Ik ben Dany
Ik ben een man en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is magazijnier/heftruckchauffeur bij Isobar.
Ik ben geboren op 30/12/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: volleybal, wielrennen/mountainbike en vooral met ons Layka bezig zijn.
ben gehuwd met een lief vrouwtje Petra sinds 25 april 1997 en we hebben samen 2 schatten van dochters Sarah 12j en Kiara 9j
Als ik eventjes ben weggeweest
en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis!
Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot,
de ander 'óf het mij nu schikt',
die kruipt op mijn schoot.
Ze voelen altijd met mij mee,
in vreugde en verdriet.
Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied.
Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden,
ze zijn voor geen miljoen te koop,
vandaag goed gewerkt luisterd redelijk goed naar de bevelen zit en lig, nog wat werk aan de houding voet en blijf maar ze is nog jong ook hé, hebben ons dan weg gestoken achter een betonnen muur en Layka doen komen naar mij het net een tornado die op me afkwam
gisteren opnieuw naar de les geweest met Layka deed het redelijk goed er waren 3nieuwe hondjes bij een mechelaar en 2 tekeltjes morgen zondag nieuwe les van 10u30 tot 11u30
Spelen met uw pup
Voor ons mensen is spelen een speelse aangelegenheid. Voor honden is het echter bloedserieus.
Al spelende bepalen honden onderling hun rangordepositie, leren pups communiceren met hun soortgenoten en leren ze dat te hard bijten een grauw oplevert.
Speel vaak met uw hondje. Een pup heeft dit nodig!
De ranghoogste neemt bij honden meestal de initiatieven.
Daarom begint en eindigt u het spelletje zelf.
Gebruik een speciaal stukje speelgoed wat alleen tevoorschijn komt als u met Junior wilt spelen.
Dan blijft het spannend en het voorkomt tegelijkertijd dat Junior degene is die een spelletje begint.
Goed speelgoed is voldoende groot, heeft geen scherpe kantjes, lijkt niet op gebruiksvoorwerpen uit het dagelijks leven en is voldoende lang om er een trekspelletje mee te kunnen spelen.
Leuk is een bal aan een touw of een flosstouw. Een tennisballetje in een oude sok doet het ook goed maar dan mag u niet gaan mopperen als u uw zondagse sokken laat slingeren en de hond ermee gaat spelen.
Natuurlijk zult u uw hondje eerst moeten leren wat het commando los betekent.
De gemakkelijkste en beste methode is om het speelgoedje te ruilen voor wat lekkers.
Op het moment dat het puppy het speelgoed loslaat geeft u snel de aanwijzing los en geeft hem zijn beloning.
Vervolgens geeft u het speelgoed weer terug, de pret kan weer beginnen.
Zo oefent u al spelende een paar keer.
Zorg er wel voor dat u een goede beloning in petto heeft. De beloning moet leuker zijn dan het spelletje. Een hond laat echt zijn speelgoedje niet los voor een brokje wat hij niet lekker vindt.
Het komt zelden voor dat honden het speelgoedje leuker vinden dan wat voor voedsel dan ook.
Mocht dit het geval zijn dan kunt u het volgende proberen:
Allereerst haalt u de spanning van het speelgoed af.
Het speelgoed tijdens het spelletje dus zelf loslaten, dan is het al een stuk minder aantrekkelijk.
De hond houdt u bovenaan zijn halsbandje vast zodat hij er niet vlug met speelgoed en al
tussenuit kan knijpen.
De meeste honden laten dan los.
De beloning is in dit geval dat u gelijk weer begint met spelen.
Sommige honden raken veel te opgewonden van een spelletje.
In dat geval kunt u beter geen trekspelletjes doen.
Eindig spelletjes altijd zelf.
Neem het speeltje af en berg het op voor de volgende keer. Doet u dit niet, dan wint de hond.
Vergeet nooit dat rangorde mede wordt bepaald door spel!
De 10 geboden
Bij veel "probleemgedrag" bij honden speelt onduidelijke rangorde een rol. In een roedel wolven of wilde honden is rangorde van levensbelang, want een roedel zonder leider kan niet lang voortbestaan.
Als u een hond in huis neemt dan heeft die hond net zo'n behoefte aan een leider als zijn in het wild levende soortgenoten. En als die leider niet aanwezig is zal een beetje hond zelf die rol op zich nemen, want een roedel moet immers een roedelleider hebben.
Hoe het dan verder verloopt hangt af van het karakter van de hond. Sommige honden zijn er echt niet voor gemaakt, en die worden er onzeker en soms zelfs neurotisch van. Andere honden zijn van huis uit al wat dominanter, en die hebben er minder problemen mee. Maar als de hond baas wordt in eigen roedel ontstaat er meestal wel allerlei ongewenst gedrag, dat kan variëren van onzindelijkheid tot regelrechte agressie tegen alles en iedereen.
Het is dus zaak dat de eigenaar van de hond het niet zo ver laat komen. Dat kan je het beste doen door je als roedelleider te gedragen. Een zeer aan te bevelen manier daarvoor is om de voorrechten, die aan de roedelleider zijn voorbehouden, op te eisen.
Lees, voor een beter begrip van dit onderwerp, ook het verhaal over dominantie.
Hieronder staan "10 geboden voor de eigenaar van een ongehoorzame hond", waarmee u een flink eind op weg moet kunnen komen.
Waarschuwing:
De volgende richtlijnen zijn bedoeld als hulpmiddel bij het bepalen van de rangorde tussen u en uw hond. Als u problemen hebt met agressief gedrag van uw hond dient u hulp te zoeken bij een deskundig trainer of gediplomeerd gedragsbegeleider.
Deze richtlijnen kunnen nooit hun advies vervangen! 1. De hond mag niet op het bed, op de bank of in de luie stoel.
De hond mag eventueel wel in de slaapkamer slapen (om hem te laten merken dat hij bij de roedel hoort). Maar: als u een heel dominante hond heeft wordt ook die slaapkamer verboden gebied.
2. De ranghogere eet het eerst.
Geef daarom de hond pas eten als het hele gezin al gegeten heeft. Als uw hond nog meerdere keren per dag moet eten neemt u, voordat u de hond voert, zelf ook iets, al is het maar een symbolisch biscuitje.
3. Natuurlijk gaat u als eerste door een deur of andere nauwe opening, de hond komt pas als u het signaal daarvoor geeft.
De hond mag pas in of uit de auto als u hem daarvoor een commando geeft.
Laat de hond opzij gaan als hij in de weg ligt.
4. Wees consequent in uw omgang met de hond.
Consequent gedrag betekent bijvoorbeeld dat de hond altijd op de bank mag of nóóit op de bank mag.
Hij begrijpt niet dat het met mooi weer wel, en met natte modderpoten niet mag....En natuurlijk zijn ook uw huisgenoten consequent in hun omgang met de hond. Hij mag niet van de één wel op de bank en van de ander niet.
5. Als u een commando geeft, zorgt u er ook voor dat het wordt uitgevoerd.
Geef geen commando als u van te voren al weet dat de hond het toch niet zal doen. Beloon de hond als hij een commando netjes uitvoert.
