PLAS
Toen ik nog klein was bestonden er café's zonder aparte damestoiletten. Herman Van Veen heeft er ooit een liedje over gemaakt. 'Ach, zo'n café met een lage zoldering en geen wc voor dames apart', zong hij.
Maar dit geheel terzijde. We waren vandaag onderweg naar een uroloog in Sint Gillis Waas. Zeg maar een dokter in de plaskunde. Na de recente media-aandacht rond prostaat-aandoeningen wou ik zeker zijn van mijn stuk.
Omdat we nogal vroeg waren zochten en vonden we een klein, gezellig dorpscafé in het centrum. Komt er plots een vaste stamgast binnen met een doos pralines onder de arm. Zeker een halve kilo. Hij zag er supercontent uit en begon de lekkernij ook meteen uit te delen. Wij lieten ons niet onbetuigd.
'Ben je misschien jarig?' wil ik weten. De man schudt van neen terwijl hij twee stuks fondant tegelijk in zijn mond steekt en een Duvel besteld. Een tractatie van een vriend stamgast die zwaar verslaafd blijkt aan een gokautomaat. 'De machine wint altijd', zegt onze chocolade weldoener.
Net op het moment dat we de rekening willen betalen geeft hij meer uitleg over het waarom van zijn aankoop bij Leonidas. Blijkt dat hij twee garages heeft waarin meerdere muizen huizen.
'Ik wil van die beestjes vanaf', zegt hij. 'Heb muizenvallen gekocht, maar omdat ik geen kaas heb, wil ik het met pralines proberen. Voor de rest ziet de man er volkomen normaal uit.
Ook de uroloog is content over zijn bevindingen. Als het peloton op tijd en stond een plaspauze houdt zal ik het wel drooghouden.
's Avonds spelen mijn vrouw en ik een spelletje. Scrabble, voor alle duidelijkheid. Op een bepaald moment legt ze het woordje 'wateren'. Sabine zegt dan weer dat het morgen een regenachtige dag wordt.
Er zijn nog zekerheden in het leven.
dc
|