Ik ben Dany
Ik ben een man en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is magazijnier/heftruckchauffeur bij Isobar.
Ik ben geboren op 30/12/1972 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: volleybal, wielrennen/mountainbike en vooral met ons Layka bezig zijn.
ben gehuwd met een lief vrouwtje Petra sinds 25 april 1997 en we hebben samen 2 schatten van dochters Sarah 12j en Kiara 9j
Layka springend over de hindernis , en bij de volgende foto's moesten we beginnen met ze te doen blijven om ze dan op te roepen en ze te laten eindigen met een zitvoor
gisteren was het dan zover onze kerstmutswandeling vondt plaats, afspraak was in ons clublokaal waar we ons al konden opwarmen met een lekkere tas soep waarna we we met z'n allen vertrokken door de landelijke straten van Gullegem, er waren 2 haltes de eerste vondt plaats in steenbeekbos waar ons gluwein aangeboden werd, bij de tweede stop aan het kleine meer kregen we allen een eclair en een jenever, waarna we allen terug naar ons clublokaal vertrokken om een lekker kopje soep en overheerlijke braadworsten met natuurlijk de nodige drank erbij en om deze geslaagde avond af te sluiten speelden we nog een kwis
... is mijn baasje terug naar het schijnt is hij tevreden over mij maar moet ik nog iets meer mijn best doen, vorige zondag in aanvaring gekomen met een Jack Russel (ruttel) en heeft die toen zijn baasje hem wou weghouden van mij in zijn vingers gebeten vandaag opnieuw die jack tegengekomen hij stond redelijk nijdig en heeft hij zichzelf pijngedaan met een bloedende neus als gevolg. er was<ook een nieuweling bij waar ik toch zoveel aandacht voor had een stanford een mooie grijs/blauwe met mooie blauwe ogen likjes Layka
we zijn nu enkele weken bezig met de gehoorzaamheidstraining en ons Layka maak enorme vorderingen ze gaat al redelijk goed zitten bij het bevel zit en voet enkel dat blijven en liggen gaat nog wat stroef maar we blijven eraan werken. ze heeft vrijdag uit verveling enkele bloempotten omgegooid en met de aarde ervan gespeeld ons terras was mooi maar ja je kunt toch niet kwaad zijn hé op een puppy die nog alles moet leren
Als ik eventjes ben weggeweest
en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel een heel groot feest, en denk ik: ik ben weer thuis!
Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot,
de ander 'óf het mij nu schikt',
die kruipt op mijn schoot.
Ze voelen altijd met mij mee,
in vreugde en verdriet.
Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied.
Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden,
ze zijn voor geen miljoen te koop,
vandaag goed gewerkt luisterd redelijk goed naar de bevelen zit en lig, nog wat werk aan de houding voet en blijf maar ze is nog jong ook hé, hebben ons dan weg gestoken achter een betonnen muur en Layka doen komen naar mij het net een tornado die op me afkwam
gisteren opnieuw naar de les geweest met Layka deed het redelijk goed er waren 3nieuwe hondjes bij een mechelaar en 2 tekeltjes morgen zondag nieuwe les van 10u30 tot 11u30
Spelen met uw pup
Voor ons mensen is spelen een speelse aangelegenheid. Voor honden is het echter bloedserieus.
Al spelende bepalen honden onderling hun rangordepositie, leren pups communiceren met hun soortgenoten en leren ze dat te hard bijten een grauw oplevert.
Speel vaak met uw hondje. Een pup heeft dit nodig!
De ranghoogste neemt bij honden meestal de initiatieven.
Daarom begint en eindigt u het spelletje zelf.
Gebruik een speciaal stukje speelgoed wat alleen tevoorschijn komt als u met Junior wilt spelen.
Dan blijft het spannend en het voorkomt tegelijkertijd dat Junior degene is die een spelletje begint.