6. Speel geen trekspelletjes met de hond.
Apporteren en "speurspelletjes" verbeteren de verstandhouding met de hond. Zorg ervoor dat u het spel stopt vóórdat de hond er genoeg van heeft.
Zorg er ook voor dat u het speeltje opbergt als het spelletje is afgelopen.
7. Negeer aandacht-vragend-gedrag van de hond (kop op je schoot, speeltje voor je voeten gooien, snuit in je hand duwen, hijgen enz.). Haal de hond alleen aan, als hij iets voor u gedaan heeft, en geef geen snoepjes of andere beloningen als de hond niets voor u gedaan heeft
8. Uw hond mag niet zelf uitmaken of u aan zijn lijf mag komen.
U moet zijn oren, poten, staart enz. kunnen aanraken, en u borstelt hem zo lang en zo vaak als u dat nodig vindt.
9. Verwaarloos de gehoorzaamheidstraining niet.
De belangrijkste oefening is "af": doe deze oefening een paar keer per dag, en wissel hem af met een "af en blijf" van een paar minuten. Doe dagelijks een paar oefeningen, zoals "zit" voordat de hond eten krijgt, "sta" bij het borstelen, enz.
10. Tijdens wandelingen geeft u de route en het tempo aan.
Train de hond in het lopen aan een slappe lijn en in een richting die u bepaalt.
Als de hond los loopt en niet op u let, loop dan eens hard weg in de tegenovergestelde richting.
U kunt zich ook verstoppen, zodat de hond u moet gaan zoeken.
Omgang met Hond
Over het algemeen willen jonge pups graag luisteren naar hun baas. En in het begin besteedt een baas hieraan ook vaak veel aandacht. Wanneer de hond echter wat ouder wordt, gebeuren er vaak twee dingen: De baas denkt dat hij het wel voor elkaar heeft en laat de teugels wat vieren. De hond wordt echter zelfstandiger en gaat juist steeds meer uitproberen. Door in de dagelijkse omgang met uw hond een aantal regels in acht te nemen kunt u er voor zorgen dat het voor de hond duidelijk blijft dat u de ranghoogste bent. We noemen er een aantal:
U bepaalt wat er wanneer gebeurt. Dus u geeft de hond niet altijd zijn zin wanneer hij u uitdaagt tot een spelletje of aan de deur krabt omdat hij er uit wil. Draai de rollen om zodat het initiatief bij u ligt. Wanneer uw hond aan de deur krabt en het is inderdaad de hoogste tijd om uit te gaan, geeft u uw hond een commando (bijvoorbeeld "af" of "plaats"). Pas wanneer de hond even is blijven liggen, neemt u hem mee naar buiten. Ander voorbeeld: wanneer de hond opdringerig om aandacht vraagt negeer hem dan volkomen. Als de hond zijn pogingen staakt en rustig gaat liggen of zitten, dan geeft u hem wél aandacht. Het initiatief komt dan weer van u en u beloont bovendien de hond voor goed gedrag (namelijk niet opdringerig zijn maar rustig zitten of liggen). Het gaat er dus niet om dat u uw hond minder aandacht zou moeten geven, het gaat erom dat niet hij maar u hiertoe telkens het initiatief neemt.
Roep de hond, voordat u hem op uw initiatief aandacht, te eten, een spelletje of een hondenkoekje geeft, met een commando naar u toe. U leert de hond daarmee om graag en vlot naar u toe te komen als u hem roept; hij krijgt immers zodra hij op uw commando komt altijd positieve aandacht.
Geef uw hond de leuke dingen van het leven niet altijd meer gratis. Laat hem voordat hij iets positiefs krijgt (een aai, zijn eten, een wandeling enzovoort) er iets voor doen. Bijvoorbeeld op commando naar u toe komen en/of gaan zitten of liggen enzovoort. Door al deze zaken bevestigt u keer op keer op een vriendelijke maar duidelijke manier uw leiderschap over de hond.
Als u uw hond borstelt, reik dan over de hond heen of ga over de hond heen staan (met één been aan elke kant) om zijn zijkant te borstelen. Gebaren van bovenaf over de hond heen zijn voor de hond een teken dat u een hogere rang heeft dan hij.
Als leider wint u altijd alle (kracht-)spelletjes. Dus trekt u om het hardst aan een speeltje, zorg dan dat u de hond bewijst dat u sterker bent dan hij.
Als u het goed vindt dat uw hond op de bank / de stoelen / het bed mag liggen, dan is dat opvoedkundig gezien prima, onder één voorwaarde. Leer hem (op basis van beloning) een commando dat betekent dat hij van de bank / de stoel / het bed af moet gaan (bijvoorbeeld: "op de grond") en/of dat hij op zijn eigen plaats (mand / kleed) moet gaan liggen. Stuur uw hond wanneer hij het commando eenmaal begrijpt af en toe inderdaad van de bank / de stoel of het bed af. De beschikking hebben over de beste ligplaatsen is voor een hond namelijk een veelzeggend voorrecht (dit recht is voorbehouden aan ranghoge dieren). Uw hond te leren dat u hem tolereert op de bank, maar tegelijkertijd dat u het recht heeft om hem er weer vanaf te sturen, is één van de dingen die u kunt doen om uw ranghogere positie niet in twijfel te laten trekken.
De regels kunt u afhankelijk van uw relatie met de hond strikter of minder strikt toepassen. Wanneer het voor uw hond helemaal duidelijk en geaccepteerd is dat u ranghoger bent dan hij, kunt u "de teugels wat laten vieren". Merkt u dat uw hond uw leiderschap op de proef wil stellen, dan past u de regels (weer) strikt toe. Overigens is het toepassen van de "huisregels" ook belangrijk bij een niet zo'n dominante hond. Duidelijk leiderschap van uw kant is niet alleen belangrijk om ervoor te zorgen dat de hond niet probeert om zelf de leiding te nemen, maar ook omdat duidelijk leiderschap de hond rust, duidelijkheid, zelfvertrouwen en vertrouwen in u geeft!
Socialisatie bij Pups
De eerste en tweede socialisatieperiode bij pups
De eerste circa 12 weken van pups zijn voor een deel bepalend voor de ontwikkeling van het gedrag van de hond op latere leeftijd. We spreken in dit verband over de eerste en tweede socialisatieperiode van de hond. Deze perioden hebben te maken met de ervaringen die een hond op doet in de natuur.
Een pup wordt geboren in het nest. Dit is voor de hond de meest veilige plek. Er bevinden zich alleen maar nestgenoten en de moeder- en/of vaderhond. De eerste paar weken komen de pups het nest niet uit. Zijn leven bestaat uit slapen, drinken en contact met de moeder en nestgenoten.
Wanneer een pup een week of 4 is, zal hij beginnen om het nest voorzichtig te verlaten om te kijken wat er verder in de wereld te beleven valt. De pup komt zo in een gebiedje rondom het nest. De volwassen honden zullen er in de natuur voor zorgen dat er in dit gebied geen vijanden of andere gevaren zijn. Dit betekent dat de pup alles wat hij waarneemt in het kleine gebiedje buiten het nest, direct zal accepteren als veilig! De periode dat de hond indrukken gaat opdoen en leert omgaan met dingen buiten het nest, noemen we de eerste socialisatie-periode. Alles waarmee een pup kennis maakt in deze periode zal hij beschouwen als iets dat veilig is en waarvoor hij dus niet bang hoeft te zijn.
