het monster is er!o />
ik voel het..........
het monster belaagt me,
staat achter me
en tegelijkertijd vóór me,
naast me,
onder me en boven me;
het omringt me,
niet als een goede fee.
maar als een kwade geest,
angst genaamd.........
ik ben verstijfd van angst!
vluchten kan dus niet......
ik kijk angst aan
en angst kijkt terug,
even bang als ik angst aankijk
kijkt angst mij aan.........
angst is bang voor mij?
ik ontspan me en vraag aan angst:
"wat maakt jou zo bang?"
angst begint te vertellen
eerst angstig, maar allengs rustiger,
vertelt angst dat hij mij te naïef vindt,
te goed van vertrouwen;
hij maakt zich daar grote zorgen om,
want hij ziet al aankomen, dat ik beduveld zal worden,
ik vráág daar gewoon om, zegt angst, doordat ik te goed van vertrouwen ben, vraag ik erom, dat ik bedonderd zal worden..........
angst maakt zich grote zorgen om mij.
als angst helemaal uitgesproken is,
bedank ik hem voor zijn bezorgdheid
en zeg ik hem dat ik vertrouwen aan het kweken ben.
dat ik dat nooit eerder kon, in mijn leven, vertrouwen hebben in iets of iemand,
dat ik altijd juist zo bang geweest ben
als hij is,
maar dat ik dat niet meer wil, bang zijn
en dat ik daarom Vertrouwen uitgenodigd heb in mijn leven,
omdat ik gelukkig wil zijn i.p.v. bang.
ik bedank angst nogmaals voor zijn bezorgdheid
en vraag hem vriendelijk te vertrekken
omdat Vertrouwen klaar staat om mij te steunen
dat zij achter mij staat,
en ook voor mij,
maar ook naast mij
en boven mij en onder mij
en terwijl angst zich terugtrekt
voel ik hoe Vertrouwen mij helemaal omringt dammie
|