds meer, een kapel en worden er oude werktuigen getoond ter illustratie van de historie van de zoutwinning. Elk jaar bezoeken zo'n 800.000 toeristen de mijn.
Het is ongetwijfeld de mooiste zoutmijn die onze planeet rijk is
In de 18de eeuw bewoont de welgestelde familie Cromhout vier panden aan de Herengracht: de Cromhouthuizen. Een stadspaleis uit de Gouden Eeuw, vandaag de dag open voor publiek. De katholieke rentenier Jacob Cromhout (1608-1669) is in de Gouden Eeuw een van de rijkste inwoners van de stad Amsterdam. In 1660 geeft hij aan de bekende architect Philips Vingboons de opdracht voor een ontwerp om de tuinen van zijn vader Hendrick Cromhout gedeeltelijk te laten bebouwen met vier prachtige huizen. Een jaar later betrekt Jacob met zijn gezin het grootste huis, het huidige nummer 366. Bijna honderdvijftig jaar lang zal de familie Cromhout de vier panden bewonen. In 1887 koopt het Nederlands Bijbelgenootschap twee van de panden. Vanaf 1975 is het Bijbels Museum in de Cromhouthuizen gevestigd. Die collectie bevindt zich in het souterrain en op de bovenverdiepingen van het monument.
De begane grond en eerste verdieping van het huis vertellen het verhaal van de familie Cromhout en geven een kijkje in de wooncultuur van rijke Amsterdamse families. Het thema daarbij is verzamelen: het verzamelen van bijzondere kunstvoorwerpen, schilderijen en familieportretten. Voor de inrichting van de zalen is geput uit de rijke collectie van het Amsterdam Museum, die op een eigentijdse wijze wordt gepresenteerd.
Het Nationaal Centrum voor Uitvoerende Kunsten is hét operagebouw van de Chinese hoofdstad Peking. Het ellipsvormige gebouw is gedeeltelijk bedekt met titaniumplaten en gedeeltelijk met glas. Het gebouw wordt weerspiegeld in een vijver die het omringt. Het bouwwerk, dat ten westen van het Plein van de Hemelse Vrede ligt, heeft drie zalen die gezamenlijk plaats bieden aan 6.500 toeschouwers. Het werd ontworpen door de Franse architect Paul Andreu. De bouw startte in december 2001. Het eerste concert werd zes jaar later gegeven.
Een trullo (meervoud trulli) is een bouwwerk dat typisch is voor de streek tussen de Zuid-Italiaanse steden Bari, Brindisi en Tarente in de regio Apulië. De meeste trulli staan in het Valle d'Itria, en dan met name in het dorp Alberobello. Kenmerkend voor de trullo is het kegelvormige dak, vaak versierd met primitieve, christelijke of magische symbolen. Bij de bouw van de kalkstenen huizen wordt geen gebruik gemaakt van cement.
De trullo is rond het jaar 1500 ontstaan. Verhaal gaat dat de bewoners van de trulli de huizen zonder cement bouwden, omdat deze dan ook snel weer afgebroken konden worden. Dat was handig, omdat er dan minder belasting betaald hoefden te worden. Heden ten dage zijn de meeste trulli opgeknapt en extra verstevigd.
Alberobello is de onbetwiste trullihoofdstad. In deze plaats zijn ruim duizend trulli te vinden. Alberobello is dan ook opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. De kerk Sant'Antonio is ook in trullistijl gebouwd. In de plaatsen Locorotondo, Martina Franca, Cisternino, Ostuni en Ceglie Messapica zijn ook veel trulli te vinden. Varianten van de trulli zijn te vinden in het zuiden van Apulië, in de Salento (provincie Lecce).
Het Rembrandthuis is een voormalig woonhuis in de Jodenbreestraat, in het centrum van Amsterdam, waarin thans het Museum Het Rembrandthuis is gevestigd. Tussen 1639 en 1658 werd het huis bewoond door de bekende Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn in een periode van welstand. Het huis werd rond 1606 gebouwd en is rond 1627 verbouwd, waarschijnlijk onder toezicht van Jacob van Campen. Het kreeg toen een extra verdieping en een nieuwe voorgevel met een driehoekig fronton. Rembrandt kocht het in 1639 voor dertienduizend gulden. Na zijn faillissement werd het in 1658 geveild en voor elfduizend gulden verkocht. Het was in de eeuwen daarna als woonhuis in gebruik en werd diverse malen verbouwd.