Wanneer de pup nog wat ouder wordt, wordt hij ook meer ondernemend en nieuwsgierig. De pup zal steeds het nest iets verder verlaten om een groter gedeelte van de buitenwereld te verkennen. De pup komst zo buiten het nestgebied en gaat het woongebied verkennen. Ook voor dit woongebied geldt dat de oudere honden er voor zullen zorgen dat dit een veilig gebied is. Vijanden zijn in principe verjaagd zodat hier veilig gewoond en gespeeld kan worden De periode dat de hond hier indrukken opdoet, noemen we nog steeds de eerste socialisatieperiode.
Wanneer de pups een week of 12 zijn, zullen ze zich steeds meer bewust worden van het feit dat ze een onderdeel vormen van een roedel waarin je moet leren om met elkaar om te gaan. Pups gaan in toenemende mate dingen uitproberen bij de moeder hond maar ook vooral bij elkaar. Deze periode noemen we de tweede socialisatieperiode: Pups leren door ervaring hoe ze sociaal met elkaar moeten omgaan en welke dingen wel en niet worden geaccepteerd.
Wanneer een pup 3-4 maanden is (afhankelijk van het karakter van de hond), zal hij zich ook gaan bewegen buiten het woongebied van het roedel. In dit gebied is het zaak om goed op je hoede te zijn. Voor een hond is het logisch dat alles wat hij hier wel tegenkomt maar in zijn woongebied nooit is tegen gekomen, dus geen onderdeel vormt van de veilige dingen in het leven. Voor een hond betekent dit dat wat er in dit gebied rond loopt, òf gezien met worden als prooi
vandaag voor de 2de maal naar de training geweeste met Layka
ze had er vandaag niet veel zin in om te luisteren en de bevelen op te volgen ze had meer zin in de andere honden dan om haar oefeningen te doen, ze moet natuurlijk nog veel leren en zal proberen om deze week nog wa extra te oefenen thuis
Dominantie of hedonie?
Als je honden gaat opvoeden of trainen moet je van te voren twee dingen vaststellen:
1. wat wil je bereiken (het doel)
2. hoe denk je daar te komen (de methode die je volgt).
De meeste mensen laten zich daarbij leiden door de dichtstbijzijnde hondenschool, want de instructeurs daar hebben er uiteindelijk voor geleerd en die zullen dus wel weten hoe het moet.
In dit stukje wordt wat achtergrondinformatie gegeven over de filosofie waarop de meest gangbare methode gebaseerd is.
Daarnaast zijn de laatste jaren nogal wat wetenschappelijke onderzoeken verricht waaruit nieuwe inzichten over het ontstaan van gedrag naar voren komen. De resultaten van die onderzoeken komen geleidelijk beschikbaar, en op basis van die gegevens kan je heel anders naar een hond gaan kijken. Uit die veranderde opvatting kan dan weer een andere trainingsmethode ontstaan.
Inspiratie voor dit stukje werd opgedaan in de "applied ethology" e-mail list op internet, waarbij vooral de bijdragen van de Britse veterinair en gedragswetenschapper Robin Walker zorgden voor veel stof tot nadenken.
De wetenschap
Antropomorfiseren
Het is gebruikelijk om het projecteren van menselijke eigenschappen op dieren (met een mooi woord heet dit antropomorfiseren) af te keuren. Het afwijzen van dit antropomorfiseren is te herleiden tot een stelling van de Britse psycholoog C. Lloyd Morgan. Hij werd, aan het eind van de vorige eeuw, geconfronteerd met het beroemde paard "Clever Hans", dat leek te kunnen rekenen. Veel psychologen dachten destijds dat deze vaardigheid moest betekenen dat het dier bewustzijn en intelligentie had. Toen ontdekt werd dat het paard reageerde op minieme signalen uit het publiek, sneuvelden er een aantal reputaties van vooraanstaande geleerden. Om te voorkomen dat dit nog een keer zou gebeuren werd een stelling geformuleerd die luidde dat we nooit gedrag kunnen of mogen toeschrijven aan een hogere intelligentie als dat gedrag op een andere manier verklaard kan worden. Deze stelling staat bekend als "Morgan's Canon", en de letterlijke tekst is:
"In no case may we interpret an action as the outcome of the exercise of a higher psychical faculty, if it can be interpreted as the outcome of the exercise of one which stands lower in the psychological scale"
Recent onderzoek
Uit wetenschappelijk onderzoek is intussen gebleken dat er op neurologisch gebied geen fysieke verschillen bestaan tussen de hersenen van de hond en de hersenen van de mens, beide diersoorten hebben dezelfde neurotransmitters en -receptoren. Menselijke emoties bestaan dank zij neuro-chemische processen. Als mens en hond beschikken over een identieke structuur in dit deel van de hersenen is er dus geen enkele fysieke reden waarom een hond geen emoties zou kennen. Honden kennen de emotie "angst", en omdat deze emotie een duidelijke functie heeft in het voortbestaan van de soort is er over het bestaan en het nut van deze emotie eigenlijk weinig discussie. Maar de volgende stap, het toegeven dat een hond meer emoties zou kunnen hebben, ontmoet nog steeds veel weerstand. Dit heeft natuurlijk mede te maken met de ervaring van Morgan en met het feit dat diens Canon al meer dan een eeuw tot de wetenschappelijke bagage van de psychologen en ethologen behoort.
Bij laboratorium-onderzoek naar de neuro-biologische mechanismen, die met verslaving te maken hebben, maakt men vaak gebruik van dieren. Dergelijke laboratorium onderzoeken worden dan aangevuld met kennis op het gebied van sociale psychologie, experimentele psychologie en psychatrie teneinde de resultaten bruikbaar te maken voor het behandelen van verslaafde mensen.
Uit een recente studie ("Drug Abuse: Hedonic Homeostatic Dysregulation", G. F. Koob and M. Le Moal, Science Vol. 278 3 Oct 1997) komt het beeld naar voren dat menselijke "gevoelens" zoals verslaving, verlangen, depressie en wanhoop, ook in dieren aanwezig zijn.
Ook het feit dat psycho-farmaca, die oorspronkelijk voor menselijk probleemgedrag bedoeld zijn, bij behandeling van vergelijkbaar probleemgedrag bij dieren goed blijken te werken, is een sterke aanwijzing dat dieren vergelijkbare emoties kennen als mensen.
Modellen
De methode die je gaat volgen bij het trainen van een hond wordt voor een groot deel bepaald door de manier waarop je tegen een hond aankijkt, door het "model" dat je van een hond hebt. Zo'n model bepaalt bijvoorbeeld hoe je met een hond omgaat, hoe je reageert op ongewenst gedrag, hoe je de onderlinge verhoudingen regelt, wat de hond wel of juist niet toegestaan is enzovoorts. Er zijn twee van die modellen, die ik hierna het dominantie-model en het hedonistisch-model zal noemen.
