|
Gisteren was ik apentrots op de eerste tentoonstelling van Bruno in een groter kader, samen met andere kunstenaars van Geel. Het is zo echt een bekroning voor zijn jarenlang werk. Bruno tekent al sinds zijn jeugd met stift op bierviltjes of op kastiketten als hij in een café zit.
Deze zijn altijd zeer fijne en gedetailleerd uitgewerkte figuren waarmee hij dingen, die algemeen als waardig bekend staan, hekelt, zoals een bisschop, een koning, koopmannen, een rechter. Hij toont de heel kleine kantjes van de mensen onder hun schijnbaar groot gezag.
Hij heeft deze nu onder impuls van mensen in zijn omgeving in 5 kaders samengebracht, die in het wijkontmoetingscentrum te kijk hingen. Zo werden zijn werken opgemerkt en geselecteerd voor een grotere tentoonstelling in de schrijnwerkerij, een ruimte van de gemeente waar heel veel te doen is rond kunst.
Er was gisteren een plechtige opening met receptie waarop wij ook aanwezig mochten zijn. Bruno kwam pas later, omdat hij nog op zijn werk moest zijn.
Toen wij binnenkwamen werd er al veel over hem en zijn werk gesproken in zeer lovende termen. Men was benieuwd om hem te ontmoeten, vooral mensen van schepencollege en van het kunsthuis van het OPZ te Geel. De commentaren gingen van buitengewoon prachtig, heel speciaal, een beetje vreemd maar van een zeer grote kunst. Ik zwol bijna van moederlijke trots toen ik bekend maakte dat dit onze zoon was. Toen kreeg ik de echte bewondering te horen: het was echt klasse en de andere medekunstenaars, staken hun bewondering niet onder stoelen en banken. Een mevrouw ging speciaal haar zoon, die ook tekent halen om dit te laten zien.
Men vroeg zich af waar hij zijn onderwerpen haalde: was dit ergens afgetekend? De pittige, humorische details maakten hen duidelijk dat dit wel uit eigen fantasie moest geboren zijn. Bevoorbeeld: een bisschop uit de 15e eeuw wordt afgebeeld met een medaillon met een gms, als teken van zijn lidmaatschap bij de gsm-gilde.
Toen hij dan binnenkwam, zeer rustig zoals altijd werd hij bijna bestormd door de mensen die speciaal op hem gewacht hadden en mocht hij zijn uitleg doen. Hij werd er direcht overdonderd door de vele lofbetuigingen, maar bleef er toch nog bescheiden bij. Ja, dit hoort gewoon bij zijn leven, een dagelijks ritueel. Ik hoorde iemand zeggen: daar is dé kunstenaar, precies of de anderen hoorden er niet meer bij. Hij was echt de ster van de avond en hij voelde zich ongelooflijk goed. Men stelde vragen over de figuren waarvoor hij altijd een antwoord had.
Ik was heel blij voor hem, dat hij eindelijk eens echte erkenning krijgt. Vandaag komt de TV opnamen maken. Ik ben eens benieuwd wat hier uit de bus komt.
Ook Marc was heel trots voor wat Bruno gepresteerd had.
Hij heeft alles gefotografeerd en als het lukt zal ik deze foto's hierbij plakken.
|