Aan het begin van de 20e eeuw verkeerde het in slechte staat, en naar aanleiding van de Rembrandt-tentoonstelling van 1906 werd het in 1907 aangekocht door de gemeente Amsterdam, die het schonk aan de stichting Het Rembrandthuis. Op 28 maart 1907 kwam het in het bezit van de stichting Het Rembrandthuis.Tussen 1907 en 1911 werd het huis gerestaureerd door Karel de Bazel. Het museum werd op 10 juni 1911 geopend. Koningin Wilhelmina en prins Hendrik waren de eerste bezoekers.Op 28 maart 2007 werd het eeuwfeest gevierd. Museum het Rembrandthuis dankt zijn oprichting aan een initiatief van de kunstschilder Jozef Israëls.
De cottage tuin is een aparte stijl van tuinnieren met traditionele materialen, dichte beplanting, en een mengsel van sier-en eetbare planten. Engels van oorsprong, de cottage tuin hangt af van gratie en charme in plaats van grandeur en formele structuur. Huiselijke en functionele tuinen verbonden met de arbeidersklasse huisjes gaan enkele eeuwen terug, maar hun heruitvinding in gestileerde versies groeide in 1870 in Engeland, in reactie op de meer gestructureerde en zorgvuldig onderhouden Engels landgoed tuinen die formele ontwerpen en massale aanplant van briljante eenjarigen gebruiken.
De vroegste cottage tuinen waren praktischer dan hun moderne afstammelingen - met de nadruk op groenten en kruiden, samen met enkele fruitbomen, misschien een bijenkorf, en zelfs vee. Bloemen werden gebruikt om lege plekken er tussen in op te vullen. Na verloop van tijd werden de bloemen meer dominant. De traditionele cottage tuin werd meestal afgesloten met rozen.Er werden ook traditionele bloemen gebruikt, zoals primula's en viooltjes , samen met bloemen gekozen voor huishoudelijk gebruik, zoals calendula en diverse kruiden . Anderen waren de ouderwetse rozen ,die een keer per jaar bloeide met rijke geuren. En eenvoudige bloemen zoals madeliefjes , en bloeiende kruiden.
Het Terracottaleger is een benaming voor de archeologische vondst van 9099 terracottafiguren die als grafgiften zijn meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het 'leger' bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaags Xi'an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (221-214 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-Werelderfgoed.
Qin Shi Huangdi wist, gedurende zijn relatief korte bewind, grote koninkrijken rondom een rivier in China te verenigen tot één rijk en wordt daarom gezien als de eerste keizer van China. Bij de bouw van zijn mausoleum werden naar schatting zo'n 700.000 arbeiders ingezet, ruim twee keer zoveel als bij de Chinese Muur. Met de bouw werd reeds in het eerste jaar van Qin Shi Huangdi's dynastie aangevangen. Het is onderdeel van een ommuurd stuk land met talrijke gebouwen. Het mausoleum ligt als een paleis onder een grafheuvel, die nu 76 meter hoog is. Het graf moet toentertijd indrukwekkend zijn geweest. De grafheuvel, die oorspronkelijk 115 meter hoog was en begroeid met gras en bomen, werd omringd door 10 tot 12 meter dikke muren. Binnen deze muren stonden ooit tempels, zalen en bestuurlijke gebouwen. Het geheel besloeg meer dan 2,5 km², en er zijn meer dan 400 putten met grafgeschenken opgegraven.
De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven.
De lijnen zijn vermoedelijk tussen 200 voor en 600 na Chr. vervaardigd door de Nazca- en Paraca-indianen. Het gebied werd echter al 10 000 jaar bevolkt door mensen, die een verscheidenheid aan culturen hebben ontwikkeld in het zuiden van Peru. In 1990 heeft de UNESCO de lijnen toegevoegd aan de officiële Werelderfgoed-lijst.
Trogir is een stad en een haven aan het einde van de baai van de Kaštela, 27 km gelegen van Split. De oude kern is gesitueerd op een klein eiland tussen het vasteland en het eiland Ciovo.
De kerk van Sint-Laurentius is het meest uitgesproken werk uit de romaans-gotische stijl in het land. De wijdere omgeving rond Trogir karakteriseert zich door zijn groene vegetatie, verschillende eilandjes, rots- en kiezelstranden. Animatie in Trogir omvat onder andere levendige vissersnachten en folkloreshows, maar ook klassieke concerten in speciale decors in de stad. Het historisch centrum van de stad is in 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst.
Bibliotheek Chardron ofwel Livrario Lello & Irmão is een zeer bekende historische en artistieke boekhandel van de stad Porto. Het mag volgens verschillende bronnen zelf één van de mooiste boekhandels ter wereld genoemd worden. De indrukwekkende trappen zijn gewoon als kunst te bewonderen. De warme uitstraling die het hout, de rode treden en alle boeken geven kom je zelden tegen in een boekhandel van dit formaat. Het geheel doet erg koninklijk aan.