Dominantie-model
Dit is het meest bekende model, dat al vele jaren toegepast wordt. Het is gebaseerd op het waarnemen van gedrag bij een wolvenroedel en het "vertalen" van die gedragingen naar de verhoudingen tussen mens en hond. Het antropomorfiseren van hondengedrag is hierbij uiteraard niet aan de orde, honden kennen in dit model geen emoties en hebben geen intelligentie van enige betekenis.
Eén van de consequenties van dit model is dat er allerlei "gedragsrichtlijnen" zijn voor mensen in een relatie met de hond, zoals bijvoorbeeld de " 10 geboden ".
Een andere consequentie is dat we snel geneigd zijn te denken in termen van dominantie en ondergeschiktheid, en daar allerlei consequenties aan verbinden. Als gevolg hiervan wordt een "dominante" hond doorgaans "stevig" aangepakt om hem zijn plaats in de samenleving te leren; hij moet immers ondergeschikt zijn aan de mensen in zijn omgeving!
Dat een hond domineren niet hetzelfde is als een hond naar de hand zetten wordt daarbij vaak over het hoofd gezien.
Dit kan de reden zijn dat er op hondenscholen, die gebaseerd zijn op dit model, regelmatig problemen ontstaan met agressief gedrag. Die agressie hoeft zich overigens niet te beperken tot de hond. Er zijn ook baasjes die, uit pure frustratie dat de hond de wil van de baas aan z'n laars lapt, overgaan tot agressief gedrag tegen de hond. De baas is dan even zijn frustratie kwijt, en dat lucht lekker op. Die opluchting is voor de baas dan weer een reden om dit gedrag te herhalen.
Of de hond hier nou echt iets van leert is overigens maar zeer de vraag. In het beste geval leert de hond dat het in die specifieke omstandigheden niet veilig is om dat gedrag te vertonen. In het slechtste geval echter leert de hond dat de baas een onbetrouwbaar en onvoorspelbaar individu is, en dat is dan weer funest voor een goede baas-hond relatie.
Dat er dominante honden zijn die zich werkelijk voorbeeldig gedragen in elke situatie, en dat er aan de andere kant onderdanige honden bestaan die de schrik zijn van hun omgeving is ook iets dat niet helemaal in dit model past.
Hedonistisch-model
Hedonisme is de leer dat genot het hoogste goed is. De Griek Epicurus was de grondlegger van deze filosofie, en er is eigenlijk altijd strijd geweest tussen de aanhangers van deze gedachte enerzijds en de Stoïcijnen, en later de behoudende Christenen, anderzijds.
In essentie wordt de basis voor deze strijd gevormd door de vrees van de heersende klasse dat de notie van beloning en plezier er toe zou kunnen leiden dat het ordinaire gepeupel wel eens wat plezier in het leven zou willen hebben in plaats van hard te werken in dienst van die heersende klasse. In onze eigen Calvinistische cultuur is hier nog wel het een en ander van terug te vinden.
In de biologie kent men het begrip "homeostase". Hieronder verstaat men het bestaan van onderling op elkaar afgestemde processen die voor het leven noodzakelijke voorwaarden constant houden. Je zou dit enigszins kunnen vertalen met "zelfregulatie". Homeostase kan op diverse functies van het dier betrekking hebben, en zo kennen we ook het begrip "hedonische homeostase". Hieronder verstaan we dan een toestand van algemeen welbevinden van het dier. Zodra deze toestand verstoord wordt zal het dier trachten de evenwichtstoestand te herstellen. Met dit model kunnen veel gedragingen verklaard worden, zoals bijvoorbeeld stereotiep gedrag, scheidingsangst en diverse vormen van agressie. En als deze gedragingen langs deze weg opeens verklaard kunnen worden ligt het voor de hand dat er ook nieuwe oplossingen komen voor die gevallen waarin het om ongewenste gedragsvormen gaat.
Als je een hond volgens deze filosofie beschouwt dan is het een dier dat gedrag zal vertonen enkel en alleen omdat het gedrag uiteindelijk resulteert in een prettig gevoel. Dat betekent dus dat je het dier nieuw gedrag kunt aanleren door er voor te zorgen dat het gewenste gedrag resulteert in iets dat de hond ervaart als prettig. En dat je ongewenst gedrag kan laten verdwijnen door de beloning, die de hond met dat gedrag hoopt te verwerven, weg te halen. Bij probleemgedrag kan het dan soms nodig zijn om de neuro-chemische processen te beïnvloeden met een medicatie.
In deze filosofie is het echter nooit nodig om de hond pijnprikkels toe te dienen om daarmee ongewenst gedrag af te leren. Ongewenst gedrag kan immers twee oorzaken hebben: het kan aangeleerd zijn, en dan is het af te leren door de beloning van het gedrag weg te nemen. Of het wordt veroorzaakt door een verstoring van de hedonische homeostase, en pijnprikkels betekenen dan alleen maar een extra verstoring.
Ook het feit dat bepaalde gedragingen verslavend kunnen werken, en dat dit ook bij honden zo blijkt te zijn, is iets om even bij stil te staan. Bij mensen denk je dan al gauw aan bijvoorbeeld gokverslaving. Bij honden kan je denken aan bepaalde vormen van agressie, maar ook aan scheidingsangst. In dat laatste geval kan de binding tussen hond en eigenaar zo sterk zijn dat de hond "afkick verschijnselen" gaat vertonen zodra de eigenaar uit zijn blikveld verdwijnt.
Toepassingen
Agressief gedrag
Uitgaande van het hedonistisch model moet bij het beoordelen van agressief gedrag vooral gelet worden op het effect van de agressie op de hedonische status van de hond. Een paar voorbeelden:
Honden die agressief gedrag gewoon leuk vinden zullen moeten leren dat er andere, en betere, beloningen bestaan.
Bij honden die reflexmatig aanvallen ligt de oorzaak van de agressie vaak in angst. Deze honden zullen snel verslaafd raken aan de euforie die ontstaat doordat ze ontsnappen aan het (vermeende) gevaar. Door deze honden te straffen met pijnprikkels loop je het risico op acute frustratie en kan er een compenserende uitbarsting van agressie komen.
Onzekere honden vereisen een training die hun zelfvertrouwen versterkt, en ze hebben behoefte aan strikt, duidelijk en voorspelbaar leiderschap. Daarnaast moeten ze gedesensitiseerd worden in die situaties waarin ze agressie laten zien.
Honden vol zelfvertrouwen (honden die agressief zijn zonder spoor van angst) moeten leren dat het leven meer beloningen voor ze in petto heeft als ze in een team samenwerken met een mens, en dat de mens over allerlei wonderbaarlijke gaven beschikt waarmee hij de omgeving naar zijn hand kan zetten. Je kan de hond daarnaast ook deel laten nemen aan activiteiten waarin hij zijn agressieve energie op een acceptabele manier kwijt kan.
Clicker training
Clicker trainers werken natuurlijk al lang volgens het hedonistisch model, want deze trainingsmethode is helemaal gebaseerd op het geven en wegnemen van beloningen.
Het enige dat het hedonistische model aan de clicker training toevoegt is het besef dat het geluid van de clicker op zichzelf al als een beloning kan werken. Dit komt doordat het geluid aankondigt dat er een fysieke beloning onderweg is. Daardoor wordt het geluid zelf al een beloning, die er uiteindelijk in resulteert dat er een korte neuro-chemische "belonings-sensatie" ervaren wordt.