Goed speelgoed is voldoende groot, heeft geen scherpe kantjes, lijkt niet op gebruiksvoorwerpen uit het dagelijks leven en is voldoende lang om er een trekspelletje mee te kunnen spelen.
Leuk is een bal aan een touw of een flosstouw. Een tennisballetje in een oude sok doet het ook goed maar dan mag u niet gaan mopperen als u uw zondagse sokken laat slingeren en de hond ermee gaat spelen.
Natuurlijk zult u uw hondje eerst moeten leren wat het commando los betekent.
De gemakkelijkste en beste methode is om het speelgoedje te ruilen voor wat lekkers.
Op het moment dat het puppy het speelgoed loslaat geeft u snel de aanwijzing los en geeft hem zijn beloning.
Vervolgens geeft u het speelgoed weer terug, de pret kan weer beginnen.
Zo oefent u al spelende een paar keer.
Zorg er wel voor dat u een goede beloning in petto heeft. De beloning moet leuker zijn dan het spelletje. Een hond laat echt zijn speelgoedje niet los voor een brokje wat hij niet lekker vindt.
Het komt zelden voor dat honden het speelgoedje leuker vinden dan wat voor voedsel dan ook.
Mocht dit het geval zijn dan kunt u het volgende proberen:
Allereerst haalt u de spanning van het speelgoed af.
Het speelgoed tijdens het spelletje dus zelf loslaten, dan is het al een stuk minder aantrekkelijk.
De hond houdt u bovenaan zijn halsbandje vast zodat hij er niet vlug met speelgoed en al
tussenuit kan knijpen.
De meeste honden laten dan los.
De beloning is in dit geval dat u gelijk weer begint met spelen.
Sommige honden raken veel te opgewonden van een spelletje.
In dat geval kunt u beter geen trekspelletjes doen.
Eindig spelletjes altijd zelf.
Neem het speeltje af en berg het op voor de volgende keer. Doet u dit niet, dan wint de hond.
Vergeet nooit dat rangorde mede wordt bepaald door spel!
De 10 geboden
Bij veel "probleemgedrag" bij honden speelt onduidelijke rangorde een rol. In een roedel wolven of wilde honden is rangorde van levensbelang, want een roedel zonder leider kan niet lang voortbestaan.
Als u een hond in huis neemt dan heeft die hond net zo'n behoefte aan een leider als zijn in het wild levende soortgenoten. En als die leider niet aanwezig is zal een beetje hond zelf die rol op zich nemen, want een roedel moet immers een roedelleider hebben.
Hoe het dan verder verloopt hangt af van het karakter van de hond. Sommige honden zijn er echt niet voor gemaakt, en die worden er onzeker en soms zelfs neurotisch van. Andere honden zijn van huis uit al wat dominanter, en die hebben er minder problemen mee. Maar als de hond baas wordt in eigen roedel ontstaat er meestal wel allerlei ongewenst gedrag, dat kan variëren van onzindelijkheid tot regelrechte agressie tegen alles en iedereen.
Het is dus zaak dat de eigenaar van de hond het niet zo ver laat komen. Dat kan je het beste doen door je als roedelleider te gedragen. Een zeer aan te bevelen manier daarvoor is om de voorrechten, die aan de roedelleider zijn voorbehouden, op te eisen.
Lees, voor een beter begrip van dit onderwerp, ook het verhaal over dominantie.
Hieronder staan "10 geboden voor de eigenaar van een ongehoorzame hond", waarmee u een flink eind op weg moet kunnen komen.
Waarschuwing:
De volgende richtlijnen zijn bedoeld als hulpmiddel bij het bepalen van de rangorde tussen u en uw hond. Als u problemen hebt met agressief gedrag van uw hond dient u hulp te zoeken bij een deskundig trainer of gediplomeerd gedragsbegeleider.
Deze richtlijnen kunnen nooit hun advies vervangen! 1. De hond mag niet op het bed, op de bank of in de luie stoel.
