Dat jullie deze blog even bezoeken, vind ik geweldig fijn.
De tekst met als titel" Rode wijn " vinden jullie even verder. Mijn opdracht is nu de volgende : Ga op zoek naar de foto die het best past bij deze bezinningstekst. Misschien moeten jullie deze tekst wel tweemaal lezen maar dat is niet zo erg want je bent op de goede weg. En wie Juul niet kent die moet naar een van de ontspanningsnamiddagen komen, want daar is altijd wat te beleven...
Rode wijn.
Een fles rode wijn staat vergeten op de oude schoolmuur. De geschiedenis van het dorpsschooltje spiegelt zich in de donkerrode gloed van de wijn. De speelplaats draagt nog slechts enkele sporen van een schools verleden. Deuren en ramen laten nog een vermoeden van klaslokalen achter. De mist van het verleden heeft heel wat belevenissen vervaagd.
In de grote, hoge ruimte binnen kruipt een rustige feeststemming tot in het meest verlaten hoekje.
Juul laat alle drukte ver achter zich. Hij kruist de armen, sluit de ogen en geniet onverstoorbaar van de mooiste dromen waar niemand enig vermoeden van heeft. . Maar toch
Waar is de tijd van de engelbewaarders ?Zie ik ze als ik mijn ogen open doe ? Of zijn ze maar pas dicht bij me als ik die droomwereld vasthoud ?Hemels zalig is zulke droom ! Die droom laat ik niet los voor een lepeltje rijstpap, maar wel ...voor een kleurrijke, sappige brochette.
Pas als Juul buiten komt, wordt hij zich bewust van de rillige zomerkilte.
Waarom lachen al die mensen ? Om de fiets? Om de man? Om de man met de fiets?
Grijze wolken dekken de dag toe . Beelden vervagen, dromen lossen op in de friste van de avond. De fles is leeg en het spiegelbeeld is flou.
Spinnen kruipen binnen, Lievevrouwbeestjes hokken in trosjes samen in de hoek van de slaapkamer. De koude herfstnachten laten sporen achter in de frisse, rillige dagen. We zoeken stilaan een beetje gezelligheid binnen.
Onderstaand gedicht geeft die herfstsfeer kleurrijk weer.
Herfstdromen.
Herfstdromen, klam en kil, in 't sterrenbos, vervagen. Bomen, hagen en struiken kalen in de sombere najaarsdagen. En 't ritselend bladertapijt dikt aan. Een mateforisch beeld van komen en gaan.
Herfstdromen,sluimerend achter devote teksten,beduimelde bladen, Oude, gekreukte foto's, met pijn en vreugde geladen. Een verschrompeld boek dringt diep in 't verleden, En spant een herinneringsboog, van kindsbeen tot heden.
Herfstdromen met nostalgische vragen vertragen in de tijd van toen: De tijd van 't ronkend kacheltje Van stoffige kolen De tijd van smak-smakelijke wafels, Van de statige portretten en hoge hoeden.
Herfstdromen, teder en broos,ijlen in een donker vermoeden Van goudgeel tot bronzig bruin. Mijn kinderlijke fantasieën zijn niet te bevroeden In 't stoffig verleden: een vergleden fortuin. Gedes
De smaak van een dialect zit in de klanken en gemoedelijkheid van de gebruiker.Dus : proef de woorden vooraleer je de betekenis leest.
Aflutsen : aftroggelen. Beroepsraar : profwielrenner. Bewaad : besef, bewustzijn. Dagwand : ( oude landmaat ) 100 roeden. Doddemem : doekje waarin iets zoets was gebonden en dat men ( vroeger) schreiende kinderen in de mond stak om ze te sussen. Effenaf : vlakweg, zonder meer. Fleus : over enige tijd, straks. Gunstag : woendag. Inkel geld : klein geld, pasmunt. Jutweg : hot, rechtsaf ( bevel tot paard ) Kastaar = galjaar : (1) stoere bink, lefgozer (2) iets dat groter is dan normaal. Luzze : loods, afdak, wagenschuur.
Bron: Woordenboek van het Puurse dialect. L Callaert & W Vanachter
Op 23 november 2010 om 14 uur start een muzikale ontspanningsnamiddag in het gemeenschapshuis te Mariekerke. Iedereen, maar vooral niet-leden, worden die namiddag verwacht en extra in de watte gelegd. Het wordt weer iets enigs.
De vijftig Ankerleden waren op post, op enkele zieken na.
De weerman had ons wel een beetje ongerust gemaakt maar uiteindelijk viel de temperatuur echt mee.
