Ze leeft in het verleden

Ze spreekt te taal van lang geleden

in het heden nog steeds uit

Met handen die bewegen

als een reiger in het riet

zingt zij nog steeds dat lied

als was het een steeds wederkerende

Dageraad

Waar men mochten joelen en juichen

om het pas gezaaide koren

Waar men mochten jubelen en vrolijk wezen

om het pas geploegde land

waar morgen vers graangewas

welwillig bloeien zou

Ze vertelt vandaag nog steeds

hetzelfde verhaal

van honderd vijftig jaren geleden

alsof het pas gisteren was

Met handen die bewegen

als het deinende water in de rivier

Waar men mochten waden

en bootjesbaden

Waar men mochten duiken

tot op de bodem

en proestend van blijdschap

weer opduiken

’t is zolang geleden

dat onbezonnen verleden

maar voor haar nog levendiger

als nooit tevoren

Want al is haar gezicht getekend

door de jaren

haar haren grijs

het beeld wat zij toen opnam

bleef eeuwig verder draaien

20-04-2009 om 01:09 geschreven door sleeples2

Help hen

Aub Heer

help die ander niet mij

het leed de dragen

Wie ik lief heb

en bemin met heel mijn hart

wil ik dat JIJ nu naderbij loopt

en schenkt UW goeder hart

Aub Heer

aanhoor hun smeken niet het mijne

Dracht de aanhoren

hun leed hun pijn

Want Heer

‘k heb diep vanbinnen slechts een

brandend verlangen

Een zee van vreugdegolven de zien

aanspoelen op het strand

waar ik geboren ben

Aub heer

laat hun handen rusten in de jouwe

niet de mijne

Leid hen in het licht

naar het geluk wat ieder wacht

op het einde van hun dagen

Aub Heer

’t is zinloos dat de schenken

aan mijnentwege

want geluk bezit ik in overvloed

Maar geloof mij lieve Heer

alleen JIJ kan dat geluk

Vervolmaken tot in de kern van dit bestaan

Want Heer

‘k heb diep vanbinnen een vuurtje branden

wat ik schenken wil aan ieder mens

wat lijdzaam toekijken moet

hoe elk vonkje van hun eigen vuur

langzaam doven zal

Maar daar ik slechts een doodgewone jongen ben

met slechts een beperkt aantal mogelijkheden

zou ik jou nu willen vragen

Heer help hen om hun weg

de belopen met blijdschap in hun hart

14-04-2009 om 18:45 geschreven door sleeples2

Net op die ene dag

Hij kwam

jij hing

Net op die ene dag toen ieder het had

over de nieuwe geboorde van Christus

hing jij van mij heen

Zomaar onverwachts stapte jij uit het schip

en liet mij ontredderd  achter

‘k wist niet wat ik moest

‘k wist niet waarheen

alles viel in duigen uiteen

Elk droombeeld

elke wens

zomaar spatte het uiteen in miljoenen scherven

Zocht achter elke scherf

achter elk brokstukje

elk kruimeltje

maar tot heden van vandaag

ontbreken nog steeds zoveel stukjes

dat ik jou slechts een scherven terug vinden kan

Waarom net op die ene dag

de dag waar God zijn zoon liet opstaan

Waarom hing jij dan liggen om nooit meer rechtop te gaan staan

Waarom toch moest het zover komen

Wat deed het leven met jou

wat jij nooit deed met het leven

Waarom hate het leven jou zo

waar jij ieder zo lief had

Nu zoveel jaren later vraag ik mij dat nog steeds af

maar al stond de Heer nu reeds zovaak wederom op uit de dood

nog nooit bracht hij jou met zich mee

14-04-2009 om 18:41 geschreven door sleeples2

’t Zijn die stille momenten

Die stille woorden

’t zijn die stille gedachten

Die stille dromen

Wat liefde en vriendschap

Opnieuw doen herboren worden

Want na elk stil moment

Is het woord welkom een zaadje wat open bloeit

Om een nieuwe bloem de worden

Die bloeien zal onherroepelijk

In ieders hart

 