Zodra deze reactie in de hersens van het dier verankerd is kan deze "belonings-sensatie" geassocieerd worden met iets dat het dier doet. Daardoor wordt het uitvoeren van bepaald gedrag, dat op zich niet bepaald belonend hoeft te zijn, opeens erg belonend.
Kennelhoest
Kennelhoest heeft als medische term infectieuze tracheabronchitis.
In het Nederlands betekent dat een besmettelijke ontsteking van de luchtpijp en de eerste vertakkingen (bronchiën) hiervan. Meestal begint kennelhoest als een ontsteking van de voorste luchtwegen; het neus en keelgebied. Vergelijk het maar met verkoudheid en griep bij de mens. Net als bij griep reageert iedere hond weer verschillend op een infectie; de ene hoest twee keer en de andere is tien dagen ziek.
In principe bestaan er twee soorten "kennelhoest". Bij de mildere vorm, die we het meeste zien, zijn de symptomen een droog kuchje met af en toe de neiging tot overgeven. De hond is gewoon vrolijk, eet, drinkt, en lijkt weinig "ziek" te zijn.
De genezing van de milde vorm vraagt meestal 10-14 dagen. In deze periode moet de hond het een beetje rustig aan doen.
De zwaardere vorm gaat gepaard met wisselende koorts, weinig eetlust, benauwdheid, pijn bij bewegen en neusuitvloeiing. Het belangrijkste hierbij is ook de "natte" en productieve hoest; de hond geeft dik taai slijm op. Uw hond kan hier echt ziek van zijn. Bij niet tijdig behandelen kan dit zelfs overgaan in longontsteking. Bij de zwaardere vorm kan het wel 2-6 weken duren voordat de hond weer hersteld is.
Omdat de meeste eigenaren pas vermoeden dat er iets mis als de hond begint te hoesten, en omdat besmetting twee dagen daarvoor al kan plaats vinden, kunnen in korte tijd veel honden besmet raken.
Ondanks het feit dat inenten tegen kennelhoest geen volledige bescherming geeft doordat er meerdere verwekkers van kennelhoest zijn (vergelijk het maar met een griepenting bij de mens) is bij PuppyStar naast het "standaardpakket" een enting tegen kennelhoest zeer gewenst.
Elk eerste weekeinde van september en april controleren wij alle inentingsboekjes. Vergeet u niet deze mee te brengen?
Wat veroorzaakt kennelhoest?
Voor deze ziekte zijn meerdere verwekkers die soms tegelijk of na elkaar kunnen optreden.
De verwekkers zijn:
Para-influenza Virus
Canine Adeno Virus type 1 en 2
Reo Virus type 1, 2 en 3
Bordetella bronchiseptica (een bacterie)
Daarnaast kunnen nog meer virussen zoals o.a. herpesvirus, hondenziekte, besmettelijke leverziekte (CAV - 1) kennelhoest veroorzaken.
Meestal gaat het om combinaties van verschillende virussen samen met Bordetella bronchiseptica. De bordetella-bacterie kan als enige ook zelf kennelhoest veroorzaken en wordt meestal in verband gebracht met de ernstigere symptomen wanneer deze in combinatie met de andere virussen optreedt. Dit is de reden dat in de aparte kennelhoest-vaccins deze bordetella-bacterie zit.
Waarom heet het kennelhoest?
In grote groepen honden, die vaak in kennels gehouden worden, treedt kennelhoest eerder op. Vooral in asiels en pensions worden steeds andere honden gebracht en hierdoor ontstaat telkens een nieuwe bron van mogelijke infectie. Vaak zijn de honden die in pension gebracht worden onrustiger en dat uit zich in jankpartijen en veelvuldig geblaf. Door deze gedragingen kan het keelgebied (luchtpijp en vertakkingen) geïrriteerd raken. Hierdoor krijgen eventuele infecties eerder de kans door de natuurlijke beschermingsbarrières van het lichaam te breken. Een van die beschermende barrières is bijvoorbeeld het slijmvlies dat aanwezig is en slijm produceert.
Dit slijm wordt continue richting de mondholte getransporteerd en neemt onderweg allerlei ingeademde deeltjes mee. Bij een geïrriteerde luchtpijp is het slijmvlies aangetast en wordt onvoldoende en dikker slijm geproduceerd.
De incubatietijd van kennelhoest is 3-10 dagen. Gemiddeld duurt het zo'n vier dagen na blootstelling aan de infectie, voordat het hoesten begint.
Wat gebeurt er bij kennelhoest?
Er is geen garantie dat een hond die nooit in een kennel komt, ook nooit kennelhoest zou kunnen oplopen.
In het dagelijkse leven komt u namelijk ook honden tegen of komt u op plaatsen waar honden zijn geweest. De meest voorkomende manier om een kennelhoest op te lopen is via verspreiding door zeer kleine waterdruppeltjes in de lucht (aërosol). Deze komen in de lucht terecht door niezen, hoesten etc. en worden vervolgens ingeademd of opgesnoven door de hond.
De meeste van deze infecties verlopen mild en zullen vrijwel niet opvallen. (de hond is vrolijk, eet en drinkt gewoon)
Een heel enkele keer kan vanuit een virale infectie een chronische bronchitis ontstaan. In ernstige gevallen kunnen hierdoor de longblaasjes dusdanig beschadigd worden dat ingeademde lucht tussen de weefsels in de longen gaat zitten. Hierdoor wordt de normale functie van de longen ernstig belemmerd. De hond wordt erg benauwd. Deze complicatie heet longemfyseem. Een opgelopen virusinfectie verhoogt de kans dat een eventuele bacteriële infectie de kans krijgt om toe te slaan. Berucht is de bacteriële longontsteking welke kan ontstaan bij een kennelhoest.
Hoe is kennelhoest te voorkomen?
In het standaard entingschema voor honden, worden de belangrijkste virale componenten van een kennelhoest meegenomen.
Dit biedt helaas geen 100% bescherming. Dit komt doordat een virus kan veranderen waardoor het zich net weer even anders voordoet dan eerst. Verder wordt niet tegen alle eventueel kennelhoest veroorzakende virussen geënt (dit zijn er namelijk tientallen). Wel blijkt dat geënte honden vaker een mildere infectie doormaken wanneer ze zijn besmet. Bovendien wordt tegen de bacteriële componenten niet standaard geënt. Het is raadzaam, en vaak verplicht bij een pension de hond voor zijn verblijf extra te laten enten tegen kennelhoest.
Op dit moment zijn er twee typen specifieke entingen tegen kennelhoest. De ene is een neusenting, de andere een 'normale' onderhuidse enting.
Bij de neusenting wordt er entvloeistof de neus ingedruppeld. Hierdoor ontstaat in bet keel-neus gebied weerstand tegen een mogelijke infectie. In de meeste gevallen wordt door pensions een geldigheidsduur van zes maanden geaccepteerd.
