LAAT ME

Zijn broer is plots gestorven. Een kwaadaardig kankergezwel in zijn kop maakte vrij abrupt een einde aan de rest van zijn leven. Marc, zo heet zijn broer, maakte geen schijn van kans. 'Eenenzeventig is geen leeftijd om te sterven', zei hij. 'Maar het is de wet van komen en gaan', voegde hij er mistroostig aan toe. Zijn kleinkind was ondertussen drie maanden geworden. Onze babbel ging voor een stuk verloren, mee met de Polderwind en we moesten ons schrap zetten omdat het peloton in brand stond.

Ik zal ook wel eens een keertje sterven
Daar kom ik echt niet onderuit.

Terwijl ik mijn stinkende best doe om het brandje te overleven denk ik aan Ramses Shaffy en zijn 'Laat me'. Het is een van mijn favoriete nederlandstalige nummers. Ik had nog meer willen zijn zoals in dat liedje.

Ik ben gelukkig niet verankerd
Soms woon ik hier, soms leef ik daar
Ik heb mijn leven niet verkankerd
Ik heb geen bezit en geen bezwaar
Ik hou van water en van aarde
Ik hou van schamel en van duur
D'r is geen stuiver die ik spaarde
Ik leef gewoon van uur tot uur

Laat me, laat me, laat mij mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan

Kinderen, broers en zussen zouden nooit mogen sterven.

dc