BROEDERLIEFDE.

Een vader liet zijn twee zonen één korenveld als erfgoed na. Zij verdeelden het veld eerlijk. De ene zoon was rijk en ongetrouwd, de andere arm en met kinderen gezegend.

Eens, ten tijde van de graanoogst, lag de rijke man ’s nachts op zijn rustplaats en zei tegen zichzelf: “Ik ben rijk, waarvoor heb ik die korenschoven nodig? Mijn broer is arm, en het enige wat hij voor zijn gezin heeft, zijn de korenschoven”.

Hij stond op en ging naar zijn aandeel van het veld, nam een massa schoven en bracht ze naar het veld van zijn broer.

In diezelfde nacht dacht zijn broer: “Mijn broer heeft geen vrouw en geen kinderen. Het enige waaraan hij vreugde beleeft is zijn rijkdom. Ik zal zijn rijkdom vergroten”. Hij stond op, ging naar zijn aandeel van het veld en bracht schoven naar het veld van zijn broer.

Toen beiden ’s morgens naar hun veld gingen, verbaasden zij zich erover dat hun koren niet minder was geworden. Er kwam geen einde aan hun verbazing.

Ook de volgende nachten deden ze hetzelfde. Ieder bracht schoven op het veld van de ander. Toen ze iedere morgen ontdekten dat hun koren niet minder was geworden, waren ze ervan overtuigd, dat de hemel hen voor hun goedheid had beloond.

Maar op een nacht gebeurde het, dat de twee broers elkaar op hun weg ontmoetten, de armen vol met schoven.

Toen ontdekten ze wat er gebeurd was en omhelsden ze elkaar. Toen hoorden ze een stem uit de hemel: “Deze plek, waar zoveel broederliefde is getoond, is het waard dat daarop mijn tempel opgericht wordt – de tempel van de broederliefde.

Wajikra Rabba.

Piet las dit ergens.