De hond mag eventueel wel in de slaapkamer slapen (om hem te laten merken dat hij bij de roedel hoort). Maar: als u een heel dominante hond heeft wordt ook die slaapkamer verboden gebied.
2. De ranghogere eet het eerst.
Geef daarom de hond pas eten als het hele gezin al gegeten heeft. Als uw hond nog meerdere keren per dag moet eten neemt u, voordat u de hond voert, zelf ook iets, al is het maar een symbolisch biscuitje.
3. Natuurlijk gaat u als eerste door een deur of andere nauwe opening, de hond komt pas als u het signaal daarvoor geeft.
De hond mag pas in of uit de auto als u hem daarvoor een commando geeft.
Laat de hond opzij gaan als hij in de weg ligt.
4. Wees consequent in uw omgang met de hond.
Consequent gedrag betekent bijvoorbeeld dat de hond altijd op de bank mag of nóóit op de bank mag.
Hij begrijpt niet dat het met mooi weer wel, en met natte modderpoten niet mag....En natuurlijk zijn ook uw huisgenoten consequent in hun omgang met de hond. Hij mag niet van de één wel op de bank en van de ander niet.
5. Als u een commando geeft, zorgt u er ook voor dat het wordt uitgevoerd.
Geef geen commando als u van te voren al weet dat de hond het toch niet zal doen. Beloon de hond als hij een commando netjes uitvoert.
6. Speel geen trekspelletjes met de hond.
Apporteren en "speurspelletjes" verbeteren de verstandhouding met de hond. Zorg ervoor dat u het spel stopt vóórdat de hond er genoeg van heeft.
Zorg er ook voor dat u het speeltje opbergt als het spelletje is afgelopen.
7. Negeer aandacht-vragend-gedrag van de hond (kop op je schoot, speeltje voor je voeten gooien, snuit in je hand duwen, hijgen enz.). Haal de hond alleen aan, als hij iets voor u gedaan heeft, en geef geen snoepjes of andere beloningen als de hond niets voor u gedaan heeft
8. Uw hond mag niet zelf uitmaken of u aan zijn lijf mag komen.
U moet zijn oren, poten, staart enz. kunnen aanraken, en u borstelt hem zo lang en zo vaak als u dat nodig vindt.
9. Verwaarloos de gehoorzaamheidstraining niet.
De belangrijkste oefening is "af": doe deze oefening een paar keer per dag, en wissel hem af met een "af en blijf" van een paar minuten. Doe dagelijks een paar oefeningen, zoals "zit" voordat de hond eten krijgt, "sta" bij het borstelen, enz.
10. Tijdens wandelingen geeft u de route en het tempo aan.
Train de hond in het lopen aan een slappe lijn en in een richting die u bepaalt.
Als de hond los loopt en niet op u let, loop dan eens hard weg in de tegenovergestelde richting.
U kunt zich ook verstoppen, zodat de hond u moet gaan zoeken.
Omgang met Hond
Over het algemeen willen jonge pups graag luisteren naar hun baas. En in het begin besteedt een baas hieraan ook vaak veel aandacht. Wanneer de hond echter wat ouder wordt, gebeuren er vaak twee dingen: De baas denkt dat hij het wel voor elkaar heeft en laat de teugels wat vieren. De hond wordt echter zelfstandiger en gaat juist steeds meer uitproberen. Door in de dagelijkse omgang met uw hond een aantal regels in acht te nemen kunt u er voor zorgen dat het voor de hond duidelijk blijft dat u de ranghoogste bent. We noemen er een aantal:
U bepaalt wat er wanneer gebeurt. Dus u geeft de hond niet altijd zijn zin wanneer hij u uitdaagt tot een spelletje of aan de deur krabt omdat hij er uit wil. Draai de rollen om zodat het initiatief bij u ligt. Wanneer uw hond aan de deur krabt en het is inderdaad de hoogste tijd om uit te gaan, geeft u uw hond een commando (bijvoorbeeld "af" of "plaats"). Pas wanneer de hond even is blijven liggen, neemt u hem mee naar buiten. Ander voorbeeld: wanneer de hond opdringerig om aandacht vraagt negeer hem dan volkomen. Als de hond zijn pogingen staakt en rustig gaat liggen of zitten, dan geeft u hem wél aandacht. Het initiatief komt dan weer van u en u beloont bovendien de hond voor goed gedrag (namelijk niet opdringerig zijn maar rustig zitten of liggen). Het gaat er dus niet om dat u uw hond minder aandacht zou moeten geven, het gaat erom dat niet hij maar u hiertoe telkens het initiatief neemt.