Behalve dat de meeste honden in de zomer in pension gaan, zijn er nog andere redenen waarom een kennelhoest infectie met name in de zomer optreedt. Bij hogere temperaturen kan het virus beter overleven in de omgeving. Goede ventilatie en aanvoer van voldoende verse lucht zorgen ook voor optimale omstandigheden voor bet lichaam om de longen schoon te houden, ook dit is in de zomermaanden nogal eens in gebreke. Het beste kunt u gebieden waar veel honden komen proberen te vermijden, maar dit geldt voor elke ziekte.
Helaas is het zo dat honden die kennelhoest opgelopen hebben dit nog weken uitscheiden zonder verdere ziekteverschijnselen. Als een hond veelvuldig in direct of indirect contact komt met andere honden, is het raadzaam om voor optimale bescherming een extra kennelhoest enting te halen. Het beste kunt u dit voor de zomerperiode doen, omdat in de zomer het aantal kennelhoestgevallen het grootst is.
Wat te doen bij kennelhoest?
Zoals al eerder vermeld, verloopt een kennelhoest vaak zonder complicaties.
Het is echter van belang tijdig een eventuele secundaire bacteriële infectie te onderkennen. Hiervoor is het verstandig een dierenarts te raadplegen zodat er o.a. goed naar de longen geluisterd kan worden. Het is belangrijk om aan uw hond bij een beginnende kennelhoest een hoestdrank te geven waardoor de irritatie in het gebied zo laag mogelijk blijft. Vermijdt zoveel mogelijk opwinding en inspanning. Zorg ervoor dat de hond niet blaft (niet alleen laten) en pas de beweging aan. Het is verstandig een poosje niet met uw hond te gaan fietsen, zwemmen , ballen gooien ect.
Houdt de omgeving van de hond stofvrij en zorg voor veel aanvoer van verse lucht. Indien uw dierenarts het noodzakelijk acht zullen ook antibiotica worden voorgeschreven om de eventueel secundair optredende bacteriële infecties te onderdrukken. Tevens is het verstandig om de hondeneigenaren in de omgeving op de hoogte te stellen.
Hieronder valt ook de eventuele hondentrainingsgroep.
De 12 roedelregels
1. De alfa* slaapt waar hij wil en niemand mag dan bij hem
2. De alfa bevindt zich meestal op een hoger niveau.
3. De alfa eet altijd eerst. De andere leden van de roedel krijgen de restjes, tenzij de alfa besluit om die te bewaren.
4. Het bepalen van de rangorde gebeurt eerder in spel dan in echte gevechten.
5. De alfa wint altijd alle spelletjes.
6. Alle leden van de roedel maken plaats voor de hoogste in rang.
7. De hoogste in rang gaat altijd eerst door een nauwe doorgang.
8. Alle leden van de roedel bewijzen elke dag opnieuw eer aan de alfa.
9. De alfa neemt alle beslissingen in de roedel.
10. Een lager geplaatste gaat nooit naar een lagere, tenzij om hem te bestraffen.
11. Negeren is het recht van een hogere.
12. Een hogere heeft het recht privileges uit te delen.
Wees ten alle tijden consequent
* Alfa: dit moet niet beslist de 'officiële" roedelleider te zijn, maar het is wel altijd de hoogste in rang die op dat moment aanwezig is.
Inentingen
Vele ziektes zijn gemakkelijker te voorkomen dan te genezen en bij sommige ziekten is voorkomen de enige manier. Het lichaam reageert na besmetting met een ziekteverwekker (vb. virus of bacterie) met het maken van afweerstoffen tegen die ziekteverwekker. Deze antistoffen beschermen het dier bij een volgende besmetting.
Door nu, soms meerdere malen na elkaar, een dier een vaccin toe te dienen dat gemaakt is van de gedode of verzwakte ziekteverwekker, wordt bij dit dier een bescherming (immuniteit) opgebouwd, terwijl het dier zelf niet ziek wordt. Alleen gezonde dieren kunnen dit optimaal.
Na verloop van tijd neemt de bescherming geleidelijk af, daarom is een regelmatige herinenting noodzakelijk.
Jonge dieren krijgen bij de geboorte afweerstoffen mee van de moeder die hen beschermen gedurende de eerste weken. Nadien dient het dier dor vaccinatie zelf zijn afweer op te bouwen. Hiervoor zijn gewoonlijk meerdere inentingen nodig.
Voor wanneer uw hond de volgende inentingen moeten krijgen raadpleeg uw dieren arts. (Zie ook het ontwormen niet over het hoofd)
V Erfelijke aandoeningen
Helaas komen er bij verschillende rassen een aantal erfelijke afwijkingen voor.
Bij de fokkerij moet hiermee ernstig rekening gehouden worden.
Cataract (staar)
Dit is een oogafwijking waarbij de lens troebel wordt. Bij alle oudere honden onstaat normaal een vertroebeling van de lens. De pupil lijkt dan niet meer zwart maar kleurt iets grijs. Met het ouder worden kleurt de pupil meer en meer grijs en het gezichtsvermogen gaat achteruit (ouderdomscataract). Er bestaat ook een vorm van cataract die aangeboren is en al in het nest herkenbaar kan zijn (overal tegenaan lopen).
De juiste diagnose kan enkel door een gespecialiseerde dierenarts gesteld worden. Honden waarmee gefokt wordt moeten vrij zijn van dit soort cataract.
Heupdysplasie (HD)
Het woord dysplasie geeft aan dat het om een stoornis gaat, in dit geval van het heupgewricht.
Bij HD zien we een slacht gevormd heupgewricht waarbij er een slechte aansluiting is tussen de dijbeenkop en de bekkenkom. De kom is te vlak en te ondiep, waardoor de kop te weinig houvast heeft. Ook afwijkingen van de dijbeenkop komen voor.
De mate waarin HD voorkomt variëren. In lichte gevallen is er wat ruimte tussen kop en kom, in zeer ernstige gevallen zien we dat de kop helemaal buiten de kom licht.
Ook ontstaan er botwoekeringen waardoor bewegen van het gewricht erg pijnlijk wordt. Om de diagnose HD met zekerheid te stellen is het maken van röntgenfoto's onontbeerlijk. Ze worden beoordeeld door een speciaal benoemde commissie.
De gradaties zijn:
HD A (-): de hond is volledig vrij van HD
HD B (Tc): de hond is vrij van HD maar in overgangsvorm
HD C (+/-): licht positief, er zijn op de foto's aantoonbare verschijnselen van HD te zien.
HD D (+): positief, duidelijke verschijnselen van HD
HD E (++): positief optima forma, zeer ernstige mate van HD
Voor de fokkerij worden HD A en HD B honden toegelaten, HD C slechts in uitzonderlijke gevallen.
In Nederland worden naast de heupbeoordeling ook nog de Norbergwaarde (NW) van het gewricht gegeven. Deze geeft een aanduiding over de stand van de dijbeenkop ten opzichte van de rand van de kom. Bij de beoordeling van een aan beide zijden normaal gewricht licht die waarde op 30 of hoger (max. 40). Naast de schaal van de NW is er ook nog een waarderingsschaal voor de mate waarin er een botverandering is:
0: geen botverandering
1: zeer lichte verandering
2: lichte verandering
3: duidelijke botverandering
HD is een samenspel van zowel:
Erfelijke aanleg
Milieu-invloeden
Preventie van HD: bestaat erin om zo goed mogelijk te voorkomen dat de pup HD krijgt.