14-04-2009 om 18:37 geschreven door sleeples2

Ik zat gevangen in een web

Omringt door honderden niets vermoedende

Toeschouwers

Ze knepen mij

Duwden mij

Wurgden mij

Maar niet een die daar enig besef van had

Ik schreeuwde

Tierde

Smeekte

Toch daar zij onwetend waren begrepen ze mij niet

Ik sleurde aan mijn touwtjes

Aan de koorden

Ik trok aan de alarmbel

Maar hoe onwetender zij waren

Hoeveel dover zij waren

Ik liet een druppel naar omlaag vallen

Een traan

Ik liet resten verleden neerstuiken

En nog was er niet een die mij begreep

Toen besloot ik mezelf achterwaard de begeven

En mij op de sluiten in mijn eigen wereldje

Om alles de kunnen vergeten

Om er mee te leren omgaan

En opeens stond jij daar

Jij stak jouw hand uit

Riep mij bij jou

Jij sprak zacht en liefdevol mijn naam uit

En vroeg heel stil

Wil jij van mij zijn

En toen besefte ik

Hoeveel onwetendheid er ook mag wezen

Zoveel meer begrip bestaat er nog

Je moet er alleen open voor staan

En niet verlangen dat ieder jouw weg oplopen zal

Je moet mensen vrijlaten

Vrij om te gaan en te staan

Vrij om de komen en te gaan

Als jij dat eenmaal kunt aanvaarden

Dan blijven er nog velen over die wel kunnen houden

Van de persoon die jij bent

En zul jij zoveel meer liefde kunnen ontvangen

Zelfs meer dan dat jij dragen kunt

03-04-2009 om 15:48 geschreven door sleeples2

In het oog gevangen

met tranen van toen

Het verleden laten rusten

op het blad wat voor mij rust

Als een moe gevlogen vlinder

wat de dageraad begroet met zijn

geklapwiek en zijn zacht

gestrijk langs de banen van de seringen

zo leg ik stil mijn laatste woord naast

dat van jou.