Roep de hond, voordat u hem op uw initiatief aandacht, te eten, een spelletje of een hondenkoekje geeft, met een commando naar u toe. U leert de hond daarmee om graag en vlot naar u toe te komen als u hem roept; hij krijgt immers zodra hij op uw commando komt altijd positieve aandacht.
Geef uw hond de leuke dingen van het leven niet altijd meer gratis. Laat hem voordat hij iets positiefs krijgt (een aai, zijn eten, een wandeling enzovoort) er iets voor doen. Bijvoorbeeld op commando naar u toe komen en/of gaan zitten of liggen enzovoort. Door al deze zaken bevestigt u keer op keer op een vriendelijke maar duidelijke manier uw leiderschap over de hond.
Als u uw hond borstelt, reik dan over de hond heen of ga over de hond heen staan (met één been aan elke kant) om zijn zijkant te borstelen. Gebaren van bovenaf over de hond heen zijn voor de hond een teken dat u een hogere rang heeft dan hij.
Als leider wint u altijd alle (kracht-)spelletjes. Dus trekt u om het hardst aan een speeltje, zorg dan dat u de hond bewijst dat u sterker bent dan hij.
Als u het goed vindt dat uw hond op de bank / de stoelen / het bed mag liggen, dan is dat opvoedkundig gezien prima, onder één voorwaarde. Leer hem (op basis van beloning) een commando dat betekent dat hij van de bank / de stoel / het bed af moet gaan (bijvoorbeeld: "op de grond") en/of dat hij op zijn eigen plaats (mand / kleed) moet gaan liggen. Stuur uw hond wanneer hij het commando eenmaal begrijpt af en toe inderdaad van de bank / de stoel of het bed af. De beschikking hebben over de beste ligplaatsen is voor een hond namelijk een veelzeggend voorrecht (dit recht is voorbehouden aan ranghoge dieren). Uw hond te leren dat u hem tolereert op de bank, maar tegelijkertijd dat u het recht heeft om hem er weer vanaf te sturen, is één van de dingen die u kunt doen om uw ranghogere positie niet in twijfel te laten trekken.
De regels kunt u afhankelijk van uw relatie met de hond strikter of minder strikt toepassen. Wanneer het voor uw hond helemaal duidelijk en geaccepteerd is dat u ranghoger bent dan hij, kunt u "de teugels wat laten vieren". Merkt u dat uw hond uw leiderschap op de proef wil stellen, dan past u de regels (weer) strikt toe. Overigens is het toepassen van de "huisregels" ook belangrijk bij een niet zo'n dominante hond. Duidelijk leiderschap van uw kant is niet alleen belangrijk om ervoor te zorgen dat de hond niet probeert om zelf de leiding te nemen, maar ook omdat duidelijk leiderschap de hond rust, duidelijkheid, zelfvertrouwen en vertrouwen in u geeft!
Socialisatie bij Pups
De eerste en tweede socialisatieperiode bij pups
De eerste circa 12 weken van pups zijn voor een deel bepalend voor de ontwikkeling van het gedrag van de hond op latere leeftijd. We spreken in dit verband over de eerste en tweede socialisatieperiode van de hond. Deze perioden hebben te maken met de ervaringen die een hond op doet in de natuur.
