|
GOESTING
We dronken nog een slaapmutsje, naast elkaar in een zetel die wat ongemakkelijk zit. 'Stel je voor dat er een glazen bol op tafel staat waar je de toekomst in kunt lezen. Zou je er dan in kijken?' vraagt mijn vrouw. Nieuwsgierig zouden we allebei wel zijn, zo blijkt, maar ik zou niet kijken. Zij wel. 'Hoelang zullen we hier nog samen kunnen zitten?' Nog een week of een dikke tien jaar?
Stel je voor dat we voor elke simpele vraag in die toekomstbol kunnen kijken. Wie wordt er straks wereldkampioen voetbal? Zal Greg van Avermaet dit jaar eindelijk nog eens een grote koers winnen en krijgen we ooit een extreem-rechtse premier in ons land? Gaat het deze namiddag regenen of kunnen we droog fietsen? Wanneer alles voorspelbaar wordt is er geen reet meer aan. Misschien moeten we leven alsof elke dag de laatste kan zijn, zeker wanneer de kaap van de zeventig stilaan zichtbaar wordt.
We drinken een borreltje bij de koffie en eten een stukje taart. We klinken op onze vriendschap en een goeie gezondheid. Hij is een al stuk in de zeventig maar oogt als een vijftig plusser. Een en al vitaliteit. De Spaanse zon doet hem duidelijk deugd. We praten over het leven en de broosheid ervan, maken plannen om samen te fietsen. De grapjes komen vanzelf. Hij is een van de weinige mannen die ik omhels als we mekaar weer eens een tijd niet gezien hebben. Meer mensen zouden het leven moeten omhelzen, zoals hij het doet. Met volle goesting!
dc
|
