|
Ik zat gevangen in een web xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Omringt door honderden niets vermoedende
Toeschouwers
Ze knepen mij
Duwden mij
Wurgden mij
Maar niet een die daar enig besef van had
Ik schreeuwde
Tierde
Smeekte
Toch daar zij onwetend waren begrepen ze mij niet
Ik sleurde aan mijn touwtjes
Aan de koorden
Ik trok aan de alarmbel
Maar hoe onwetender zij waren
Hoeveel dover zij waren
Ik liet een druppel naar omlaag vallen
Een traan
Ik liet resten verleden neerstuiken
En nog was er niet een die mij begreep
Toen besloot ik mezelf achterwaard de begeven
En mij op de sluiten in mijn eigen wereldje
Om alles de kunnen vergeten
Om er mee te leren omgaan
En opeens stond jij daar
Jij stak jouw hand uit
Riep mij bij jou
Jij sprak zacht en liefdevol mijn naam uit
En vroeg heel stil
Wil jij van mij zijn
En toen besefte ik
Hoeveel onwetendheid er ook mag wezen
Zoveel meer begrip bestaat er nog
Je moet er alleen open voor staan
En niet verlangen dat ieder jouw weg oplopen zal
Je moet mensen vrijlaten
Vrij om te gaan en te staan
Vrij om de komen en te gaan
Als jij dat eenmaal kunt aanvaarden
Dan blijven er nog velen over die wel kunnen houden
Van de persoon die jij bent
En zul jij zoveel meer liefde kunnen ontvangen
Zelfs meer dan dat jij dragen kunt
|