Een pup wordt geboren in het nest. Dit is voor de hond de meest veilige plek. Er bevinden zich alleen maar nestgenoten en de moeder- en/of vaderhond. De eerste paar weken komen de pups het nest niet uit. Zijn leven bestaat uit slapen, drinken en contact met de moeder en nestgenoten.
Wanneer een pup een week of 4 is, zal hij beginnen om het nest voorzichtig te verlaten om te kijken wat er verder in de wereld te beleven valt. De pup komt zo in een gebiedje rondom het nest. De volwassen honden zullen er in de natuur voor zorgen dat er in dit gebied geen vijanden of andere gevaren zijn. Dit betekent dat de pup alles wat hij waarneemt in het kleine gebiedje buiten het nest, direct zal accepteren als veilig! De periode dat de hond indrukken gaat opdoen en leert omgaan met dingen buiten het nest, noemen we de eerste socialisatie-periode. Alles waarmee een pup kennis maakt in deze periode zal hij beschouwen als iets dat veilig is en waarvoor hij dus niet bang hoeft te zijn.
Wanneer de pup nog wat ouder wordt, wordt hij ook meer ondernemend en nieuwsgierig. De pup zal steeds het nest iets verder verlaten om een groter gedeelte van de buitenwereld te verkennen. De pup komst zo buiten het nestgebied en gaat het woongebied verkennen. Ook voor dit woongebied geldt dat de oudere honden er voor zullen zorgen dat dit een veilig gebied is. Vijanden zijn in principe verjaagd zodat hier veilig gewoond en gespeeld kan worden De periode dat de hond hier indrukken opdoet, noemen we nog steeds de eerste socialisatieperiode.
Wanneer de pups een week of 12 zijn, zullen ze zich steeds meer bewust worden van het feit dat ze een onderdeel vormen van een roedel waarin je moet leren om met elkaar om te gaan. Pups gaan in toenemende mate dingen uitproberen bij de moeder hond maar ook vooral bij elkaar. Deze periode noemen we de tweede socialisatieperiode: Pups leren door ervaring hoe ze sociaal met elkaar moeten omgaan en welke dingen wel en niet worden geaccepteerd.
Wanneer een pup 3-4 maanden is (afhankelijk van het karakter van de hond), zal hij zich ook gaan bewegen buiten het woongebied van het roedel. In dit gebied is het zaak om goed op je hoede te zijn. Voor een hond is het logisch dat alles wat hij hier wel tegenkomt maar in zijn woongebied nooit is tegen gekomen, dus geen onderdeel vormt van de veilige dingen in het leven. Voor een hond betekent dit dat wat er in dit gebied rond loopt, òf gezien met worden als prooi
vandaag voor de 2de maal naar de training geweeste met Layka
ze had er vandaag niet veel zin in om te luisteren en de bevelen op te volgen ze had meer zin in de andere honden dan om haar oefeningen te doen, ze moet natuurlijk nog veel leren en zal proberen om deze week nog wa extra te oefenen thuis
Dominantie of hedonie?
Als je honden gaat opvoeden of trainen moet je van te voren twee dingen vaststellen:
1. wat wil je bereiken (het doel)
2. hoe denk je daar te komen (de methode die je volgt).
De meeste mensen laten zich daarbij leiden door de dichtstbijzijnde hondenschool, want de instructeurs daar hebben er uiteindelijk voor geleerd en die zullen dus wel weten hoe het moet.
In dit stukje wordt wat achtergrondinformatie gegeven over de filosofie waarop de meest gangbare methode gebaseerd is.
Daarnaast zijn de laatste jaren nogal wat wetenschappelijke onderzoeken verricht waaruit nieuwe inzichten over het ontstaan van gedrag naar voren komen. De resultaten van die onderzoeken komen geleidelijk beschikbaar, en op basis van die gegevens kan je heel anders naar een hond gaan kijken. Uit die veranderde opvatting kan dan weer een andere trainingsmethode ontstaan.