*************************************************************************

Ticket naar de hemel

Gij hebt mij steeds gedragen

mij steeds verwent

Gij hebt mij steeds aanhoort

mij steeds beschermt

Jij met het kleed van zijdezachte

gewassen

Jij met het kleed wat steeds verwarmt

en beschermt tegen het kwaad

der zichtlozen

Jij droeg mij over het aardse

over oceanen

Jij droeg mij naar de andere

kant van het water

Koesterde wat ik beminde

beschermde het tegen onmacht

en machteloosheden

Jij sprak nooit vooraleer

ik mijn stilte liet zegevieren

En nu kom ik tot jou

laat ik mijn lichaam omringen door jouw

scharen van engelen

Nu laat ik mij gedwee meelijden

naar de overkant van het hier en nergens

Want nergens kwam ik ooit vooruit

nergens stond ik ooit als eerste in de rij

’t leven op aarde is slechts een

ticket voor het grote spektakel

de mogen bijwonen

nadat wij de poort achter ons sloten

en wij het rijk binnen lopen

wat jij bezaaide

************************************************************ 

Een te mooi verpakt cadeau

Ik liet deuren dichtvallen

Het geroezemoes sloot ik buiten

Mijn hooft doolde in het duister

‘k was naar jou op zoek

Kon jou niet verlaten

Mijn gedachten zaten vast

Zins jij bij mij naar binnen liep

zat ik gevangen tussen werkelijkheid

en dromerijen

Liet in het donker de schijn zo vaak varen

om bij dageraad mijn weg naar hier

niet meer terug te vinden

‘k was een redeloos verloren gelopen schaap

wat zijn kudde niet meer kon ontwarren

tussen die honderden andere schapen

Te mooi verpakt was jouw belofte

te mooi om waar de zijn

Maar daar ik net als zo velen materialistisch

was aangelegd zag ik niet de ware inhoud

van dit veel te mooie pakje

Schreeuwde het nog uit

neem mij mee

naar andere oorden

naar een plekje hier ver vandaan

Schreeuwde nog jouw naam

maar zelfs dat was slechts een leugen

want jij antwoordde niet

en liep gestaag van mij vandaan

*********************************************************************

LEER MIJ HET LIED

Ik ben een mens zonder lied

Een mens zonder ambities

Zonder enige vorm van glorieus plan

Maar ik weet wie ik ben

Ik ben een mens zonder woorden

Als een schriftloos blad

Een dat opgebrand en tot as werd

Omgetoverd

Om dan bij het eerste zuchtje wind

Mee de drijven naar onbekende hoogten

Niet zomaar niets zou ik zijn

Mocht ik voor U komen staan

Niet zomaar een onbeschreven blad

Uit een of ander levensverhaal

‘k zou bekeken worden

Aanhoort en gelezen

‘k zou gevolgd worden

Aanbeden en bemind

Maar ik verloor mezelf in het woord

Des duivels

Een klinkerloze

Een klankloze

Ben een leeggebloed verhaal

Waar geen mens nog enige aandacht aan besteden zal

Daarom Heer kom ik nu tot jou

En vraag je nederige

Laat mij ontwaken in het gewaad

Van Vaders licht

Zo zal ik misschien nog ooit wederom

Het lied kunnen bezingen

Wat JIJ OOIT BEZONG

***************************************************

Ik opende deuren in het geroezemoes

van mijn hoofd

De stilte lijkt mij in zijn greep de houden

net toen jij binnentrad in dit huis van mij

In het lichtschijnsel van de kaars zie ik jouw gelaat

als een weerspiegeling uit het verleden

Mooi is het lijf wat sintert van genot

Stilletjes hoor ik jou fluisteren

neem me mee waar jij vandaan komt

en ‘k zie nog net een maanstreepje op jouw

blode borst

Het geflikker van het kaarslicht dooft langzaam uit.

*******************************************************

03-04-2009 om 15:44 geschreven door sleeples2

Houden van

Zo hou gezegd

Maar o zo hou vergeten

*******************************************

Er zijn honderden manieren om de zeggen

Ik hou van jou

Maar slechts een is er de correcte

Stilletjes zwijgen en elkander in de ogen kijken

23-03-2009 om 11:38 geschreven door sleeples2

Realiseerbaar

Het leven is slechts een fractie van een seconde realiteit

Wanneer wij daarmee akkoord kunnen gaan

Zullen wij standvastiger kunnen vasthouden aan het nu moment

En loslaten wat was en wat eventueel nog kan gebeuren

Een klok slaat tikt ook niet zijn seconden voor het uur wat nog een uur verder verwijder is

Een dier vraagt zich ook niet af wat het morgen zal moeten doorstaan

Dus waarom zou een mens dat wel moeten doen

Bewust leven in die ene seconde

Zal er voor zorgen dat jij alles met een zuiverheid van jewelste zal kunnen waarnemen

Het zal er ook voor zorgen dat de ongemakken

Niet zo hou meer als ongemakken word aangekeken

Maar als dagdagelijkse beslommeringen die een mens nu eenmaal

Tegenkomt in zijn leven

Kwaadheid zal beter begrepen worden

Pijn beter aanvaart

Verdriet meer verdeelt

Want men zouden dan het verdriet van gisteren kunnen loslaten

De woede en haat kunnen relativeren

Men zouden dan kunnen de relativiteitstheorie kunnen snappen

Wij zouden dan inzien dat alles afhankelijk is van het andere

Men moeten een gisteren hebben om een vandaag de kunnen hebben

En een morgen om een gisteren de kunnen hebben

Men moeten een verwelking hebben om een bloeien de hebben

En een bloeien om een verwelking de hebben

Maar wanneer men bewust gaan leven zullen wij kunnen loslaten wat was

En geen last meedragen in het moment wat nog moet komen

De angst de pijn het verdriet de haat de woede het zelfverwijt het veroordeelde de oordelen

