De buitentemperatuur zou fors moeten zakken want ik heb wollen sokken gekregen voor Kerst. Daarvoor hebben ze een volwassen Alpaca moeten scheren. Maat veertig, weet je wel. Koude voeten behoren voorgoed tot het verleden. Toen trokken we winterkousen over onze schoenen. Dat hielp geen zier. Trouwens als het vroor reden we toch niet.
’Als je morgen wil fietsen, kan je vandaag misschien dweilen’! Vrouwelijke logica.
Omdat ik geen enkele uitdaging uit de weg ga, behalve
in de regen rijden, maak ik een sopje klaar en sta een half uur later met dweilstok en emmer in de hand. Mijn zwaarste fysieke inspanning na het openen van een fles Barolo tijdens het Kerstmenu. Mijn hartslag gaat meteen de hoogte in. Dat zie ik aan mijn apparaat die ik voortaan ook wil opzetten tijdens het vrijen. Een mens mag zichzelf op een bepaalde leeftijd niet meer overschatten. Mijn vrouw draagt al een tijdje zo’n apneutoestel, dus we zijn een en ander gewend als het op vreemde attributen in bed aankomt.
Na de klus lijkt het wel of ik heb de Pico del Teide opgereden. Met zijn drieduizend zevenhonderd en achttien meter de hoogste vulkaan van het eiland Tenerife. In 1909 is hij voor de laatste keer uitgebarsten. Gelukkig is het bij mij nog niet zo lang geleden.
Ze zeggen dat ik niet te vroeg opnieuw mijn fiets mag bestijgen en ze hebben gelijk, maar ze doen het zelf ook.
Eerst moet ik de ‘nek-check’ doen. Je mag pas sporten bij een verkoudheid als je alleen maar last hebt van alles wat zich boven de neklijn situeert. Dus bij een snotneus of hoofdpijn mag het wel, maar bij fel hoesten en te hoge hartslag mag het niet.
Nu is het wachten tot de temperatuur zakt. Dan haal ik mijn Alpaca’s uit de kast!
dc