Inspiratie voor dit stukje werd opgedaan in de "applied ethology" e-mail list op internet, waarbij vooral de bijdragen van de Britse veterinair en gedragswetenschapper Robin Walker zorgden voor veel stof tot nadenken.
De wetenschap
Antropomorfiseren
Het is gebruikelijk om het projecteren van menselijke eigenschappen op dieren (met een mooi woord heet dit antropomorfiseren) af te keuren. Het afwijzen van dit antropomorfiseren is te herleiden tot een stelling van de Britse psycholoog C. Lloyd Morgan. Hij werd, aan het eind van de vorige eeuw, geconfronteerd met het beroemde paard "Clever Hans", dat leek te kunnen rekenen. Veel psychologen dachten destijds dat deze vaardigheid moest betekenen dat het dier bewustzijn en intelligentie had. Toen ontdekt werd dat het paard reageerde op minieme signalen uit het publiek, sneuvelden er een aantal reputaties van vooraanstaande geleerden. Om te voorkomen dat dit nog een keer zou gebeuren werd een stelling geformuleerd die luidde dat we nooit gedrag kunnen of mogen toeschrijven aan een hogere intelligentie als dat gedrag op een andere manier verklaard kan worden. Deze stelling staat bekend als "Morgan's Canon", en de letterlijke tekst is:
"In no case may we interpret an action as the outcome of the exercise of a higher psychical faculty, if it can be interpreted as the outcome of the exercise of one which stands lower in the psychological scale"
Recent onderzoek
Uit wetenschappelijk onderzoek is intussen gebleken dat er op neurologisch gebied geen fysieke verschillen bestaan tussen de hersenen van de hond en de hersenen van de mens, beide diersoorten hebben dezelfde neurotransmitters en -receptoren. Menselijke emoties bestaan dank zij neuro-chemische processen. Als mens en hond beschikken over een identieke structuur in dit deel van de hersenen is er dus geen enkele fysieke reden waarom een hond geen emoties zou kennen. Honden kennen de emotie "angst", en omdat deze emotie een duidelijke functie heeft in het voortbestaan van de soort is er over het bestaan en het nut van deze emotie eigenlijk weinig discussie. Maar de volgende stap, het toegeven dat een hond meer emoties zou kunnen hebben, ontmoet nog steeds veel weerstand. Dit heeft natuurlijk mede te maken met de ervaring van Morgan en met het feit dat diens Canon al meer dan een eeuw tot de wetenschappelijke bagage van de psychologen en ethologen behoort.
Bij laboratorium-onderzoek naar de neuro-biologische mechanismen, die met verslaving te maken hebben, maakt men vaak gebruik van dieren. Dergelijke laboratorium onderzoeken worden dan aangevuld met kennis op het gebied van sociale psychologie, experimentele psychologie en psychatrie teneinde de resultaten bruikbaar te maken voor het behandelen van verslaafde mensen.
Uit een recente studie ("Drug Abuse: Hedonic Homeostatic Dysregulation", G. F. Koob and M. Le Moal, Science Vol. 278 3 Oct 1997) komt het beeld naar voren dat menselijke "gevoelens" zoals verslaving, verlangen, depressie en wanhoop, ook in dieren aanwezig zijn.
Ook het feit dat psycho-farmaca, die oorspronkelijk voor menselijk probleemgedrag bedoeld zijn, bij behandeling van vergelijkbaar probleemgedrag bij dieren goed blijken te werken, is een sterke aanwijzing dat dieren vergelijkbare emoties kennen als mensen.
Modellen
De methode die je gaat volgen bij het trainen van een hond wordt voor een groot deel bepaald door de manier waarop je tegen een hond aankijkt, door het "model" dat je van een hond hebt. Zo'n model bepaalt bijvoorbeeld hoe je met een hond omgaat, hoe je reageert op ongewenst gedrag, hoe je de onderlinge verhoudingen regelt, wat de hond wel of juist niet toegestaan is enzovoorts. Er zijn twee van die modellen, die ik hierna het dominantie-model en het hedonistisch-model zal noemen.