Reeds van bij het begin zat de sfeer er in : de cava liep zacht binnen en de hapjes verdreven de eerste honger.
De voorzitter had een enig lekkere vispapillot samen gesteld .( nergens elders te verkrijgen ) De gerechten werden op de barbecue op temperatuur gebracht. Vakmanswerk van Edwin en Swa.
Misschien was het hoogtepunt van deze namiddag de groepsfoto. Nog nooit in de geschiedenis van 't Anker waren we erin geslaagd om vijftig senioren netjes op een rij te zetten en om ze met de gepaste glimlach even stil te houden. De foto komt in een volgende blog maar photoshop moet nog een paar schoonheidsfoutjes wegwerken.
"Mooi en medogenloos " en andere TV -programma's kwamen totaal in de vergeethoek terecht. Dit live programma kreeg absolute voorrang.
Voor het bestuur kwam de verrassing bij het einde van het feest : spontaan begonnen een aantal feestvierders te helpen bij het opruimen van de zaal. Dank u, lieve mensen.
Waarom niet even met Annie M G Schmidt op stap gaan ? Deze Hollandse journaliste en schrijfster kwam de voorbije weken weer in het nieuws .
Drie meneren in het woud.
Er waren eens drie meneren heel deftig en heel oud, die wilden gaan kamperen, kamperen in het woud. Ze lazen om te beginnen alvast het weerbericht. Ze kochten een tent van linnen en helemaal waterdicht. Ze vonden een woud vol bomen, het was erg guur en koud, de regen viel in stromen, het was een heel woest woud. Ze zaten te trillen daarbinnen, daarbinnen in die tent. Je moet zoiets nooit beginnen als je oud en deftig bent. De drie oude meneren werden verkouden en hees. Toen kwamen er drie beren, die roken mensenvlees. De beren waren schrander en trokken meteen van leer. Ze zeiden tegen elkander : " Zeg,lust gij oude-meneer?" Ze gooiden met boze snuiten de hele tent opzij. De meneren kropen naar buiten en riepen :"Heb medelij ! o,beren, heb genade, wij zijn zo deftig en zo oud! Wij doen hier toch geen schade ? Wij zitten gewoon in het woud." De beren zeiden : " Ach, vrienden, zo erg was het niet bedoeld ! Wij zullen u niet verslinden. Wij zijn alweer bekoeld." Toen zaten ze met zijn zessen gezellig onder een boom en dronken een glaasje bessen en noemden elkaar : Oom. De deftige, oude meneren zijn weer terug, alle drie. Ze denken nog vaak aan de beren met liefde en sympathie.
Dinsdag 31 augustus 2010 vertrokken twintig Anker-fietsers netjes achter mekaar voor een aangenaam tochtje. Na zo wat 10 km werd het terras van de Henneput in Buggenhout ingepalmd door dorstige OKRA-fietsers. Het weer zat mee, de wind bleef achterwege en de modder op de betonweg bracht enige afwisseling. Maar zonder problemen werd deze hindernis door de vaardige fietser genomen. Het terras van den Drytoren lag zo lekker te blinken in de zon dat we daar niet voorbij konden. Twintig tevreden senioren kwamen rond 18 uur thuis.
De zomerse zon wordt steeds schaarser. September lijkt zowat een overgangsmaand naar meer binnenactiviteiten. Op dinsdag 28 september 2010 komt de seniorenclub 't Anker van Mariekerke aardig uit de hoek. De leden worden uitgenodigd op een BBQ die vol verrassingen zit. Het is dan ook logisch dat ik er hier niet verder op in ga maar nu en dan zal ik een tipje van de sluier oplichten. Er volgt zeker een verslag in woord en beeld. Bezoek zeker onze blog begin oktober.
Vergeet niet om tijdens uw bezoek even door " Archief per week" te lopen. Daar vind je een rijkdom aan foto's en infomatie. Je kan er zelfs je woordenschat verrijken. Misschien ontmoet je er nog oude kennissen.
Zondag 8 augustus 2010 was weer een dag uit de duizend voor seniorenclub 't Anker in Mariekerke. Deze opendeurdag of sympathisantenfeest bracht heel wat vrienden en kennissen bij mekaar op de vroegere speelplaats. Regelmatig zorgde de zon voor wat kleur en gezelligheid onder de notelaren en een plagend regenbuitje bracht even wat verfrissing. Bij de helpers varieerde de leeftijd van 10 jaar tot 75. Een aantal jonge mensen hebben ons uitstekend geholpen. De bestuursleden waren moe maar tevreden en hopelijk zal de clubkas .....dat ook zijn !!!!! Voor herhaling vatbaar dus.
