|
Bevroren droomxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De koude spreid zijn armen rond mij heen
even vergeten
Het kind laat zien wat reeds verloren was
een gedachte
Het laatste blad bleef hardnekkig volhouden
de kracht
De regen laat een spoor na op het vensterraam
ik ben thuis
Verlost van buitenhuiselijk gedachten
k leef in mijn eigen wereld
Verloren die ene brief wat ik ontvangen mocht
een stil gemis
Het hout knettert in het haardvuur
een boom verloor zijn stam
En buiten is het de koude wat zijn armen wagenwijd opent
het vangt mij
Stil geruis doorheen het vertrek
mijn muziek zwijgt
Geknars van kleine tandjes
de poes eet zijn laatste korrel
Een stuk gesprongen lamp
alweer een streepje duister
En binnen voel ik een aanwezigheid
van een of ander onbekend wezen
En de koude
de koude blijft hardnekkig vastgeklemd
zitten in mijn huid
krijg het maar niet warm
De dag zit er alweer op
k zoek mijn donzen laken op
en laat mij wegglijden in een sneeuwdiepe kuil
van bevroren dromen
|