Dominantie-model
Dit is het meest bekende model, dat al vele jaren toegepast wordt. Het is gebaseerd op het waarnemen van gedrag bij een wolvenroedel en het "vertalen" van die gedragingen naar de verhoudingen tussen mens en hond. Het antropomorfiseren van hondengedrag is hierbij uiteraard niet aan de orde, honden kennen in dit model geen emoties en hebben geen intelligentie van enige betekenis.
Eén van de consequenties van dit model is dat er allerlei "gedragsrichtlijnen" zijn voor mensen in een relatie met de hond, zoals bijvoorbeeld de " 10 geboden ".
Een andere consequentie is dat we snel geneigd zijn te denken in termen van dominantie en ondergeschiktheid, en daar allerlei consequenties aan verbinden. Als gevolg hiervan wordt een "dominante" hond doorgaans "stevig" aangepakt om hem zijn plaats in de samenleving te leren; hij moet immers ondergeschikt zijn aan de mensen in zijn omgeving!
Dat een hond domineren niet hetzelfde is als een hond naar de hand zetten wordt daarbij vaak over het hoofd gezien.
Dit kan de reden zijn dat er op hondenscholen, die gebaseerd zijn op dit model, regelmatig problemen ontstaan met agressief gedrag. Die agressie hoeft zich overigens niet te beperken tot de hond. Er zijn ook baasjes die, uit pure frustratie dat de hond de wil van de baas aan z'n laars lapt, overgaan tot agressief gedrag tegen de hond. De baas is dan even zijn frustratie kwijt, en dat lucht lekker op. Die opluchting is voor de baas dan weer een reden om dit gedrag te herhalen.
Of de hond hier nou echt iets van leert is overigens maar zeer de vraag. In het beste geval leert de hond dat het in die specifieke omstandigheden niet veilig is om dat gedrag te vertonen. In het slechtste geval echter leert de hond dat de baas een onbetrouwbaar en onvoorspelbaar individu is, en dat is dan weer funest voor een goede baas-hond relatie.
Dat er dominante honden zijn die zich werkelijk voorbeeldig gedragen in elke situatie, en dat er aan de andere kant onderdanige honden bestaan die de schrik zijn van hun omgeving is ook iets dat niet helemaal in dit model past.
Hedonistisch-model
Hedonisme is de leer dat genot het hoogste goed is. De Griek Epicurus was de grondlegger van deze filosofie, en er is eigenlijk altijd strijd geweest tussen de aanhangers van deze gedachte enerzijds en de Stoïcijnen, en later de behoudende Christenen, anderzijds.
In essentie wordt de basis voor deze strijd gevormd door de vrees van de heersende klasse dat de notie van beloning en plezier er toe zou kunnen leiden dat het ordinaire gepeupel wel eens wat plezier in het leven zou willen hebben in plaats van hard te werken in dienst van die heersende klasse. In onze eigen Calvinistische cultuur is hier nog wel het een en ander van terug te vinden.
In de biologie kent men het begrip "homeostase". Hieronder verstaat men het bestaan van onderling op elkaar afgestemde processen die voor het leven noodzakelijke voorwaarden constant houden. Je zou dit enigszins kunnen vertalen met "zelfregulatie". Homeostase kan op diverse functies van het dier betrekking hebben, en zo kennen we ook het begrip "hedonische homeostase". Hieronder verstaan we dan een toestand van algemeen welbevinden van het dier. Zodra deze toestand verstoord wordt zal het dier trachten de evenwichtstoestand te herstellen. Met dit model kunnen veel gedragingen verklaard worden, zoals bijvoorbeeld stereotiep gedrag, scheidingsangst en diverse vormen van agressie. En als deze gedragingen langs deze weg opeens verklaard kunnen worden ligt het voor de hand dat er ook nieuwe oplossingen komen voor die gevallen waarin het om ongewenste gedragsvormen gaat.