Het bestaat uit:
Erfelijkheid: kijk naar de ouders, verdere voorouders, oudere broers/zussen uit dezelfde combinatie en vergelijk hun HD uitslagen.
Milieu-invloeden
A Voeding:
² De hond niet te zwaar laten worden en niet overbelasten met teveel en te vaak eten.
² Geef uitgebalanceerde en kwaliteitsvolle voeding.
B Beweging: ZEER BELANGRIJK
² Vooral niet te veel beweging geven in het begin, geen lange wandelingen.
² Nooit trappen laten lopen -opletten met springen, de hond zoveel mogelijk op 4 poten laten staan.
² Steeds in en uit de auto tillen, niet zelf laten springen.
² Niet te ruw spelen en niet te veel met volwassen ruwe honden laten spelen en rennen.
² Voldoende laten rusten en enkel dan met hem spelen als hij erom vraagt.
² Regelmatig zwemmen (vanaf lage oever). Vrij laten spelen om de spieren te ontwikkelen.
² Langs de fiets pas op leeftijd van 1 jaar.
² De hond niet overtrainde (gehoorzaamheid - jacht - show)
Het begin zal niet makkelijk zijn, zeker als u uw hond moet intomen, niet met hem kan gaan wandelen langs mooie, lange wandelroutes.
Vergeet echter niet dat u nu werkt aan zijn/haar toekomst, zowel zijn opvoeding en gedrag maar ook - en dit is in zeer belangrijke mate - aan zijn gezondheid (heupen).
Speel met uw hond maar blijf onder alle omstandigheden zijn leider. Zorg dat u steeds van spelen kunt over gaan op een bevel dat gehoorzaamd wordt.
De weg is lang niet zonder tegenslagen doch u heeft steeds een trouwe vriend naast u: uw hond!!
Progressieve retina atrofie (PRA)
Het netvlies (het lichtgevoelige vlies op de binnen- en achterwand van de oogbol) kent nog een ernstige aandoening die bekend is onder de naam PRA. Het woord progressief duidt aan dat de aandoening steeds erger zal worden en atrofie betekend teruggang, functievermindering.
PRA is een aandoening van het netvlies waarbij dit in omvang afneemt of verschrompelt. Als eerste symptomen zien we gewoonlijk dat de hond in de schemering en in het donker minder goed gaat zien en overal tegenaan loops. Het gezichtsvermogen zal steeds meer afnemen en de hond wordt blind. Er zijn voor PRA geen behandelingsmethoden, noch methoden om het voortschrijdende effect van de aandoening tegen te gaan. De aandoening gaat niet met pijn gepaard. Het vervelende aan PRA is, dat de aandoening bij de geboorten noch niet aanwezig is, maar pas op latere leeftijd dat uiting komt.
Uiteraard fokt men niet met honden die PRA vertonen.
Retina dysplasie
Met retina wordt het netvlies van het oog bedoeld en dysplasie betekent een abnormale vorming en groei van het weefsel. Bij retina dysplasie zien we een abnormaal gevormd netvies met loslatingen. De aandoening veroorzaakt blindheid.
Ontwikkelingsfasen
De vroege jeugd van de hond is de natuurlijke leerperiode een periode waarin Junior erg gemakkelijk nieuwe dingen leert en ze snel als vanzelf opneemt. Denk maar aan kinderen die leren ook gemakkelijker dan volwassenen. De hond is helemaal op leren ingesteld in deze tijd. Maak er gebruik van, een periode als deze komt nooit meer terug!
Alles wat geleerd wordt in deze periode gaat spelenderwijs en heeft voor altijd invloed op de gehele verdere ontwikkeling van de hond. Het is de basis waar je nog jaren plezier vanhebt.
Dit telt ook voor slechte, of minstens net zo erg, geen ervaringen.
Als de basis niet goed is wordt opvoeden later een stuk moeilijker, zo niet onmogelijk!
Elke hond doorloopt vanaf het moment dat hij geboren wordt tot de volwassenheid een aantal ontwikkelingsfasen. Deze hebben hun eigen specifieke kenmerken. Wij gaan alleen dieper in op de kenmerken die voor ons als geleiders van belang zijn.
Neonatale fase
Eerste en tweede week na de geboorte.
Pup is blind en doof en kan alleen drinken, slapen en piepen.Wel kunnen ze al ruiken. Waarschijnlijk vindt in deze periode al een eerste inprenting plaats.
Het is belangrijk dat een puppy in de eerste twee weken na zijn geboorte al regelmatig in liefdevolle mensenhanden is. Het is bewezen dat honden die dit hebben moeten ontberen moeite hebben de mens als soortgenoot te beschouwen.Soms worden hondjes door omstandigheden met de fles grootgebracht zonder contact met een moederhond en/of soortgenootjes.
Dit leidt vaak tot agressie naar andere honden op latere leeftijd.
Overgangsfase
Derde week na de geboorte.
Ogen en oren gaan open (tussen de tiende en veertiende dag), het puppy gaat lopen en het nest verkennen. De pup gaat mondstoten bij de moeder, waardoor deze het eten opbraakt.
Het puppy begint meer signalen waar te nemen en te reageren op zijn nestgenootjes.
Primaire socialisatiefase
Vierde tot en met ongeveer twaalfde week.
De pup is volledig ontwikkeld. Deze periode is de belangrijkste periode uit het leven van de hond. Junior maakt kennis met de wereld en leert hoe te communiceren met soortgenoten. De pups spelen samen en leren hondentaal van hun broertjes en zusjes maar ook van de moederhond die de grenzen bepaalt.Alles wat Junior in deze periode meemaakt zal hij nooit meer vergeten en zal voor de rest van zijn leven normaal zijn.In deze korte periode moet de hond zoveel mogelijk positieve ervaringen opdoen en met veel dingen in contact gebracht worden. Dit noemen we socialiseren. Het socialiseren is een onomkeerbaar proces. Het is nu of nooit.
Je kan een hond op latere leeftijd nooit meer alsnog socialiseren.
Echte angst kent Junior nog niet; (dat komt rond de zeven weken) hij treedt de wereld onbevangen tegemoet.De rol van de fokker is in de eerste zeven weken natuurlijk verschrikkelijk belangrijk. Als het goed is laat deze het hondje kennis maken met harde geluiden, de stofzuiger, autos, wapperende dingen, kinderen en ga zo maar door.
Groeit een hond in isolatie op (denk aan de fokschuren!) zonder contact met mensen, dieren, dingen en dergelijke dan wordt het een contactarme hond die altijd, de rest van zijn leven, bang zal zijn en niet gelukkig, onbevangen en sociaal kan functioneren. Dit gedrag kan je nooit meer helemaal bijsturen. Deze honden zijn vaak zo bang van de wereld dat ze uit angst vlug bijten onder het motto "de eerste klap is een daalder waard"
Soms (maar lang niet altijd!) is er nog iets te redden met gedragstherapie vaak in combinatie met medicatie maar het komt nooit meer helemaal goed.
