Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
22-06-2024
NU TE ZIEN - GAGEL
De gagel bloeit... in mei/juni
In veengebieden en op vochtige heide (vooral in de Kempen) bloeien nu struiken met talloze goudbruin glanzende katjes: de gagel. Hij vormt dikwijls grote struwelen. De sterke aromatische geur wordt meestal als aangenaam ervaren. Sommige planten zijn niet goudgeel, maar donkerrood. Dat zijn de vrouwelijke planten met rode stampers.
Enkele decennia geleden werd de bonte vliegenvanger zelden gezien in ons land. Tegenwoordig is hij algemener na een sterke opmars vanuit Centraal Europa. Bijna alle bonte vliegenvangers broeden in nestkasten of in boomholtes. Vanaf een zitpost maken ze korte vluchten achter vliegende insecten aan, en vangen deze in volle vlucht maar ook kruipende insecten behoren tot het voedselpakket.
De keel en buik van het mannetje zijn helder wit van kleur evenals de witte vleugelvlek en een kleine dubbele witte vlek boven de snavel. De rest van het verenkleed is vrij donker bruingrijs. De vrouwtjes zijn erg gelijkend maar wat lichter bruin van kleur.
Zandoogjes zijn veel voorkomende dagvlinders in ons land (bloemrijke hooilanden maar ook tuinen). De meest voorkomende soorten zijn: bont zandoogje, bruin zandoogje en oranje zandoogje. Het bonte zandoogje is niet zo moeilijk te herkennen, en verwarring met andere soorten zal niet gauw gebeuren. Maar het bruine en het oranje zandoogje lijken wel erg veel op elkaar. Hier kan je het verschil best merken aan het zwart-bruine oog aan de vleugeltoppen. Het bruine zandoogje heeft hierin één wit vlekje... en het oranje zandoogje twee. (maar ook dit laatste verschilpunt is niet altijd 100 % zeker)
Moerasvergeet-mij-nietje - Myosotis scorpioides – Water forget-me-not
Moerasvergeet-mij-nietje is een laagblijvend, bladverliezend moerasplantje met elegante, helderblauwe bloempjes met een geel centrum en kleine, lancetvormige, glanzende, groene bladeren aan ruwbehaarde, kantige stengels. De bloeiperiode strekt zich uit van mei tot augustus. Moerasvergeet-mij-nietje houdt van een standplaats in volle zon en verkiest een vochtige tot natte bodem en groeit soms zelfs met de voeten in ondiep water.
Moerasvergeet-mij-nietje (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Uit onderzoek is gebleken dat de laatste tien jaar het aantal mensen dat gebeten is door teken, met 30 % is gestegen. In juni en juli piekt het aantal tekenbeetmeldingen en daarom blijft een tekencheck dan ook extra belangrijk.
Teken (larve, nimf en volwassen teek) voeden zich met het bloed van zoogdieren (ook mensen), vogels en reptielen, de zogenaamde gastheren. Daarbij kunnen ze de ziekte van lyme overbrengen. Naar schatting is 1 op 5 teken drager van de ziekte. Let dus goed op na een wandeling en controleer Uzelf op tekenbeten !!
De fitis en de tjiftjaf zijn tweelingsoorten, wat betekent dat ze uiterlijk zeer op elkaar lijken. Toch zijn er subtiele verschillen: de fitis heeft lichtbruin gekleurde poten, terwijl die van de tjiftjaf bijna zwart zijn. De vleugels van de tjiftjaf zijn korter dan die van de fitis. Dat is natuurlijk zo….. maar dan moeten ze wel vlak naast mekaar zitten om die verschillen te kunnen zien. Gelukkig is de zang nog het meest betrouwbare onderscheid: de fitis heeft een muzikaal aflopend riedeltje terwijl de tjiftjaf herhaaldelijk zijn eigen naam roept!
Graag willen we nog eens herinneren aan deze fietstocht. Je kan nog steeds inschrijven.... maar het is vandaag zondag de laatste dag!
Vertrek: 09:45 uur - Kerk Schoonbroek Middagpauze: - soep met broodje (5 euro) Inschrijven kan tot en met zondag 16 juni Bellen naar Anny en Charlie (na 17 uur) 014/37.14.58 of 0472/58.49.45
Klik op onderstaande link om de omzendbrief nog eens na te lezen.
