|
Als volleerd Polderruiter fiets ik, nu herfst- en winter-tonen de omgeving kleuren, vaker als ‘solitair’ de Polders door.
Voor het eerst neem ik daarbij ook muziek met me mee. Wat een fantastische combinatie! Spelenderwijs krijgen de kilometers een muzikale ondertoon. Fietsen en zingen! Het gebakkelei achter mij, verstomt.
Muziek hoort bij mijn leven als pesto bij de pasta.
Gisteren was onze oudste jarig. Achtendertig lentes. Wat vliegt de tijd.
Op de foto prijkt ze met de jongste. Het zijn vier handen op één buik. Het is waar het leven werkelijk om draait. Ze zijn onze extra dimensie. Ze stimuleren mekaar en slaan zich overal samen doorheen.
Vandaag is het zondag! Het lijkt wel de Pastorale van Ramses en Liesbeth.
dc
|