Daarom hameren wij erbij PuppyStar zo op dat je een hond bij een goed betrouwbaar adres moet kopen.Wees verstandig en zoek een goede betrouwbare fokker.Een hondje uit een fokschuur kan erg vertederend zijn maar je haalt je waarschijnlijk een boel ellende op de hals.
Verder zal zon broodfokker voor elke hond die uit medelijden wordt gekocht weer minimaal één andere fokken. Daardoor wordt de broodfok in stand gehouden.
Meestal gaat het pupje rond de zevende á achtste week (waar een extra gevoelige periode voor indrukken ligt) met zijn nieuwe geleiders mee naar zijn nieuwe huis. Junior kan helemaal zelfstandig eten en de binding met het nest neemt sterk af.In de zevende week neemt het vluchtgedrag toe. Het puppy ontwikkelt angst.Dat is erg goed want als een jong hondje geen angst kende dan zou het niet weten wanneer er gevaar dreigde en zou hem in de natuur geen lang leven beschoren zijn.
Junior heeft veel liefde nodig want hij maakt wat mee, helemaal alleen zonder zijn moeder in zijn nieuwe huis. En liefde is consequente liefde, we kunnen het niet genoeg benadrukken. Het hondje staat onbevangen open voor alle indrukken, leert razendsnel en ontdekt de wijde wereld. Alles wat hij nu leert is mede bepalend voor de toekomst. Goede indrukken worden nooit meer vergeten maar vervelende dingen ook niet!Slechte ervaringen in deze periode kunnen bepalend zijn voor het toekomstige gedrag.
Het is enorm belangrijk dat u verder gaat met socialiseren.Laat het hondje geleidelijk aan bijvoorbeeld verkeer, winkelcentra, mensen, kinderen, en andere honden wennen.
Honden die in de achtertuin worden gehouden uit angst op besmetting, omdat het puppy nog niet volledig ingeënt is, zullen zeer waarschijnlijk voor het leven getekend zijn.
Natuurlijk hou je wel rekening met eventueel besmettingsgevaar.
Hondenuitlaatplaatsen zijn een bron van besmetting, daar kun je beter niet naartoe gaan.
Neem Junior dus gedoseerd overal mee naar toe.
Hij is nog een baby en heeft veel slaap nodig.
Lange wandelingen zijn ook nog eens erg slecht voor het gestel.
Soms zal het puppy vastwel eens ergens van schrikken.
Probeer Junior dan niet te troosten.
Dat beschouwt een hond als beloning voor het schrikken.
Hij ervaart het als volgt: ik schrik, mijn geleider zegt rustig maar en aait me over mijn bol. Misschien neem je hem ook nog wel op de arm.
Wat ben je als hond dán braaf aan het schrikken.
De volgende keer zal hij nog harder schrikken omdat Junior denkt dat u dat braaf vindt.
Beter kunt u rustig en zelfverzekerd tegen de hond praten. kom op joh niets aan de hand. Niet overdrijven hoor want als je veel nadruk legt op iets engs dan wordt het voor een hondje nog enger dan het al is. De baas doet immers zo vreemd, er zal vast iets griezeligs aan de hand zijn.
Ga nog eens, op wat verdere afstand, naar het voorwerp van al die schrik en tracht het puppy af te leiden zodat Junior ervaart dat het helemaal niet zo eng is. Overvoer hem ook weer niet met allemaal enge dingen. Bouw het langzaam op.
Zorg er dus voor dat Junior in deze periode zoveel mogelijk positieve ervaringen opdoet.Loop eens langs de dierenarts zonder dat er een aanleiding voor is en laat hem daar aaien. Dan zijn dierenartsen tenminste leuk in plaats van eng!
Laat je puppy ook contacten opdoen met volwassen honden van zoveel mogelijk verschillende rassen. Overvoer hem vooral niet met allerlei commandos.
Oefeningetjes moeten leuk blijven en er is nog tijd genoeg.
Het leren kennen van de wereld is echt het allerbelangrijkste.
Secundaire socialisatiefase
Vanaf ongeveer 12 weken tot een maand of 6.
Vaak wordt gedacht dat je het na de twaalfde week gehad hebt met socialiseren.
Dat is niet correct, de socialisatie gaat verder. Honden die tot 12 weken zijn gesocialiseerd en daarna niet meer op straat komen krijgen een desocialisatie.
In de secundaire socialisatiefase (ook vaak rangordefase genoemd) zijn de jonge honden extra schrikkerig Dat is normaal en helemaal niet erg. Echter; als je je hondje gaat troosten dan creëer je een gedragsprobleem. Let op dat je de schrik er niet inaait!!
Vanaf ongeveer 8 maanden neemt het schrikgedrag weer af, als de geleider er tenminste goed mee is omgegaan.
Broers en zussen uit hetzelfde nest bepalen op deze leeftijd onderling hun rangorde.
Dus zul je de regels moeten stellen en ze ook waar maken. Spelletjes altijd blijven winnen. Wie het laagst in rang is loopt naar de ranghogere. Dus roep je hondje bij je en gaat u zo min mogelijk naar hem. De ranghoogste loopt voorop, dus mag hij niet trekken aan de lijn. De ranghoogste bepaald welke kant zijn roedel oploopt, dus ga je zelf als eerste door de voordeur.
De tanden gaan wisselen en dat betekent vaak dat pups weer overal op gaan bijten.
In de secundaire socialisatie blijft het hondje klein maar dapper proberen hoe hoog hij kan komen op de sociale ladder. Schattig maar let op; als je hem de kans geeft om steeds een trapje hoger te komen dan eindigt Junior misschien wel als roedelleider; en dat is nu juist de plaats die de geleider in zou moeten nemen.
Het hardhandige bijten zal Junior echt af moeten leren.
Wat kunt u beter niet goed vinden?
Het niet opvolgen van het inmiddels aangeleerde commando los
Grommen en bijten.
Grommen naar mensen als Junior in zijn mand ligt.
Trekken aan de lijn.
Opdringerig aandacht vragen.
Uitvallen naar andere honden.
Uitvallen naar vreemden.
Junior staat niet toe dat u hem borstelt en kamt
Doorblaffen bij de deurbel.
Te hardhandig spelen. (rangordespel)
Adolescentiefase:
Zo tussen de 6 en 14 maanden. De jonge hond wordt geslachtsrijp.
Reuen beginnen hun poot op te tillen (heel soms doen teefjes dat trouwens ook wel eens) en teefjes worden voor de eerste keer loops.
De hond zal zich gaan verzetten tegen de baas, hij is ongehoorzaam, Oost-Indisch doof en daagt de geleider uit. Het is overduidelijk dat Junior probeert om zelf de baas te worden. Blijf consequent! Zet een stapje terug met de oefeningen om die later weer op te bouwen. Wordt nooit ongeduldig, een hond moet dit proberen, hij kan niet anders.
Met vriendelijk en consequent handelen help je de hond door de, ook voor hem moeilijke, periode heen. In de Junior Trainingen zullen wij je helpen om deze voor hond en geleider moeilijke periode goed te doorlopen.
Volwassenheid
Vanaf ongeveer 14 maanden
Het ene ras is geestelijk eerder volwassen dan het andere. Met name grote, zware honden zijn laat volwassen terwijl kleine hondjes eerder volwassen zijn.
Ik ben Dany