Het zou allemaal worden geminimaliseerd

Want wanneer men het onkruid elke dag verwijderen uit de tuin

Zal je nooit komen te staan voor een onoverzichtelijkheid

Maar dat zal alleen diegene kunnen realiseren

Die de eerste regel van dit schrijven wilt of kan begrijpen

16-03-2009 om 22:56 geschreven door sleeples2

Ik ben een meeuw

Als een meeuw klief ik door het blauw

Met mijn vleugels wijdopen gespreid

als een deken overheen de aarde

tegen het kwaad

tegen de kou beschermend

Als een meeuw mag ik sierlijk rondzweven

Maak kringetjes in wolk en zonnestraal

ben een rijkdom op mezelf

mijn paleis is mijn lichaam

Vlieg van oost naar noord

van zuid naar west

Voel mij opperbest

wanneer ik rondjes vliegen kan

boven de oceaan

Ken geen grens geen oponthoud

Voel mij niet gebonden

niet gevangen

maar verbonden met lucht en water

met land en roodsmaragd van ochtendraad

Ben een vogel wat vliegen mag

vrij om de gaan

vrij om de komen

Een vogel wat geen angsten ken

om wat morgen nog brengen kan

Ik vlieg gewoon van wolk naar wolk

van land naar land

en kom steeds terug waar ik geboren werd

Ik ben een meeuw op de wind zijn adem

een meeuw in het licht van zon en maan

en spreid mijn vleugels wijdopen

als een deken wat de aarde

verwarmen zal

16-03-2009 om 22:53 geschreven door sleeples2

Ceridwen Godin der inspiratie

Three drops of inspiration

Ik zoek het in het water

in de lucht

Zoek het in de aarde

in het licht

Zoek het rondom mij

waar ik ook sta

En zit het even niet mee

dan fluister ik jou naam

Ceridwen godin der inspiratie

Ben ik even mijn pedalen kwijt

verloor ik even het zuiden

Hoorde ik niet de stem

zag ik niet het beeld

dan kom ik daar waar jij geborgen ligt

te wachten tot een stem jouw naam

fluisteren zal

En ik kom

kom waar het lichte zal verschijnen

waardoor het zwaarmoedige verdwijnen zal

En ik kom

waar het water zijn kring verlaten zal

om opnieuw de stijgen

tot in jouw blauwgewaad

waar een wolk het tot zich nemen zal

en dan komt het moment waarop

drie druppels neervallen vol van inspiratie

Ceridwen godin van wijsheid

van nieuwe gedachten

ik vraag jou schenk mij wat nieuwe inspiratie

want iets te laat kwam ik vandaag met een nieuw verhaal

net te laatste zuchtje was teveel

Verloor mijn gedachten

mijn wijze  woorden waarmee ik zeggen kan

hoeveel ik om haar heef

Toe Ceridwen

voed mij

laaf mijn dorst

stil die drang naar lijf en lede

en laat mij binnendringen in jouw gedachten

Toe Ceridwen

schenk mij wat nieuwe inspiratie

zodat ik rustig slapen kan

zonder wroeging of kwaaddenkerijen

10-03-2009 om 03:25 geschreven door sleeples2

Jouw handen

Zacht als satijn

Jouw armen

Sterk als kalium

Jouw ogen

Helder als jasmijn

Jouw lippen

Zoet als vlinderbloesems

Het lijf mijn koningrijk

Jouw benen

Zijn de wegen

Jouw dijen

Het strand

Het kuiltje in jouw buik

De kelk van nieuwe hoop

En in jouw borsten verdrink ik

Ze zijn de branding van

De oceaan

O gij mijn koningin

Mijn edele dame

Gij laat mij gedijen

In het vuur van jouw

Warme vertederde omhelzingen

Gij zijd mijn Frya

Mijn kroonjuweel der liefdes

*********************************************

Freya, 1893Freya, ook wel Frea of Freyja genoemd, is de Noordse godin van de

vruchtbaarheid, de liefde en de wellust.

Zij was mooi en machtig, (zo'n vrouw wordt ‘frova’ genoemd). Ze was tegelijk ook

vechtersbaas. Van tijd tot tijd wierp ze zich mee in één of andere veldslag. Als

het er op aankwam wierp ze zich met evenveel vuur in de strijd als een Walkure.

Dat is ook de reden waarom Freya soms wordt aanzien als de aanvoerster van de

Walkuren (Odin is echter hun aanvoerder). Als vruchtbaarheidsgodin heeft zij

veel aspecten van de Moedergodin.

Ze is de godin van de engelen en de 'knapste', volgens de Germanen, van alle

goden.