Deze gemakkelijk te herkennen voorjaarsvlinder vliegt in ons land voornamelijk van april tot half juni. Het mannetje heeft een grote oranje vlek aan de vleugeltip van de voorvleugel, terwijl het vrouwtje deze oranje vlek mist. De onderkant van de vleugels is geschakeerd geelgroen van kleur. De rupsen van het oranjetipje voeden zich met planten zoals pinksterbloem, look-zonder-look, scheefkelk en andere kruisbloemigen. Dus als je in het voorjaar een vlinder met een oranje vleugeltip ziet, is de kans groot dat je een oranjetipje hebt gespot!
Een weide vol met deze vrolijke gele bloemen is een lust voor het oog. De bloem van de boterbloem heeft vijf gele kroonblaadjes die zó mooi glanzen dat ze wel van plastic lijken. Maar nee, deze vrolijke bijenvriend is een échte plant. De naam boterbloem slaat op het historische gebruiksdoel van de botergele bloemen. De bloemen werden vroeger gebruikt om de boter een mooie gelige kleur te geven. Echter, voor de wildplukkers onder ons, toch een belangrijke waarschuwing: de boterbloem is niet eetbaar.
De dagkoekoeksbloem is een plant uit de familie van de anjers en de naam verwijst naar het feit dat de bloemen overdag openstaan. De plant kan 30 tot 80 cm meter hoog worden en van mei tot september draagt hij roze bloemen met vijf diep ingesneden kroonbladeren aan de top. Je kan de bloemen vinden in de rand van struwelen of struikgewas, in lichte bossen en langs sloot- en waterkanten. De bodem moet redelijk voedselrijk en behoorlijk vochtig zijn.
Roger DAMEN stuurde weer enkele nachtelijke filmfragmenten die genomen werden met een automatische wildcamera aan zijn voederbak in de Ardennen. Het gaat hier om een das en een wasbeer die zich snel uit de voeten maakt als ook de vos een hapje wil mee komen eten!
Onverstoorbaar zitten knobbelzwanen al een tijd op het nest. Het duurt bij deze grote vogels lang om de eieren uit te broeden, maar liefst 36 dagen. De vrouw zit op het nest en de man zorgt voor de verdediging, al sissend en met opgeheven vleugels. Knobbelzwanen hebben meestal vijf tot zeven eieren. Het duurt nu niet lang meer voor ze uitkomen.
Zowat 8 jaar geleden werd er in het Prinsenpark een nestpaal geplaatst voor de ooievaar. Die werd vele jaren niet gebruikt…. maar daar kwam dit jaar verandering in. Begin mei bouwde een koppel er voor het eerst zijn nest en deze maand worden er jongen verwacht. Roger DAMEN maakte er enkele foto’s van en op meerdere foto’s is het ringnummer (1959) te zien. Op die manier kom je te weten vanwaar deze dieren afkomstig zijn…. maar ik weet alleen niet waar ik deze info kan vinden. Als jij dit wel weet dan hoor ik het graag!
Ooievaar in Prinsenpark (Alle foto's: Roger DAMEN)
De ree is één van de kleinste hertachtigen in Europa. Enkel het mannetje, de reebok, heeft een eenvoudig gewei. Dit begint te groeien zodra hij een jaar oud is en wordt vervolgens tot 25 cm lang. Elk jaar in oktober of november valt het gewei uit maar na een week begint het zich opnieuw te vormen
De ree heeft een zandgele tot roodbruine vacht in de zomer die in de herfst langer wordt en verkleurt tot grijsbruin. Een mannetje ree heet bok, een vrouwtje geit, een jong een kalf en een groep een sprong.
Roger DAMEN kon in het Prinsenpark te Retie een reebok spotten en maakte enkele mooie opnamen.
Klik op de "play-knop" om het filmpje te bekijken (MP4)
De vos is een hondachtige van middelgroot formaat. Met zijn dikke pluimstaart en zijn vossenstreken speelt hij de hoofdrol in heel wat verhalen. De laatste jaren doet de vos het steeds beter in Vlaanderen: hij heeft zich aangepast aan het samenleven met de mens. Vossen leven zelfs in het hartje van de stad. Bijgaande speelse jonge vossen werden door Roger DAMEN gespot in het Prinsenpark te Retie.
Klik op de "play-knop" om het filmpje te starten (MP4)
Groenlingen doen hun naam eer aan: ze laten zich herkennen aan allerlei tinten groen in hun verenkleed. De groenling is oorspronkelijk een bewoner van bosranden en halfopen zoomvegetatie. Nu dat natuurlijke habitat zeldzaam is, bewoont de groenling vooral cultuurlandschappen: als er maar genoeg dichte struiken zijn. Groenlingen eten zaden. In hun stevige snavel trillen ze daarvan al ronddraaiend de vrucht uit de schil om te worden opgegeten.