Als je een hond volgens deze filosofie beschouwt dan is het een dier dat gedrag zal vertonen enkel en alleen omdat het gedrag uiteindelijk resulteert in een prettig gevoel. Dat betekent dus dat je het dier nieuw gedrag kunt aanleren door er voor te zorgen dat het gewenste gedrag resulteert in iets dat de hond ervaart als prettig. En dat je ongewenst gedrag kan laten verdwijnen door de beloning, die de hond met dat gedrag hoopt te verwerven, weg te halen. Bij probleemgedrag kan het dan soms nodig zijn om de neuro-chemische processen te beïnvloeden met een medicatie.
In deze filosofie is het echter nooit nodig om de hond pijnprikkels toe te dienen om daarmee ongewenst gedrag af te leren. Ongewenst gedrag kan immers twee oorzaken hebben: het kan aangeleerd zijn, en dan is het af te leren door de beloning van het gedrag weg te nemen. Of het wordt veroorzaakt door een verstoring van de hedonische homeostase, en pijnprikkels betekenen dan alleen maar een extra verstoring.
Ook het feit dat bepaalde gedragingen verslavend kunnen werken, en dat dit ook bij honden zo blijkt te zijn, is iets om even bij stil te staan. Bij mensen denk je dan al gauw aan bijvoorbeeld gokverslaving. Bij honden kan je denken aan bepaalde vormen van agressie, maar ook aan scheidingsangst. In dat laatste geval kan de binding tussen hond en eigenaar zo sterk zijn dat de hond "afkick verschijnselen" gaat vertonen zodra de eigenaar uit zijn blikveld verdwijnt.
Toepassingen
Agressief gedrag
Uitgaande van het hedonistisch model moet bij het beoordelen van agressief gedrag vooral gelet worden op het effect van de agressie op de hedonische status van de hond. Een paar voorbeelden:
Honden die agressief gedrag gewoon leuk vinden zullen moeten leren dat er andere, en betere, beloningen bestaan.
Bij honden die reflexmatig aanvallen ligt de oorzaak van de agressie vaak in angst. Deze honden zullen snel verslaafd raken aan de euforie die ontstaat doordat ze ontsnappen aan het (vermeende) gevaar. Door deze honden te straffen met pijnprikkels loop je het risico op acute frustratie en kan er een compenserende uitbarsting van agressie komen.
Onzekere honden vereisen een training die hun zelfvertrouwen versterkt, en ze hebben behoefte aan strikt, duidelijk en voorspelbaar leiderschap. Daarnaast moeten ze gedesensitiseerd worden in die situaties waarin ze agressie laten zien.
Honden vol zelfvertrouwen (honden die agressief zijn zonder spoor van angst) moeten leren dat het leven meer beloningen voor ze in petto heeft als ze in een team samenwerken met een mens, en dat de mens over allerlei wonderbaarlijke gaven beschikt waarmee hij de omgeving naar zijn hand kan zetten. Je kan de hond daarnaast ook deel laten nemen aan activiteiten waarin hij zijn agressieve energie op een acceptabele manier kwijt kan.
Clicker training
Clicker trainers werken natuurlijk al lang volgens het hedonistisch model, want deze trainingsmethode is helemaal gebaseerd op het geven en wegnemen van beloningen.
Het enige dat het hedonistische model aan de clicker training toevoegt is het besef dat het geluid van de clicker op zichzelf al als een beloning kan werken. Dit komt doordat het geluid aankondigt dat er een fysieke beloning onderweg is. Daardoor wordt het geluid zelf al een beloning, die er uiteindelijk in resulteert dat er een korte neuro-chemische "belonings-sensatie" ervaren wordt.
Zodra deze reactie in de hersens van het dier verankerd is kan deze "belonings-sensatie" geassocieerd worden met iets dat het dier doet. Daardoor wordt het uitvoeren van bepaald gedrag, dat op zich niet bepaald belonend hoeft te zijn, opeens erg belonend.
Ik ben Dany
