RESPECT

'Kijk', zegt hij. 'Daar ben ik naar school geweest. Op deze weg heb ik vaak te voet gelopen. Toen stonden hier bijlange nog zoveel huizen niet'. Zo ging dat in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Ook 's winters droegen we een korte broek. Handschoenen waren niet altijd aan de orde. We bliezen onze handen warm met onze eigen adem.

Op een stukje polderweg met de wind pal op kop, rij ik naast hem. Elke keer als dat gebeurt, ben ik een beetje fier en tast ik iets dieper in mijn krachtenarsenaal. 'Preus als veertig', zeggen ze in West-Vlaanderen. Het heeft te maken met het respect dat ik heb voor hem. Wij hij is op en naast de fiets. Hij is de beste van de hele hoop maar hoeft dat niet meteen te laten zien. Hij zwijgt als praten niet echt hoeft en humeurig is hij nooit, of zelden.

De voorbije jaren had ik wel vaker het genoegen samen met hem te fietsen en dat brengt ons steeds een beetje dichter bij elkaar al blijven we een zekere afstand behouden. Dat gaat zo met meesters en hun leerlingen. 'Afbouwen om daarna weer op te bouwen', zegt hij.

Iemand zag mij samen op kop met Camiel van een groot peloton en zei: 'Je bent een beer!' Gelukkig zag alleen mijn vrouw hoe ik na de rit uitgeteld in de zetel lag. De beer was een teddybeer geworden!

dc