Ik heb nog eens aandachtig de beelden van de rotsflank in Moha bekeken. De slechtvalken die we daar konden spotten hebben een bruin voorkomen, wat duidt op jonge vogels. Bij een adult exemplaar is de borst o.a. meer witzwart gekleurd. Op de filmbeelden is duidelijk te zien dat ze al zelfstandig kunnen eten. Drie jongen zitten bij elkaar. Dus een broedsucces is bewezen.
De Falco peregrinus kan in stortduik een snelheid halen van 390 km/h. Het is de snelste vogel op aarde. Gewicht vrouwtje is 0,7 – 1,5kg en mannetje 0,33 – 1kg. Het gebruik als jachtvogel was lang een grote bedreiging van in het wild broedende vogels. De jongen werden geroofd en opgeleid tot jachtvogel. Kunstmatige nestkasten werden aanvaard als broedplaats, opgehangen in torens en kerken, waardoor de stad ook als biotoop is aangewezen. Een prima zaak voor de indijking van verwilderde duiven.
Roger DAMEN
Klik op de "play-knop" om het filmpje te starten. (MP4)
De teunisbloempijlstaart, een nachtvlinder, laat zich zelden zien, maar de rups valt op en is te zien van juni tot september. Het is een van de weinige insecten die Europese bescherming genieten. De nachtvlinder met de mooie groene tekening krijg je zelden te zien. De rups daarentegen, die kan uitgroeien tot wel zes centimeter, valt op. Anders dan andere pijlstaarten heeft de rups van de teunisbloempijlstaart geen stekel op het einde van haar lijfje, maar een bleekgele, vaak zwartomrande vlek. Waardplanten van de rups zijn naast teunisbloem (vandaar ook de naam) het wilgenroosje en kattenstaart.
Rups van de vrij zeldzame teunisbloempijlstaart (de foto's zijn genomen in2018) Foto's: Marleen VAN WOLPUTTE
Boommarters jagen tussen de bomen, maar vaker nog speuren ze naar muizen op de grond. Daarbij belanden ze nogal eens op een weg. Hun uitgebreide territorium wordt vaak ook door wegen doorsneden. En jonge dieren die op zoek moeten naar een eigen leefgebied, passeren daarbij eveneens de nodige wegen. Al die bewegingen zorgen ervoor dat boommarters regelmatig worden doodgereden.
Boommarter (verkeersslachtoffer) Foto's: Roger DAMEN
De pootafdrukken van een das zijn door een leek gemakkelijk te verwisselen met die van een hond of vos. Helaas heeft dit kleinigheidje voor de das desastreuze gevolgen. Sinds tijden wordt hij ten onrechte beschuldigd van de schade veroorzaakt door honden en vossen. De pootafdrukken die gevonden werden waren vrij groot en aangezien de das het grootste landroofdier van ons land is, en dan ook nog eens een marterachtige, moest hij het wel gedaan hebben. Massaal zijn er dassen vermoord omdat honden schapen hadden doodgebeten of vossen aan het pluimvee hadden gezeten.
Daguitstap Kasteel van Hex – Natuurpark Burdinale Mehaigne
Zaterdag 01 juni 2024
Graag willen we alle deelnemers van de daguitstap van morgen, zaterdag, nog even herinneren dat laarzen nodig zijn (zie bericht van gisteren). En voor zover als nodig vind je hierbij ook nog het weerbericht voor morgen.
Daguitstap Kasteel van Hex – Natuurpark Burdinale Mehaigne
Zaterdag 01 juni 2024
Na ons bezoek aan de kasteeltuinen van Hex trekken we zuidwaarts naar het natuurpark Burdinale Mehaigne. Naast het riviertje de Mehaigne situeert zich in Braives “le village de saule”, het dorp van de wilg. Wilgen groeien in vochtige bodem. Als je de gevlochten constructies van wilgentenen wil ontdekken zijn laarzen aangewezen. De paadjes liggen er plaatselijk erg zompig met plassenvorming. Het volgende bezoek in de namiddag, de kasteelruïnes van Moha kan je aan met wandelschoenen. De kasteeltuin van Hex in de voormiddag is gereserveerd als groep, dus we gaan gezamenlijk in en uit. En ….. laat je niet verrassen door een plaatselijke bui!
Zijn uitheemse boomsoorten de toekomst van onze bossen?
