BLAASKAAK

Mijn lieve moeder zaliger was fan van Walter Godefroot. Vraag me niet waarom. Niet van Merckx. Die won teveel, als Brusselaar was hij getrouwd in de taal van Molière en zijn familie had in de Tweede Wereldoorlog omgang met de Duitse bezetters gehad. Ook Fred De Bruyne kreeg daar mee af te rekenen in het begin van zijn carrière. Alsof hij daar iets mee te maken had!

Gisteren, op de gezegende zondag dat wielerminnend Vlaanderen Remco aan de borst mocht drukken, kwamen onze buren terug van vakantie. Als fervente fietsers waren ze drie en een halve week gaan mountainbiken in Frankrijk en Spanje. Top!

Toen ik, in al mijn enthousiasme, vroeg of ze de zegetocht van Remco hadden gevolgd kwam hun antwoord als een koude douche over mijn hoofd. Neen. Ze hadden niets gezien en bovendien waren ze geen supporters van de ket uit Schepdaal. Een blaaskaak, vonden ze. Laporte, de Fransman, hadden ze liever zien winnen.

Ik wist niet meteen wat te zeggen. Slikte mijn woorden in want ik wou de burenrust niet verstoren.

Kijk; voor mij mag iedereen zijn gedacht hebben en supporteren voor wie hij wil, maar als je geen abstractie kunt maken van iemand's persoonlijkheid als je naar een sportwedstrijd kijkt en hem puur op het sportieve beoordelen ben je een triestig persoon. In de voorbije weken en maanden hebben we kunnen zien en horen hoe Evenepoel niet enkel als atleet gegroeid is, maar ook als persoon evolueert naar een volwassene met meer maturiteit.

Ben dan maar stilzwijgend naar binnen gekomen.

Een mens leeft op het ritme van de seizoenen. Wind en regen maken abrupt een einde aan de zomer. Zonnige dagen worden schaarser. Wou dat ik in Italië was om daar te genieten van de laatste zonnestralen. In Massa Maritima waar we ooit waren.

Vanmorgen mijn fiets winterklaar gemaakt. Nieuwe mesjes snijden goed, nieuwe kettingen fietsen beter.

Speciaal voor mijn buurman, hoop ik dat de 'blaaskaak' van Schepdaal volgend seizoen en de jaren nadien nog heel veel koersen wint!

dc