|
MIJN DONKER KOT.
Ik zit als t ware in een donker kot. Hier en daar dringt door kleine spleten helder licht naar binnen. Maar eens zullen de bouwvallige muren worden afgebroken en dan zal het volle licht van de zon binnen vallen en me geheel opnemen.
Zo is mijn geloof. Met elke daad van liefde die ik zie of ervaar of zelf bega komt een lichtstraal door de spleten van mijn bestaan en ontmoet ik de liefde van de Heer. Of het nu mijn zus is die zoveel doet voor haar man, of een confrater die voor mij iets opraapt wat ik liet vallen, het zijn als zoveel spleten waar ik iets ervaar van Gods goedheid voor mij.
Men zegt mij: Piet je mag God niet zo populariseren. Maar wat is de Menswording dan : God die mijn broer is geworden? Zo nabij ! Zo nabij dat ik Hem alles mag toevertrouwen. Zo nabij als een vriend of een broer me nabij kan zijn. Ik mag Hem om de hals vliegen ! Alles vragen, plagen !
Ook in de psalmen lees ik dat Hij me als zijn bruid neemt. Mag ik dan er niet alle geneugten, tederheid, humor en warmte erbij nemen ?
Sommige lieve mensen noemen mij Pietje. Mag ik dan niet zijn stem horen die zegt Pietje, hou je van Mij? Ik heb hem geantwoord toen ik bij het graf van Petrus was te Rome : Heer Gij weet het hoe ik Je liefheb.
|