Krant “De Standaard” (Maandag 27 mei 2024)
Buntlid Marc Meeus stuurde ons een link naar onderstaand krantenartikel. “Bosgroep Zuiderkempen” en het “Agentschap voor Natuur en Bos” zijn bezig met een experiment om te weten te komen of uitheemse boomsoorten al dan niet nog moeten bestreden worden.
Om het volledige artikel te lezen: - klik op onderstaande link:
De Brandgans is een kleine, vrij compacte gans met een wit gezicht, een dikke, korte, zwarte hals, zwarte borst en een kleine snavel. De bovendelen zijn lichtgrijs met zwart-witte banden. De flanken zijn vuilwit. In vlucht is het scherpe contrast tussen de zwarte borst en de lichte buik duidelijk zichtbaar. Net zoals alle andere soorten van het geslacht Branta zijn de snavel en de poten zwart. Groepen vliegen vaak in een onregelmatige, U-vormige lijn.
Brandganzen broeden tegenwoordig ook al bij ons. Ontsnapte vogels uit parken, verwilderde kooibeesten of verzwakte achterblijvers die niet mee kunnen met de trek: het zal wel een mix zijn van diverse redenen. Dat maakt dat er tegenwoordig in Nederland, maar ook bij ons, zelfs in de zomer brandganzen te zien zijn. En in de winter komen daar veel trekvogels bij die hier komen overwinteren.
Brandganzen langsheen het Buntpad (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Vuurjuffer - Pyrrhosoma nymphula – Large red damselfly
Heb je de afgelopen tijd rode juffers zien vliegen? Dat kan heel goed! De vuurjuffer, een felrode juffer, is de juffer die het eerst uitsluipt van alle juffers. Het is gelijk een soort die goed te herkennen is aan de rode kleur, want zoveel rode juffers zijn er niet. Daarbij is het ook nog eens een heel algemene soort. Kijk dus eens goed om je heen bij vennetjes en andere soorten stilstaand water. Grote kans dat je vuurjuffers ziet vliegen of ziet rusten op planten langs de waterkant.
Vierdaagse “Westhoek en Heuvelland” 6 tem 9 september 2024
Tijdens het weekend van 18/19 mei ging Roger nog eens op verkenning om onze 4-daagse voor te bereiden. Hij stuurde een hele reeks foto’s over de garnalenvissers aan de kust, hij bracht een bezoek aan de kerktoren van Lampernisse, en ging wandelen in Natuurreservaat “De Blankaart”.
Door de annulatie van twee ingeschreven deelnemers zijn er plots opnieuw twee vrije plaatsen bijgekomen. Mocht je na het bekijken van zijn filmpje toch nog meewillen….. dan kan je nu nog steeds inschrijven!! Neem dan zo vlug mogelijk telefonisch contact op met Anny en/of Charlie:
014 / 37 14 58 of 0472 58 49 45 (na 17 uur)
Klik op de “play-knop” om het filmpje van Roger te bekijken (Geluid aan) MP4
De brem is een struikvormende plant uit de vlinderbloemenfamilie en kan een hoogte van 2 meter bereiken. Brem komt veel voor op zandgrond, heidevelden, duinen en langs spoordijken. De goudgele bloemen vormen losse trossen en hebben een lengte van ongeveer 2 cm. Brem bloeit in mei en juni.
De bloeitijd is van april tot juni. De favoriete standplaats van deze plant is op vochtige, voedselrijke grond in loofbossen, langs bospaden en beken, liefst enigszins in de schaduw, dus vaak aan de zoom van parken en bossen en in heggen. Deze plant is gemakkelijk te herkennen aan de witte bloemen, het blad en de geur. Na het wrijven van een blad komt er een geur vrij die door de meeste mensen als knoflook wordt aangeduid….. en vandaar ook de naam natuurlijk. Ecologisch gezien is de plant een waardplant voor de rups van het oranjetipje en het klein geaderd witje.
Op nectar en stuifmeel in bloesem en andere bloeiende planten komen allerlei insecten af, maar honingbijen vormen vaak de hoofdmoot. Toch is niet elke bij ook echt een bij want bijvliegen zijn zweefvliegen die – de naam zegt het al – veel op bijen lijken. De kegelbijvlieg is een soort die al vroeg in het jaar vliegt en nu veel te zien is. Ze komen in het hele land voor, ook veel in tuinen. Als ze even stilzitten op een bloem kan je ze goed bekijken. Het borststuk en achterlijf zijn donker en vrij behaard, op het achterlijf zitten bovenaan twee gele vlekken. Hun unieke kenmerk: gele voor- en middentarsen oftewel ‘gele tenen’. Maar om dat zien moet je wel een hele scherpe blik hebben!