10-03-2009 om 03:23 geschreven door sleeples2

Zoals duizend jaren geleden

En wanneer ik terug vereisen zal

zal ik rechtop staan

en mij begeven naar het land van

zon en honing

‘k zal een hut bouwen

van klei en leem

van bamboe en rietstengels

Daar zal ik dan in de ochtenddauw

jou neerschrijven

op het blad van het pure en het zuiverste

leven op aard

Als ik mijn ogen wederom openen zal

zullen mijn blikken gericht zijn

naar het zuiden waar jij verblijft

en waar wij het eeuwige beloofden

na dit bestaan op aard

Staalgrijs

oceaanblauw

roodsaffier

ieder kleur zal ik meedragen

tot ik wederom in jouw ogen kijken zal

en het groengetinte zal kunnen aanschouwen

En als ik weder op zal staan

zullen mijn sporen het bewijs zijn

Zullen de kerven  in de aarde mijn aanwezigheid

aankondigen als een oud en vergeten lied

En ergens zal het land zich klaar maken

zal een kinderhand een hut bouwen

hoog in een boom

van klei en leem

van bamboe en rietstengels

en daar zullen wij elkander terug tegenkomen

net zoals duizend jaren geleden.

02-03-2009 om 10:43 geschreven door sleeples2

Wanneer jij oud en grijs zult zijn

Wanneer jij oud en grijs en geheel vervuld zult zijn van slaap

En niets bij het vuur jou het boek ontnemen zal

Terwijl draag lezend en dromen over een zacht uiterlijk

Wat jouw ogen ooit bezaten,

Toen die schaduwen nog diep verborgen zaten

Dan zullen gedachten als een oude ansichtkaart

Aan het plafon blijven kleven

Om dan druppelsgewijs binnen de sijpelen in de

Ziel van het afstervende

Hoeveel liefdes jij bezat

hoeveel momenten van stijlvol verlijden

er waren waar de liefde jouw schoonheid

liet open bloeien in een liefde voor later

Maar waar jij zovaak bedrogen uit kwam

Maar er was er een wat hield van de strijdende ziel van jou

Wat zong voor jou een elegie meerdere malen

toen jij daar terneergeslagen lag te vergeten

hoe de werkelijkheid er nu werkelijk uitzag

En ze hield van de spijt wat jij betuigde

van jouw veranderlijk gezicht

eens vol blijheid

en dan weer vol verdriet

dan is dat het moment waarop jij beseft

dat het leven een strijd was

waar meerdere malen moest gestreden worden

met ongelijke wapens

dan is dat het moment van ouderdomwijsheid

en het besef zal komen binnensijpelen

langs de wanden van het huis waar jij dan alleen achterblijven zal

hoeveel verdrietjes moet een mens dorsen

hoeveel pijnscheuten moet een lichaam doorstaan

eer het brein besef heeft van de realiteit

hoeveel tranen moeten er vloeien

naar het oppervlak waar inkervingen blijvende

littekens achterlaten van het bestaan op aarde

eer de gedachten niet meer zullen zaniken

over ongelijkheden in dit bestaan op aarde

als jij als mens eenmaal oud en grijs zult zijn

dan is dat het moment waarop dat beeld

royaal zal zijn met openbaringen

als jij eenmaal oud en grijs zult zijn

dan zal het leven geen geheimen meer bezitten

waarvan jij geen weet zal hebben

maar jij zult ook weten dat jij als sterveling

niet alles kunt verwezenlijken wat jij wenst

en dan kun jij met een gerust geweten het hoofd laten rusten

kun jij met een gerust hart uw ogen sluiten

en zeggen

al heb ik fouten begaan

liet ik mij menig keren mislijden

ik heb het er toch goed vanaf gebracht.