Om mensen op een geheel nieuwe manier kennis te laten maken met het fenomeen kristal, besloot de Oostenrijkse familieonderneming Swarovski in 1995 om ter ere van haar 100 jarig jubilieum een echte kristalwereld aan te laten leggen. André Heller, hierbij geholpen door diverse internationale kunstenaars, ontwierp een levendige wereld van kleuren, vormen, maten, unieke geuren en klanken: een caleidoscoop voor de zintuigen!
Zoals het kristal al eeuwenlang symbool staat voor verandering en metamorfose, zo veranderen ook de kristalwerelden continu. De ruimtes nemen je mee op een magische reis, ver weg van het dagelijkse leven. In de gigantische reus zelf kun je fascinerende objecten bezichtigen of een bezoekje brengen aan 's werelds grootste Swarovski shop. Tevens vind je hier ook een café (DO & CO International) en speciale ruimtes voor kinderen. De kristalwerelden dienen vaak ook als prachtige setting voor diverse culturele evenementen, wisselende exposities en winterfestivals.
Geinspireerd door de mystieke beweging van het hesychasme (hesycha staat voor rust, kalmte) werden hier vanaf de 14de eeuw kloosters gebouwd in een Grieks-Byzantijnse stijl. Het oudste klooster Mega Meteora werd gesticht door de heremiet Athanasius, op een rotspunt van 534 boven zeeniveau. Daarna zouden er nog 24 kloosters volgen. Zes daarvan zijn momenteel nog in gebruik, de rest is tot ruine vervallen of geheel verdwenen. Prachtig is de ligging van deze kloosters in het landschap, de heldere architectuur en de vele kleurrijke schilderingen in de gebouwen.
Oud Wijnvat in het klooster
Hoe hebben de monniken de kloosters bovenop deze steile rotsen kunnen bouwen? En hoe hebben ze zich daarboven in leven kunnen houden? Niemand weet zeker hoe het precies is gegaan, maar wat er tot stand is gekomen is zeer indrukwekkend en tot de verbeelding sprekend.
Wij komen al jaren in Noordwijk aan Zee en Noordwijkerhout.Het is een fijne badplaats. Hier een paar foto's van de kunstwerken die op de boulevard staan.
Het Lagoa do Fogo is een prachtig kratermeer op het eiland Sao Miguel De Azoren zijn meerdere schitterende meren rijk, maar dit is wel een heel bijzonder meer.
Het Lagoa do Fogo staat voor het vuurmeer, aangezien het een meer is dat is ontstaan als gevolg van een uitbarsting van een vulkaan. De krater die daarbij werd gevormd heeft gezorgd voor de omtrek van dit prachtige meer. Uiteraard is het vooral deze historische kennis die bijdraagt aan de waarde en pracht van dit aantrekkelijke kratermeer. De uitbarsting heeft plaatsgevonden in de 16e eeuw, waardoor het meer er reeds honderden jaren ligt en ieder jaar weer een hoop bezoekers weet te trekken.
Uiteraard kan men bij het Lagoa do Fogo genieten van de prachtige natuur en het uitzicht over het meer. Wanneer het mooi helder is kan men zelfs profiteren van het prachtige uitzicht tot aan de groene heuvels die zich aan de andere kant van het meer bevinden. Juist omdat het een grote krater is ligt dit meer namelijk relatief diep in een heuvelachtig landschap ingesloten. Men kan hier ook mooie wandelingen maken.
De Borobudur is een boeddhistisch heiligdom op 40 km ten noordwesten van Jogjakarta in de provincie Midden-Java, in het centrum van het Indonesische eiland Java. Het is naast de Prambanan en de Kraton in Jogjakarta een van de toeristische trekpleisters van Centraal-Java.
De Borobudur is gelegen bij de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesie, en is gebouwd in de periode 750 - 850. De naam stamt mogelijk van het Sanskriet "Vihara Buddha Ur", dit betekent vrij vertaald "boeddhistische tempel op de berg".
De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De basis van deze stoepa is 123 bij 123 meter. De stoepa heeft negen etages; de onderste zes zijn vierkant, de bovenste drie rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa's, die gebouwd zijn rondom een grote centrale stoepa. De grote stoepa staat symbool voor het Nirwana(de hoogste staat die door de mens bereikt kan worden)
De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. De open gaten in de onderste stoepa's staan op hun punt (de weg is nog onzeker) en in de bovenste stoepa's vlak, horizontaal (de weg is duidelijk, het geloof stevig).
's Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa's bevinden zich beelden van Boeddha ; wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof (niet volgens het boeddhisme), het eeuwige geluk.
Ik ben Dini
