Drie mannen zitten een biertje te drinken en het gesprek gaat over uurwerken. 'Kijk, dit is mijn Rolex'. 'Mooi, ik heb een Omega Seamaster. Waterdicht tot 2000 meter diep'. En u? Een... eh... Junghans. Men bekijkt me met een beleefd afgrijzen. 'Is dat geen merk van wekkers en -godbetert- koekoeksklokken?' Euh, koekoeksklokken weet ik niet zeker.
Maar dit merk maakt ook high tech polshorloges. Techniek in dienst van de gebruiker in plaats van omgekeerd, zoals we te vaak zien. Volledig autonoom, geen instellingen, altijd de juiste tijd. Zomertijd, wintertijd, kijk ma zonder handen. Geen gepruts met batterijtjes vervangen.
Hoe hebben ze het probleem van altijd de juiste tijd opgelost? Met een radio-ontvanger. Elke nacht om twee uur wordt het uurwerk wakker en zoekt verbinding met DCF77, een tijdsein-zender in Duitsland. Bij de minste afwijking worden de wijzers tot op de seconde juist gezet. Gaan slapen met de wijzers op zomertijd en bij het wakker worden op wintertijd, het heeft nog altijd iets magisch.
Wie de actualiteit volgt zal bij het horen van het woord zender wellicht uitroepen 'om mijn pols geen GSM stralen!'. En je kan moeilijk een kwantummechanische antistralings-chip plakken op de wijzerplaat, want dan zie je niet meer hoe laat het is. Geen nood, het uurwerk bevat enkel een ontvanger en zendt geen enkel signaal uit.
En de batterij? Heel eenvoudig: er is er geen. De wijzerplaat is gemaakt van zonnecellen die het uurwerk van energie voorzien; een speciale opslagcomponent kan het uurwerk maanden lang draaiende houden, zelfs in het donker. Maar af en toe heeft het uurwerk wel licht nodig; zoals wij, de gebruikers.
|