02-03-2009 om 10:40 geschreven door sleeples2

Je mag niet dood zijn “je kunt niet dood zijn”

Zo ver als dood mag jij niet gaan

want als jij er niet meer zou zijn

Wat moet ik dan met dat

kopje dat tasje dat glaasje

Wat moet ik met dat

bloempje dat vaasje dat schaaltje

als jij er niet meer zou zijn

En wat moet ik met dat

woordje dat verhaaltje dat boekje

Wat moet ik met dat

kleedje dat vestje dat jasje

wat met dat

schaartje dat kampje dat borsteltje

als jij er niet meer zou zijn

Wat moet ik dan met die

brief die foto die geluiden

en wat met het

sneetje het botervlootje het vlekje

als jij er niet meer zou zijn

‘k zou verdwalen

stil blijven staan

‘k zou mezelf niet vinden

tussen al hetgeen wat jij

uitstraalt

En weet je

je mag niet dood zijn

je kunt niet dood zijn

we hadden nog zoveel plannen

Dus liefste

zo ver als dood mag jij niet gaan

‘k blijf daarom aan je denken

en hopen wensen bidden

dat het allemaal

slechts een illusie was

dat jij strakjes na het sluiten van de ramen

opnieuw daar voor mij komt te staan

en zegt ……………………………

Nog steeds de liefde van voorheen

Liggen naast elkaar

stil stram stijf

nog een laatste kus

wat treiterij

om dan volmaakt maar met

een diepe zucht de

kamer te verlaten

’t was goed

‘k zeg niet dat het niet goed was

jij en ik

wij

maar ook op liefde

heeft de jaren fat

Ik ben al wat sneller moe

lig al wat liever stil

achterover gezakt

lui voor de buis

Ben al sneller uitgeblust

ben al wat liever even alleen

Maar liefste

mijn liefde in mijn hart

dat bleef nog steeds de liefde

van voorheen.

02-03-2009 om 10:39 geschreven door sleeples2

ware vriendschap kent geen rang of stand
ware vriendschap maakt geen onderscheid
want ware vriendschap is blind
als het om het uiterlijke gaat

20-02-2009 om 15:24 geschreven door sleeples2

Zelfs wanneer ik niet meer besta

Als ik er morgen niet meer zou zijn

vergeet dan niet uw deur

op een kiertje te laten openstaan

Vergeet dan het kleed niet te ontplooien

Als ik er morgen niet meer zou zijn

Zaai dan nog het zaad

van die ene roos waar ik zoveel

van hou

Ontdoe dan nog het kruin van zijn bruin gewaad

Werp niet weg wat mij toebehoort

En als ik er morgen niet meer zou zijn

waad dan in het licht

loop doorheen het duister

en wees niet bang voor wat de dag

van morgen jou brengen zal

Als ik er morgen niet meer zou zijn

Want jij moet weten

ik laat een stukje van mijn aanwezigheid

hier liggen

Neem niet mee waaraan jij steun

en troost vinden kan

Een schriftje

een boekje

een doodgewoon blaadje

met wat onzinnige uitspraken op neergekrabbeld

Als ik er morgen niet meer zou zijn

zal het blauw van oceanen

het geel van boterbloemen

het rood van avondraad

nog steeds aanwezig zijn

Een veulen zal nog dartelen van blijdschap in de weide

het kalf zal nog schuilen bij zijn moeder

en ergens zal het duister een lied ten horen brengen

Zie je

zelfs wanneer ik niet meer besta

zal het leven gewoon zijn eigen

tempo blijven volgen

Seizoenen zullen elkander nog steeds kruisen

Regenbuien en zonestralen zullen nog steeds voor afwisseling zorgen

En de roos zal nog steeds schitteren in het

vroege ochtenduur

zelfs wanneer ik niet meer besta

20-02-2009 om 15:18 geschreven door sleeples2

in vogelvlucht

mag ik met jou meelezen

terwijl een vlucht zwaluwen hun tocht aanvangen

mag ik met jou het licht zien ondergaan

terwijl elkander beminnend aankijken

zou het mogen

jij en ik tot een geheel samen gesponnen

ik wil jouw partituur zijn

jouw meesterwerk

ik wil voor even het notenbalken zijn

even het muzieknootje

gewoon even jouw lied zijn

kan het zijn dat jij stilstaat

waar ik beweeg

kan dat licht in je ogen

schijnen als dat vuurvliegje

wat midden in de nacht mijn vensterraam

komt beschijnen

zodat ik mijn weg naar jou steeds terug vinden zal

kom mijn allerliefste

laat ons vannacht den hoogste toppen betreden

van dit magisch land

kom mijn allerliefste

bespeel op mijn naakte huid het lied wat ons ooit samen bracht

want weet dat ik jou nooit vergeten zal

dat ik steeds wederkeren zal

al sta ik ergens mijlen ver van jou verwijdert

want spreek mijn naam uit

en in vogelvlucht kom ik tot bij jou

om samen dan de kijken naar die vlucht zwaluwen

daar hoog in de lucht

20-02-2009 om 15:15 geschreven door sleeples2

Anatomie

wij mochten dit aardse betreden

mochten aanzien het wonder

konden waden doorheen het veld

van madeliefjes

wij kregen toegang tot het perspectiefgelijke

van vreemde oorden

wij ontwaakten bruisend met nieuwe energie

om een nieuw kwartaal binnen de lopen

en ik was als een paradijsraaf

wat vloog doorheen het luchtruim

zocht achter een nog laatste plekje op aarde

waar ik mijn eieren bevruchten zou

een kapucijn wandelde overheen het monniken velt

zaaide en oogstte

liet rijpen om dan de plukken

de vele vruchten

en ik was een van diegene

die vrucht na vrucht verorberen mocht

zonder ook maar eenmaal te vragen

waar de oorsprong lag van die ene vrucht

wij vinden het zo normaal

zo doodgewoon

wij kijken niet naar de oorsprong

maar naar het doel tot wat het kan benuttigt worden

wij streven naar een vooruitgang

zonder ons eens af te vragen

waarvandaan komt dit nu toch vandaan

en wij waden doorheen het licht

denken dat wij het licht kunnen aanschouwen

wij snuiven de geur op van een pas ontluikend anemoon

want vinden het zo gewoon

zo doodgewoon dat die plant daar uit de aarde

gekropen komt

18-02-2009 om 04:18 geschreven door sleeples2

Bevroren droom

De koude spreid zijn armen rond mij heen

even vergeten

Het kind laat zien wat reeds verloren was

een gedachte

Het laatste blad bleef hardnekkig volhouden

de kracht

De regen laat een spoor na op het vensterraam

ik ben thuis

Verlost van buitenhuiselijk gedachten

‘k leef in mijn eigen wereld

Verloren die ene brief wat ik ontvangen mocht

een stil gemis

Het hout knettert in het haardvuur

een boom verloor zijn stam

En buiten is het de koude wat zijn armen wagenwijd opent

het vangt mij

Stil geruis doorheen het vertrek

mijn muziek zwijgt

Geknars van kleine tandjes

de poes eet zijn laatste korrel

Een stuk gesprongen lamp

alweer een streepje duister

En binnen voel ik een aanwezigheid

van een of ander onbekend wezen

En de koude

de koude blijft hardnekkig vastgeklemd

zitten in mijn huid

krijg het maar niet warm

De dag zit er alweer op

‘k zoek mijn donzen laken op

en laat mij wegglijden in een sneeuwdiepe kuil

van bevroren dromen

18-02-2009 om 04:11 geschreven door sleeples2

Mijn streefdoel

Mijn geest bevind zich in iets achromatisch

Zie licht

Aanschouw kleuren

Bekijk iets wonderbaarlijkst

Mijn gevoelens zijn loslatende activiteiten

Zwevend in het spectrum van de kosmos

Hoog boven het aardse

Losstaand bewegingloos

En toch verplaatsbaar

Zonder mijn lichaam

Zo betreed ik menig plaats

Op verre planeten

Met een souplesse als een pasgeborene

Zo wring ik mij tussen de miljoenen sterren

Daar boven in dit onmeetbare

Dit grensloze

Om dan als een komeet rond mijn eigen as de draaien

Ik voed mijn gedachten met een Spartaanse druk

Want Godvruchtig wil ik leven

Godvruchtig wil ik sterven

Daarom eis ik van mezelf het allerhoogste schavot

Der aardse oppervlakten de betreden

Met mijn eigen dwangmatigheid

Zo leg ik mij neder in het uur van licht en duister

En zie ik dan mezelf daar hoog

In dit achromatische dan weet ik dat ik alweer

Een trede hoger sta

Dat ik opnieuw een stap minder verwijderd ben van

mijn eigenste streefdoel

15-02-2009 om 04:51 geschreven door sleeples2